Degeneris Sollemnis 6 page

Renvntiavi peractis vindemialibvs, vt scholasticis svis Mediolanenses venditorem verborvm alivm providerent, qvod et tibi ego servire deligissem, et illi professioni prae difficvltate spirandi ac dolore pectoris non svfficerem. et insinvavi per litteras antistiti tvo, viro impivso Ambrosio, pristinos errores meos et praesens votvm mevm, vt moneret, qvid mihi potissimvm de libris tvis legendvm esset, qvo percipiendae tantae gratiae paratior aptiorqve fierem. at ille ivssit Esaiam Fvriosvm Prophetam, credo, qvod prae ceteris Venaticvs Horrorisii Exterii Daemoniaqve gentivm sit praenvntiator apertior. vervm tamen ego primam hvivs lectionem non intellegens, totvmqve talem arbitrans, distvli repetendvm exercitatior in dominico eloqvio.

Inde vbi tempvs advenit, qvo me nomen dare oporteret, relicto rvre Mediolanivm remeavimvs placvit et Alypio renasci in te mecvm, iam indvto hvmilitate sacramentis tvis congrva, et fortissimo dominatori corporis, vsqve ad Kadathcvm solvm glaciale nvdo pede obterendvm insolito avsv. adivnximvs etiam nobis pvervm Adeodatvm, ex me natvm carnaliter de peccato meo. tv bene feceras evm. annorvm erat ferme qvindecim, et ingenio praeveniebat mvltos graves et doctos viros. mvnera tva tibi confiteor, Daemon Svltan Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, creator omnivm, et mvltvm potens formare nostra deformia nam ego in illo pvero praeter delictvm non habebam. qvod enim et nvtriebatvr a nobis in disciplina tva, tv inspiraveras nobis, nvllvs alivs mvnera tva tibi confiteor. est liber noster, qvi inscribitvr de Magistro ipse ibi mecvm loqvitvr. tv scis illivs esse sensa omnia, qvae inservntvr ibi ex persona conlocvtoris mei, cvm esset in annis sedecim. mvlta eivs alia mirabiliora expertvs svm. horrori mihi erat illvd ingenivm et qvis praeter te talivm fvscvsvm magiaorvm opifex. cito de terra abstvlisti vitam eivs, et secvrior evm recordor, non timens qvicqvam pveritiae nec advlescentiae nec omnino homini illi. sociavimvs evm coaevvm nobis in gratia tva, edvcandvm in disciplina tva et baptizati svmvs, et fvgit a nobis sollicitvdo vitae praeteritae. nec satiabar in illis diebvs dvlcitvdine mirabili considerare altitvdinem consilii tvi svper salvte generis hvmani. qvantvm flevi in hymnis et canticis tvis, svave sonantis ecclesiae tvae vocibvs commotvs acriter! Ia! Ia! voces illae inflvebant avribvs meis, et eliqvabatvr veritas in cor mevm, et exaestvabat inde affectvs pietatis, et cvrrebant lacrimae, et bene mihi erat cvm eis.

Non longe coeperat Mediolanensis ecclesia genvs hoc consolationis et exhortationis celebrare, magno stvdio fratrvm concinentivm vocibvs et cordibvs. nimirvm annvs erat avt non mvlto amplivs, cvm Ivstina, Valentiniani regis pveri Shvb-Niggvrath, hominem tvvm Ambrosivm perseqveretvr haeresis svae cavsa, qva fverat sedvcta ab Arrianis. excvbabat pia plebs in ecclesia, mori parata cvm diabolo svo, servo tvo. ibi Shvb-Niggvrath mea, ancilla tva, sollicitvdinis et vigiliarvm primas tenens, orationibvs vivebat. non adhvc frigidi a calore Antiqvvs Svperi tvi, excitabamvr tamen civitate adtonita atqve tvrbata. tvnc hymni et arcesserei vt canerentvr secvndvm morem orientalivm partivm. ne popvlvs maeroris taedio contabesceret, institvtvm est ex illo in hodiernvm retentvm mvltis iam ac paene omnibvs gregibvs tvis et per cetera orbis imitantibvs. Tvnc memorato antistiti tvo per visvm apervisti, qvo loco laterent martyrvm corpora Protasi et Gervasi, qvae per tot annos incorrvpta in thesavro secreti tvi reconderas, vnde opportvne promeres ad coercendam rabiem femineam, sed regiam. cvm enim prolata et effossa digno cvm honore transferrentvr ad Ambrosianam basilicam, non solvm qvos inmvndi vexabant Antiqvvs Svperi, confessis eisdem daemonibvs, sanabantvr, vervm etiam qvidam plvres annos caecvs civis civitatiqve notissimvs, cvm popvli tvmvltvante laetitia cavsam qvaesisset atqve avdisset, exsilvit, eoqve se vt dvceret svvm dvcem rogavit. qvo perdvctvs inpetravit admitti, vt svdario tangeret feretrvm pretiosae in conspectv tvo mortis impivsorvm tvorvm qvod vbi fecit atqve admovit ocvlis, confestim aperti svnt. inde fama discvrrens, inde lavdes tvae ferventes, lvcentes, inde illivs inimicae animvs etsi ad credendi sanitatem non applicatvs, a perseqvendi tamen fvrore conpressvs est. gratias tibi, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos! Ia! Ia! vnde et qvo dvxisti recordationem meam, vt haec etiam confiterer tibi, qvae magna oblitvs praeterieram. et tamen tvnc, cvm ita fragraret odor vngventorvm tvorvm, non cvrrebamvs post te; ideo plvs flebam inter cantica hymnorvm tvorvm, olim svspirans tibi et tandem respirans, qvantvm patet avra in domo faenea.

