Ad. 7 Na czym polega intelektualizm etyczny Sokratesa

Wszelkie zło pochodzi z nieświadomości : nikt zła nie czyni .Skoro dobro jest pożyteczne to niema powodu aby ktoś go nie czynił. Oprócz wiedzy potrzeba jest jeszcze wola. Sokrates sugerował to stwierdzenie- gdyż uważał że kto ma wiedzę prawdziwą i pełną ten nie może czynić inaczej niż dobrze. Cnota jest tożsama z wiedzą – cnoty można się uczyć i nauczać innych. Kto jest cnotliwy może być szczęśliwy. Intelektualizm etyczny- wiedza opiera się nie na czysto teoretycznym roztrząsaniu, lecz na praktycznym rozsądku. Uważał że cnoty można się nauczyć więc od nas samych zależy czy osiągniemy dobro. Cnota jest jedna i każda cnota jest wiedzą. Twierdził że prawdziwe szczęście i pożytek daje tylko dobro a dobrem jest cnota

((((pogląd głoszący, że postępowanie człowieka zależy wyłącznie od jego wiedzy na temat dobra i zła. Człowiek wiedzący co dobre nie może czynić źle – jeśli zatem źle postępuje, oznacza to, że jego wiedza na temat dobra jest niepełna.

Sformułowanie tego stanowiska przypisuje się Sokratesowi, który pierwszy twierdził, że szeroko pojmowana cnota – tożsama jest z wiedzą, poznaniem naukowym. Konsekwencją tego poglądu było twierdzenie, że cnoty można się nauczyć. Cnota, jako tożsama z wiedzą, jest jedna i nie można być cnotliwym w pewnej dziedzinie, a w innej już nie)))

((- z netu

Ad. 8 Teoria idei Platona

Idei jest wiele stanowią odrębny świat .U szczytu tego świata jest idea piękna .Idee wyjaśniały naturę bytu. Platon uważał , że istnieją dwa rodzaje bytu: byt poznawczy przez zmysły i byt poznawczy przez pojęcia, zniszczalny i wieczny, zmienny i niezmienny, realny i idealny czyli rzeczy i idee .Jedynie idee istnieją a o rzeczach można powiedzieć, że stają się. Mówiąc ściśle nie na dwóch rodzajów bytu , lecz tylko jeden mianowicie idei. Rzeczy nie dorównują ideom są jednak do nich podobne i są niezależne od idei .Idea jest bytem, ale jakim ?Fizycznym nie bo idee uczestniczą w wielu rzeczach, ale nie są też bytem psychicznym, bo nie są myślami w duszach, lecz przedmiotami myśli. Platon nie wysunął ostatecznej formy idei, był pewien że istnieją. Nasuwały się dwie możliwości pojmować idee: w sensie logicznym bądź religijnym. Idee są jednością nie są podzielne

Ad. 9Teoria duszy Platona

Dusza jest czynnikiem życia, przeciwieństwem materii, bo materia jest z natury bezwładna a dusza jest źródłem ruchu. Jest realna ale nie materialna. Dusza składa się z trzech pierwiastków: rozumny, pożądliwy, popędliwy (zapalczywy). Jeśli jest przewaga rozumu to człowiek kieruje się mądrością, jeśli jest przewaga pierwiastka popędliwego to kieruje się męstwem, jeśli kieruje się pożądliwością to kieruje się umiarkowaniem. Nad wszystkimi pierwiastkami znajduje się sprawiedliwość. Dusza jest nieśmiertelna : dowód przeciwieństwa – dusza musi być nieśmiertelna , dowód z anamnezy –jesteśmy wstanie opowiadać piękne rzeczy, które dusza widziała w świcie idei

Zło niszczy ciało ale nie niszczy duszy. Ciało i zmysły są dla duszy narzędziem poznania. Dusza jest niematerialna , jest oddzielna od ciała- nie zależna. Dusza jest niezłożona w przeciwieństwie do ciała , które złożone jest z części. Dusza jest doskonalsza od ciała. Człowiek to dusza władająca ciałem. Dusza jest nieśmiertelna – ciało ulega rozkładowi a dusza trwa nadal.

