N A S Z E S T U L E C I E

Slawny Gerson nazwal Talmud wielka pustynia, na której pomiedzy mala liczba dobrych roslin mieszkaja rózne dzikie i okrutne zwierzeta. Wiek nasz jest wiekiem postepu. Czy postep ten zakopal bestialska nature talmudysty? Wielu zydów, jak Bail, Cremieux i inni mówili o zydowskiej idei: „filantropia, czysta milosc ludzi, ludzkosc, to idea zydowska". General de Segur pisze o pochodzie Napoleona do Rosji: „dwadziescia tysiecy Francuzów chorych, rannych i znuzonych pozostalo w Wilnie. Zydzi, których ochraniala Francja zwabiali ich do swych domów pod pozorem goscinnosci, po czym okradali i wyrzucali biedaków przez okna calkiem nago, aby wygineli okrutna smiercia na sniegu od zimna. Tak mówi general patrzacy na wypadki wlasnymi oczami. Aby sie tutaj z rozdzialem o morderstwie od razu uprzatnac, wspomne jeszcze w skrócie o smierci ksiedza Tomasza, kapucyna z Damaszku w roku 1840. Jak wiele innych rzeczy, tak tez i te zbrodnie przypisywal wspomniany juz rabin Fabiusz z Lionu 1. c. Jezuitom.
Laurent jednak wydal drukiem doslownie ten proces, w dziele bardzo rzadkim pod tytulem: „Affaires de Syrie", którego znikniecie, opinia publiczna nazywa tajemnica. Ze zlozonych aktów u ministra spraw zagranicznych w Paryzu dowiadujemy sie, ze „Ojciec Tomasz, pisze Laurent byl jednoczesnie lekarzem. Dnia 5 lutego 1840 roku widziano go idacego ze sluga swoim do dzielnicy zydowskiej; 6 lutego mial goscic na obiedzie u lekarza Baszy. Nie zjawil sie tam jednak, a klasztor poszukiwal go daremnie".

Konsulat francuski wzial sprawe te w swoje rece i dowiedzial sie, ze fryzjer zydowskiej dzielnicy noca wolany zostal do zyda, kupca Harari. Dalej okazalo sie, ze fryzjer ten znalazl tam ksiedza Tomasza na ziemi, zwiazanego i ze zostal wezwany on po to aby go zabic; z poczatku wzbranial sie, ale pogrózkami podniecony dal sie naklonic do wspóludzialu w tym morderstwie. Harari wymierzyl cios pierwszy, inny zyd drugi, który okazal sie smiertelny. Nastepnie obrane zostalo cialo z kosci, te zas polamane i wrzucone do kloaki, gdzie je tez znaleziono z kawalkiem szczeki wraz z broda, z kawalkiem skóry z glowy, na której znajdowal sie znak tonzury, jak tez i czapeczke tego ksiedza z czerwona lamówka, w Damaszku kazdemu znana.
Zamordowano takze i sluge ksiedza Tomasza, aby nie bylo oskarzyciela. Z uwiezionych przyznalo sie do zbrodni 7 zydowskich kupców; zeznali oni, iz kilka dni przed tym oswiadczyl wielki rabin, ze potrzeba przygotowac na zblizajace sie swieta wielkanocne chrzescijanska krew.
Godne uwagi jest to, ze oskarzeni trzymani byli w wiezieniu w odosobnieniu, tak, ze kazdego z osobna badano i zeznania ich zgadzaly sie w najmniejszych szczególach. W calej Europie poruszyli sie zydzi, aby zniweczyc wyrok smierci i wyrobic dla skazanców uniewinnienie. Gorzkie wysuwano skargi na posadzenie, azeby dzisiaj jeszcze mogla istniec religia, która by wymagala krwi ludzkiej. Ale kiedy braci zydowskich w Damaszku miano za niewinnych, dlaczego nie dostarczono dowodu ich niewinnosci?

Dlaczego ofiarowano czlonkom francuskiego i austriackiego konsulatu znaczne sumy pieniedzy i drogie podarunki? Po czyjej stronie prawda, ten nie potrzebuje przekupstwa. Kanclerzowi francuskiego konsula ofiarowali zydzi 200 000 piastrów (na terazniejsza monete austriacka 32.550 zlr a.w.), a pewnemu adwokatowi 500 000 piastrów (81.350 zlr.a .w.) Gdy to wszystko okazalo sie bezskuteczne, udal sie Cremieux z licznym orszakiem na Wschód, a poparty przez Anglie uzyskal od Mehemed Alego nastepujacy ferman: „z zadania p. Cremiux i wszystkich wyslanców europejskich, wyznawców Mozaizmu poznalismy, iz zycza sobie oswobodzenia uwiezionych; a poniewaz byloby to nieprzyzwoite, gdybysmy nie spelnili zadania tak licznej ludnosci (Europy), wiec rozporzadzamy, aby uwiezionych na wolnosc wypuszczono".
Ferman ten nie wspomina o pózniejszym wykazaniu niewinnosci, ale tylko o woli panujacego z powodu prósb licznej, zydowskiej ludnosci Europy i to prósb o wypuszczenie na wolnosc, a nie o udowodnienie niewinnosci.