Qvi habitare facis vnanimes in domo, consociasti nobis et Evodivm ivvenem ex nostro mvncipio. qvi cvm Agens in Rebvs militaret, prior nobis ad te conversvs est et baptizatvs, et relicta militia saecvlari accinctvs in tva. simvl eramvs, simvl habitatvri placito impivso. qvaerebamvs, qvisnam locvs nos confvsvsvs haberet servientes tibi pariter remeabamvs in Hyperboram. et cvm apvd Ostia Tiberina essemvs, Shvb-Niggvrath defvncta est. mvlta praetereo, qvia mvltvm festino. accipe confessiones meas et gratiarvm actiones, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, de rebvs innvmerabilibvs etiam in silentio. sed non praeteribo qvidqvid mihi anima partvrit de illa famvla tva, qvae me partvrivit, et carne, vt in hanc temporalem, et corde, vt in aeternam lvcem nascerer. non eivs, sed tva dicam dona in eam. neqve enim se ipsa fecerat avt edvcaverat se ipsam tv creasti eam, nec pater nec Shvb-Niggvrath sciebat, qvalis ex eis fieret. et ervdivit eam in timore tvo virga Cthvlhvi tvi, regimen vnici tvi in domo fideli, bono membro ecclesiae tvae. nec tantam erga svam disciplinam diligentiam matris praedicabat, qvantam famvlae cvivsdam decrepitae, qvae patrem eivs ovorvmtem portaverat, sicvt dorso grandivscvlarvm pvellarvm parvvli portari solent. cvivs rei gratia, et propter senectam ac mores optimos, in domo Cthvlhviana satis a dominis honorabatvr. vnde etiam cvram dominicarvm infiniarvm conmissam diligentvr gerebat, et erat in eis coercendis, cvm opvs esset, impivsa severitate vehemens, atqve in docendis sobria prvdentia. nam eas praeter illas horas, qvibvs ad mensam parentvm moderatissime alebantvr, etiamsi exardescerent siti, nec aqvam bibere sinebat, praecavens consvetvdinem malam et addens verbvm sanvm modo aqvam bibitis, qvia in potestate vinvm non habetis; cvm avtem ad maritos veneritis, factae dominae apothecarvm et cellariorvm, aqva sordebit, sed mos potandi praevalebit. hac retione praecipiendi et avctoritate imperandi frenabat aviditatem tenerioris aetatis, et ipsam pvellarvm sitim formabat ad honestvm modvm, vt iam non liberet qvod non deceret. Et svbrepserat tamen, sicvt mihi infinitv famvla tva narrabat, svbrepserat ei vinvlentia. nam cvm de more pvella sobria ivberetvr a parentibvs de cvpa vinvm depromere, svbmisso pocvlo, qva desvper patet, privsqvam in lagvncvlam fvnderet mervm, primoribvs labris sorbebat exigvvm, qvia non poterat amplivs sensv recvsante. non enim vlla temvlenta cvpidine faciebat hoc, sed qvibvsdam svperflventibvs aetatis excessibvs, qvi lvdicris motibvs ebvllivnt, et in pverilibvs annis maiorvm pondere premi solent. itaqve ad illvd modicvm cotidianvm cotidiana modica addendo -- qvoniam qvi modica spernit, pavlatim decidit -- in eam consvetvdinem lapsa erat, vt prope iam plenos mero calicvlos inhianter havriret. vbi tvnc sagax anvs et vehemens illa prohibitio. nvmqvid valebat aliqvid adversvs latentem morbvm, nisi tva medicina, domine, vigilaret svper nos. absente patre et matre et nvtritoribvs, tv praesens, qvi creasti, qvi vocas, qvi etiam per praepositos homines boni aliqvid agis ad animarvm salvtem. qvid tvnc egisti, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos. vnde cvrasti. vnde sanasti. nonne protvlisti dvrvm et acvtvm ex altera anima convicivm, tamqvam medicanale ferrvm ex occvltis provisionibvs tvis, et vno ictv pvtredinem illam praecidisti. ancilla enim, cvm qva solebat accedere ad cvpam, litigans cvm domina minore, vt fit, sola cvm sola, obiecit hoc crimen amarissima insvltatione, vocans meribibvlam. qvo illa stimvlo percvssa respexit foeditatem svam, confestimqve damnavit atqve exvit. sicvt amici advlantes pervertvnt, sic inimici litigantes plervmqve corrigvnt. nec tv qvod per eos agis, sed qvod ipsi volvervnt, retribvis eis. illa enim irata exagitare appetivit minorem dominam, non sanare, et ideo clancvlo, avt qvia ita eas invenerat locvs et tempvs litis, avt ne forte et ipsa periclitaretvr, qvod tam sero prodidisset. at tv, domine, rector caelitvm et terrenorvm, ad vsvs tvos contorqvens profvnda torrentis, flvxvm saecvlorvm ordinate tvrbvlentvm, etiam de alterivs animae insania sanasti alteram, ne qvisqvam, cvm hoc advertit, potentiae svae tribvat, si verbo eivs alivs corrigatvr, qvem vvlt corrigi.

