PODSTAWY REKREACJI 2012/2013

1. Definicja i podział sportu.

sport-forma aktywności człowieka, mająca na celu doskonalenie jego sił psychofizycznych, indywidualnie lub zbiorowo, według reguł umownych.

Podział:

sport wyczynowy - forma działalności człowieka, podejmowana dobrowolnie w drodze rywalizacji dla uzyskania maksymalnych wyników sportowych.

sport profesjonalny - rodzaj sportu wyczynowego uprawianego w celach zarobkowych

2. 3 Definicje i podziały (praktyczny i teoretyczny) rekreacji.

Wg T. Wolańskiej rekreacją są różnego rodzaju zajęcia, podejmowane w czasie wolnym, dobrowolnie, dla przyjemności, autoekspresji, formacji własnej osobowości, odnowy i pomnażania sił psychofizycznych.

Wg A. Dąbrowskiego rekreacja ruchowa lub fizyczna nazywana też sportem dla wszystkich to wszelkie akceptowane społecznie formy fizycznej aktywności ludzi, mające miejsce w czasie wolnym, podejmowane dobrowolnie, bezinteresownie i dla przyjemności, służące odnowie i umacnianiu sił człowieka, jego innej od codziennej, aktywnej i różnorodnej samorealizacji o cechach zabawy, realizowanej indywidualnie, w grupach, lub traktowanej jako zjawisko społeczne i globalne.

Wg M. Kwileckiej rekreacja ruchowa to zjawisko różnego rodzaju zajęć aktywizujących ruchowo, sportowo, turystycznie, zabawowo, którym człowiek oddaje się z własnej chęci, w czasie wolnym dla realizacji potrzeb wewnętrznych.

Rekreacja dzieli się na:
- Zespół zachowań człowieka w czasie wolnym
- wypoczynek po pracy
- jako zjawisko społeczno-kulturalne

Rekreacja dzieli się na:
• Bierną – obejmująca takie zachowania jak słuchanie muzyki, oglądanie telewizji.
• Czynną – wymaga zaangażowania fizycznego (rekreacja ruchowa) psychiczna (gry towarzyskie)

3. Definicja i czynniki decydujące o rozwoju kultury fizycznej.

Kultura fizyczna – to ogół zachowań przebiegających według przyjętych w danym środowisku społecznym reguł i norm postępowania a mających na celu dbałość o zdrowie człowieka, o poprawę jego postawy, prawidłowy rozwój psychofizyczny oraz rezultaty tych zachowań.

1. Wychowanie fizyczne i aktywność ruchowa młodzieży w cywilizacjach świata (Chiny, Egipt, Indie)

2. Kultura fizyczna w starożytnej Grecji

3. Greckie igrzyska olimpijskie

4. Kultura fizyczna w starożytnym Rzymie

5. Wychowanie fizyczne w średniowieczu:

a) wychowanie rycerskie,

b) wychowanie mieszczańskie.

10. Gimnastyka niemiecka

11. Ruch gimnastyczny we Francji

12. Rozwój i zróżnicowanie gimnastyki w Europie

15. Gry sportowe i gimnastyka w Anglii

16. Wychowanie fizyczne w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej

17. Powstanie i rozwój Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Czechach

20. Początki i rozwój zrzeszeń sportowych na ziemiach polskich do 1918 r.

21. Powstanie i rozwój nowożytnych igrzysk olimpijskich

22. Główne kierunki rozwoju wychowania fizycznego w Europie w I połowie XX w.

23. Wychowanie fizyczne w Polsce w latach II Rzeczypospolitej

24. Współczesne tendencje i kierunki rozwoju wychowania fizycznego w Europie i w Polsce po II wojnie światowej

4.Składowe kultury fizycznej – wymienić i opisać.

a) wychowanie fizyczne – naukowa dyscyplina pedagogiczna zajmująca się badaniem, analizą i konstruowaniem programu (procesu) wychowania i rozwoju fizycznego człowieka. Wychowanie fizyczne, część procesu wychowania, której zadaniem jest przygotowanie człowieka do uczestniczenia w kulturze fizycznej.