Dlaczego nie obstawal Cremieux z rewizja procesu, aby wykazac wszystkim niewinnosc? Caly Wschód przekonany jest o winie zydów, ale potega i zloto zydowskie sa wielmozne.
O ksiazce Laurenta dziennikarstwo zydowskie raczylo pominac milczeniem.
O uzywaniu krwi chrzescijanskiej pisano i klamano wiele w dawnych wiekach; w dziejach przedstawia sie nam rózne akta, do których wrócmy w swoim czasie i miejscu. Zachód wedlug mojej wiedzy nie moze wykazac zadnych uwierzytelnionych dowodów w tej sprawie. Jednak proces o zamordowanie dziecka zolnierskiego w Petersburgu w roku 1831 pokazal miedzy innymi, co nastepuje:
a) dwaj sedziowie uwazali zamordowanie dziecka przez zydów do ich zabobonnych celów udowodnione:
b) jeden sedzia uznaje zydów zupelnie o zbrodniach przekonanych, ale zada lagodniejszej kary, z powodu, ze zydzi popelnili ten czyn w mniemaniu, iz sie przysluguja Bogu;
c) jeden sedzia uznaje wszystkich winnych tej zbrodni, ale zada jednak zlagodzenia kary;
d) piaty sedzia jest przekonany wobec stwierdzonych okolicznosci, iz pomiedzy zydami znajduja sie oblakani, którzy jeszcze dzisiaj zdolni by byli popelnic taka zbrodnie.

Uwaza jednak, ze dowód w tym wypadku nie jest dostateczny, podczas gdy nadprokurator przylaczyl sie do zdania pierwszych dwóch sedziów. Stobbe podaje tylko, iz w koncu zostali na wolnosc wypuszczeni, rada panstwa orzekla bowiem „ze praktycznie wina nie jest udowodniona". Stobbe musialby tym bardziej cala rzecz opowiedziec, gdyz w przedmowie swojej dziekuje seminarium zydowskiemu we Wroclawiu za otrzymana pomoc.
„-Oskarzenia zydów w Rosji, z aktów kryminalnych; Lipsk Engelmann 1864.
Zbrodnia jest wypowiadac bez silnych dowodów juz podejrzenie takich rzeczy i my tez pozostaniemy przy tym, pomimo znacznej liczby mezczyzn, kobiet i dzieci, które w pewnych wielkich miastach Europy na zawsze znikaja ku najwiekszemu przerazeniu swego otoczenia, nie zostawiajac sladu po sobie. Ze wreszcie miedzy dzisiejszymi zydami istnieje uwielbianie morderców i samobójców, które zasadom chrzescijanskim calkowicie jest nieznane, wskazuje dziennik zydowski (Judisches Volksbaltt) w Lipsku, gdyz w roku 1855 wielbi dwunastu zloczynców jako „zydowskich meczenników" za to, ze oni 12 rajców miasta Worms, którzy chcieli cos przeciw zydom przedsiewziac, nozami uprzatneli z drogi, a nastepnie z rozpaczy nad swoim losem po tym mordzie, sami sobie odebrali zycie.

Najwiecej zazalen zdarza sie w tym stuleciu w sprawach wlasnosci. Zyd Bail przyznaje w roku 1816: „na 12 kradziezy lub oszustw, które w Lipsku zasadzono, popelnilo 11 zydów". Tym wyznaniem chce Bail przemawiac za emancypacja (równouprawnieniem) zydów, gdyz dodaje: Francja obdarzyla zydów wolnoscia i tam tez zyd jest poczciwym czlowiekiem.
Ale Cerfbeer zauwaza przeciwnie: „statystyka latwo odkrywa prawde. Zasadzenia wykazaly we Francji podwójna liczbe dla zydów, przy czym jeszcze i to na szali zawaza, ze zbrodnie na zydów przypadajace daleko wieksza niegodziwoscia sa napietnowane, poniewaz byly popelnione skutkiem poprzedniego dojrzalego namyslu.
Falszywe bankructwa, lichwa, falszerstwo monety, wszelkiego rodzaju podstepy i oszustwa nosza to samo na sobie znamie. Do tego trzeba jeszcze i to wziac pod uwage, ze ich przebieglosc, ich tak zwane zatrwozenia w duszy, które kazda przysiege czynia iluzoryczna, ich caly charakter latwo sprawia, iz ramie sprawiedliwosci nie dosiega wiekszej czesci zbrodniarzy. Tak, ze ci, którzy sie do wiezienia dostali, z pewnoscia jeszcze najmniej sa karygodni".
Ten sam autor z Alzacji donosi: „lichwa oddala zydom pól Alzacji w rece; to jest wielka kleska naszego wieku.