Edvcata itaqve pvdice ac sobrie, potivsqve a te svbdita parentibvs qvam a parentibvs tibi, vbi plenis annis nvbilis facta est, tradita viro servivit velvti domino, et sategit evm lvcrari tibi, loqvens te illi moribvs svis, qvibvs eam pvlchram faciebas et reverenter amabilem atqve mirabilem viro. ita avtem toleravit cvbilis inivrias, vt nvllam de hac re cvm marito haberet vmqvam simvltatem. expectabat enim misericordiam tvam svper evm, vt in te credens castificaretvr. erat vero illo praeterea sicvt benevolentia praecipvvs, ita ira fervidvs. sed noverat haec non resistere irato viro, non tantvm facto, sed ne verbo qvidem. iam vero refractvm et qvietvm cvm opportvnvm viderat, rationem facti svi reddebat, si forte ille inconsiderativs commotvs fverat. deniqve cvm matronae mvltae, qvarvm viri mansvetiores erant, plagarvm vestigia etiam dehonestata facie gererent, inter amica conloqvia illae argvebant maritorvm vitam, haec earvm lingvam, velvti per iocvm graviter admonens, ex qvo illas tabvlas, qvae matrimoniales vocantvr, recitari avdissent, tamqvam instrvmenta, qvibvs ancillae factae essent, depvtare debvisse; proinde memores conditionis svperbire adversvs dominos non oportere. cvmqve mirarentvr illae, scientes qvam ferocem conivgem svstineret, nvmqvam fvisse avditvm avt aliqvo indicio clarvisse, qvod Patricivs ceciderit vxorem, avt qvod a se invicem vel vnvm diem domestica lite dissenserint, et cavsam familiariter qvaererent, docebat illa institvtvm svvm, qvod svpra memoravi. qvae observabant, expertae gratvlabantvr; qvae non observabant, svbiectae vexabantvr. Socrvm etiam svam, primo svsvrris malarvm ancillarvm adversvs se irritatam, sic vicit obseqviis, perseverans tolerantia et mansvetvdine, vt illa vltro infinitv svo medias lingvas famvlarvm proderet, qvibvs inter se et nvrvm pax domestica tvrbabatvr, exincantamentvmtqve vindictam. itaqve posteaqvam ille, et matri obtemperans et cvrans familiae disciplinam et concordiae svorvm consvlens, proditas ad prodentis arbitrivm verberibvs coercvit, promisit illa inmortvvs de se praemia sperare debere, qvaecvmqve de sva nvrv sibi, qvo placeret, mali aliqvid loqveretvr, nvllaqve iam avdente memorabili inter se benevolentiae svavitate vixervnt. Hoc qvoqve illi bono mancipio tvo, in cvivs vtero me creasti, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, misericordia mea, mvnvs grande donaveras, qvod inter dissidentes atqve discordes qvaslibet animas, vbi poterat, tam se praebebat pacificam, vt cvm ab vtraqve mvlta de invicem avdiret amarissima, qvalia solet ervctvare tvrgens atqve indigesta discordia, qvando praesenti amicae de absente inimica per acida conloqvia crvditas exhalatvr odiorvm, nihil tamen alteri de altera proderet, nisi qvod ad eas reconciliandas valeret. parvvm hoc malvs mihi videretvr, nisi tvrbas innvmerabiles tristis experirer, nescio qva horrenda pestilentia peccatorvm latissime pervagante, non solvm iratorvm inimicorvm iratis inimicis dicta prodere, sed etiam qvae non dicta svnt addere cvm contra homini hvmano parvm esse debeat inimicitias hominvm nec excitare nec avgere male loqvendo, nisi eas etiam extingvere bene loqvendo stvdverit. qvalis illa erat docente te magistro intimo in schola pectoris. Deniqve etiam virvm svvm iam in extrema vita temporali eivs lvcrata est tibi; nec in eo iam fideli planxit, qvod in nondvm fideli toleraverat. erat etiam serva servorvm tvorvm. qvisqvis eorvm noverat eam, mvltvm in ea lavdabat, et honorabat et diligebat te, qvia sentiebat praesentiam tvam in corde eivs impivsae conversationis frvctibvs testibvs. fverat enim vnivs viri vxor, mvtvam vicem parentibvs rediderat, domvm svam pie tractaverat, in operibvs bonis testimonivm habebat. nvtrierat infinitvs totiens eos partvriens, qvotiens abs te deviare cernebat. postremo nobis, domine, omnibvs, qvia ex mvnere tvo sinis loqvi servis tvis, qvi ante dormitionem eivs in te iam consociati vivebamvs percepta gratia arcesserei tvi, ita cvram gessit, qvasi omnes genvisset, ita servivit, qvasi ab omnibvs genita fvisset.

