Wykształcenie średnie

Zgodnie z art. 11a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty wykształcenie średnie posiada osoba, która:

ukończyła szkołę ponadpodstawową, z wyjątkiem:

zasadniczej szkoły zawodowej,

szkoły zasadniczej lub

innej szkoły im równorzędnej,

ukończyła szkołę ponadgimnazjalną, z wyjątkiem:

zasadniczej szkoły zawodowej o okresie nauczania nie krótszym niż 2 lata i nie dłuższym niż 3 lata, których ukończenie umożliwia uzyskanie dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe po zdaniu egzaminu, a także dalsze kształcenie w dwuletnich uzupełniających liceach ogólnokształcących i trzyletnich technikach uzupełniających

trzyletniej szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy dla uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz dla uczniów z niepełnosprawnościami sprzężonymi, których ukończenie umożliwia uzyskanie świadectwa potwierdzającego przysposobienie do pracy.

Szkoła ponadgimnazjalna

Szkołami ponadgimnazjalnymi w Polsce określa się szkoły, które uczeń rozpoczyna po skończeniu gimnazjum.

Jest kilka rodzajów szkół ponadgimnazjalnych:

liceum ogólnokształcące (LO)

liceum profilowane (LP)

technikum (T)

zasadnicza szkoła zawodowa (ZSZ)

Dla absolwentów ZSZ dostępne są następujące szkoły:

uzupełniające liceum ogólnokształcące

technikum uzupełniające

Dla absolwentów liceów profilowanych i ogólnokształcących oraz techników dostępna jest:

szkoła policealna

Absolwenci szkół ponadgimnazjalnych, którzy zdali egzamin maturalny, mają prawo do ubiegania się o przyjęcie do szkoły wyższej.

Zasadnicza szkoła zawodowa – szkoła na podbudowie programowej gimnazjum, realizująca program nauczania w zakresie kształcenia ogólnego oraz kształcenia zawodowego. Podstawy programowe dla kształcenia ogólnego w tego typu szkole określa Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 26 lutego 2002 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół z późniejszymi zmianami (Dz.U. z 2002 r. Nr 51, poz. 458; Dz.U. z 2003 r. Nr 210, poz. 2041). Kształcenie zawodowe odbywa się na poziomie czeladniczym, zgodnie z profilem danej placówki. Zasadniczą szkołę zawodową można ukończyć otrzymując jedynie świadectwo jej ukończenia, bądź też dyplomem poświadczającym kwalifikacje zawodowe, o ile uczeń przystąpi do nieobowiązkowego egzaminu zawodowego, zdawanego przed Okręgową Komisją Egzaminacyjną. Po ukończeniu zasadniczej szkoły zawodowej naukę można kontynuować w liceum ogólnokształcącym (uzupełniającym, nauka trwa dwa lata) lub w trzyletnim technikum uzupełniającym.

Wykształcenie wyższe jest wykształceniem uzyskanym w uniwersytecie, uniwersytecie technicznym (politechnika) lub w innych ośrodkach szkolnictwa wyższego. Pojęcie wykształcenia wyższego obejmuje skończenie studiów wyższych (po szkole średniej), oraz dalsze studia lub badania prowadzące do uzyskania stopnia naukowego.

Wykształcenie wyższe w Polsce

W polskim systemie edukacji wykształcenie wyższe w przypadku studiów I stopnia (zawodowych) kończy się nadaniem tytułu licencjata lub inżyniera, w przypadku studiów II stopnia (magisterskich) albo jednolitych studiów magisterskich – nadaniem tytułu magistra (do niedawna również magistra inżyniera) lub równorzędnego (lekarza, lekarza dentysty, lekarza weterynarii).

Szkoły wyższe przyznają też stopnie naukowe doktora i doktora habilitowanego. W Polsce działa Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów a podstawą jej działalności jest ustawa o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

Stopień doktora nadaje się osobie, która posiada:

tytuł zawodowy magistra, magistra inżyniera, lekarza lub inny równorzędny

zdała egzaminy doktorskie w zakresie określonym przez radę jednostki organizacyjnej

przedstawiła i obroniła rozprawę doktorską.

Date: 2015-12-11; view: 1421