AÇ CANAVARLARA

Ne yazık ki, Maksimianos’un kalbi, tüm bu gördüğü mucizeler karşısında yine yumuşamadı. Amfiye her çeşit yabani canavarlar getirmelerine emirler verdi. Ancak, yine de ona acıdığını, fakat aslında onu korkutmak istediğini göstermek için, ona der:

- Tüm bu canavarları görüyor musun? Bunları senin için getirdiler. Seni paramparça yapmaları için. Kendine acı. Bunu ben sana söylüyorum ve ilâhlarım da şahit olsunlar ki ben sana acıyorum. Senin gençliğine ve güzelliğine acıyorum. Sana bir baba gibi nasihatte bulunuyorum. Akıllı bir insan gibi kendi çıkarına bak. Zamanından önce böyle sert ve feci bir ölümle ölme. Bu tatlı hayattan da mahrum kalma.

- Daha evvel ben seni dinlemedim de şimdi mi seni dinleyeceğimi umut ediyorsun, ki ben Allah’ımdan şu kadar da yardım gördüm. Bunu hiç, ama hiç aklına koyma. Ben şeytanlara kurbanlar adamam. Beni canavarlarınla ne diye korkutmak istiyorsun? Senin askerlerinin ellerini felç eden, kaynamış kurşunu soğutan ve denizi de kurumuş bir toprak gibi, üzerinde yürümemi sağlayan Allah’tır. İşte O, senin bu vahşi canavarlarını kuzu haline getirebilir.

İsa Mesih’in şehidi olan Aziz Panteleimon, şeytanlara kurbanlar adamaktansa, vahşi canavarların önüne atılmasını tercih ediyordu. Maksimianos, o vakit korkunç kararını verdi.

Üç gün içerisinde, eğer şeytanlara kurbanlar adamazsa, canavarlar onu yemeleri için Aziz Panteleimon onların önüne atılacaktı.

Bu olay, şehrin her yerinden duyuldu ve herkes bu manzarayı seyretmek için o çok iyi gencin bulunduğu yere doğru koştular. Bu gencin hiçbir suçu olmadığı halde, delikanlı canavarlara yem olacaktı. Tiyatro amfisinde herkes oturup, İmparator da yüksek bir yerden manzarayı seyretmek için yerini aldığında, askerler Aziz Panteleimon’u tiyatronun amfisine getirdiler ve onu canavarların önüne attılar.

Aziz Panteleimon hiç korkmadı. Çünkü o, İsa Mesih’i Ermolaos’un şeklinde görüyor, ileri gitmesini ister ve hiçbir şeyden korkmaması için ona öğüt veriyordu.

Daha önceden belirlenmiş olan yere Aziz Panteleimon’u attılar. Daha sonra da canavarları oraya saldılar. Canavarlardan Aziz Panteleimon’u paramparça edip yutmaları için sessiz bir bekleyişe geçtiler. O canavarları günlerce aç bırakmışlardı. Ancak o canavarlar, üstüne atlayıp yiyecekleri halde, onlar onun yanında vahşi canavarlar gibi değil de, akıllı varlıklar gibi orada duruyorlardı. Sevimli bir şekilde kuyruklarını sağa sola sallıyorlardı. Dilleriyle Aziz Panteleimon’un ayaklarını yaladılar. Ve, aralarında, Aziz Panteleimon’a tapmak için, hangisi daha öne geçecek diye yarışıyorlardı. Aziz Panteleimon, canavarı kutsamak için elini üzerine koymadan oradan ayrılmıyordu.

Orada var olan kalabalık bu şahane manzarayı gördüğü an, hepsi bir ağızla bağırmağa başladılar:

- Hıristiyanların Allah’ı büyük. Budur gerçek Tanrı. Bu masum kişi serbest bırakılsın. Buradaki putperestlerden birçok kişi hemen imana geldi. Başka şehirler bulup oradan uzaklaştılar ve vaftiz oldular. Orada, Şehit hakkında gördüklerini anlatıyorlardı. Bunları dinleyenlerden birçok kişi İsa Mesih’e inandı. Böylece inançlılar çoğaldılar ve inançsızlar da azaldılar.

Ne yazık ki, vahşi canavarlardan bile daha sert olan o sefil İmparator, kızgınlığından kendine hakimiyetini kaybetti. O serseri, Aziz Panteleimon’u yemedikleri için, hıncını vahşi canavarlardan almağa kalktı. Bir emir verdi ve bu hayvanların tümü katledildi.

Ancak, yine de yeni bir mucize meydana geldi. O öldürülmüş olan hayvanlar, günlerce yerde kaldıkları halde, başka hiçbir canavar veya leş kuşu onlara dokunmaya cesaret edemiyordu. Allah bunu, Aziz Panteleimon’a hürmet ve başkalarını da inanca bağlamak için yaptı. Bu olay, İmparator için bir kontrol ve kendisi için de aynı zamanda bir utançtı. Onun için de, o canavarları toprağa gömmek için insan yolladı ve onları toprağa gömdüler.

Date: 2016-01-03; view: 595