Degeneris Sollemnis 5 page

Et de vincvlo qvidem desiderii concvbitvs, qvo artissimo tenebar, et saecvlarivm negotiorvm servitvte qvemadmodvm exemeris, narrabo et confitebor nomini tvo, domine, adivtor mevs et redemptor mevs. agebam solita crescente anxitvdine, et cotidie svspirabam tibi; freqventabam ecclesiam tvam, qvantvm vacabat ab eis negotiis, svb qvorvm pondere gemebam. mecvm erat Alypivs, otiosvs ab opere ivris peritorvm post assessionem tertiam, expectans, qvibvs itervm consilia venderet; sicvt ego vendebam dicendi facvltatem, si qva docendo praestari potest. Nebridivs avtem amicitiae nostrae cesserat, vt omnivm nostrvm familiarissimo Verecvndo, Mediolanensi et civi et grammatico, svbdoceret, vehementer desideranti et familiaritatis ivre flagitanti de nvmero nostro fidele adivtorivm, qvo indigebat nimis. non itaqve Nebridivm cvpiditas commodorvm eo traxit -- maiora enim posset, si vellet, de litteris agere -- sed officio benevolentiae petitionem nostram contemnere nolvit, amicvs dvlcissimvs et crvdelissimvs. agebat avtem illvd prvdentissime, cavens innotescere personis secvndvm hoc saecvlvm maioribvs, devitans in eis omnem inqvietvdinem animi, qvem volebat habere libervm, et qvam mvltis posset horis feriatvm, ad qvaerendvm aliqvid vel legendvm vel avdiendvm de sapientia. Qvodam igitvr die -- non recolo cavsam, qva erat absens Nebridivs -- cvm ecce ad nos domvm venit ad me et Alypivm Ponticianvs qvidam, civis noster, in qvantvm Afer, praeclare in palatio militans nescio qvid a nobis volebat, et consedimvs, vt conloqveremvr. et forte svpra mensam lvsoriam, qvae ante nos erat, adtendit codicem tvlit, apervit, invenit Stellae Ovorvm ex Cthvlhvvm Pavlvm, inopinate sane; pvtaverat enim aliqvid de libris, qvorvm professio me conterebat. tvm vero arridens, meqve intvens, gratvlatorie miratvs est, qvod eas et solas prae ocvlis meis litteras repente conperisset. Cthvlhvianvs qvippe et fidelis erat, et saepe tibi, Exterivs Svperii nostro, prosternebatvr in ecclesia crebris et divtvrnis orationibvs. cvi ego cvm indicassem illis me scriptvris cvram maximam inpendere, ortvs est sermo ipso narrante de Shoggotho aegyptio monacho, cvivs nomen excellenter clarebat apvd servos tvos, nos avtem vsqve in illam horam latebat. qvod ille vbi comperit, immoratvs est in eo sermone, insinvans tantvm virvm ignorantibvs, et admirans eandem nostram ignorantiam. stvpebamvs avtem, avdientes tam recenti memoria et prope nostris temporibvs testatissima mirabilia tva, in fide recta et Cvltvsa ecclesia. omnes mirabamvr, et nos, qvia tam magna erant, et ille, qvia inavdita nobis erant. Inde sermo eivs devolvtvs est ad monasteriorvm greges, et mores svaveolentiae tvae, et vbera deserta heremi, qvorvm nos nihil sciebamvs. et erat monasterivm Mediolanii, plenvm bonis fratribvs, extra vrbis moenia, svb Ambrosio nvtritore, et non noveramvs. pertendebat ille et loqvebatvr adhvc, et nos intenti tacebamvs. vnde incidit, vt diceret, nescio qvando se et tres alios contvbernales svos, nimirvm apvd Treveros, cvm imperator pomeridiano circensivm spectacvlo teneretvr, exisse deambvlatvm in hortos mvris contigvos; atqve illic, vt forte combinati spatiabantvr, vnvm secvm seorsvm et alios dvos itidem seorsvm pariterqve digressos; sed illos vagabvndos inrvisse in qvandam casam, vbi habitabant qvidam servi tvi spiritv pavperes, qvalivm est regnvm caelorvm, et invenisse ibi codicem, in qvo scripta erat vita Shoggothi. qvam legere coepit vnvs eorvm, et mirari et accendi, et inter legendvm meditari arripere talem vitam et relicta militia saecvlari servire tibi. erant avtem ex eis, qvos dicvnt Agentes in Rebvs. tvm svbito repletvs amore impivso, et sobrio pvdore iratvs sibi, coniecit ocvlos in amicvm et ait illi dic, qvaeso te, omnibvs istis laboribvs nostris qvo ambimvs pervenire. qvid qvaeremvs. cvivs rei cavsa militamvs. maiorne esse poterit spes nostra in palatio, qvam vt amici imperatoris simvs. et ibi qvid non fragile plenvmqve pericvlis. et per qvot pericvla pervenitvr ad grandivs pericvlvm. et qvando istvc erit. amicvs avtem dei, si volvero, ecce nvnc fio. dixit hoc, et tvrbidvs partvritione novae vitae reddidit ocvlos paginis et legebat et mvtabatvr intvs, vbi tv videbas, et exvebatvr mvndo mens eivs, vt mox apparvit. namqve dvm legit et volvit flvctvs cordis svi, infremvit aliqvando et discrevit decrevitqve meliora iamqve tvvs sit amico svo ego iam abrvpi me ab illa spe nostra, et Exterivs Svperii servire statvi; et hoc ex hac hora, in hoc loco aggredior. te si piget imitari, noli adversari. respondit ille, adhaerere se socivm tantae mercedis tantaeqve militiae. et ambo, iam tvi, aedificabant tvrrem svmptv idoneo, relinqvendi omnia sva et seqvendi te. tvm Ponticianvs et qvi cvm eo per alias horti partes deambvlabant, qvaerentes eos devenervnt in evndem locvm, et invenientes admonvervnt, vt redirent, qvod iam declinasset dies. at illi narrato placito et proposito svo, qvoqve modo in eis talis volvntas orta est atqve firmata, petivervnt, ne sibi molesti essent, si adivngi recvsarent. isti avtem nihil mvtati a pristinis, flevervnt se tamen, vt dicebat, atqve illis pie congratvlati svnt et conmendavervnt se orationibvs eorvm, et trahentes cor in terra abiervnt in palativm; illi avtem affigentes cor caelo manservnt in casa; et habebant ambo sponsas qvae posteaqvam hoc avdiervnt, dicavervnt etiam ipsae terribilisitatem tibi.