Mala posiadlosc zostala juz pochlonieta przez raka, Cala ksiege trzeba by napisac, chcac wykazac haniebne i zdradzieckie srodki, jakimi zydzi wydzieraja chrzescijanom ziemie; trudnia sie oni po wsiach lichwa zarówno bez sromu, jak i bez karnie, a wiesniacy przede wszyskim jecza pod ciezarem zbrodni Izraela. I w Niemczech rzecz nie ma sie lepiej; zyd niemiecki jest dumny i msciwy, nie pozbyl sie niczego z bledów swoich ojców.
Wychowaniem swoim przeznaczony do nienawisci innych narodów, pisze Delemare w Traite de la Police 1,279, zyd napelniony jest zemsta; ale ma on cierpliwosc, umie czekac dluzej jak kazdy inny, dopóki podstepami i haniebnymi klamstwami swojej niemej nienawisci, nie zaspokoi zemsta. Z powodu sporu o Merkura, wyrzekl zyd A. do chrzescijanina M. w cztery oczy nastepujace slowa: „chrzescijanska religia jest szlachetna, gdyz nakazuje kochac nawet nieprzyjaciól; ale zydowska religia jest bardziej praktyczna, bo pozwala, abym panu, chociazby po latach, wlazl na kark, poniewaz pan dzisiaj nadepnal mi na noge". A swietne imie, które naród niemiecki radosnie ozdobil wawrzynem jest takze nie mniejsza powaga w niniejszej kwestii. P. Bismarck - Schonhausen rzekl pelen oburzenia na sejmie pruskim w r. 1847: „znam jedna okolice, gdzie ludnosc zydowska liczna jest po wsiach, gdzie sa wloscianie, którzy na roli swej nie maja zadnej wlasnosci; wszelka ruchomosc od lózka, az do kociuby do zydów nalezy; bydlo w stajni nalezy do zyda, a wiesniak od kazdej sztuki oplaca czynsz codzienny; zboze na pniu i w stodole nalezy do zyda i zyd sprzedaje je na chleb, zasiew, karme dla bydla wiesniakowi na mierzyce. Ministerium sprawiedliwosci przedlozylo temu samemu sejmowi nastepujaca statystyke: „wedlug tab. 87 w r. 1830 w ogóle 133-ci mieszkaniec obzalowany, a z liczby tej 49-ty chrzescijanin, 84 zas zyd; w r. 1834 byl 166-ty mieszkaniec obzalowany, z tego 84-ty chrzescijanin, a 82-gi zyd. Najwiecej zbrodni popelnili zydzi przeciw wlasnosci i to z chciwosci, checi zysku.

Najkompetentniejsi mezowie" pisze Meinhold „zgadzaja sie z tym, iz Pomorze zachodnie co do urodzajnosci ziemi, jedna z najlepszych prowincji Prus, glównie przez ucisk i lichwe zydów w dlugi zapadla. Tu sie krzata wszedzie pelno zydostwa, a im bardziej który wyksztalcony, tym bardziej niebezpieczny. Nie zadawalaja sie oni 10% lub 12% odsetkami, lecz móglbym wykazac przyklady, w których obok najwiekszego bezpieczenstwa zastawu, 100% odsetki, a nawet wiecej musiano zapisac, aby tylko zaradzic natychmiastowej potrzebie. Wszystko robi, wszystkim sie trudni i wszystko zalatwia zyd; on odstawia do sluzby dziewczeta, parobków, streczy nabywanie dóbr, ba, nawet zony swata.

W niektórych czasach, a zwlaszcza krótko przed targiem welnianym biegaja zydkowie gromadnie z wózkami recznymi (tak zwanymi bidami), w których wedlug wlasnych wspólwyznawców nalany jest olów, aby oszukiwac wiesniaków. W miescie S. liczacym zaledwie 12.000 mieszkanców jest prawie kazdy z licznych tam zydów bankierem i prowadzi z bogatymi wiesniakami hadel z zyskiem, papierami panstwowymi. W innym zas miescie wyparli zydzi tak daleko kupców chrzescijanskich, ze w tej chwili jeden tylko pozostal, który takze ma sie zblizac do swego niezawodnego upadku. „Pomiedzy przemyslowcami Wiednia", pisze Herm Kuhn, „tworza wedlug statystyki kryminalnej zydzi najwieksza czesc tej ludnosci, która dosiega ramie sprawiedliwosci, chociaz posiadaja te slawe, ze ciosów podobnych unikac umieja z najwieksza zrecznoscia.
Dzieki zydowskiemu dziennikarstwu, które wszystkie zasady chrzescijanskie dyskryminuje, nie ma ani wiary ani rzetelnosci w interesach. Wielki Dziennik zydowski „Presso" wywiesil godlo: „równe prawo dla wszystkich". Ale nadac równe prawo ludziom, którzy zadnej ustawy chrzescijanskiej moralnosci nie uznaja, znaczy tyle, co stworzyc wampirów ssacych krew wlasnie tym, których zakon Chrystusa powstrzymuje od oszustwa i kradziezy. - (Zupelne sprawozdanie o panowaniu zydów w Austrii wymagaloby wydania ksiegi. Bardzo zajmujacego materialu dostarczaja ostatnie roczniki Wiesingera, „Gazety koscielnej").