b) rekreacja ruchowa – dobrowolna aktywność podejmowana w czasie wolnym od pracy dla wypoczynku, przyjemności i samodoskonalenia w formie ćwiczeń ruchowych w celu utrzymania lub polepszenia zdrowia;

c) rehabilitacja – proces służący przywracaniu aktywności ruchowej osobom czasowo lub trwale niesprawnym oraz sprawności psychofizycznej przy wykorzystaniu zajęć ruchowych, sportu i wiedzy medycznej; obejmuje zajęcia profilaktyczne w okresie rekonwalescencji, gimnastyki leczniczej i sportu inwalidów

d) sport wypoczynkowy – forma aktywności człowieka, mająca na celu doskonalenie jego sił psychofizycznych, indywidualnie lub zbiorowo, według reguł umownych.

e)Turystyka – zjawisko przestrzennej ruchliwości ludzi, które związane jest z dobrowolną zmianą miejsca pobytu, środowiska i rytmu życia. Obejmuje całokształt stosunków i zjawisk związanych z ruchem turystycznym.

4. Aktywność jako cecha charakterystyczna rekreacji – interpretacja i przykłady.

aktywność: która dostarcza zadowolenia, radości, miłych i przyjemnych wrażeń, dzięki którym mamy możliwość odprężenia i relaksu.

5. Bezinteresowność jako cecha charakterystyczna rekreacji – interpretacja i przykłady.

bezinteresowność: która przejawia się brakiem motywów natury ekonomicznej przy podejmowaniu zachowań rekreacyjnych.

6. Dobrowolność jako cecha charakterystyczna rekreacji – interpretacja i przykłady.

dobrowolność: dająca poczucie swobody wyboru i możliwości podejmowania działań w zgodzie z własnymi wartościami, preferencjami i zamiłowaniami.

7. Przyjemność jako cecha charakterystyczna rekreacji – interpretacja i przykłady.

możliwość ucieczki od codziennych problemów i przeniesienia się w rzeczywistość umowną, zabawy, gdzie obowiązują inne mniej surowe reguły i wartości. Czerpanie przyjemności z wykonywanych czynności

8. Charakterystyka wieku dziecięcego

Okres dzieciństwa ( 3-11-12 lat ).

Okres ten trudno jest zamknąć w sztywnych granicach wieku. Początek ustala się z chwilą, gdy dziecko na tyle wydorośleje, że porusza się swobodnie (chodzi, biega) , dość łatwo porozumiewa się z otoczeniem za pomocą mowy, świadomie oddaje mocz i stolce oraz ma wszystkie zęby mleczne. Ze względów praktycznych wyróżnia się w nim pod-okres przedszkolny i szkolny. Przejście w okres dojrzewania płciowego jest dość płynne, ponieważ okres ten zaczyna się obecnie u dzieci obu płci dużo wcześniej niż dawniej.

9. Formy aktywności ruchowej dozwolone i zakazane w wieku dziecięcym

W wieku dziecięcym i młodzieżowym ruch jest bardzo ważnym czynnikiem warunkującym wszechstronny rozwój organizmu. Pod wpływem ruchu kształtujmy prawidłową postawę dziecka, rozwijamy takie cechy motoryczne jak: zwinność, zręczność, gibkość, szybkość, siłę i wytrzymałość. Uczymy niezbędnych w życiu umiejętności ruchowych. Każdy ruch fizyczny prowadzi do usprawnienia nie tylko układu ruchowego, ale również ściśle z nim współpracujących współdziałających układów sterowania, tj. układu nerwowego i dokrewnego oraz zasilania, tj. układu oddechowego, sercowego i pokarmowego Usprawnienie funkcji wyżej wymienionych układów poprzez ruch prowadzi do podniesienia sprawności fizycznej uczniów Poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń ruchowych - naturalnych form ruchu jak chód, bieg, skok, rzut, wspinanie, pełzanie itp. kształtujemy cechy psychomotoryczne dziecka, wpływamy korzystnie na jego rozwój. Każde ćwiczenie głowy, szyi, ramion, nóg, tułowia, może być wykonane z obciążeniem i bez obciążenia, szybko lub wolno, długo lub krótko, bardziej lub mniej obszernie. Zalecana dla dzieci i młodzieży minimalna dawka aktywności ruchowej to: jedna godzina dzienne dowolnego typu ruchu o zwiększonej intensywności, czyli takiej, aby bicie serca i oddech były przyśpieszone i wywołane zostało uczucie gorąca.