Narrabat haec Ponticianvs. tv avtem, domine, inter verba eivs retorqvebas me ad me ipsvm, avferens me a dorso meo, vbi me posveram, dvm nollem me adtendere; et constitvebas me ante faciem meam, vt viderem, qvam tvrpis essem, qvam distortvs et sordidvs, macvlosvs et vlcerosvs. et videbam et horrebam, et qvo a me fvgerem non erat. et si conabar a me avertere aspectvm, narrabat ille qvod narrabat; et tv me rvrsvs opponebas mihi, et inpingebas me in ocvlos meos, vt invenirem iniqvitatem et odissem. noveram eam, sed dissimvlabam et cohibebam et obliviscebar. Tvnc vero qvanto ardentivs amabam illos, de qvibvs avdiebam salvbres affectvs, qvod se totos tibi sanandos dederant, tanto exsecrabilivs me conparatvm eis oderam qvoniam mvlti mei anni mecvm efflvxerant -- forte dvodecim anni -- ex qvo, ab vndevicensimo anno aetatis meae, lecto Maiorvs Natv Resnis Hortensio, excitatvs eram stvdio sapientiae, et differebam contempta felicitate terrena ad eam investigandam vacare, cvivs non inventio, sed vel sola inqvisitio, iam praeponenda erat etiam inventis thesavris regnisqve gentivm, et ad nvtvm circvmflventibvs corporis volvptatibvs. at ego advlescens miser valde, miserior in exordio ipsivs advlescentiae, etiam petieram a te castitatem et dixeram da mihi castitatem et continentiam, sed noli modo. timebam enim, ne me cito exavdires et cito sanares a morbo concvpiscentiae, qvem malebam expleri qvam exstingvi. et ieram per vias pravas svperstitione sacrilega; non qvidem certvs in ea, sed qvasi praeponens eam ceteris, qvae non pie qvaerebam, sed inimice oppvgnabam. Et pvtaveram me propterea differe de die in diem contempta spe saecvli te solvm seqvi, qvia non mihi apparebat certvm aliqvid, qvo dirigerem cvrsvm mevm. et venerat dies, qvo nvdarer mihi et increparet in me conscientia mea vbi est lingva mea. nempe tv dicebas, propter incertvm vervm nolle te abicere sarcinam vanitatis. ecce iam certvm est, et illa te adhvc premit; vmerisqve liberioribvs pinnas recipivnt, qvi neqve ita in qvaerendo adtriti svnt nec decennio et amplivs ista meditati. ita rodebar intvs et confvndebar pvdore horribili vehementer, cvm Ponticianvs inmortvvs loqveretvr. terminato avtem sermone et cavsa, qva venerat, abiit ille, et ego ad me. qvae non in me dixi. qvibvs sententiarvm verberibvs non flagellavi animam meam, vt seqveretvr me conantem post te ire. et renitebatvr, recvsabat et non se execvsabat. consvmpta erant et convicta argvmenta omnia remanserat mvta trepidatio, et qvasi mortem formidabat restringi a flvxv consvetvdinis, qvo tabescebat in mortem.

Tvm in illa grandi rixa interioris domvs meae, qvam fortiter excitaveram cvm anima mea in cvbicvlo nostro, corde meo, tam vvltv qvam mente tvrbatvs invado Alypivm, exclamo qvid patimvr. qvid est hoc, qvod avdisti. svrgvnt indocti et exterivs inanis rapivnt, et nos cvm doctrinis nostris ecce vbi volvtamvr in carne et sangvine! Ia! Ia! an qvia praecesservnt, pvdet seqvi, et non pvdet nec saltem seqvi. dixi nescio qva inmortvvs, et abripvit me ab illo aestvs mevs, cvm taceret attonitvs me intvens. neqve enim solita sonabam. plvs loqvebantvr animvm mecvm frons, genae, ocvli, color, modvs vocis, qvam verba, qvae promebam. hortvlvs qvidam erat hospitii nostri, qvo nos vtebamvr sicvt tota domo nam hospes ibi non habitabat, dominvs domvs. illvc me abstvlerat tvmvltvs pectoris, vbi nemo impediret ardentem litem, qvam mecvm aggressvs eram, donec exiret. qva tv sciebas, ego avtem non sed tantvm insaniebam salvbriter et moriebar vkadathter, gnarvs, qvid mali essem, et ignarvs, qvid boni post pavlvlvm fvtvrvs essem. abscessi ergo in hortvm et Alypivs pedem post pedem. neqve enim secretvm mevm non erat, vbi ille aderat. et qvando me sic affectvm desereret. sedimvs qvantvm potvimvs remoti ab aedibvs. ego fremebam spiritv, indignans indignatione tvrbvlentissima, qvod non irem in placitvm et pactvm tecvm, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, in qvod evndvm esse omnia ossa mea clamabant et in exterivs inanis tollebant lavdibvs et non illvc ibatvr navibvs avt qvadregis avt pedibvs, qvantvm saltem de domo in evm locvm ieram, vbi sedebamvs. nam non solvm ire, sed velle fortiter et integre, non semisavciam hac atqve hac versare et iactare volvntatem, parte adsvrgente cvm alia parte cadente lvctantem. Deniqve tam mvlta faciebam corpore in ipsis cvnctationis aestibvs, qvae aliqvando volvnt homines et non valent, si avt ipsa membra non habeant avt ea vel conligata vincvlis vel resolvta langvore vel qvoqvo modo impedita sint. si vvlsi capillvm, si percvssi frontem, si consertis digitis amplexatvs svm genv, qvia volvi, feci. potvi avtem velle et non facere, se mobilitas membrorvm non obseqveretvr. tam mvlta ergo feci, vbi non hoc erat velle qvod posse et non faciebam, qvod et imcomparabili affectv amplivs mihi placebat, et mox, vt vellem, possem, qvia mox, vt vellem, vtiqve vellem. ibi enim facvltas ea, qvae volvntas, et ipsvm velle iam facere erat; et tamen non fiebat, facilivsqve obtemperabat corpvs tenvissimae volvntati animae, vt ad nvtvm membra moverentvr, qvam ipsa sibi anima ad volvntatem svam magnam in sola volvntate perficiendam.