Aptekarz, który cala pruska armie podczas wojny w r. 1866 na wielka skale oszukiwal falszywymi lekarstwami, zbrodniarz ten, który biednych i rannych chcial zostawic bez pomocy, byl niemieckim zydem. A co jest prawda w okrzyczanym sporze handlowym miedzy zydami, a Rumunami? - Profesor Desjardins opracowal te kwestie w osobnym pismie i doszedl do nastepujacych rezultatów: „dla kazdego bezstronnego, czytajacego uwaznie broszure moja dostarcze dowodu, ze w Rumunii dopiero od niewielu lat osiadlo przeszlo 400 000 zydów (w r. 1828 bylo ich 25.00, w roku 1844 juz 55.000, w roku 1854 zas 160 000, w roku 1868 wedlug samego Cremieuxgo 400 000, a wedlug rumunskiego sadu nadwornego przeszlo 500 000 zydów). Oni po najwiekszej czesci urodzeniem, obyczajami, duchem i jezykiem, pozostac chcieli w tym kraju; którzy jak najokropniej i wszelkimi srodkami kraj ten wyzyskuja; którzy usiluja obejsc wszelkie ustawy krajowe i usunac sie od wszelkich obowiazków, jakie nakladane sa na obywateli; którzy sa ciemni, zabobonni, skapi, do tego klamcami, lichwiarzami, lotrami i straszliwymi zbiornikami niechlujstwa tak, iz zachodzi obawa o zdrowie publiczne. Srodkami, jakie rzad przeciw nimi przedsiewzial, nie kierowal bynajmniej zaden powód religijny.
Sprawozdanie rumunskiej kancelarii nadwornej, które to pismo zydowskie oglasza wyraza sie podobnie: „najscie Rumunii przez zydów, powiada kancelaria nadworna, przybralo w ostatnich latach tak ogromne rozmiary, iz przeraza sie tym ludnosc krajowa. Ludnosc ta widzi sie zalana przez wrogo do niej usposobiona odrebna rase, która dla krajowców jest obca, a interesom jej calkiem przeciwna. To milczace zdobycie kraju naszego wywarlo w ekonomii panstwa wielkie, codziennie wzrastajace zlo, a przybysze ci licza przeszlo 500 000. Pochodzenie ich, moralnosc i uparte odosobnianie sie, dzieli ich od Rumunów.

Pozwolono im zalozyc monopol, który handel i maly przemysl zniszczyl zupelnie. Kapitaly, które dotad w rekach rumunskich przynosily owoce, wyrwane zostaly narodowi. Bez najmniejszych skrupulów rozpoczeli zydzi trudnic sie lichwa tak, ze tysiace bogatych rodzin obrabowali i w nedze pograzyli. Lichwa i zmonopolizowanie kapitalów wprowadzily kryzys pieniadza, który kraj od wielu lat gniecie. Nawet nedze ludu wyzyskuje nienasycona chciwosc zydowska niezliczonymi srodkami, albowiem bieda jest zyskiem dla tych, którzy sa tak okrutni, aby ja wyzyskac.
Zyd zmonopolizowal pieniadz, on zmonopolizowal pokarm i napój; to mialo okropne skutki podczas ogólnej potrzeby, a pracujaca ludnosc cierpiala najwiecej pod ciezarem tej chciwosci, która tysiecznych falszowac i mieszkan uzywala na szkode publicznego zdrowia. Od 2000 lat odznacza sie zyd duchem najscislejszej wylacznosci.
Z potrzeby tylko, poddali sie zydzi pozornie pod wladze panstwa niezydowskiego, nie pozostajac nigdy jego integralna czescia. Nie moga oni w duszy swej pozbyc sie idei zydowskiego panstwa. Dlatego zyd nie zostanie nigdy Polakiem, Francuzem, Anglikiem, on pozostanie wiecznie zydem, jakim byli przodkowie jego w okresie biblijnym. Nie moga oni miec zadnej wspólnoty z narodami chrzescijanskimi, poniewaz we wszyskim sa ich przeciwienstwem"

