![]() CATEGORIES: BiologyChemistryConstructionCultureEcologyEconomyElectronicsFinanceGeographyHistoryInformaticsLawMathematicsMechanicsMedicineOtherPedagogyPhilosophyPhysicsPolicyPsychologySociologySportTourism |
Co to jest nisza ekologiczna oraz optimum życiowe?Nisza ekologiczna - zespół czynników biotycznych i abiotycznych zapewniający populacji warunki do życia (np. światło, pokarm, miejsce). Na terenie biocenozy populacje konkurują o korzystne czynniki. Zgodnie z zasadą Gausego jedna nisza może być zajęta tylko przez jedną populację. Nisza ekologiczna określa miejsce danej populacji w biocenozie. Optimum życiowe - wąski zakres ekologicznych czynników zapewniających danemu gatunkowi najlepsze warunku rozwoju, np. optimum termiczne dla człowieka wynosi 22-24°C.
organizmy autotroficzne, które w procesie fotosyntezy (rośliny, bakterie zielone i purpurowe) lub chemosyntezy (niektóre bakterie i sinice) wytwarzają ze związków nieorganicznych materię organiczną. Stanowią pierwsze ogniwo łańcuchów troficznych (łańcuchów spasania).
Układ warstwowy lasu: runo, podszyt i korony drzew.
zużyte przedmioty i substancje stałe oraz nie będące ściekami substancje ciekłe, powstałe w wyniku działalności gospodarczej lub bytowania człowieka już nie przydatne do dalszego wykorzystania (eksploatacji). Uciążliwe dla środowiska. W zależności od źródła pochodzenia mogą to być: odpady górnicze (skała płonna), odpady komunalne (powstałe w wyniku działalności bytowej człowieka), odpady promieniotwórcze, odpady przemysłowe, rolnicze, z przetwarzania drzewa itp.
warstwa atmosfery, w której znajdują się wszystkie typy chmur. Troposfera jest najbliżej położoną warstwą atmosfery i sięga kilkanaście kilometrów ponad powierzchnię Ziemi. Troposfera – o średniej grubości ok. 11 km skupia ponad 75% całej masy atmosfery. Wraz z wysokością zaznacza się spadek temperatury (6,50C na każdy 1 km), dochodzący w najwyższych partiach do ok. minus 600C). Wraz z wysokością następuje rozrzedzenie powietrza (na wysokości 5 km następuje dwukrotny spadek ciśnienia).
Kwaśne deszcze powstają w wyniku łączenia się kropelek wody z gazowymi zanieczyszczeniami powietrza. Największe znaczenie ma dwutlenek siarki (szacuje się że w Europie jest on w 60% sprawcą kwaśnych deszczy), tlenki azotu, siarkowodór, dwutlenek węgla i chlorowodór. Zanieczyszczenia powietrza pochodzą ze źródeł naturalnych, w przypadku wybuchów wulkanów i pożarów lasów, oraz są wynikiem działalności człowieka - powstają w skutek spalania paliw i procesów przemysłowych. Kwaśne deszcze powstają głównie na obszarach, gdzie atmosfera jest narażona na długotrwałą emisję dwutlenku siarki i tlenków azotu, zarówno ze źródeł naturalnych, np. czynnych wulkanów, jak również sztucznych - spaliny powstające w wyniku spalania zasiarczonych paliw - węgla brunatnego i kamiennego. Dwutlenek siarki i tlenki azotu emitowane z różnych źródeł tworzą w połączeniu z wodą silne kwasy - siarkowy i azotowy dostające się do wody, gleby, roślin i płuc ludzi i zwierząt, oraz na mury budynków w postaci kwaśnego deszczu. Gleby ulegają zakwaszeniu, żywotność roślin słabnie - następuje zmniejszenie plonów, odporności na choroby i owady, pobieranie metali ciężkich itp. Kwaśne deszcze padają często w krajach, które nie są odpowiedzialne za ich powstanie. Szkodliwe gazy mogą być bowiem przenoszone przez wiatr setki, a nawet tysiące kilometrów od miejsca pochodzenia i wywołać niebezpieczne opady w regionie wolnym, zdawałoby się, od ekologicznych zagrożeń - kwaśny deszcz nie zna żadnych granic, poza naturalnymi. Do powstawania kwaśnych deszczy przyczyniają się głównie Stany Zjednoczone i Europa. Kwaśne deszcze wywierają negatywny wpływ na faunę i florę. Są niewątpliwą przyczyną licznych chorób układu oddechowego. Znacznie przyspieszają korozję różnego rodzaju konstrukcji metalowych oraz zabytków. Zapobieganie występowania kwaśnych deszczy polega na budowaniu instalacji wyłapujących tlenki siarki i azotu ze spalin emitowanych do atmosfery oraz ograniczaniu spalania paliw zawierających siarkę i jej związki, głównie węgla brunatnego i kamiennego.
EKOSYSTEM – fragment przyrody stanowiący funkcjonalną całość, w której zachodzi wymiana między jej częścią żywą – biocenozą, a nieożywioną – biotopem. Elementami abiotycznymi są: woda, gleba, gazy atmosferyczne ( tlen, azot, dwutlenek węgla ) rzeźba terenu klimat temperatura Elementy biotyczne to wszystkie żywe organizmy ( rośliny i zwierzęta ) pozostające między sobą w różnego rodzaju zależnościach. Tworzą one biocenozę czyli ożywioną część ekosystemu.
organizmy odżywiające się gotową materią organiczną. Uzyskują ją, zjadając inne organizmy. W łańcuchach troficznych wyróżniamy konsumentów I, II i wyższych rzędów. Konsumenci I rzędu to roślinożercy np. zając, stonka, krowa; konsumenci II rzędu to drapieżcy odżywiający się roślinożercami np. lew, jaszczurka, ukleja. Konsumenci III rzędu odżywiają się drapieżcami, są to np. jastrząb, szczupak, kuna.
ZNACZENIE SUKCESJI:
Różnorodne formy wpływu człowieka, tak bezpośrednio na zwierzę, roślinę, jak i na wszystkie czynniki ekologiczne; szkody wywołane oddziaływaniem przemysłu, szkody spowodowane nadmierną penetracją terenów leśnych ze strony społeczeństwa, szkody wywołane oddziaływaniem ciągów komunikacyjnych, działania określane mianem szkodnictwa leśnego.
egzosfera 800-przejscie w kosmos jonosfera do 800 km termosfera 80-100 Date: 2016-01-14; view: 1176
|