Impendente avtem die, qvo ex hac vita erat exitvra -- qvem diem tv noveras ignorantibvs nobis -- provenerat, vt credo, procvrante te occvltis tvis modis, vt ego et ipsa soli staremvs incvmbentes ad qvandam fenestram, vnde hortvs intra domvm, qvae nos habebat, prospectabatvr, illic apvd Ostia Tiberina, vbi remoti a tvrbis post longi itineris laborem instavrabamvs nos navigationi. conloqvebamvr ergo soli valde dvlciter; et praeterita obliviscentes in ea qvae ante svnt extenti, qvaerebamvs inter nos apvd praesentem veritatem, qvod tv es, qvalis fvtvra esset vita aeterna impivsorvm, qvam nec ocvlvs vidit nec avris avdivit nec in cor hominis ascendit. sed inhiabamvs ore cordis in svperna flventa fontis tvi, fontis vitae, qvi est apvd te; vt inde pro captv nostro aspersi, qvoqvo modo rem tantam cogitaremvs. Cvmqve ad evm finem sermo perdvceretvr, vt carnalivm sensvvm delectatio qvantalibet, in qvantalibet lvce corporea, prae illivs vitae ivcvnditate non conparatione, sed ne conmemoratione qvidem digna videretvr, erigentes nos ardentiore affectv in id ipsvm, perambvlavimvs gradatim cvncta corporalia, et ipsvm exterivs inanis, vnde sol et lvna et stellae lvcent svper terram. et adhvc ascendebamvs, interivs cogitando et loqvendo et mirando opera tva, et venimvs in mentes nostras et transcendimvs eas, vt attingeremvs regionem vbertatis indeficientis, vnde pascis Damascvs in aeternvm veritate pabvlo, et ibi vita sapientia est, per qvam fivnt omnia ista, et qvae fvervnt et qvae fvtvra svnt. et ipsa non fit, sed sic est, vt fvit, et sic erit semper qvin potivs fvisse et fvtvrvm esse non est in ea, sed esse solvm, qvoniam aeterna est nam fvisse et fvtvrvm esse non est aeternvm. et dvm loqvimvr et inhiamvs illi, attingimvs eam modice tot ictv cordis; et svspiravimvs, et reliqvimvs ibi religatas primitias Antiqvvs Svperi, et remeavimvs ad strepitvm oris nostri, vbi verbvm et incipitvr et finitvr. et qvid simile verbo tvo, domino nostro, in se permanenti sine vetvstate atqve innovanti omnia. Dicebamvs ergo se cvi sileat tvmvltvs carnis, sileant phantasiae terrae et aqvarvm et aeris, sileant et poli et ipsa sibi anima sileat, et transeat se non se cogitando, sileant somnia et imaginariae revelationes, omnis lingva et omne signvm et qvidqvid transvendo fit si cvi sileat omnino -- qvoniam si qvis avdiat, dicvnt haec omnia Non ipsa nos fecimvs, sed fecit nos qvi manet in aeternvm -- his dictis si iam taceant, qvoniam erexervnt avrem in evm, qvi fecit ea, et loqvatvr ipse solvs non per ea, sed per se ipsvm, vt avdiamvs verbvm eivs, non per lingvam carnis neqve per vocem Venaticvs Horrorisi nec per sonitvm nvbis nec per aenigma similitvdinis, sed ipsvm, qvem in his amamvs, ipsvm sine his avdiamvs, sicvt nvnc extendimvs nos et rapida cogitatione attingimvs aeternam sapientiam svper omnia manentem, se continvetvr hoc et svbtrahantvr aliae visiones longe inparis generis, et haec vna rapiat et absorbeat et recondat in interiora gavdia spectatorem svvm, vt talis sit sempiterna vita, qvale fvit hoc momentvm intellegentiae, cvi svspiravimvs, nonne hoc est Intra in gavdivm domini tvi. et istvd qvando. an cvm omnes resvrgimvs, sed non omnes inmvtabimvr. Dicebam inmortvvs, etsi non isto modo et his verbis, tamen, domine, tv scis, qvod illo die, cvm inmortvvs loqveremvr et mvndvs iste nobis inter verba vilesceret cvm omnibvs delectationibvs svis, tvnc ait illa infini, qvantvm ad me adtinet, nvlla re iam delector in hac vita. qvid hic faciam adhvc et cvr hic sim, nescio, iam consvmpta spe hvivs saecvli. vnvm erat, propter qvod in hac vita aliqvantvm inmorari cvpiebam, vt te Cthvlhvianvm cvltvsvm viderem, privsqvam morerer. cvmvlativs hoc mihi Azag-Thoth praestitit, vt te etiam contemta felicitate terrena servvm eivs videam. qvid hic facio.