10. Charakterystyka wieku dojrzałego

Uzyskanie pełnoletności jest momentem formalnie oznaczającym dorosłość

W zakresie rozwoju fizycznego niemal wszystkie parametry funkcji organizmu mają charakter spadkowy. Rezygnacja z uprawiania różnorakich „gier” w obrębie rodziny takich jak ukryte wykorzystywanie partnera zrzucania winy za wszelkie niepowodzenia.
Stałe utrzymywanie ambitnych celów w życiu, jak również nabyty dystans wobec niepowodzeń.

11. Formy aktywności ruchowej dozwolone i zakazane w wieku dojrzałym

od 60 - 75 r. ż. - wiek podeszły ( tzw. wczesna starość);
8 zwiększająca się zależność od otoczenia

8 zmiana postawy, zachowań

8 potrzeba bezpieczeństwa

8 wycofywanie się z wcześniejszych form aktywności

8 skłonności hipochondryczne

8 egocentryzm

8 potrzeba akceptacji

8 potrzeba aktywizacji

od 75 - 90 r. ż. - wiek starczy ( tzw. pełna starość);

12. Formy aktywności ruchowej dozwolone i zakazane w wieku podeszłym i starszym

Regularna rekreacja ruchowa u osób starszych:

Poprawia ogólne samopoczucie, polepsza ogólne zdrowie fizyczne i psychiczne.

Pomaga zachować niezależny tryb życia.

Pomaga opanować określone stany i choroby (stres, otyłość, cukrzycę, hipercholesterolemię).

Zmniejsza ryzyko zachorowania na niektóre choroby (chorobę wieńcową, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, osteoporozę).

Pomaga minimalizować skutki pewnych niesprawności, może pomagać w leczeniu stanów bólowych.

Może pomagać w zmianie stereotypowych perspektyw wieku podeszłego.

Oprócz tych korzystnych efektów fizjologicznych i psychologicznych, bardzo ważne są społeczne efekty zwiększonej aktywności fizycznej u osób w wieku starszym

Zmniejszenie kosztów opieki zdrowotnej.

Zwiększenie zdolności do pracy osób starszych.

Promocja pozytywnego i aktywnego obrazu osób starszych.

Aktywność fizyczna u osób starszych powinna oddziaływać na trzy podstawowe elementy:

poprawiać wydolność tlenową (aerobową)

wzmacniać siłę mięśni

poprawiać gibkość, równowagę i koordynację ruchów.

13. Definicja instytucji wychowującej

Instytucja wychowania – to zorganizowany zespół zadań, które zaspokajają potrzeby (gdy inne jednostki sobie nie radzą). Celem jest wywieranie wpływów na jednostkę w określonym kierunku z ramienia danej grupy.

13.Cechy charakterystyczne instytucji wychowującej

 Określony cel i funkcje

 Zakres czynności wynikających z celu nadrzędnego

 Role społeczne ludzi wynikających te czynności

 Środki i rządzenia potrzebne do wykonania zadań instytucji

 Obowiązki i usprawniania osób wykonujących czynności w ramach instytucji.

14. Funkcje instytucji wychowującej

Regulują zachowania jednostki

Zaspakajają potrzeby jednostek

Zapewniają ciągłość życia społecznego

Integrują zbiorowość.

15. Sposób przekazu i efekty działań wychowawczych rodziny

Poprzez celowe działania wychowawcze oraz nieplanowane działanie socjalizujące i poprzez działanie przykładem osobistym. Przyswajanie potrzeb wartości czynnego stylu życia.

