Home Random Page


CATEGORIES:

BiologyChemistryConstructionCultureEcologyEconomyElectronicsFinanceGeographyHistoryInformaticsLawMathematicsMechanicsMedicineOtherPedagogyPhilosophyPhysicsPolicyPsychologySociologySportTourism






Zadania poszczególnych Sił Zbrojnych

Wojska lądowe -Wojska lądowe są podstawową częścią sił zbrojnych we wszystkich armiach świata .Mają na celu obronę granic lądowych, bądź atak na terytorium nieprzyjaciela bezpośrednio tam wkraczając. Składają się z wojsk operacyjnych, wojsk obrony terytorialnej oraz jednostek i instytucji podporządkowanych Dowództwu Wojsk Lądowych. W okresie pokoju wojska lądowe utrzymują jednostki, które po krótkotrwałym okresie przygotowania uczestniczyć mogą w przezwyciężaniu sytuacji kryzysowych w ramach misji pokojowych, brać udział w przezwyciężaniu skutków klęsk żywiołowych i katastrof oraz w pomocy humanitarnej. W okresie kryzysu, wykorzystując jednostki reagowania i część sił głównych zapewniają swobodę operacyjną, osłaniają linie komunikacyjne, wspierają działania wojsk sojuszniczych, a poprzez rozwinięcie operacyjne i realizację zadań pogotowia operacyjnego przyczyniają się do obniżenia napięcia lub przygotowują do prowadzenia operacji obronnej. W okresie wojny (konfliktu), po przeprowadzeniu mobilizacji osiągają gotowość bojową i biorą udział w zachowaniu bądź przywróceniu integralności terytorialnej państwa i sojuszu poprzez:

-obronę terytorium

-załamanie natarcia przeciwnika i odzyskanie utraconego terytorium

-osłonę rejonów i obiektów w głębi, ochronę linii komunikacji, utrzymanie swobody operacyjnej

Siły powietrzne- są rodzajem sił zbrojnych, które głównie służą do obrony przestrzeni powietrznej kraju. Siły powietrzne są w stałej gotowości do odparcia ataku w razie agresji ze strony przeciwnika. W czasie kryzysu czy wojny zapewniają pomoc wojskom lądowym bądź też Marynarce Wojennej. Siłami powietrznymi kieruje Dowództwo Sił Powietrznych. Głównym zadaniem Wojsk Lotniczych jest zapewnienie bezpieczeństwa w obrębie przestrzeni powietrznej, zwalczanie celów przeciwnika w powietrzu, na lądzie i wodzie, samodzielnie bądź przy współdziałaniu z innymi rodzajami wojsk. Formacja ta w głównej mierze wykonuje misje bojowe, rozpoznawcze, transportowe (przerzut powietrzny żołnierzy, sprzętu wojskowego i uzbrojenia) i szkoleniowe. Statki powietrzne, jakimi dysponują Wojska Lotnicze są zgrupowane w bazach lotnictwa taktycznego, transportowego i szkolnego.

Marynarka wojenna- Organem odpowiedzialnym za funkcjonowanie sił morskich jest Dowództwo Marynarki Wojennej ochrona polskich interesów na morzu, szczególnie w wyłącznej strefie ekonomicznej we współpracy z Morskim Oddziałem Straży Granicznej;



zapewnienie bezpiecznej żeglugi w polskiej strefie odpowiedzialności;

ochrona ekologiczna polskich obszarów morskich;

ratowanie życia na morzu w polskiej strefie odpowiedzialności, ale także poza nią;

realizacja polskiej morskiej racji stanu;

demonstrowanie obecności na morzu w polskiej strefie zainteresowania państwa;

udział w operacjach pokojowych i antyterrorystycznych;

szkolenie i przygotowywanie sił do realizacji zadań bojowych na wypadek zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa;

utrzymanie odpowiednio wysokiej gotowości bojowej na wypadek wojny;

odpowiednio wczesne wykrycie zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa od strony morza;

obrona państwa podczas wojny przed atakiem od strony morza;

utrzymanie panowania na morzu podczas wojny w odpowiedniej strefie obrony przy współdziałaniu z Siłami Powietrznymi;

obrona wybrzeża i terenów nadmorskich przy współpracy z Wojskami Lądowymi
i Siłami Powietrznymi

 

Wojska Specjalne- w skład Wojsk Specjalnych wchodzą jednostki i dowództwa specjalne. Wojska Specjalne prowadzą specjalne operacje w wymiarze narodowym, koalicyjnym czy też sojuszniczym. Swoje misje wykonują w kraju, a także poza jego granicami. W skład Wojsk Specjalnych wchodzą poszczególne Jednostki Wojskowe: Komandosów, Nil, Agat, GROM, Formoza. Akcje bezpośrednie – mające na celu zniszczenie lub przejęcie określonego celu (zasadzki, rajdy, końcowe naprowadzanie amunicji)

 

Rozpoznanie specjalne (terenu, środowiska działania, sił przeciwnika, skutków ataku)

Zwalczanie terroryzmu (ratowanie zakładników, operacje wywiadowcze, zwalczanie infrastruktury)

Zapobieganie proliferacji broni masowego rażenia

Operacje wspierania ludności cywilnej – zadania ewakuacyjne i ochronne

Walka niekonwencjonalna (ruch oporu, ugrupowania partyzanckie)

Zwalczanie przestępczości zorganizowanej

Wsparcie doradczo – szkoleniowe państw zaprzyjaźnionych

Misja ONZ w południowym Libanie – obecnie największa misja wojskowa ONZ, służyła w niej jak dotychczas największa liczba Polaków. W skład polskiego kontyngentu wchodzi batalion logistyczny, kompania inżynieryjna, kampania remontowa i szpital. PKW zapewniało wsparcie logistyczne dla całej misji (4500 żołnierzy – 10 państw). W 2009 roku PKW wycofało się z Libii w ramach wycofania wojsk ONZ.