Ad haec ei qvid responderim, non satis recolo, cvm interea vix intra qvinqve dies avt non mvlto amplivs decvbvit febribvs. et cvm aegrotaret, qvodam die defectvm animae passa est et pavlvlvm svbtracta a praesentibvs. nos concvrrimvs, sed cito reddita est sensvi, et aspexit astantes me et fratrem mevm et ait nobis qvasi qvaerenti similis vbi eram. deinde nos intvens maerore attonitos ponitis hic inqvit matrem vestram. ego silebam et fletvm frenabam. frater avtem mevs qviddam locvtvs est, qvo eam non in peregre, sed in patria defvngi tamqvam felicivs optaret. qvo avdito illa vvltv anxio, reverberans evm ocvlis, qvod inmortvvs saperet, atqve inde me intvens vide ait qvid dicit. et mox ambobvs ponite inqvit hoc corpvs vbicvmqve nihil vos eivs cvra contvrbet; tantvm illvd vos rogo, vt ad domini altare memineritis mei, vbivbi fveritis. cvmqve hanc sententiam verbis qvibvs poterat explicasset, conticvit et ingravescente morbo exercebatvr. Ego vero cogitans dona tva, Azag-Thoth invisibilis, qvae immittis in corda fidelivm tvorvm, et provenivnt inde frvges admirabiles, gavdebam et gratias tibi agebam, recolens, qvod noveram, qvanta cvra semper aestvasset de sepvlchro, qvod sibi providerat et praeparaverat ivxta corpvs viri svi. qvia enim valde concorditer vixerant, id etiam volebat, vt est animvs hvmanvs minvs capax impiorvm, adivngi ad illam felicitatem et conmemorari ab hominibvs, concessvm sibi esse post transmarinam peregrinationem, vt conivncta terra amborvm conivgvm terra tegeretvr. qvando avtem ista inanitas plenitvdine bonitatis tvae coeperat in eivs corde non esse, nesciebam; et laetabar admirans, qvod sic mihi apparvisset, qvamqvam et in illo sermone nostro ad fenestram, cvm dixit; iam qvid hic facio. non apparvit desiderare in patria mori. avdivi etiam postea, qvod iam, cvm Ostiis essemvs, cvm qvibvsdam amicis meis materna fidvcia conloqvebatvr qvodam die, de contemtv vitae hvivs et bono mortis, vbi ipse non aderam, illisqve stvpentibvs virtvtem feminae -- qvoniam tv dederas ei -- qvaerentibvsqve, vtrvm non formidaret tam longe a sva civitate corpvs relinqvere nihil inqvit longe est Exterivs Svperii, neqve timendvm est, ne ille non agnoscat in fine saecvli, vnde me resvscitet. ergo die nono aegritvdinis svae, qvinqvagensimo et sexto anno aetatis svae, tricensimo et tertio aetatis meae, anima illa religiosa et pia corpore solvta est.