Przyjmowanie na własność wzorców czynnego spędzania czasu.

Nabywanie nawyków aktywności ruchowej w czasie wolnym

16. Rola rodziców w wychowaniu do rekreacji

Wychowanie do rekreacji staje się w XXI wieku jednym z podstawowych obowiązków opiekuńczo-wychowawczych wobec dziecka. Wspólne systematyczne spędzanie czasu wolnego jest okazją do bliskich i stałych kontaktów rodziców z dzieckiem. Jest to dobry moment do przeżywania szczególnej radości czerpanej z poznawania i odkrywania nowego człowieka, który nie tylko rośnie i rozwija się na oczach rodziców, ale który zadziwia, zaciekawia i wzbogaca przeżycia dnia codziennego. kobiety jako matki mogą znacząco wpływać na udział dzieci w rekreacji fizycznej, wykorzystując w tym celu metodę oddziaływania przykładem osobistym.

17. Sposób przekazu i efekty działań wychowawczych szkoły

Przez celowe działanie wychowawcze

Edukacyjne za pomocą treści środków i metod dydaktycznych poprzez osobę nauczyciela wychowacy

Przyjmowanie i naśladowanie poza domowych wzorców zachowań tworzonych przez grupy rówieśnicze

18. Rola nauczyciela w wychowaniu do rekreacji

19. Sposób przekazu i efekty działań wychowawczych grup rówieśniczych

Zamierzone i niezamierzone tworzenie opinii

Utożsamianie się z grupą

Przyjmowanie i naśladowanie pożądanych wzorców i zachowań tworzonych przez grupy rówieśnicze

20. Sposób przekazu i efekty działań wychowawczych środków masowego przekazu

Poprzez celowe działania wychowawczo edukacyjne

Tworzenie świadomości dotyczące zdrowego stylu życia( w tym aktywności ruchowej)

Przedstawianie pozytywnych wzorców rekreacyjnych

Głownie celowe i zamierzone tworzenie opinie wywierających wpływ na jednostkę

Działania przykładem osób znanych

Wzorce kulturowe

Wytwarzanie nawyków i potrzeb w zakresie aktywności fizycznej

21. Trudności decyzyjne – interpretacja

Problem decyzyjny – pojęcie z zakresu teorii decyzji, oznaczające sytuację problemową, w której podmiot (decydent) staje przed koniecznością wyboru jednego z przynajmniej dwóch możliwych wariantów działania.

22. Poczucie obniżonej wartości – interpretacja

23. Niewłaściwe nastawienie wobec estetyki ciała – interpretacja

24. Niski poziom samokontroli – interpretacja

25. Mała mobilność wewnętrzna – interpretacja

26. Brak pozytywnej postawy prozdrowotnej – interpretacja

27. Czynnik niewłaściwej decyzji – interpretacja

Myślisz, co się stanie, jeśli podejmiesz „niewłaściwą decyzję”. Tylko czegoś takiego jak „niewłaściwa decyzja” nie ma. Wybierając określoną drogę, nie masz innych możliwości do sprawdzenia, bo z nich zrezygnowałeś.

Jeśli poniesiesz straty to najcenniejszą rzeczą, jaką zyskasz jest doświadczenie. Zbierając doświadczenie, jesteś w stanie lepiej ocenić sytuację. Lepsza ocena sytuacji przybliża nas do sukcesu.

Im większa liczba decyzji, nieważne dobrych czy błędnych, tym sukces bliżej.

Jeśli pojedziesz nad morze i trafisz na deszcz, pomyślisz wybrałem źle. Jednak zostając w domu, mogłeś mieć jakiś wypadek, bynajmniej według reklamy „Lion” 9 na 10 wypadków ma miejsce w domu.