Ad. 10Etyka Platona – koncepcja cnót kardynalnych

Platon uważał że są trzy cnoty odpowiadające trzem częścią duszy: mądrość jest cnotą części rozumnej, męstwo – impulsywnej (popędliwej), panowanie nad sobą – pożądliwej, jest jeszcze 4a najważniejsza cnota ,która znajduje się nad wszystkimi – sprawiedliwość .Platon sprowadził cnotę do wiedzy .Rozróżnianie trzech części duszy dało mu powody do rozszerzenia etyki. Platon uważał , ze sama wiedza i cnota nie czynią jeszcze życia ludzkiego pełnym i doskonałym

Ad. 11Teoria substancji Arystotelesa

Arystoteles uważał że bytem w pierwszym rzędzie jest substancja. W substancji rozróżnił 2 składniki : Formę i Materię. Forma jest zawsze tym co jest ogólne czyli to można ująć w definicji . Materia jest tym co w substancji nie jest formą –jest więc tym co z natury nieokreślone , nie uformowane . Materia stanowi o cechach jednostkujących jest zawsze w możności. Materia stanowi akt- musi być czynnik aktualizujący –czyli zmiana następuje poprzez przejście z możności do aktu. Jeśli następuje zmiana w przyrodzie to jest to zmiana kategorialna . Może być też zmiana poprzez formę –jak się zmienia to zmienia się również istota czegoś . Arystoteles miął oba składniki substancji za równie ważne , jednak forma była dla niego ważniejsza , bo pojmował ja jako realny odpowiednik pojęcia . Poznajemy jedynie formę zaś materia jest niepoznawalna . Forma jest wiec najważniejszą częścią substancji.

Ad. 12Teoria etyki „złotego środka”(Arystoteles)

Etycznie zdrowego człowieka trzeba wychować. Cnoty dzielą się na : dianoetyczne np. mądrość, rozsądek i cnoty etyczne np. hojność, męstwo. Cnoty realizują się kiedy człowiek wybiera złoty środek np. gdy człowiek jest hojny to jest to złoty środek pomiędzy skąpstwem a rozrzutnością . Nie wszystkie cnoty jednak stosują regułę złotego środka np. cudzołóstwo, zabójstwo. Cnót jest tyle ile właściwych człowiekowi czynności, bo każda czynność ma swoją cnotę w każdej dziedzinie należy znaleźć odpowiedni środek. Na tej podstawie Arystoteles określał cnotę jako „ usposobienie zachowujące środek” – była to reguła złotego środka

Ad. 13 Teoria duszy Arystotelesa

Arystoteles użył pojęcia formy i materii aby ująć stosunek duszy i ciała. Dusza nie jest substancją oderwaną od ciała i nie jest też ciałem. Jest formą, czyli energią ciała organicznego tzn. ze dusza i ciało organiczne stanowią nieodłączną całość. Dusz nie może istnieć bez ciała a ciało bez duszy . Dusza jest podstawowym czynnikiem życia organicznego . Dusza ma tyle funkcji ile ciało organiczne . Rozróżniał trzy rodzaje duszy : dusza-roślinna- posiada funkcję najniższą; dusza-zwierzęca – posiada wyższą funkcje; dusza- myśląca – właściwa jedynie człowiekowi –jej zdolność – rozum jest najwyższą zdolnością duszy

Ad. 14 Scharakteryzuj wybrany przez siebie kierunek (epikureizm, stoicyzm, sceptycyzm)

Epikureizm–wypływa z 2óch źródeł

1) kultury bycia i pragnienia szczęścia

2) z trzeźwej postawy umysłu, ufającego tylko temu, co mu bezpośrednio jest dane,.

Epikureizm to etyka, która uznaje jedynie dobra doczesne, czyni człowieka odpowiedzialnym za własne szczęście i nieszczęście. Uważa spokój za najdoskonalszy stan człowieka. Epikureizm to również filozofia przyrody, która wyrzekła się czynników nad przyrodzonych, byt uznaje za cielesny

Ad. 15 Co rozumiesz pod pojęciem woluntaryzm? (św. Augustyn)

Woluntaryzm- uważa, wolę za główny czynnik poznania, a nawet za istotę bytu . Człowiek to przede wszystkim wola- rozum- pamięć. Św . Augustyn kładł nacisk na wolę. Zasadniczą podstawą życia duchowego dla niego nie był rozum ale wola. Naturę ludzką stanowi nie rozum lecz czynna wola. Natura ludzka przejawia się w tym co wie, lecz w tym czego chce.

Ad. 17Przedstaw dowód ontologiczny na istnienie Boga w ujęciu Anzelma z Aosty (Canterbury)

Jak posiadamy pojęcie istoty najdoskonalszej to istnieje ona w naszej myśli, ale czy istnieje tylko w naszej myśli czy też w rzeczywistości? Jeśli istota najdoskonalsza istnieje w rzeczywistości to posiada własność, której pozbawiona byłaby istniejąc tylko w naszej myśli. Przez to istota najdosk. gdyby istniała tylko w naszej myśli nie byłaby najdoskonalsza; byłaby czymś sprzecznym. Zatem istota najdoskonalsza musi istnieć w rzeczywistości?- wynika to z pojęcia Boga- i jest to dowód ontologiczny. Bóg jest doskonały. Bóg jest jeden i wieczny, jest najdoskonalszy i „największy”

Date: 2016-01-14; view: 2121