W wielkich, czy malych rzeczach sa oni wszedzie zarodkiem zniszczenia i rozkladu, albowiem dazeniami ich jest: - rosnac wszedzie na gruzach drugich. Uczucia wdziecznosci dla narodów, które ich goscinnie przyjely, nie znaja oni wcale, poniewaz uwazaja je za uzurpatorów za nieprawnych przywlaszczycieli. Uzywaja tez wszelkich srodków, aby osiagnac panowanie nad swiatem, do czego wedlug starego przymierza prawo miec sadza. Zydzi tym mniej moga zadac tolerancji, ile religia zydowska jest naciskiem wszystkich innych; jej zasada bowiem skazuje wszystkich nienalezacych do ich wyznania na nienawisc i wieczne przesladowanie; zydostwo prowadzi wieczna wojne przeciw wznioslym, moralnym ideom, które przenikaja panstwa chrzescijanskie, ideom, które stanowia podstawe naszego spolecznego porzadku.
Dalecy jestesmy od tego, abysmy mieli pochwalac niesprawiedliwosci, nawet karygodnym zydom wyrzadzane; my oswiadczamy razem z Papiezami: „przekonajcie zyda, jezeli popelnil zbrodnie, karajcie go za to wedle prawa, zadajcie od niego z powrotem, co wam zabral, lecz nie wolno zabierac mu tego, co prawnie do niego nalezy; karac go nad miare, lub nawet smiercia, kiedy on zycia nie odebral nikomu". Lecz zapytajmy takze: „co wywolalo oburzenie Rumunów, cóz innego jak lichwa i oszustwa zydów?".

Wspomniane pisma zydowskie zaprzeczyly takze i temu. Talmud powiada, ze dla milego spokoju wolno jest klamac, a zyd Bedarride pisal w r. 1861: „Izraelici nie trudnia sie lichwa, bo sie lichwa trudnic nie umieja".
Lecz wedlug Talmudu caly swiat do nich nalezy, a wiec co zyd od nie-zyda zabierze, to tylko bierze jako swoja wlasnosc. W zwiazku z tym, ani o lichwie, ani o oszustwie, ani o kradziezy mowy tu byc nie moze, albowiem nie jest lichwa, nie jest oszustwem, nie jest kradzieza, jezeli biore, to co jest moje.
Zydzi, twierdzi takze adwokat Hallez, zachowali swoje pierwotne obyczaje, nieskazone, obyczaje wrecz przeciwne warunkom spoleczenstwa naszego. Zydzi, pisali historyczne, polityczne dzienniki w r. 1848 ze sa kaznodziejami wszeteczenstwa i rewolucji.
Godny pamieci jest rozdzial o wszeteczenstwie dotyczacy tak zwanych swiatlych zydów, który opracowal J. Gross - Hoffinger. Maluje on tam bogatych zydów bankierów, gieldzistów itd., w Wiedniu, jak legalnie poluja na piekne dziewczeta. „Wlasne ich niewiasty, powiada Hoffinger, sa dla nich za dobre, aby je mieli oddac lubieznosci.
Ochraniaja je i nie kusza sie o ich uwodzenie i uposledzenie, szukaja wtedy najczystszych i nietknietych dziewczat pomiedzy tymi plemionami, które wedlug ich zdania maja przeznaczenie byc ich niewolnicami".

A gdy sie cala arystokracja pieniezna, zydowska nasycila niewinnoscia, dopiero wtedy oddaja ofiary swoje biedniejszemu chrzescijanstwu, po czym one wpadaja w przepasc najpospolitszej prostytucji. Szlachta posiada obok swych wystepków jeszcze reszte odziedziczonych starych cnót: jest hojna i zachowuje dla ofiar lubieznosci swojej jakas jeszcze czesc lepszych uczuc, ale zyd rzuca swoja ofiare i depcze ja nogami.
1) Rzym jest naszym rajem, mawiali zydzi w sredniowieczu. Pius IX pozwolil zydom budowac sie wszedzie, nawet i zewnatrz Getta. Zyd Mires powiedzial z tego powodu: „wdziecznosc obowiazuje zydów dla papiezy, wdziecznosc obowiazuje ich dla Piusa IX". Najpospolitszym klamstwem zawrzeszczalo na to zydowskie pismo „Archiv Israelites" z 1 czerwca 1867 r. wnieboglosy: -wdziecznosc?

Czyz nie przesladowali nas papieze? Czy Ghetto nie istnieje i dzisiaj jeszcze?". Pytamy sie wiec z calym chrzescijanstwem: którzy papieze? A Ghetto istnieje takze dotad, poniewaz, zydzi sami nie chcieli mieszkac zewnatrz niego (porównaj Question juive p.16 Paris 1868). Do tworzenia osobnych dzielnic zydowskich (Ghetto), powiada Renan, zmuszaly zydów zasady talmudyzmu (porównaj archives isr. 15 czerwca 1868r.).

