Musimy porzucić agresyw­ny intelektualizm i używać naszej inteli­gencji we właściwy sposób.

Trzeba umieć odróżnić jaki dźwięk jest materialny, a jaki duchowy, jakie elementy są sprzyjające służbie oddania, a jakie są niesprzyjające. To jest właściwe wyko­rzystanie inteligencji – zaangażowanie wszystkiego w służbę dla Kryszny. Pod tym względem możemy wykorzystać naszą inteligencję do granic możliwości. Ci którzy są inteligentni i zrozumieją tę zasadę mogą być przywódcami ducho­wymi. Wiele osób widząc to będzie za­inspirowanych i zaakceptują takich lide­rów. Gdy porzucą to właściwe wykorzysta­nie inteligencji i staną się nadmiernie in­teligentni, wówczas ich wiedza zostanie skradziona przez iluzję. Jest werset w Bhagavad-gicie: mayayapahrta-jnana, jest w pim mowa o ludziach bardzo inte­ligentnych i wyszukanych, którzy jednak nie posiadają rzeczywistej wiedzy, która została skradziona im przez iluzję. Kie­dyś Srila Prabhupad spotkał się z człon­kami towarzystwa do którego mogli na­leżeć ludzie tylko z wysokim wskaźnikiem inteligencji. Jeden z członków mimo, że z materialnego punktu widze­nia był bardzo inteligentny nie mógł w ogóle zrozumieć przekazu Srila Prabhu­pada.

Prabhupad mówił, że wszyscy siedzimy na rydwanie umysłu, który nas ciągnie tu i tam. I jeśli chcemy zrozu­mieć duchowe sprawy to musimy zejść z tego powozu i słuchać śabda pramana ­ duchowego przekazu. A szczególnie dźwięku pochodzącego z ust czystych wielbicieli i acaryów, który nie jest róż­ny od dźwięku Kryszny. Chociaż ten punkt nie jest wcale trudny do zrozumie­nia, ten człowiek nie potrafił tego zro­zumieć. Był tak szybko niesiony przez swój umysł. że nie mógł zrozumieć, że umysł jest czymś różnym od niego. Lepiej jest zostać prostym wielbicielem, podporządkować się konkluzji Bhagavad­-gity i Śrimad Bhagavatam, i w ten spo­sób czynić postęp. Musimy być czujni na wiedzę tutaj przedstawioną. Jest to ruch nauczania i marny okazję stania się ekspertem wykorzystania wszystkie­go dla Kryszny. To oznacza, że musimy porzucić naszą atrakcję do zadowalania zmysłów. Jeśli będziemy mieli silną atrakcję i czuli awersję do obiektów zmy­słowych, wówczas nie będziemy mogli porzucić tej platformy. To jest powód dla którego od początku musimy kontrolo­wać nasze zmysły. W przeciwnym razie nie będziemy w stanie zaangażować wszystkiego w służbę dla Kryszny.

Jeśli będziemy przywiązani do jakiś określo­nych rzeczy, to będziemy chcieli wyko­rzystać je dla własnej korzyści, a jeśli będziemy czuli awersję do jakiś rzeczy, to nie będziemy myśleli, że można je wykorzystać w służbie dla Kryszny. Na początku więc podkreślamy przestrzega­nie tych czterech zasad.

Dopóki nie sta­niemy się neutralni i poważni w ocenianiu obiektów zmysłowych to w rzeczy­wistości nie będziemy w stanie właści­wie służyć Krysznie. Odrzucimy wów­czas tą zasadę o której mówł Prabhupa­d: użyteczność jest zasadą.

Rupa Go­swami podał tę zasadę yukta vairagya wykorzystania wszystkiego w służbie dla Kryszny, bez jakichkolwiek własnych motywacji. Czy są jakieś pytania?

Pytanie: Prabhupad mówił, że jest to chore, kiedy ktoś nie może mantrować 16 rund, podkreślał także by mantrować je rano, ale najczęściej jest tak, że mantruję je cały dzień.

Odpowiedź: Prabhupad opowiadał, że kiedy miał rodzinę rano mantrował część swoich rund, gdy wracał wieczorem kończył je.

Pytanie: (nie słychać)

Odpowiedź: Moje zrozumienie jest takie, że funkcją umysłu jest: przyjmować i odrzu­cać. Załóżmy, że jest tak jak ty mówisz, że on projektuje, ale jeśli serce jest brud­ne to co on zaprojektuje jest również brudne. Mamy taką informację, że umysł jest najlepszym przyjacielem, gdy jest uduchowiony wtedy będzie projektował czyste, duchowe rzeczy. W związku z tym, że nie jesteśmy teraz na tej platformie, powinniśmy postrzegać nasz umysł jako wroga i próbować wmieść się na tą platformę Chłopcy pasterze nie boją się popełnić obraz wobec Kryszny, ponieważ kochają Go całym swoim sercem, jednak my musimy kontrolować nasz umysł. Jednym ze sposobów jest nie da­wanie mu inicjatywy, wtedy gdy on tego chce. Rzeczą nadrzędną nad umysłem jest inteligencja. Gdy umysł nam powie chodź na hamburgera, albo do kina, to inteligencja musi powiedzieć, że nie możemy tego zrobić, ale umysł będzie oponował. W tym sensie będzie wrogiem.

Warszawa, 26.08.2000, Śrimad Bhagavatam 3.25.34

Date: 2016-03-03; view: 722