USPRAWIEDLIWIENIE — Legalna podstawa.

Pytanie (1916) — W jednym z twoich ostatnich artykułów oświadczyłeś, że nie może być legalnego usprawiedli­wienia bez istotnego usprawiedliwienia; lecz jeśli było usprawiedliwienie legalne, było też i istotne. Jak to może być prawdą? Czyż obecne usprawiedliwienie Kościoła nie jest legalne, pomimo niedoskonałość jego jest tylko poczy­tana a nie aktualna? >656<

Odpowiedź — Pisemne to oświadczenie jest poprawne; ale pytający nie zapatruje się na tę sprawę we właściwy sposób. Pomyłka w umyśle pytającego polega na tym, że ma on na myśli Nowe Stworzenie jako będące usprawiedliwionym. Nowe Stworzenie nie potrzebuje usprawiedliwienia i nigdy nie potrzebowało. Nowe Stworzenie nie popełniło nic złego. To tylko stary człowiek był grzesznikiem, który odziedziczył grzeszne skłonności i był pod potępieniem. Ten stary człowiek potrzebował usprawiedliwienia zanim mógł zostać Nowym Stworzeniem. A to usprawiedliwienie musi być istotne — musi być naprzód. Odkupiciel przypisał Swoją zasługę nam, robiąc to usprawiedliwieniem rzeczywistym. Jesteśmy usprawiedliwieni, a nie że dopiero mamy nadzieję być usprawiedliwionymi. Ponieważ zostaliśmy usprawiedli­wieni, byliśmy również przyjęci przez Ojca.

Jest to rzeczywista transakcja a nastąpiła ona, o ile to nas osobiście dotyczy, w czasie kiedy oddaliśmy się w ręce Pańskie w zupełnym poświęceniu; a Jezus nas przyjął. Było to tak rzeczywiste, że od tego czasu Bóg uważa nas za umarłych i już więcej nie uznaje, że mamy jakieś prawa do restytucji lub do czegokolwiek ludzkiego. Pismo święte oświadcza: Jesteście umarli a żywot wasz jest skryty z Chrystusem w Bogu. Tu mówi się o Nowym Stworzeniu, a Nowe Stworzenie nie potrze­buje usprawiedliwienia. Stare stworzenie zostało usprawiedli­wione, zaś dowodem dla was, że zostało ono usprawiedliwione, jest, iż otrzymaliście ducha świętego. Odtąd wasze stare życie jest umarłe, a zaczęło się nowe życie; to nowe życie jest w Chrystusie, a Bóg liczy się tylko z tym nowym życiem.

W zarządzeniu Pańskim nie usprawiedliwia On każdego z osobna, tak jak gdyby każdy czekał aż Pan załatwi się z innymi sprawami. Cała ta sprawa została zarządzona i załatwiona już na początku za wszystkich. Wszyscy jesteśmy objęci tym jed­nym aktem. Cały Kościół był w to włączony, kiedy Jezus okazał się przed obliczem Bożą za nami. (Żydów 9:24.) To przypisanie zasługi wówczas uczynione było dostatecznym dla całego Kościoła i przez tę zasługę jesteśmy usprawiedli­wieni. Otrzymujemy nasz dział tego przypisania w czasie kiedy zastosowujemy się do warunków. Arcykapłan postępuje z nami jakoby w sposób automatyczny. Jezus przyjmuje tylu, ilu przy­chodzi do Boga na podstawie Jego warunków. Jezus dokonał pojednania za grzechy Kościoła już przeszło tysiąc dziewięćset lat temu; a jeśli przyjmuje was, czyni to w imieniu Ojca. Mamy udział w tym, co przygotował Arcykapłan i zastosowujemy się do warunków zupełnego poświęcenia się Bogu. Jest to tym samym co otrzymanie błogosławieństw w Dniu Pięć­dziesiątnicy, danych Kościołowi raz za wszystkich na początku, a każdy członek Kościoła otrzymuje część swoją kiedy przycho­dzi do Chrystusa. Gdy ktoś w odpowiedni sposób wchodzi do społeczności z Głową, otrzymuje swoją część pomazania. Wy jesteście członkami Ciała Chrystusowego i macie udział w >657< błogosławieństwach tego grona Pomazańca. W ten sposób na po­czątku wieku Ewangelii zostało dokonane przypisanie zasługi przez Arcykapłana za cały Kościół. To automatycznie działa usprawiedliwiająco na każdego, kto stawia ciało swoje odarł żywą. — 410

Date: 2016-01-14; view: 501