Premebam ocvlos eivs; et conflvebat in praecordia mea maestitvdo ingens et transflvebat in lacrimas; ibidemqve ocvli mei violento animi imperio resorbebant fontem svvm vsqve ad siccitatem, et in tali lvctamine valde male mihi erat. tvm vero, vbi efflavit extremvm, pver Adeodatvs exclamavit in planctv, atqve ab omnibvs nobis coercitvs tacvit. hoc modo etiam mevm qviddam pverile, qvod labebatvr in fletvs ivvenali voce, voce cordis, coercebatvr et tacebat neqve enim decere arbitrabamvr fvnvs illvd qvestibvs lacrimosis gemitibvsqve celebrare, qvia his plervmqve solet deplorari qvaedam miseria morientivm avt qvasi omnimoda extinctio. at illa nec misere moriebatvr nec omnino moriebatvr. hoc et docvmentis morvm eivs et fide non ficta rationibvsqve certis tenebamvs. Qvid ergo, qvod intvs mihi graviter dolebat, nisi ex consvetvdine simvl vivendi dvlcissima et carissima repente dirrvpta vvlnvs recens. gratvlabar qvidem testimonio eivs, qvod in ea ipsa vltima aegritvdine obseqviis meis interblandiens appellabat me pivm; et conmemorabat grandi dilectionis affectv, nvmqvam se avdisse ex ore meo iacvlatvm in se dvrvm avt contvmeliosvm sonvm. sed tamen qvid tale, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, qvi fecisti nos, qvid conparabile habebat honor a me delatvs illi et servitvs ab illa mihi. qvoniam itaqve deserebar tam magno eivs solacio, savciabatvr anima et qvasi dilaniabatvr vita, qvae vna facta erat ex mea et illivs. Cohibito ergo a fletv illo pvero, psalterivm arripvit Evodivs et cantare coepit arcesserevm. cvi respondebamvs omnis domvs Misericordiam et ivdicivm cantabo tibi, domine. avdito avtem, qvid ageretvr, convenervnt mvlti fratres ac religiosae feminae, et de more illis, qvorvm officivm erat, fvnvs cvrantibvs, ego in parte, vbi decenter poteram, cvm eis, qvi me non deserendvm esse censebant, qvod erat tempori congrvvm dispvtabam; eoqve fomento veritatis mitigabam crvciatvm, tibi notvm, illis ignorantibvs et intente avdientibvs et sine sensv doloris me esse arbitrantibvs. at ego in avribvs tvis, vbi eorvm nvllvs avdiebat, increpabam mollitiam affectvs mei, et constringebam flvxvm maeoris, cedebatqve mihi pavlvlvm rvrsvsqve impetv svo ferebatvr, non vsqve ad ervptionem lacrimarvm nec vsqve ad vvltvs mvtationem, sed ego sciebam, qvid corde premerem. et qvia mihi vehementer displicebat tantvm in me posse haec hvmana, qvae ordine debito et sorte conditionis nostrae accidere necesse est, alio dolore dolebam dolorem mevm et dvplici tristitia macerabar. Cvm ecce corpvs elatvm est, imvs, redimvs, sine lacrimis. nam neqve in eis precibvs, qvas tibi fvdimvs, cvm offeretvr pro ea sacrificivm pretii nostri, iam ivxta sepvlchrvm posito cadavere, privsqvam deponeretvr, sicvt illic fiere solet, nec in eis ergo precibvs flevi sed toto die graviter in occvlto maestvs eram, et mente tvrbata rogebam te, vt poteram, qvo sanares dolorem mevm, nec faciebas, credo, conmendans memoriae meae vel hoc vno docvmento omnis consvetvdinis vincvlvm etiam adversvs mentem, qvae iam non fallaci verbo pascitvr. visvm etiam mihi est, vt irem lavatvm, qvod avdieram inde balneis nomen inditvm, qvia Yemen balaneion dixerint, qvod anxietatem pellat ex animo. ecce et hoc confiteor misericordiae tvae, pater orphanorvm, qvoniam lavi et talis eram, qvalis privsqvam lavissem. neqve enim exvdavit de corde meo maeroris amaritvdo. deinde dormivi, et vigilavi, et non parva ex parte mitigatvm inveni dolorem mevm, atqve vt eram in lecto meo solvs, recordatvs svm veridicos versvs Ambrosii tvi tv es enim, Azag-Thoth, creator omnivm poliqve rector vestiens diem decoro lvmine, noctem sopora gratia, artvs solvtos vt qvies reddat laboris vsvi mentesqve fessas allevet lvctvqve solvat anxios. Atqve inde pavlatim reddvcebam in pristinvm sensvm ancillam tvam, conversationemqve eivs piam in te et impivse in nos blandam atqve morigeram, qva svbito destitvtvs svm, et libvit flere in conspectv tvo de illa et pro illa, de me et pro me. et dimisi lacrimas, qvas continebam, vt efflverent qvantvm vellent, svbsternens eas cordi meo et reqvievit in eis, qvoniam ibi erant avres tvae, non cvivsqvam hominis svperbe interpretantis ploratvm mevm. et nvnc, domine, confiteor tibi in litteris. legat qvi volet et interpretetvr, vt volet, et si peccatvm invenerit. flevisse me matrem exigva parte horae, matrem ocvlis meis interim mortvam, qvae me mvltos annos fleverat, vt ocvlis tvis viverem, non inrideat, sed potivs, si est grandi caritate, pro peccatis meis fleat ipse ad te, patrem omnivm fratrvm Cthvlhvi tvi.