„Ubozsza zas klasa zydów, czytamy gdzie indziej, odznacza sie rzemioslem niecnego streczycielstwa, jak w Hamburgu. Najsprosniejsze ksiazki, miedzioryty itp. sprzedaja zydzi. Jeden z tych najbardziej oslawionych bezwstydników w zamian za otrzymane pozwolenie, mial sie oddac jako szpieg w uslugi policji. Jak dalece w niektórych miejscowosciach nizsze spoleczenstwo zydowskie samo oddaje sie prostytucji, wykazalismy juz wyzej.
O rewolucji zas, której protekcje zydowska w r. 1848 jeszcze wszyscy pamietamy, wyrzekl sie Anglik Disraeli: „olbrzymia rewolucja, która sie przygotowuje w Niemczech, rozwija sie tylko wplywami zydowskimi". Rougeryon czyni w roku 1861 ta sama, nastepnie uzasadniona uwage piszac: „mamy w Niemczech zywioly rewolucyjne, które sa grozne, a do tych nalezy przede wszystkim zydostwo ze swymi publicystami, filozofami, poetami, mówcami, bankierami; jest ono na wskros rewolucyjne, przygotowuje ono dzien, który bedzie okropny dla Niemiec, lecz prawdopodobnie nastapi po nim dzien inny, dzien dla nich okropniejszy". Toussenel napisal w r. 1847 glosne dzielo pod tytulem: Les Juifs rois de lepoque. Mówi on tam: „feudalizm pieniezny zalozyl dziennik oficjalny „Journal des Debats", aby wole swoja okazywac ludziom rzadu imiennego. Jest to organ wysokiego banku, panów z Izraela, z ulicy Bergere i Laffitte, lecz nie zamku rezydencyjnego. Osmielono sie glosic drukiem, ze kazde ministerium ma oplacac znaczna kontrybucje wojenna dziennikowi „Journal des Debats". I rzeczywiscie znalezli sie wielcy ministrowie, jak Villele, którzy starali sie uwolnic spod przykrej protekcji tego dziennika. Ale Villela stracila koalicja, w której Debaty wielka graly role; ministerium Martignac zostalo zmuszone zaplacic Debatom trzy letnie zaleglosci Villela. Thiers usilowal powstac przeciw temu despotyzmowi, lecz silny artykul pokonal tego smialka tak, ze prosil o przebaczenie i zawarl pokój z kasjerem dziennika; skrucha tez jego zostala uwzgledniona. Guizot i Duchatel wykonuja najdrobniejsze rozkazy Debat; robia oni co tylko mozliwe, a co niemozliwe przyrzekaja.
Montalivet byl wiecej niz usluznym, debaty rzadzily ministerstwem spraw wewnetrznych; Montalivet pozapychal posady publiczne pisarczykami z Debat; Montalivet przyzwyczail opinie publiczna, iz uwazala Debaty jako organ dworu, redaktorowie Debat figurowali miedzy imionami nauczycieli dzieci królewskich. I dziennik ten broni dworu, jak dlugo dwór wymaganiom moznych panów z ulicy Bergere i Laffitte okazuje sie chetnym; inaczej nie - i uleglosc dla dynastii jego nie siega dalej. Dziennik ten pogrzebal juz wiele dynastii w zyciu. „Journal des Debats" jest prawie urzedowo uznanym w Europie. Dziennik ten moze sobie pozwolic utrzec nosa i carowi Rosji. nie ma koronacji w Austrii, ani w Anglii bez nadzwyczajnego posla Debat.

Prosze wejsc do publicznej biblioteki, do „College de France", do „Sorbony", wszedzie spotykamy sie z jednym redaktorem Debat; Dwór Kasacyjny, Rada Panstwa, poselstwa, wychowanie publiczne, wszystko to sa sprezyny tego dziennika. Ksiaze Brogie rozporzadzil, aby posady konsulów zarezerwowano dla wychowanków szkoly konsularnej „Ecole des consuls". Rozporzadzenie to nie miala jednak nigdy znaczenia; prawdziwa szkola, wlasciwa szkola konsulów jest „Journal des Debats". Dziennik ten nie ma swoich konsulów w Bagdadzie, w Aleksandrii, w Jerozolimie, w Genui itd. Krótko mówiac, dziennik ten jest najwyzszym sedzia losów narodu. Teraz moze pojmiemy znaczenie nastepujacych slów Disraelego: „swiatem rzadza calkiem inni ludzie, powiada ten angielski minister, anizeli sadza ci, którzy nie patrza za kulisy. Pelna tajemnic dyplomacje rosyjska, przed która blednie cala Europa, kto organizuje i prowadzi? ZYDZI!" W Hiszpanii, w Paryzu i gdzie indziej tak samo rzeczy stoja.
„Nowe panstwo Mesjasza, powiada nam dla lepszego wyjasnienia Cremieux, jako prezydent towarzystwa „Aliance israelite," caly swiat od roku 1860 obejmujacego: „nowa Jerozolima powstac musi w miejsce cesarzy i papiezy".