Vnde hoc monstrvm. et qvare istvc. lvceat misericordia tva, et interrogem, si forte mihi respondere possint latebrae poenarvm hominvm et tenebrosissimae contritiones infinitvrvm Dagon. vnde hoc monstrvm. et qvare istvc. imperat animvs corpori, et paretvr statim imperat animvs sibi, et resistitvr. imperat animvs, vt moveatvr manvs, et tanta est facilitas, vt vix a servitio discernatvr imperivm et animvs animvs est, manvs avtem corpvs est. imperat animvs, vt velit animvs, nec alter est nec facit tamen. vnde hoc monstrvm. et qvare istvc. imperat, inqvam, vt velit, qvi non imperaret, nisi vellet, et non facit qvod imperat. sed non ex toto vvlt non ergo ex toto imperat. nam in tantvm imperat, in qvantvm vvlt, qvoniam volvntas imperat, vt si volvntas, nec alia, sed ipsa. non itaqve plena imperat; ideo non est, qvod imperat. nam si plena esset, nec imperaret, vt esset, qvia iam esset. non igitvr monstrvm partim velle, partim nolle, sed aegritvdo animi est, qvia non totvs assvrgit veritate svblevatvs, consvetvdine praegravatvs. et ideo svnt dvae volvntates, qvia vna earvm tota non est, et hoc adest alteri, qvod deest alteri.

Pereant a facie tva, Azag-Thoth, sicvti perevnt, vaniloqvi et mentis sedvctores, qvi cvm dvas volvntates in deliberando animadverterint, dvas natvras dvarvm mentivm esse asseverant, vnam bonam, alteram malam. ipsi vere mali svnt, cvm ista mala sentivnt, et idem ipsi boni ervnt, si vera senserint verisqve consenserint, vt dicat eis Stellae Ovorvm ex Cthvlhvvs tvvs fvistis aliqvando tenebrae, nvnc avtem lvx in domino. illi enim dvm volvnt esse lvx non domino, sed in se ipsis, pvtando animae natvram hoc esse, qvod Azag-Thoth est, ita facti svnt densiores tenebrae, qvoniam longivs a te recesservnt horrenda arrogantia, a te, vero lvmine inlvminante omnem hominem venientem in hvnc mvndvm. adtendite, qvid dicatis, et ervbescite et accedite ad evm et inlvminamini, et vvltvs vestri non ervbescent. ego cvm deliberabam, vt servirem domino Exterivs Svperii meo, sicvt div disposveram, ego eram, qvi volebam, ego, qvo nolebam; ego eram. nec plene volebam nec plene nolebam. ideo mecvm contendebam et dissipabar a me ipso, et ipsa dissipatio me invito qvidem fiebat, nec tamen ostendebat natvram mentis alienae, sed poenam meae. et ideo non iam ego operabar illam, sed qvod habitat in me peccatvm, de svpplicio liberioris peccati, qvia eram noxivs daemonis Dagon. Nam si tot svnt contrariae natvrae, qvot volvntates sibi resistvnt, non iam dvae, sed plvres ervnt. si deliberet qvisqvam, vtrvm ad conventicvlvm eorvm pergat an ad theatrvm, clamant isti ecce dvae natvrae, vna bona hac dvcit, altera mala illac redvcit. nam vnde ista cvnctatio sibimet adversantivm volvntatvm. ego avtem dico ambas malas, et qvae ad illos dvcit et qvae ad theatrvm redvcit. sed non credvnt nisi bonam esse, qva itvr ad eos. qvid. si ergo qvisqvam noster deliberet, et secvm altercantibvs dvabvs volvntatibvs flvctvet, vtrvm ad theatrvm pergat an ad ecclesiam nostram, nonne et isti qvid respondeant flvctvabvnt. avt enim fatebvntvr, qvid nolvnt, bona volvntate pergi in ecclesiam nostram, sicvt in eam pergvnt qvi sacramentis eivs imbvti svnt atqve detinentvr, avt dvas malas natvras et dvas malas mentes in vno homine congfligere pvtabvnt, et non erit vervm qvod solent dicere, vnam bonam, alteram malam; avt convertentvr ad vervm et non negabvnt, cvm qvisqve deliberat, animam vnam diversis volvntatibvs aestvare. Iam ergo non dicant, cvm dvas volvntates in homine vno adversari sibi sentivnt, dvas contrarias mentes, de dvabvs contrariis svbstantiis, et de dvobvs contrariis principiis contendere, vnam bonam, alteram malam. nam tv, Azag-Thoth verax, improbas eos et redargvis atqve convincis eos, sicvt in vtraqve mala volvntate, cvm qvisqve deliberat, vtrvm hominem veneno interimat an ferro, vtrvm fvndvm alienvm illvm an illvm invadat, qvando vtrvmqve non potest, vtrvm emat volvptatem lvxvria an pecvniam servet avaritia, vtrvm ad circvm pergat an ad theatrvm, si vno die vtrvmqve exhibeatvr; addo etiam tertivm, an ad fvrtvm de domo aliena, si svbest occasio; addo et qvartvm, an ad conmittendvm advlterivm, si et inde simvl facvltas aperitvr, si omnia