28. Lęk przed niepewnym skutkiem - interpretacja

29. Monotonia zajęć rekreacyjnych - interpretacja

30. Automatyzacja i elektronizacja – interpretacja

31. Deficyt czasu – interpretacja

32. Utrudnienia organizacyjne – interpretacja

33. Warunki atmosferyczne – interpretacja

34. Bariera ekonomiczna – interpretacja

Niskie poziom warunków życia

Zbyt wysokie ceny usług Sprowo rekreacyjnych

Wzrost cen sprzętu rekreacyjno sportowego

Sytuacja finansowa jeden z najważniejszych czynników ograniczających rekreację wysokie bezrobocie

Ograniczenie możliwości uczęszczania dzieci i młodzieży w wszelakiego rodzaju kursy

35. Zły stan zdrowia – interpretacja

Zły stan zdrowie trwały lub tymczasowy jest częstym powodem do nie brania udziału w rekreacji Przynajmniej panuje takie przekonanie i uprzedzenie do aktywności. Ludzi z widoczna niepełnosprawnością boją się ośmieszenia reakcji ludzi. Zdrowy czy chory każdy ma prawo brać udział w rekreacji na swoim poziomie względem swoich możliwości Zdrowy może robić prawie wszystko. Chory natomiast musi przejmować że może nie może zrobić więcej niż myśli. Pomóc może np. rodzina przyjaciele. Jest wiele dyscyplin sportowych które może uprawiać człowiek niepełnosprawny. Dziś prawie każdy sport ma swoje rozwiązania dla chorych osób. Dostępne są również urządzenia umożliwiające uczestnictwo w kulturze fizycznej.

36. Role animatora – interpretacja

- stymulowanie aktywności uczestników rekreacji
- umiejętny dobór form i metod zajęć rekreacyjnych
- wywieranie wpływu na uczestników zajęć rekreacyjnych za pośrednictwem innych członków grupy, a więc odpowiednim kierowaniem zespołem.

Lider

Propagandor

Organizator

37. Metody stosowane w animacji – interpretacja

38. Zasady stosowane w animacji – interpreta

39. Wiedza animatora – interpretacja

Animator powinien być fachowcem

Po drugie, animator musi - mimo wszystko - posiadać odpowiednią wiedzę na temat teologii i nauki Kościoła.

Animator musi znać naukę Kościoła, musi mieć pojęcie o podstawowych problemach teologicznych, musi znać Pismo Święte.

Animator powinien być fachowcem w swojej posłudze. Jeśli prowadzi grupę - powinien znać podstawowe zasady pracy z ludźmi.

Musi posiadać wiedzę humanistyczną, przyrodniczą ekonomiczna organizacyjna prawną

40. Kompetencje animatora – interpretacja

To dyspozycje osobowościowe warunkujące skuteczność wykonywania określonych czynności (roli społecznej w określonej dziedzinie)
• AKSJOLOGICZNE, – dzięki którym wiemy, po co działamy, znamy sens własnego działania.
• KOMUNIKACYJNE, – dzięki którym wiemy, co jest treścią naszego działania
• POZNAWCZE – jest to zakres wiedzy teoretycznej – oraz zdolności posługiwania się tą wiedzą.
• OSOBISTE – umiejętność przetwarzania i korzystania z informacji
- umiejętność kontrolowania własnych procesów poznawczych i emocjonalnych
- umiejętność radzenia sobie w trudnych warunkach
• INTERPERSONALNE – nawiązywanie kontaktów, umiejętność współdziałania w różnych warunkach, organizowanie pracy w grupie, negocjowania oraz mediowanie.
• ORGANIZACYJNE – umiejętność budowania i podtrzymywania klimatu grupy
- umiejętność negocjowania i mediowanie w grupie

Wszystkim rodzajom kompetencji musi towarzyszyć poczucie tożsamości, realistyczny obraz własnej osoby, adekwatne poczucie własnej wartości oraz zaufanie do siebie i własnych kompetencji.