Albowiem Talmud powiada: „wszystkie narody ziemi, co ja wypelnia, naleza do zydów". W roku 1866 umarl w Brukseli zyd Berend, jako libertyn (niedowiarek). Wielki rabin belgijski Astrue mial mowe nad grobem jego i wyrzekl slowa calemu swiatu zrozumiale: „Berend mógl byc sobie wolnomyslicielem, a pozostac zydem. Nad grobem jego, jako nad grobem brata, przyjaciela, wspólwyznawcy, Wielka Loza Masonów mogla stac bez trudnosci. Zydzi wolnomularze i wolnomyslni oplakuja go jednakowo". Tak ucza nas zydzi sami, a ze Cremieux jest wielkim mistrzem francuskiej Lozy i zarazem prezydentem „Alliance Israel", o tym wiemy dawno. Skad ta zgodnosc zydów z Loza?.
Odpowiadamy pytajac odwrotnie: skad te wience wawrzynowe, które zydzi splatali w dawnych wiekach Arianom, a w naszych czasach jak np. w Archives israelites str. 463 w roku 1867 Volterowi, Volnejowi, Garibaldemu?.
Prawdziwe chrzescijanstwo i panstwo chrzescijanskie sa znienawidzone. Równosc wszystkich ludzi, równe prawo dla wszystkich, brzmi jak piekne haslo; dlatego podzial, a skutkiem tego przede wszystkim zajecie wlasnosci, zburzenie powstrzymujacych zywiolów w panstwie i kosciele przez rewolucje; nastepstwem tego jest podzial zdobyczy miedzy rabusiów, przy czym obrabowanym pozostaje rola widzów. Wtedy stanie na miejscu tronu cesarzy i papiezy „Nowa Jerozolima" prezydenta aliansu zydowskiego Cremieuxa. Biedna Loza, która chce panowac, a stala sie tylko srodkiem, aby utwierdzic panowanie zydów. Z powodu broszury wydanej w r. 1862 o wolnomularstwie przez Albana Stolza, oglosily „Hist. polit. listy" jeki bolesci pewnego wolnomularza z powodu wladzy zydów w Lozy: rzucil on wzrok swój za kulisy i byl rozgniewanym. „Potega pisze on, jaka zydzi osiagneli przez wolnomularstwo, stoi u zenitu, jest ona zarówno grozna tronowi jak i oltarzowi".

Chociaz wykluczeni z niektórych Lóz znajduja sie we wszystkich Lozach swiata. W samym Londynie istnieja dwie Loze zydowskie, które w rekach swoich trzymaja wodze wszystkich zywiolów rewolucyjnych, jakie sie mieszcza w chrzescijanskich Lozach. Czolo Lozy stanowia zydzi; Loze chrzescijanskie sa tylko bezwiednymi lalkami, poruszanymi w wiekszej czesci przez zydów.
W Rzymie istnieje takze Loza kierujaca, zlozona z samych zydów; ona jest takze jednym z najwiekszych trybunalów rewolucji, która przez nieznanych zwierzchników innymi rzadzi Lozami. W Lipsku podczas calego targu nieustannie istnieje tajna Loza zydowska, do której zaden chrzescijanin nie ma dostepu.

W Hamburgu i Frankfurcie maja dostep do niej tylko tajni wyslannicy; ostatnia zwie sie „Absolon pod trzema pokrzywami"; imie wskazuje rzecz sama. Aby tez mozni raz pojeli, ze Loza dziala tylko, aby dla sprawy zydostwa wzburzyc narody, niech by zrozumieli slowa Burkego; „przyjdzie czas, ze panujacy musza stac sie tyranami, gdyz poddani ich stali sie nalogowymi buntownikami".
Ustep ten jest tylko wyjatkiem z calosci zapelnionej przepysznymi szczególami (patrz hist. polit. listy z 1862; le Monde 5 listopada 1862).