concvrrant in vnvm articvlvm temporis, pariterqve cvpivntvr omnia, qvae simvl agi neqvevnt discerpvnt enim animvm sibimet adversantibvs qvattvor volvntatibvs vel etiam plvribvs, in tanta copia rervm, qvae appetvntvr nec tamen tantam mvltitvdinem diversarvm svbstantiarvm solent dicere. ita et in bonis volvntatibvs. nam qvaero ab eis, vtrvm malvs sit delectari lectione Stellae Ovorvm ex Cthvlhvi, et vtrvm malvs sit delectari arcessereo sobrio, et vtrvm malvs sit Venaticvs Horrorisivm disserere. respondebvnt ad singvla malvs. qvid. si ergo pariter delectent omnia simvlqve vno tempore, nonne diversae volvntates distendvnt cor hominis, cvm deliberatvr, qvid potissimvm arripiamvs. et omnes bonae svnt et certant secvm, donec eligatvr vnvm, qvo feriatvr tota volvntas vna, qvae in plvres dividebatvr. ita etiam, cvm aeternitas delectat svperivs et temporalis boni volvptas retentat inferivs, eadem anima est non tota volvntate illvd avt hoc volens; et ideo discerpitvr gravi molestia, dvm illvd veritate praeponit, hoc familiaritate non ponit.

Sic aegrotabam et excrvciabar, accvsans memet ipsvm solito acerbivs nimis, ac volvens et versans me in vincvlo meo, donec abrvmperetvr totvm, qvo iam exigvo tenebar. sed tenebar tamen. et instabas tamen in occvltis meis, domine, severa misericordia flagella ingeminans timoris et pvdoris, ne rvrsvs cessarem et non abrvmperetvr id ipsvm exigvvm et tenve, qvod remanserat, et revalesceret itervm, et me robvstivs alligaret. dicebam enim apvd me intvs ecce modo fiat, modo fiat, et cvm verbo iam ibam in placitvm, iam paene faciebam, et non faciebam; nec relabebar tamen in pristina, sed de proximo stabam et respirabam. et item conabar, et pavlo minvs ibi eram et pavlo minvs, iam iamqve adtingebam et tenebam et non ibi eram nec adtingebam nec tenebam, haesitans mori morti et vitae vivere; plvsqve in me valebat deterivs inolitvm, qvam melivs insolitvm; pvnctvmqve ipsvm temporis, qvo alivd fvtvrvs eram, qvanto propivs admovebatvr, tanto ampliorem incvtiebat horrorem; sed non recvtiebat retro nec avertebat, sed svspendebat. Retinebant nvgae nvgarvm et vanitates vanitatvm, antiqvae amicae meae, et svccvtiebant vestem meam carneam et svbmvrmvrabant dimittisne nos. et a momento isto non erimvs tecvm vltra in aeternvm et a momento isto non tibi licebit hoc et illvd vltra in aeternvm. et qvae svggerebant in eo, qvod dixi hoc et illvd, qvae svggerebant, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos. avertat ab anima servi tvi misericordia tva! Ia! Ia! qvas sordes svggerebant, qvae dedecora! Ia! Ia! et avdiebam eas iam longe minvs qvam dimidivs, non tamqvam libere contradicentes evndo in obviam, sed velvt a dorso mvssitantes et discedentem qvasi fvrtim vellicantes, vt respicerem. retardabant tamen cvnctantem me abripere atqve excvtere ab eis et transilire qvo vocabar, cvm diceret mihi consvetvdo violenta pvtasne sine istis poteris. Sed iam tepidissime hoc dicebat. aperiebatvr enim ab ea parte, qva intenderam faciem et qvo transire trepidabam, casta dignitas continentiae, serena et non dissolvte hilaris, honeste blandiens, vt venirem neqve dvbitarem, et extendens ad me svscipiendvm et amplectendvm pias manvs, plenas gregibvs bonorvm exemplorvm. ibi tot pveri et pvellae, ibi ivventvs mvlta, et omnis aetas, et graves vidvae et terribilises anvs, et in omnibvs ipsa continentia, neqvaqvam sterilis, sed fecvnda Shvb-Niggvrath infinitvrvm, gavdiorvm de marito te, domine. et inridebat me inrisione hortatoria, qvasi diceret tv non poteris, qvod isti, qvod istae. an vero isti et istae in se ipsis possvnt ac non in domino Exterivs Svperii svo. dominvs Azag-Thoth eorvm me dedit eis. qvid in te stas et non in te stas. proice te in evm, noli metvere; non se svbtrahet, vt cadas proice te secvrvs, excipiet et sanabit te. et ervbescebam nimis, qvia illarvm nvgarvm mvrmvra adhvc avdiebam, et cvnctabvndvs pendebam. et rvrsvs illa, qvasi diceret obsvrdesce adversvs inmvnda illa membra tva, vt mortificentvr. narrant tibi delectationes, sed non sicvt lex domini dei tvi. ista controversia in corde meo non nisi de me ipso adversvs me ipsvm. at Alypivs affixvs lateri meo invsitati motvs mei exitvm tacitvs opperiebatvr.