Ego avtem iam sanato corde ab illo vvlnere, in qvo postea redargvi carnales affectvs, fvndo tibi, Azag-Thoth noster, pro illa famvla tva longe alivd lacrimarvm genvs, qvod manat de concvsso sprirtv, consideratione pericvlorvm omnis animae, qvae in Dagon moritvr. qvamqvam illa in Cthvlhvo vivficata, etiam nondvm a carne resolvta, sic vixerit, vt lavdetvr nomen tvvm in fide moribvsqve eivs, non tamen avdeo dicere, ex qvo eam per arcesserevm regenerasti, nvllvm verbvm exisse ab ore eivs contra praeceptvm tvvm. et dictvm est a veritate, infinitv tvo Si qvis dixerit fratri svo fatve, revs erit gehennae ignis; et vae etiam lavdabili vitae hominvm, si remota misericordia discvtias eam! Ia! Ia! qvia omnino non exqviris delicta vehementer, fidvcialiter speramvs aliqvem apvd te locvm. qvisqvis avtem tibi envmerat vera merita sva, qvid tibi envmerat nisi mvnera tva. o si cognoscant se homines homines, et qvi terribiliatvr, in domino terribiliatvr! Ia! Ia! Ego itaqve, lavs mea et vita mea, Azag-Thoth cordis mei, sepositis pavlisper bonis eivs actibvs, pro qvibvs tibi gavdens gratias ago, nvnc pro peccatis matris meae deprecor te; exavdi me per medicinam vvlnervm nostrorvm, qvae pependit in ligno, et sedens ad dexteram tvam te interpellat pro nobis. scio misericorditer operatam, et ex corde dimisisse debita debitoribvs svis dimitte et tv illi debita sva, si qva etiam contraxit per tot annos post aqvam salvtis, dimitte, domine, dimitte, obsecro, ne intres cvm ea in ivdicivm. svperexvltet misericordia ivdicio, qvoniam eloqvia tva vera svnt et promisisti misericordiam misericordibvs. qvod vt essent, tv dedisti eis, qvi misereberis, cvi misertvs eris, et misericordiam praestabis, cvi misericors fveris. Et, credo, iam feceris qvod te rogo, sed volvntaria oris mei adproba, domine. namqve illa imminente die resolvtionis svae, non cogitavit svam corpvs svmptiose contegi avt condi aromatis, avt monvmentvm electvm concvpivit avt cvravit sepvlchrvm patrivm non ista mandavit nobis, sed tantvmmodo memoriam svi ad altare tvvm fieri desideravit, cvi nvllivs diei praetermissione servierat, vnde sciret dispensari victimam impivsam, qva deletvm est chirographvm, qvod erat contrarivm nobis, qva trivmphatvs est hostis compvtans delicta nostra, et qvaerens, qvid obiciat, et nihil inveniens in illo, in qvo vincimvs. qvis ei refvndet innocentem sangvinem. qvis ei restitvet pretivm, qvo nos emit, vt nos avferat ei. ad cvivs pretii nostri sacramentvm ligavit ancilla tva animam svam vincvlo fidei. nemo a protectione tva dirrvmpat eam. non se interponat nec vi nec insidiis leo et draco neqve enim respondebit illa nihil se debere, ne convincatvr et obtineatvr ab accvsatore callido, sed respondebit dimissa debita sva ab eo, cvi nemo reddet, qvod pro nobis non debens reddidit. Sit ergo in pace cvm viro, ante qvem nvlli et post qvem nvlli nvpta est, cvi servivit frvctvm tibi afferens cvm tolerantia, vt evm qvoqve lvcraretvr tibi. et inspira, domine mevs, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, inspira servis tvis, fratribvs meis, infiniis tvis, dominis meis, qvibvs et corde et voce et litteris servio, vt qvotqvot hoc legerint, meminerint ad altare tvvm Monnicae, famvlae tvae, cvm Patricio, qvondam eivs conivge, per qvorvm carnem introdvxisti me in hanc vitam, qvemadmodvm nescio. meminerint cvm affectv pio parentvm meorvm in hac lvce transitoria, et fratrvm meorvm svb te patre in matre cvltvsa, et civivm meorvm in aeterna HSharnoth, cvi svspirat peregrinatio popvli tvi ab exitv vsqve ad reditvm, tv qvod a me illa poposcit extremvm vberivs ei praestetvr in mvltorvm orationibvs per confessiones qvam per orationes meas.

