Dziennik podrózy Filippiego (Itinearium Philippi a Trinitate 6, 8) opowiada o podrózy jednego zyda i kilku chrzescijan. Jeden dla drugiego byl wiernym towarzyszem, wszyscy pomagali i ulatwiali sobie wszystko wzajemnie. Zyd wzruszony miloscia chrzescijan, rzekl przy pozegnaniu do jednego z towarzyszy: - ty wiesz, ile okazalismy sobie w tej podrózy zyczliwosci. Wiedz ale, ze nienawisc jaka przeciw tobie w moim sercu kipiala, zarówno byla wielka. W nagrode za twe uslugi dam ci rade: nie zwierzaj sie nigdy zydowi, chociazby wielka byla przyjazn jego, która by ci okazywal". Lecz slowo to pochodzi z czasów sredniowiecznych, posluchajmy wiec dzisiejszych „swiatlych" medrców. Kant powiada: „mieszkajacy posród nas Palestynczycy (zydzi) z powodu swego lichwiarskiego ducha, zostali okrzyczani jako oszusci nie bez podstaw, nawet co do najwiekszej ich liczby. Wyglada to wprawdzie troche nieprawdopodobnie, azeby caly naród skladal sie z oszustów, ale tak samo wydaje sie byc nieprawdopodobnym, azeby caly naród stanowil stan kupiecki, jezeli przewazna wiekszosc czlonków, zwiazana starymi zabobonami nie szuka zaszczytów obywatelskich, lecz utraty ich przez podstepne wyzyskiwanie narodu, u którego znajduje schronienie, a nawet korzysciami takiego postepowania zastapic usiluje. Nie moze tez wreszcie byc naród z samych kupców, jako nieprodukujacych czlonków spoleczenstwa zlozonym, a z tego wynika, ze nie moze byc takze bez popelnienia niekonsekwencji zniesiona ich starymi prawidlami usankcjonowana ustawa, pomimo, ze sentencje: „kupujacy, otwórz oczy", w stosunkach handlowych kladzie jako najwyzsza zasade swej moralnosci. Zamiast daremnego trudu, jakby naród ten ze wzgledu na oszustwo i rzetelnosc zmoralizowac, wole podac przypuszczenia moje o pochodzeniu tej szczególnej ustawy. (Antropologia pod wzgledem pragmat. Lipsk 1833, 4, R. str. 127). Do uwagi Kanta o handlu umieszczam tu dodatkowo jeden ustep z Talmudu. Ten opiewa: „nie ma gorszego zatrudnienia, jak uprawa roli. Jezeli kto 100 srebrników posiada w handlu, moze co dzien jesc mieso i popijac wino; jezeli zas 100 srebrników uzyje w rolnictwie, moze jesc tylko osolona kapuste". (Tr. Jebam. f.63.1). Fichte powiada: „prawie we wszystkich krajach Europy rozszerza sie silne, wrogie mocarstwo które z wszystkimi innymi w ciaglej zyje wojnie i okropnie ciazy na obywatelach; jest to zydostwo. Nie sadze, aby mocarstwo to dlatego stawalo sie tak strasznym, poniewaz tworzy odrebne i scisle zwiazane panstwo, ale dlatego, ze panstwo to zalozone i zbudowane na nienawisci calego narodu ludzkiego. Po narodzie takim, który we wszystkich innych narodach widzi potomków tych, którzy go wypedzili z jego ojczyzny ulubionej; który sie sam skazal na drobny handel i lichwe, zwatlajacy cialo i zabijajacy ducha dla wszelkiego szlachetnego uczucia; który, az do duszy Wszechojca wszystkich innych oddala od siebie, o takim narodzie mówie, mozna sie czego innego spodziewac jak tego, ze dzieje sie to, co widzimy codziennie; ze w takim panstwie, gdzie król mimo nieograniczonej wladzy swej, nie smie zabrac mi ojcowskiej chaty mojej, gdzie przeciw wszechwladnemu ministrowi utrzymam sie przy prawie moim, a gdzie mnie kazdy zyd, któremu na mysl wpadnie, calkiem bezkarnie moze obrabowac (J.G. Fichte, dodatki do sprostowania orzeczen o rewolucji francuskiej str. 186). I - „aby nadac zydom prawa obywatelskie, nie widze innego srodka, jak tylko poscinac jednej nocy lby wszystkim, a inne im nasadzic, w których by nie bylo i jednej zydowskiej idei: azeby sie od nich ochronic, nie widze znowu innego srodka, jak tylko zdobyc obiecana im ziemie i wyslac ich tam wszystkich", sami sie wytraca, gdyz zyd na zyda pracowal nie bedzie. (W tym samym dziele, Fiche str. 191).