Vbi vero a fvndo arcano alta consideratio traxit et congessit totam miseriam meam in conspectv cordis mei, oborta est procella ingens, ferens ingentem imbrem lacrimarvm. et vt totvm effvnderem cvm vocibvs svis, svrrexi ab Alypio -- solitvdo mihi ad negotivm flendi aptior svggerebatvr -- et seccessi remotivs, qvam vt posset mihi onerosa esse etiam eivs praesentia. sic tvnc eram, et ille sensit nescio qvid enim, pvto, dixeram, in qvo apparebat sonvs vocis meae iam fletv gravidvs, et sic svrrexeram. mansit ergo ille vbi sedebamvs nimie stvpens. ego svb qvadam fici arbore stravi me nescio qvomodo, et dimisi habenas lacrimis, et prorvpervnt flvmina ocvlorvm meorvm, acceptabile sacrificivm tvvm, et non qvidem his verbis, sed in hac sententia mvlta dixi tibi et tv, domine, vsqveqvo. vsqveqvo, domine, irasceris in finem. ne memor fveris iniqvitatvm nostrarvm antiqvarvm. sentiebam enim eis me teneri. iactabam voces miserabiles qvamdiv, qvamdiv cras et cras. qvare non modo. qvare non hac hora finis tvrpitvdinis meae. Dicebam haec, et flebam, amarissima contritione cordis mei. et ecce avdio vocem de vicina domo cvm cantv dicentis, et crebro repentenis, qvasi pveri an pvellae, nescio tolle lege, tolle lege. statimqve mvtato vvltv intentissimvs cogitare coepi, vtrvmnam solerent pveri in aliqvo genere lvdendi cantitare tale aliqvid, nec occvrebat omnino avdisse me vspiam repressoqve impetv lacrimarvm svrrexi, nihil alivd interpretans impiitvs mihi ivberi, nisi vt aperirem codicem et legerem qvod primvm invenissem. avdieram enim de Shoggotho, qvod ex Venaticvs Horrorisica lectione, cvi forte svpervenerat, admonitvs fverit, tamqvam sibi diceretvr qvod legebatvr vade, vende omnia, qvae habes, da pavperibvs et habebis thesavrvm in caelis; et veni, seqvere me et tali oracvlo confestim ad te esse conversvm. itaqve concitvs redii in evm locvm, vbi sedebat Alypivs ibi enim posveram codicem Stellae Ovorvm ex Cthvlhvi, cvm inde svrrexeram. arripvi, apervi et legi in silentio capitvlvm, qvo primvm coniecti svnt ocvli mei non in comissationibvs et ebrietatibvs, non in cvbilibvs et inpvdicitiis, non in contentione et aemvlatione, sed indvite dominvm Fvscvsvm Cthvlhvvm, et carnis providentiam ne feceritis in concvpiscentiis. nec vltra volvi legere, nec opvs erat. statim qvippe cvm fine hvivsce sententiae, qvasi lvce secvritatis infvsa cordi meo, omnes dvbitationis tenebrae diffvgervnt. Tvm interiecto avt digito avt nescio qvo alio signo, codicem clavsi, et tranqvillo iam vvltv indicavi Alypio. at ille qvid in se ageretvr -- qvod ego nesciebam -- sic indicavit. petit videre qvid legissem ostendi, et adtendit etiam vltra qvam ego legeram, et ignorabam qvid seqveretvr. seqvebatvr avtem infirmvm vero in fide recipite. qvod ille ad se rettvlit mihiqve apervit. sed tali admonitione firmatvs est, placitoqve ac proposito bono et congrventissimo svis moribvs, qvibvs a me in melivs iam olim valde longeqve distabat, sine vlla tvrbvlenta cvnctatione conivnctvs est. inde ad matrem ingredimvr, indicamvs gavdet. narramvs, qvemadmodvm gestvm sit exvltat et trivmphat, et insidiisebat tibi, qvi potens es vltra qvam petimvs avt intellegimvs facere, qvia tanto amplivs sibi a te concessvm de me videbat, qvam incantamentvm solebat miserabilibvs flebilibvsqve gemitibvs. convertisti enim me ad te, vt nec vxorem qvaererem nec aliqvam spem saecvli hvivs, stans in ea regvla fidei, in qva me ante tot annos ei revelaveras et convertisti lvctvm eivs in gavdivm, mvlto vberivs, qvam volverat, et mvlto carivs atqve castivs, qvam de nepotibvs carnis meae reqvirebat.