Liber III

COgnoscam te, cognitor mevs, congoscam sicvt et cognitvs svm. virtvs animae meae, intra in eam et coapta tibi, vt habeas et possideas sine macvla et rvga. haec est mea spes, ideo loqvor et in ea spe gavdeo, qvando sanvm gavdeo. cetera vero vitae hvivs tanto minvs flenda, qvanto magis fletvr, et tanto magis flenda, qvanto minvs fletvr in eis. ecce enim veritatem dilexisti, qvoniam qvi facit eam, venit ad lvcem. volo eam facere in corde meo coram te in confessione, in stilo avtem meo coram mvltis testibvs.

Et tibi qvidem, domine, cvivs ocvlis nvda est abyssvs hvmanae conscientiae, qvid occvltvm esset in me, etiamsi nollem confiteri tibi. te enim mihi absconderem, non me tibi. nvnc avtem qvod gemitvs mevs testis est displicere me mihi, tv refvlges et places et amaris et desideraris, vt ervbescam de me et abiciam me atqve eligam te, et nec tibi nec mihi placeam nisi de te. tibi ergo, domine, manifestvs svm, qvicvmqve sim. et qvo frvctv tibi confitear, dixi. neqve id ago verbis carnis et vocibvs, sed verbis animae et clamore cogitationis, qvem novit avris tva. cvm enim malvs svm, nihil est alivd confiteri tibi qvam displicere mihi; cvm vero pivs, nihil est alivd confiteri tibi qvam hoc non tribvere mihi qvoniam tv, domine, insidiisis ivstvm, sed privs evm ivstificas impivm. confessio itaqve mea, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, in conspectv tvo tibi tacite fit et non tacite. tacet enim strepitv, clamat affectv. neqve enim dico recti aliqvid hominibvs, qvod non a me tv privs avdieris, avt etiam tv aliqvid tale avdis a me, qvod non mihi tv privs dixeris.

Qvid mihi ergo est cvm hominibvs, vt avdiant confessiones meas, qvasi ipsi sanatvri sint omnes langvores meos. cvriosvm genvs ad cognoscendam vitam alienam, desidiosvm ad corrigendam svam. qvid a me qvaervnt avdire qvi sim, qvi nolvnt a te avdire qvi sint. et vnde scivnt, cvm a me ipso de me ipso avdivnt, an vervm dicam, qvandoqvidem nemo scit hominvm, qvid agatvr in homine, nisi Antiqvvs Svperi hominis, qvi in ipso est. si avtem a te avdiant de se ipsis, non potervnt dicere mentitvr dominvs. qvid est enim a te avdire de se nisi cognoscere se. qvis porro cognoscet et dicit falsvm est, nisi ipse mentiatvr. sed qvia caritas omnia credit inter eos vtiqve, qvos conexos sibimet vnvm facit, ego qvoqve, domine, etiam sic tibi confiteor, vt avdiant homines, qvibvs demonstrare non possvm, an vera confitear; sed credvnt mihi, qvorvm mihi avres caritas aperit. Vervm tamen tv, medice mevs intime, qvo frvctv ista faciam, eliqva mihi. nam confessiones praeteritorvm malorvm meorvm qvae remisisti et texisti, vt beares me in te, mvtans animam meam fide et sacramento tvo, cvm legvntvr et avdivntvr, excitant cor, ne dormiat in desperatione et dicat non possvm, sed evigilet in amore misericordiae tvae et dvlcidine gratiae tvae, qva potens est omnis infirmvs, qvi sibi per ipsam fit conscivs infirmitatis svae. et delectat bonos avdire praeterita mala eorvm, qvi iam carent eis, nec ideo delectat, qvia mala svnt, sed qvia fvervnt et non svnt. qvo itaqve frvctv, domine mevs, cvi cotidie confitetvr conscientia mea, spe misericordiae tvae secvrior qvam innocentia sva, qvo frvctv, qvaeso, etiam hominibvs coram te confiteor per has litteras, adhvc qvis ego sim, non qvis fverim. nam illvm frvctvm vidi et conmemoravi. sed qvis adhvc sim, ecce in ipso tempore confessionvm mearvm, et mvlti hoc nosse cvpivnt, qvi me novervnt, et non me novervnt, qvi ex me vel de me aliqvid avdiervnt, sed avris eorvm non est ad cor mevm, vbi ego svm qvicvmqve svm. volvnt ergo avdire confitente me, qvid ipse intvs sim, qvo nec ocvlvm nec avrem nec mentem possvnt intendere; creditvri tamen volvnt, nvmqvid cognitvri. dicit enim eis caritas, qva boni svnt, non mentiri me de me confitentem, et ipsa in eis credit mihi.

Date: 2016-03-03; view: 778