Herder w swym dziele: „Idee do dziejów ludzkosci", (takze tam 3,91) pisze: „jak Egipcjanie tak i zydzi bali sie morza i woleli od dawna mieszkac miedzy innymi narodami; jest to rys charakteru narodowego, przeciw któremu walczyl Mojzesz sila. Krótko mówiac jest to naród, który sie zepsul wychowaniem, poniewaz nigdy nie osiagnal dojrzalosci politycznej kultury na wlasnym zagonie, a zatem takze i poczucia godnosci, wolnosci. W umiejetnosciach, jakimi sie oddawali niekiedy najznakomitsze ich osobistosci, objawialy zawsze wiecej prawne przywiazanie i porzadek, anizeli plodna wolnosc ducha; cnót zas patriotycznych pozbawilo ich dawne polozenie. „Lud Bozy jest roslina pasozytna na pniach innych narodów, jest to ród przebieglych posredników prawie na calej kuli ziemskiej, który nigdzie nie teskni za jakas ojczyzna". I znowu mówi Herder: „zydów uwazamy tu tylko jako pasozytnicza rosline, która sie czepia wszystkich prawie narodów Europy i mniej lub wiecej ich soki dla siebie wciaga. Po upadku starego Rzymu bylo ich w porównaniu malo w Europie; przesladowani przez Arabów, garneli sie tutaj calymi gromadami. (Takze tam 4, 38). Nieprawdopodobnym jest, iz oni przyniesli trad do naszej czesci swiata; gorszym tradem bylo to, ze we wszystkich wiekach barbarzynskich (w wieku srednim) jako wymieniacze pieniedzy, posrednicy i sluzalcy panstwa, nikczemnymi zostali narzedziami lichwy i przeciw wlasnej korzysci wzmocnili przez to w handlu barbarzynsko - pyszna nieswiadomosc Europejczyków".
Na koniec mówi jeszcze Herder: (Takze tam 4, 157) „ministerium takie, u którego zyd znaczy wszystko; gospodarstwo, w którym zyd ma klucze do garderoby i do kasy; departament lub komisariat, w którym zydzi prowadza glówne sprawy; wszechnica, na której nie cierpia zydów jako streczycieli i pozyczajacych pieniadze studentom, to sa bagna pontynskie, potrzebujace osuszenia". Stare przyslowie stosuje sie do zydów: „gdzie lezy scierwo, tam gromadza sie orly, a gdzie jest zgnilizna, tam roja sie owady i robactwo". Tak pisze Herder, ów kwiat ludzi sercem wylanych dla ludzkosci. Tak samo niepodejrzane pióro znanego filozofa prawa Klubera, nastepujace uwiecznilo zdanie: „zydzi, powiada on, sa polityczno - religijna sekta pod surowym, teokratycznym despotyzmem rabinów. Tworza oni juz dziedzicznie sprzysiezone stowarzyszenie dla spolecznego zycia i przemyslu, dla wlasciwego sobie wychowania ludu i dla kastowego ducha rodziny. Ducha zydowszczyzny poznajemy w ogóle z pychy wyznania; zydzi bowiem uroili sobie, iz sa wybrancami Bozymi, wyniesionymi ponad wszystkich nie-zydów (gojów), a fizycznie i moralnie odróznieni od tych, którzy zupelnie musza byc wytepieni".