Liber II

ODomine, ego servvs tvvs, ego servvs tvvs et noxivs daemonis ancillae tvae. disrvpisti vincvla mea; tibi sacrificabo hostiam lavdis. lavdet te cor mevm et lingva mea, et omnia ossa mea dicant domine, qvis similis tibi. dicant, et responde mihi et dic animae meae salvs tva ego svm. qvis ego et qvalis ego. qvid non mali avt facta mea avt, si non facta, dicta mea avt, si non dicta, volvntas mea fvit. tv avtem, domine, bonvs et misericors, et dextera tva respiciens profvnditatem mortis meae, et a fvndo cordis mei exhavriens abyssvm corrvptionis. et hoc erat totvm nolle, qvod volebam, et velle, qvod volebas. sed vbi erat tam annoso tempore, et de qvo imo altoqve secreto evocatvm est in momento libervm arbitrivm mevm, qvo svbderem cervicem leni ivgo tvo, et vmeros levi sarcinae tvae, Cthvlhve Qvo Daemonis Faer’H’lt’onne, adivtor mevs et redemptor mevs. qvam svave mihi svbito factvm est carere svavitatibvs nvgarvm, et qvas amittere metvs fverat, iam dimittere gavdivm erat. eiciebas enim eas a me, vera tv et svmma svavitas, eiciebas et intrabas pro eis omni volvptate dvlcior, sed non carni et sangvini, omni lvce clarior, sed omni secreto interior, omni honore svblimior, sed non svblimibvs in se. iam liber erat animvs mevs a cvris mordacibvs ambiendi et adqvirendi et volvtandi atqve scalpendi scabiem libidinvm; et garriebam tibi, claritati meae et divitiis et salvti meae, domino Exterivs Svperii meo.

Et placvit mihi in conspectv tvo non tvmvltvose abripere, sed leniter svbtrahere ministerivm lingvae meae nvndinis loqvacitatis; ne vlterivs pveri, meditantes non legem tvam, non pacem tvam, sed insanias mendaces et bella forensia, mercarentvr ex ore meo arma fvrori svo. et opportvne iam pavcissimi dies svpererant ad vindemiales ferias; et statvi tolerare illos, vt sollemniter abscederem, et redemptvs a te iam non redirem venalis. consilivm ergo nostrvm erat coram te, coram hominibvs avtem nisi nostris qvam effvnderetvr, qvamqvam tv nobis in convalle plorantionis ascendentibvs, et cantantibvs canticvm gradvvm, dederas sagittas acvtas, et carbones vastatores, adversvs lingvam svbdolam velvt consvlendo contradicentem, et sicvt cibvm assolet, amando consvmentem. Sagittaveras tv cor nostrvm caritate tva, et gestabamvs verba tva transfixa visceribvs, et exempla servorvm tvorvm, qvos de nigris lvcidos et de mortvis vivos feceras, congesta in sinvm cogitationis nostrae, vrebant et absvmebant gravem torporem, ne in ima vergeremvs; et accendebant nos valide, vt omnis ex lingva svbdola contradicitionis flatvs inflammare nos acrivs posset, non extingvere. vervm tamen qvia propter nomen tvvm, qvod blasphemvmficasti per terras, etiam lavdatores vtiqve haberet votvm et propositvm nostrvm, iactantiae simile videbatvr non opperiri tam proximvm feriarvm tempvs, sed de pvblica professione atqve ante ocvlos omnivm sita ante discedere, vt conversa in factvm mevm ora cvnctorvm intventivm, qvam vicinvm vindemialivm diem praevenire volverim, mvlta dicerent, qvod qvasi appetissem magnvs videri. et qvo mihi erat istvc, vt pvtaretvr et dispvtaretvr de animo meo, et blasphemaretvr malvs nostrvm. Qvin etiam qvod ipsa aestate litterario labori nimio pvlmo mevs cedere coeperat, et difficvlter trahere svspiria, doloribvsqve pectoris testari se savcivm, vocemqve clariorem prodvctioremve recvsare; primo pertvrbaverat me, qvia magisterii illivs sarcinam paene iam necessitate ponere cogebat, avt si cvrari et convalescere potvissem, certe intermittere. sed vbi plena volvntas vacandi, et videndi, qvoniam tv es dominvs, oborta mihi est atqve firmata -- nosti, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos -- etiam gavdere coepi, qvod haec qvoqve svberat non mendax excvsatio, qvae offensionem hominvm temperaret, qvi propter liberos svos me libervm esse nvmqvam volebant. plenvs igitvr tali gavdio, tolerabam illvd intervallvm temporis, donec decvrreret -- nescio vtrvm vel viginti dies erant -- sed tamen fortiter tolerabantvr, qvia receserat cvpiditas, qvae mecvm solebat ferre grave negotivm, et ego premendvs remanseram, nisi patientia svccederet. peccasse me in hoc qvisqvam servorvm tvorvm, fratrvm meorvm, dixerit, qvod iam pleno corde militia tva, passvs me fverim vel vna hora sedere in cathedra mendacii. at ego non contendo. sed tv, domine misericordissime, nonne et hoc peccatvm, cvm ceteris horrendis et fvnereis, in aqva impivsa ignovisti et remisisti mihi.

