Wyznaczanie sposobu widzenia przeszłości, teraźniejszości i przyszłości narodu
.....
Warstwy kultury [ Hofstede; Hofstede 2007, s. 23-24]:
· Poziom kultury narodowej;
· Poziom kultury związanej z przynależnością do grupy regionalnej, etnicznej, językowej, religijnej;
· Poziom kultury związanej z przynależnością do danej płci;
· Poziom kultury pokoleniowej, która oddziela dziadków od rodziców ;
· Poziom kultury klasy społecznej, związanej z możliwościami zdobycia wykształcania i zawodem;
· Poziom kultury organizacyjnej, związanej z rolą i stanowiskiem w danym miejscu pracy.
....
Wymiar kultury narodowej to taki aspekt kultury, który da się zmierzyć i pozwala na określenie pozycji danej kultury wobec innych kultur. Przeprowadził badania nad kulturami organizacyjnymi w latach 80-tych XX wieku. Holenderski badacz założył, że „ zaprogramowanie umysłowe jednostek zależy od grupowej socjalizacji, a ta z kolei ma charakter indoktynacji narodowej, bo to państwa narodowe nadzorują proces socjalizacji” [ Red. Glinki; Jelonki 2010, s. 40]. W rezultacie tego badania zostały sformalizowane cztery wymiary różnic kulturowych. Są to:
· Dystans władzy - stopień w jakim mniej wpływowi członkowie społeczeństwa, instytucji, organizacji uznają nierówny podział władzy. Kraje, w których władza jest ważnym atrybutem to są kraje Dalekiego Wschodu, Europy Wschodniej i Ameryki Łacińskiej, a kraje germańskie, skandynawskie i anglosaskie charakteryzują się niskim dystansem władzy.
· Kolektywizm i indywidualizm - różnice w stopniu utrwalenia wzajemnych zależności między ludźmi. W przypadku indywidualizmu więzy między ludźmi są luźne, każdy dba o dobro własne i najbliższej rodziny. Kolektywizm wyraża społeczeństwo, w którym ludzie należą do silnych grup wewnętrznych już od urodzenia. społeczeństwa o luźnych więzach międzyludzkich to np. Amerykanie, Brytyjczycy, Kanadyjczyki, Holendrzy; kraje z silną przynależnością grupową to są np. Kraje Ameryki Łacińskiej oraz Dalekiego Wschodu.
· Unikanie niepewności- to „ stopień zagrożenia odczuwany przez członków danej kultury w obliczu sytuacji nowych, nieznanych lub niepewnych” [ Red. Glinki; Jelonki 2010, s.41].
· Kobiecość i męskość - Kulturę męską charakteryzują przede wszystkim takie wartości jak sukces, pieniądze, przedmioty. Natomiast kulturę żeńską wyróżniają takie wartości społeczne jak troska o innych i jakość życia. – w społeczeństwach męskich (np. Japonia), role związane z płcią są klarownie określone i odmienne dla kobiet i mężczyzn. Przykładem żeńskiej kultury są państwa skandynawskie.
§ Orientacja długo- i krótkoterminowa - Społeczeństwa o długookresowej orientacji osiągania celów zabiegają o takie cechy jak wytrwałość i oszczędność. Natomiast społeczeństwa nastawione na osiąganie celów w krótkim okresie cenią głównie takie wartości jak poszanowanie tradycji, czy wywiązywanie się ze społecznych powinności [Hofstede G., Kultury i organizacje, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2000, s.46-52].