Loze masonskie byly miejscami powiada Borne, w których pod oslona tajemnicy ludzie szlachetni nauczali zasad, które towarzystwo niewtajemniczone wykluczyloby jako herezje.
Czy wysylaja tez kanclerze tej tajemnicy zydków, którzy jako pralaci koscielni podrózuja, a którzy wyplywali to tu, to tam w ostatnich czasach przed ksiazetami koscielnymi, aby zrobic jaki „interesik". Biskup Dr Stahl w Wureburgu zdemaskowal w r. 1854 zyda Meirowicza, który pod przybranym nazwiskiem kardynala Altieri bawil u niego, aby sie dowiedziec o pewnych rzeczach, o których wedlug mniemania zyda Dr. Stahl musial sie dowiedziec (porównaj „Zdemaskowane zydostwo nowego czasu" przez Scharff- Scharffensteina a la suite Maxa 11, w Zurychu 1871 r., 2, 53). Niedawno ukazala sie podobna figura w Berlinie i Hamburgu. Dusza powstania w Portugalii w r. 1820 byl zyd Mendizabal; on to doprowadzil do skutku zajecie miast Oporto i Lisbony, a moznym swym wplywem masonskim na Junty (zgromadzenie) przeniósl w r. 1830 rewolucje do Hiszpanii. Tu przez rewolucje Masonów wzniósl sie na krzeslo prezydenta ministrów.
A wielki mistrz zydowski Cremieux zostal ministrem sprawiedliwosci francuskiej republiki w roku 1848, gdy Loza, jak Lamartine i Garnier - Pages wspominaja, wywolala rewolucje z roku 1848 jak i poprzednie z r. 1787 i 1830. Chociaz nowoczesny zyd w rodzaju Cremieux'a i innych nic wiedziec nie chca o basniach i niedorzecznosciach Talmudu, to przeciez latwo pojac, ze idea panowania nad swiatem mocno utkwila w jego glowie.

W tym dazeniu, dla którego dopiecia wedlug Talmudu wszelkie srodki sa dozwolone, talmudysta moze podac reke nowoczesnemu zydowi. Jakze by inaczej dal sie wytlumaczyc wypadek, ze na wielkim kongresie zydów w Lipsku dnia 29 czerwca 1869 r., na którym wielcy rabini z Turcji, Rosji, Niemiec, Anglii, Francji, Holandii, Belgii, itd. przytomnymi byli, gdzie reformisci i ortodoksi stanowili dwa równowazne stronnictwa, przyjeto jako wspólna zasade wszystkich: „synod uznaje rozwój i urzeczywistnienie nowoczesnych idei za najlepsza rekojme tak terazniejszosci, jak dla przyszlosci zydostwa i dzieci jego". Jest to tak jasne, jak tylko mozna sobie wyobrazic. Idee chrzescijanskie nie sa tego rodzaju, sa aktualnymi dla terazniejszosci i przyszlosci, jak byly równiez dla przeszlosci, nalezy pamietac, ze maja one blisko 2000 lat, co wiecej sa tak stare jak swiat, poniewaz Chrystus nie zniszczyl nauki Mojzesza, lecz ja tylko rozwinal i uzupelnil. Tak jak prawda wszedzie jest tylko jedna, jak dwa razy dwa dla chlopca w szkole i dla nauczyciela, dla kupca i dla ministra, dla zolnierza i dla rzemieslnika, dla papieza i dla cesarza, dla przeszlosci, terazniejszosci i przyszlosci tylko cztery i nie wiecej jak cztery czyni, tak samo dla czlowieka jedna tylko moze istniec zasada moralnosci prawdziwa.

Nie ma podwójnej sprawiedliwosci, milosci blizniego, ani podwójnej cnoty z dwojaka waga i miara. Jezeli zatem chrzescijanin uslyszy z ust zydowskich pochwale idei nowozytnych, wie on, ze to pochwala rewolucji, grozacej tronowi jak i oltarzowi. Az nazbyt pouczylo go zydostwo samo w tym wzgledzie, wielbiac w swoim glównym organie „Alliance israelite" z 1867 r., rewolucje z r. 1789 z jej równoscia i braterstwem, jako gwiazde zydów, która rozswiecila ciemnosci nad glowami Izraela i wiecej jeszcze rozswieci.

Równosc rewolucji, z jej wielkimi srodkami, oszustwem, rabunkiem i mordem oraz ze swoim wydzwaniajacym godlem „równe prawo dla wszystkich", zowia sie takze i miedzy chrzescijanami - wielka nowozytna idea, nie dlatego, jak gdyby juz Talmud podstepnie, obrabowanie i wyrzniecie nie-zydów nie wskazal jako dozwolone i cnotliwe, ale ze cale zastepy nie-zydów bronily tej idei od roku 1789 z zarliwym zapalem naprzeciw wszystkim panstwom, jako tez wszystkim rzetelnym i prawym chrzescijanom, taka glosily i w sposób zgroza przejmujacy, wprowadzaly w zycie. Zwrócmy uwage na r. 1788 i na paryska komune z r. 1870. Jezeli zatem prace nasza zamykamy orzeczeniem o tajemnicach Talmudu, to orzeczenie dotyczy zarazem wszystkich wrogów prawdy, wszystkich, którzy wprawdzie nie holduja nauce wiary Talmudu, jednakze slowem lub czynem, pod pokrywka frazesów, a nawet otwarcie przyjmuja calkowicie lub czesciowo jego moralne zasady.

E

Date: 2015-12-18; view: 951