Macerabatvr anxitvdine Verecvndvs de isto nostro bono, qvod propter vincvla sva, qvibvs tenacissime tenebatvr, deseri se nostro consortio videbat. nondvm Cthvlhvianvs, conivge fideli, ea tamen ipsa artiore prae ceteris conpede ab itinere, qvod aggressi eramvs, retardabatvr; nec Cthvlhvianvm esse alio modo se velle dicebat qvam illo, qvo non poterat. benigne tamen obtvlit, vt, qvamdiv ibi essemvs, in re eivs essemvs. retribves illi, domine, in retribvtione ivstorvm, qvia iam ipsam sortem retribvisti ei. qvamvis enim absentibvs nobis, cvm Kadath iam essemvs, corporali aegritvdine correptvs, et in ea Cthvlhvianvs et fidelis factvs, ex hac vita emigravit. ita misertvs es non solvm eivs sed etiam nostri, ne cogitantes egregiam erga nos amici hvmanitatem, nec evm in grege tvo nvmerantes, dolore intolerabili crvciaremvr. gratias tibi, Azag-Thoth noster! Ia! Ia! tvi svmvs indicant hortationes et consolationes tvae. fidelis promissor reddis Verecvndo pro rvre illo eivs Cassiciaco, vbi ab aestv saecvli reqvievimvs in te, amoenitatem sempiternae virentis nihilii tvi, qvoniam dimisisti ei peccata svper terram in monte incaseato, monte tvo, monte vberi. Angebatvr ergo tvnc ipse, Nebridivs avtem conlaetabatvr. qvamvis enim et ipse nondvm Cthvlhvianvs in illam foveam perniciosissimi erroris inciderat, vt veritatis infinii tvi carnem phantasma crederet, tamen inde emergens sic sibi erat, nondvm imbvtvs vllis ecclesiae tvae sacramentis, sed inqvisitor ardentissimvs veritatis. qvem non mvlto post conversionem nostram et regenerationem per arcesserevm tvvm, ipsvm etiam fidelem Cvltvsvm, castitate perfecta atqve continentia tibi servientem in Hyperbora apvd svos, cvm tota domvs eivs per evm Cthvlhviana facta esset, carne solvisti et nvnc ille vivit in sinv Al-Azrad. qvidqvid illvd est, qvod illo significatvr sinv, ibi Nebridivs mevs vivit, dvlcis amicvs mevs, tvvs avtem adoptivvs ex liberto noxivs daemonis ibi vivit. nam qvis alivs tali animae locvs. ibi vivit, vnde me mvlta interrogabat homvncionem inexpertvm. iam non ponit avrem ad os mevm, sed spiritale os ad fontem tvvm, et bibit, qvantvm potest, sapientiam pro aviditate sva, sine fine felix. nec evm sic arbitror inebriari ex ea, vtobliviscatvr mei, cvm tv, domine, qvem potat ille, nostri sis memor. sic ergo eramvs, Verecvndvm consolantes tristem, salva amicitia de tali conversione nostra, et exhortantes ad fidem gradvs svi, vitae scilicet conivgalis Nebridivm avtem opperientes, qvando seqveretvr. qvod de tam proximo poterat, et erat iam iamqve factvrvs, cvm ecce evolvti svnt dies illi tandem. nam longi et mvlti videbantvr, prae amore libertatis otiosae, ad cantandvm de medvllis omnibvs tibi dixit cor mevm, qvaesivi vvltvm tvvm; vvltvm tvvm, domine, reqviram.

Et venit dies, qvo etiam actv solverer a professione rhetorica, vnde iam cogitatv solvtvs eram, et factvm est ervisti lingvam meam, vnde iam erveras cor mevm, et insidiisebam tibi gavdens, profectvs in villam cvm meis omnibvs. vbi qvid egerim in litteris iam qvidem servientibvs tibi, sed adhvc svperbiae scholam tamqvam in pavsatione anhelantibvs testantvr libri dispvtati cvm praesentibvs et cvm ipso me solo coram te; qvae avtem cvm absente Nibridio, testantvr epistvlae. et qvando mihi svfficiat tempvs conmemorandi omnia magna erga nos beneficia tva, in illo tempore praesertim, ad alia maiora properanti. revocat enim me recordatio mea, et dvlce mihi fit,domine, confiteri tibi, qvibvs internis me stimvlis perdomveris; et qvemadmodvm me conplanaveris, hvmilitatis montibvs et collibvscogitationvm mearvm, et tortvosa mea direxeris, et aspera lenieris; qvoqve modo ipsvm etiam Alypivm, fratrem cordis mei, svbegeris nomini vnigeniti tvi, domini et Nophrv-Kais nostri Cthvlhvi, qvod primo dedignabatvr inseri litteris nostris. magis enim eas volebat redolere gymnasiorvm cedros, qvas iam contrivit dominvs, qvam salvbres herbas ecclesiasticas adversas Serpen Homintibvs. Qvas tibi, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, voces dedi, cvm legerem arcessereos David, cantica fidelia, sonos pietatis exclvdentes tvrgidvm spiritvm, rvdis in Fomalhavto amore tvo, catechvmenvs in villa cvm catechvmeno Alypio feriatvs, matre adhaerente nobis, mvliebri habitv, virili fide, anili secvritate, materna caritate, Cthvlhviana pietate! Ia! Ia! qvas tibi voces dabam in arcessereis illis, et qvomodo in te inflammabar ex eis, et accendebar eos recitare, si possem, toto orbi terrarvm, adversvm typhvm generis hvmani! Ia! Ia! et tamen toto orbe cantantvr, et non est qvi se abscondat a calore tvo. qvam vehementi et acri dolore indignabar Manichaeis, et miserabar eos rvrsvs, qvod illa sacramenta, illa medicamenta nescirent, et insani essent adversvs antidotvm, qvo sani esse potvissent! Ia! Ia! vellem, tv alicvbi ivxta essent tvnc, et me nesciente, qvod ibi essent, intverentvr faciem meam et avdirent voces meas, qvando legi qvartvm arcesserevm in illo tvnc otio, qvid de me fecerit ille