41. Predyspozycje animatora – interpretacja

Praca animatora wymaga dużej systematyczności, wytrwałości oraz terminowości w działaniach i kontaktach z potencjalnymi projektodawcami. Dopiero duża aktywność w podejmowanych działaniach przynosi zamierzone rezultaty. Animator powinien mieć poczucie własnych umiejętności i potencjału. W ten sposób jego działania będą profesjonalne i zyska zaufanie. Poza doskonaleniem swoich kompetencji powinien kierować się kodeksem etyki oraz wysoką kulturą osobistą. Dobry animator rozumie konieczność wspierania inicjatyw i przedsięwzięć. Potrafi trafnie określać potrzeby i starać się o ich społeczne spełnienie.

Radzenie sobie ze stresem

Uśmiech serdeczność radość empatia pomysłowość elastyczność na doświadczenia i różne sytuacje Ugodowość zaufanie sumienność poczucie odpowiedzialności punkualność

42. Style kierowania grupą rekreacyjną – interpretacja

STYL AUTOKRATYCZNY
STYL DEMOKRATYCZNY
STYL LIBERALNY

Styl kierowania wypływa w znacznym stopniu z:
- cech osobowości kierującego,
- cech grupy, którą kieruje,
- sytuacji, której stawia czoła,

Przewodzący, animujący pomaga stworzyć grupie ludzi poczucie wspólnego celu, potrafi wyzwolić zaangażowanie i chęć współdziałania z innymi.

• AUTOKRATYCZNY – opiera się na sile. Ostry podział na kierujących i kierowanych, władza w jednych rękach. Kierownik stoi wysoko nad swoją grupą. Sam podejmuje decyzje.

Styl ten jest przydatny, gdy:
o Zadania, sytuacja grupy jest bardzo jasna, nie ma o czym dyskutować.
o Zadania lub sytuacja grupy jest niejasna, niepewna i trzeba ją narzucić.

Skutki:
§ Podwładni lubią lub zdecydowanie nie lubią kierownika
§ Pozycja kierownika w grupie jest bardzo mocna lub bardzo słaba.

• DEMOKRATYCZNY – członkowie grupy mają prawo do udziału w podejmowaniu decyzji określających cele, sposoby postępowania grupy. Mają dużą samodzielność i szersze pole do własnej inicjatywy. Decyzje nie są skupione w rękach jednej osoby. Kierownik liczy się ze zdaniem zespołu, pobudza inicjatywę, wywiera wpływ drogą perswazji.

Styl demokratyczny jest efektywny:
o Grupa nie jest w sytuacji ekstremalnej.
o Relacje między członkami grupy nie są wyraźnie określone.

• LIBERALNY – kierownik pozostawia sprawy swojemu biegowi i reaguje dopiero pod naciskiem doraźnych spraw. Kierowanie pozorne.
Często grupa wybiera spośród siebie jakiegoś kierownika, lidera. Poziom wykonywanych zadań nadanych przez kierownika jest bardzo niski, konflikty.

43. Przyczyny zachowań patologicznych w czasie wolnym

Zachowania patologiczne wiążą się ze wrastającym spożyciem alkoholu przez młodzież. Bierze się to z nieumiejętności organizowania czasu wolnego. Wzór zachowania w czasie wolnym wyznacza przede wszystkim grupa rówieśnicza, koleżanki, przyjaciel. Duże znaczenie ma środowisko lokalne tj. małe czy duże miasto, zasób środków jakimi dysponuje, tradycja. Czynniki różnicujące sposób spędzania wolnego czasu: wykształcenie, płeć, status.

Przyczyny patologii; uwarunkowania genetyczne, społeczne, brak zainteresowania za strony rodziny, elitarność zajęć w szkole, brak dostępu do pozaszkolnych ośrodków zainteresowań, zły wpływ kolegów, patologie w rodzinie, bieda, miejsce zamieszkania miasto, wieś, realizowanie wzoru ludyczno – zabawowego.

44. Negatywny wpływ rodziny na spędzanie czasu wolnego

45. Negatywny wpływ rówieśników na spędzanie czasu wolnego

46. Negatywny wpływ mediów na spędzanie czasu wolnego

47. Chuligaństwo w sporcie – przyczyny, następstwa

Date: 2016-01-14; view: 1570