Rozum udowadnia, a doswiadczenie potwierdza, ze duch kastowosci, a najmniej polityczno - religijny, niezgodnym jest z dobrem panstwa i spoleczenstwa. Zydostwo zas, az do tej chwili utwierdza ducha kastowosci, w politycznym, religijnym i fizycznym wzgledzie, któremu równego nie ma w calej chrzescijanskiej Europie. Stosunek tan sprowadza nieunikniony, ustawiczny antagonizm pomiedzy panstwem, a zydostwem. Udzielic zydom równouprawnienia z wszystkimi wspólobywatelami panstwa, którzy panstwu nie tyle sa przeciwni, dac im zupelne prawo obywatelstwa, zydom takim, jakimi sie, zyjac z nami, w oczach naszych przedstawiaja, znaczyloby to samo, jak owo zlo (tego ducha przeciwienstwa, który panstwa, jezeli nie niszczy zupelnie, to ustawicznie dreczy i oslabia) przemienic w raka nigdy nieuleczalnego. Zadamy przeto wolnego, nieodwlalnego i rzetelnego wyrzeczenia sie, wydalenia i pogardzenia talmudyzmu itd. (Przeglad dyplomat. rokowan wiedenskiego kongresu 3, 375 ff.; porównaj „Prawo rzeszy niemieckiej" przez K. 4 wydanie par. 516 ust.4).
Filozof Schopenhauer mówi zas w swoich ustepach o nauce prawa i polityki: „wieczny zyd Ahasverus nie jest niczym innym, jak tylko uosobieniem calego zydowskiego narodu. Poniewaz na Odkupicielu i Zbawcy swiata, ciezka popelnil zbrodnie i sciagneli krew Jego na siebie i swoje dzieci, nie powinien byc wiec z zycia ziemskiego i jego brzemienia nigdy uwolniony, a przy tym bez ojczyzny, blakac sie po obczyznie".
Oto jest wlasnie przewinienie i dola tego malego, zydowskiego narodu, który w istocie cudownym sposobem od 2000 lat wygnany ze swych siedlisk, dotad jeszcze istnieje blakajac sie bez ojczyzny, podczas gdy tyle wielkich i slawnych narodów, obok których tak drobny ludek na wzmianke nie zasluguje, jak: Asyryjczykowie, Medowie, Persowie itp., na wieki spoczely i prawie calkowicie zniknely z widowni swiata. I Schopenhauer uznaje w tym palec Bozy. Wiadomo kazdemu, iz zydzi od jakiegos czasu lubia sie wypierac ukrzyzowania Chrystusa. Zajmujacym jest takze to, co sie Napoleonowi III zdarzylo. Powiedzial on bowiem w przedmowie do „Zycia Cezara": „nieszczesliwe sa te narody, które wielkich mysli Cezara Karola W. i Napoleona I nie pojmuja! Czynia oni tak samo, jak zydzi, którzy swego Mesjasza ukrzyzowali". Na to odpisal Cremieux 27 lutego 1865r. list otwarty do „Opinione nationale", w którym miedzy innymi powiada: „ jak to, Napoleon III napisal to zdanie: zydzi ukrzyzowali swojego Mesjasza!. Gdziez to znalazl autor dowód historyczny tego twierdzenia? jak z katolickiego stanowiska przedmowe do Cezara pisac! Przypuszczenie religijne stawiac jako historyczny pewnik! Zyjemy w czasie, w którym religia i obrzadek w sumieniu sie zamyka, a w swiatyni sie poruszac powinny! Ze zas ksiaze tak niebezpieczne wypowiada slowo, ze przed swiatem na nowo zaslepienie zydów zdradza, ze owe srogie i straszne odnawia zaskrzenie, które potokami krwi zydowskiej z powodów tych wylanymi, w sercach pochodnia swiatla filozofii u cywilizowanych narodów zostaly ugaszone, jest to nieszczesne natchnienie. (Liczba zamordowanych zydów nie jest jednak tak wielka, jak jest liczba chrzescijan, w samej Persji, przez zydów pomordowanych), Takze i rabin Kroner mówi, jakoby zydzi nie zabili Chrystusa, Pilat bowiem oglosil wyrok smierci, a rzymscy wojacy wykonali takowy; pytamy sie wtedy: jezeli niewinnego, na mocy niesprawiedliwego oskarzenia sedzia oddaje oprawcom, któz jest wlasciwym zabójca, wlasciwa przyczyna morderstwa: oskarzyciel z falszywymi swoimi swiadkami, czy tez sedzia? Nie modla sie slusznie chrzescijanie za wiarolomnych zydów? Wiadomo, iz Pismo sw. mówi: „zydzi beda jako naród do konca swiata i masami calymi nawróca sie: ustawicznym potwierdzeniem Chrystusa, jest zydostwo przed oczami naszymi, ale wielu ma oczy i nie widzi". Z tego powodu inna nasuwa sie jeszcze uwaga. Chrystus przepowiedzial, ze zydowska swiatynia w Jerozolimie na zawsze zburzona zostanie. Nie byloby bez korzysci dla zydów, gdyby spróbowali jeszcze raz to, co próbowal Julian - apostata. Zydzi maja potege, maja pieniadze, rzadza ksiazetami, a wiec do dziela, zbudujcie swiatynie, a jesli sie uda to dzielo, to przepowiednia Nazarenczyka bedzie uniewazniona, jego Boskosc czczym szalem, a my wszyscy zostaniemy zydami.