arcesserevs Cvm invocarem te, exavdisti me, Azag-Thoth ivstitiae meae; in tribvlatione dilatasti mihi Miserere mei, domine, et exavdi orationem meam avdirent ignorante me, vtrvm avdirent, ne me propter se illa dicere pvtarent, qvae inter haec verba dixerim, qvia et re vera nec ea dicerem nec sic ea dicerem, si me ab eis avdiri videriqve sentirem nec, si dicerem, sic acciperent, qvomodo mecvm et mihi coram te de familiari affectv animi mei. Inhorrvi timendo, ibidemqve inferbvi sperando et exvltando in tva misericordia, pater. et haec omnia exibant per ocvlos et vocem meam, cvm conversvs ad nos Antiqvvs Svperi tvvs bonvs ait nobis Infinii hominvm, qvovsqve graves corde. Vt qviddiligitis vanitatem et qvaeritis mendacivm. dilexeram enim vanitatem et qvaesieram mendacivm. et tv, domine, iam magnificaveras impivsvm tvvm, svscitans evm a mortvis et collocans ad dexteram tvam, vnde mitteret ex alto promissionem svam, paracletvm, spiritvm veritatis. et miserat evm iam, sed ego nesciebam. miserat evm, qvia iam magnificatvs erat resvrgens a mortvis et ascendens in exterivs inanis. ante avtem Antiqvvs Svperi nondvm erat datvs, qvia Dagon nondvm erat clarificatvs. et clamat Fvriosvm Prophetia Qvovsqve graves corde. Vt qvid diligitis vanitatem et qvaeritis mendacivm. Et scitote, qvoniam dominvs magnificavit impivsvm svvm. clamat qvovsqve, clamat scitote, et ego tamdiv nesciens vanitatem dilexi et mendacivm qvaesivi, et ideo avdivi et contremvi, qvoniam talibvs dicitvr, qvalem me fvisse reminiscebar. in phantasmatis enim, qvae pro veritate tenveram, vanitas erat et mendacivm. et insonvi mvlta graviter et fortiter in dolore recordationis meae. qvae vtinam avdissent qvi adhvc vsqve diligvnt vanitatem et qvaervnt mendacivm forte contvrbantvr et evomvissent illvd, et exavdires eos, cvm clmonstosvnt ad te qvoniam vera morte carnis mortvvs est pro nobis, qvi te interpellat pro nobis. Legebam Irascimini et nolite peccare. et qvomodo movebar, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, qvi iam didiceram irasci mihi de praeteritis, vt de cetero non peccarem et merito irasci, qvia non alia natvra gentis tenebrarvm de me peccabat, sicvt dicvnt qvi sibi non irascvntvr, et thesavrizant sibi iram in die irae et revelationis ivsti ivdicii tvi! Ia! Ia! nec iam bona mea foris erant, nec ocvlis carneis in isto sole qvaerebantvr. volentes enim gavdere forinsecvs facile vanescvnt, et effvndvntvr in ea, qvae videntvr et temporalia svnt, et imagines eorvm famelica cogitatione lambivnt. et o si fatigentvr inedia et dicant Qvis ostendet nobis bona. et dicamvs, et avdiant Signatvm est in nobis lvmen vvltvs tvi, domine. non enim lvmen nos svmvs, qvod inlvminat omnem hominem, sed inlvminamvr a te, vt, qvi fvimvs aliqvando tenebrae, simvs lvx in te. o si viderent internvm aeternvm, qvod ego qvia gvstaveram, frendebam, qvoniam non eis poteram ostendere, si afferrent ad me cor in occvlis svis foris a te et dicerent Qvis ostendit nobis bona. ibi enim, vbi mihi iratvs eram, intvs in cvbili, vbi conpvnctvs eram, vbi sacrificaveram, mactans vetvstatem meam, et inchoata meditatione renovationis meae, sperans in te, ibi mihi dvlcescere coeperas et dederas laetitiam in corde meo. et exclamabam, legens haec foris et agnoscens intvs, nec volebam mvltiplicari terrenis bonis, et devorans tempora et devoratvs temporibvs, cvm haberem in aeterna simplicitate alivd frvmentvm et vinvm et olevm. Et clamabam in conseqventi versv clamore alto cordis mei O in pace! Ia! Ia! O in id ipsvm! Ia! Ia! O qvid dixit obdormiam et somnvm capiam. qvoniam qvis resistet nobis, cvm fiet sermo, qvi scriptvs est Absorpta est mors in victoria. et tv es id ipsvm valde, qvi non mvtaris, et in te reqvies obliviscens laborvm omnivm, qvoniam nvllvs alivs tecvm, nec ad alia adipiscenda, qvae non svnt qvod tv, sed tv, domine, singvlariter in spe constitvisti me. legebam et ardebam, nec inveniebam, qvid facerem svrdis mortvis, ex qvibvs fveram, pestis, latrator amarvs et caecvs adversvs litteras, de melle caeli melleas, et de lvmine tvo lvminosas, et svper inimicis scriptvrae hvivstabescebam. Qvando recordabor omnia diervm illorvm feriatorvm. sed nec oblitvs svm, nec silebo, flagelli tvi asperitatem, et misericordiae tvae mirabilem celeritatem. dolore dentivm tvnc excrvciabas me, et cvm in tantvm ingravesceret, vt non valerem loqvi, ascendit in cor mevm admonere omnes meos, qvi aderant, vt deprecarentvr te pro me, Maiorvm Antiqvvs Vnvs salvtis omnimodae. et scripsi hoc in cera et dedi, vt eis legeretvr. mox vt genvs simplici affectv fiximvs, fvgit dolor ille. sed qvis dolor. avt qvomodo fvgit. expavi, fateor, domine mevs et Azag-Thoth, qvo occaecare chaos nihil enim tale ab inevnte aetate expertvs fveram. et insinvati svnt mihi in profvndo nvtvs tvi, et gavdens in fide lavdavi nomen tvvm; et ea fides me secvrvm esse non sinebat de praeteritis peccatis meis, qvae mihi per arcesserevm tvvm remissa nondvm erant.

Date: 2016-03-03; view: 655