Misja pokojowa Eufor w Kongo – była to najważniejsza misja pokojowa UE w Afryce. Uczestniczyło 3400 żołnierzy z 26 państw członkowskich. Brał tam również udział PKW, była to pierwsza misja w Afryce Środkowej. Do zadań PKW należało utrzymanie porządku w czasie wyborów prezydenckich, ochrona Dowództwa Sił UE w Kinszasie, ochrona lotniska w Kinszasie, zapewnienie bezpieczeństwa i ochrony personelowi międzynarodowemu ONZ i UE, współpraca z misja policyjną EUPOL w Kinszasie.

Misja w Syrii, na Wzgórzach Golan - Zadaniem sił pokojowych miało być nadzorowane rozejmu między walczącymi stronami. Siły ONZ nadzorujące rozejm zostały powołane do życia dzięki rezolucji Rady Bezpieczeństwa (1974). Zadania: rozminowanie terenu i dróg dojazdowych do miejsc przeznaczonych na bazy i posterunki obserwacyjne UNDOF oraz miejsc wyznaczonych na lądowiska dla śmigłowców. Saperzy także rozpoczęli systematyczne sprawdzanie dróg, po których miały się poruszać pododdziały sił pokojowych. Zajmowano się także w PKW transportem i logistyką. Prawidłowe organizowanie konwojów, oraz bezpiecznej jazdy na nowym terenie. Do zadań zaliczano także remontowanie, jak i odbudowę niezbędnej infrastruktury krytycznej dla funkcjonowanie baz, ale też budowa infrastruktury w nowo powstałych bazach.

NATO - Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego – organizacja polityczno-wojskowa powstała 24 sierpnia 1949 na mocy podpisanego 4 kwietnia 1949 Traktatu Północnoatlantyckiego. Początkowym celem istnienia NATO była obrona militarna przed atakiem ze strony Związku Radzieckiego i jego satelitów, z czasem jednak organizacja stała się elementem utrzymania równowagi strategicznej między Wschodem i Zachodem. Po rozpadzie Układu Warszawskiego pełni rolę stabilizacyjną, podejmując działania zapobiegające rozprzestrzenianiu konfliktów regionalnych. NATO liczy 28 członków. Przykładami misji, których podjęła się organizacja są: Misja IFOR w Bośni i Hercegowinie, KFOR w Kosowie, Misje w Afganistanie czy zabezpieczanie Cieśniny Giblartarskiej.

Polska w NATO:

W 1999 roku kiedy to Polska została przyjęta do NATO, był to wtedy najsilniejszy militarnie pakt wielu państw, zapewniający tym samym bezpieczeństwo militarne Polsce, które było dla niej priorytetem z uwagi na burzliwe doświadczenia historyczne. Polska poprzez wstąpienie do NATO wyeliminowała zagrożenie związane z użyciem siły przeciwko niej, przede wszystkim ze strony Rosji.

Podstawowe zadania Sojuszu :

- Zgodnie z artykułem 4 Traktatu Północnoatlantyckiego stanowi transatlantyckie forum sojuszniczych konsultacji w dowolnej sprawie, mającej wpływ na życiowe interesy jego członków, w tym wydarzeń mogących stanowić zagrożenie dla ich bezpieczeństwa. Koordynuje wysiłki swoich członków w dziedzinach będących przedmiotem wspólnych zainteresowań.

- ZASADA SOLIDARNOŚCI WOBEC NAPAŚCI: Zapewnia środki odstraszania i obronę przed jakąkolwiek formą ataku na terytorium dowolnego państwa członkowskiego NATO, bez względu na to, jak daleko od własnego kraju leży napadnięte państwo (art. 5).

- ZASADA UŻYCIA SIŁY ZBROJNEJ W OBRONIE NAPADNIĘTEGO

- ZASADA ZGODNOŚCI REAKCJI-wymagająca zareagowania na agresję stosownie do jej rozmiarów

Sekretarz Generalny NATO:

Sekretarz generalny NATO – nominowany przez państwa członkowskie NATO przewodniczący Rady Północnoatlantyckiej (NAC), Komitetu Planowania Obronnego (DPC), oraz Grupy Planowania Nuklearnego (NPG). Jest również tytularnym przewodniczącym wyższych komitetów NATO, Rady Partnerstwa Euroatlantyckiego oraz Grupy Współpracy Śródziemnomorskiej. Jest również współprzewodniczącym Komisji NATO-Ukraina.

Sekretarz generalny (wybierany na 4-letnią kadencję). W razie niemożności wykonywania swoich obowiązków jest on zastępowany przez swojego przedstawiciela (Deputy Secretary General).

Sekretarz Generalny NATO Zadania :

- jest odpowiedzialny za kierowanie i wspieranie opartego na konsultacjach procesu decyzyjnego Sojuszu.

- Jest głównym Rzecznikem NATO

- Sekretarz Generalny może zaproponować elementy do dyskusji i jest uprawniony do pomocy w rozwiązywaniu sporów między państwami członkowskimi.

Obecnie Sekretarzem Generalnym Nato od 1 sierpnia 2009 roku jest Anders Fogh Rasmussen Duński polityk, w latach 1998–2009 przewodniczący liberalnej partii Venstre, od 2001 do 2009 r. Premier Danii.


 

 


Date: 2016-01-14; view: 1135


<== previous page | next page ==>
Sztab Generalny Wojska Polskiego | Una voce straordinaria per una sola verità: il bambino che nasce
doclecture.net - lectures - 2014-2024 year. Copyright infringement or personal data (0.006 sec.)