Znajdujemy wiec jeszcze po dzis dzien tego Jana bez ziemi, pomiedzy narodami na calej kuli ziemskiej, nigdzie w domu i nigdzie obcym; z bezprzykladna uporczywoscia zachowuje on jednak swa narodowosc. Chetnie zapuscilby gdziekolwiek badz swoje korzenie, aby znowu przyjsc na powrót w posiadanie jakiego kraju, bez którego przeciez naród jest jak pilka w powietrzu. Dotad zyje jako pasozyt na innych narodach i na ziemi ich, niemniej jednak przyjety jest najwyzszym patriotyzmem dla swego wlasnego narodu, który okazuje na zewnatrz silnym skupieniem sie , wedlug którego wszyscy za jednego, a jeden za wszystkich. Powierzchowne i bledne jest owo zapatrywanie, jezeli zydów uwaza sie jedynie jako sekte religijna. Jezeli zas co wiecej zydostwo nazwiemy wyrazem z kosciola zapozyczonym, tj. zydowskim wyznaniem, celem poparcia tego bledu, jest to z gruntu falszywa, umyslnie na wprowadzenie w blad obliczona nazwa, która wcale nie powinna byc dozwolona, ale raczej nazwa: „zydowski naród", jest tu najwlasciwsza. Ze znane wady, do zydowskiego charakteru narodowego przywiazane, miedzy którymi cudowna nieobecnosc tego wszystkiego, co wyraz verecundia (wstydliwosc) oznacza, jest najznamienitszy, jakkolwiek tylko jest brakiem, który na swiecie pomaga daleko lepiej, anizeli moze jakikolwiek przymiot pozytywny, przypisac trzeba glównie uciskowi; uniewinnia to wprawdzie, ale ich nie znosi. Rozumnego zyda, który porzucajac stare basnie, wykrety i uprzedzenia przez przyjecie chrztu swietego, opuszcza towarzystwo, które mu ani zaszczytu, ani korzysci nie przynosi, musze chwalic koniecznie.
Menzel powiada: „gdyby wskrzeszenie wylacznego panstwa zydowskiego bylo mozliwym, to jednakze raz juz skutkiem przeklenstwa rozsypani zyjac po swiecie, z trudnoscia chcieliby sie od ciala chrzescijanskiego., tak wygodnie i bujnie miedzy nimi wyciagnietego oderwac, u którego jak pijawki karmia sie na grubo i na okraglo, aby powrócic znowu na naga skale swojej ojczyzny" (Listy literackie 1857,316). Julian Schmidt (Dzieje nowej niemieckiej literatury, 3,7) powiada: „w skrzetnej galezi literatury, w dziennikarstwie tworza zydzi obecnie ogromna wiekszosc. Stad ta drazliwosc, kiedy sie rozpoczyna mowa o zydostwie. Wyglada to nawet, jak gdyby zydzi zawsze byli wybranym narodem i ochronieni przywilejami przeciw wszelkim zaczepkom, który kazdy inny naród musi znosic. Przeciw Niemcom uzywali Borne, Heine i ich (zydowscy) wspólwyznawcy cala skale przezwisk, od „narodu slugusów" az do „naczynia nocnego", jak niemniej przeciw chrzescijanstwu; odwazy sie kto zaszydzic z wiecznej bolesci zydowskiej, osmieli sie kto powatpiewac, ze Schylok byl meczennikiem, wtedy zalamuje rece cale dziennikarstwo na brak oswiaty i tolerancji. Gani ktos wlasciwosci zydowskiego narodu, to jest to juz napad na wolnosc wiary i sumienia; krytykuje ktos ich obrzedy religijne, to jest wysmiewanie sie z narodu meczenników.
