USPRAWIEDLIWIENIE — Ilustracja warunkowego.

Pytanie (1911) — Proszę zilustrować warunkowe usprawiedliwienie a także żywotne usprawiedliwienie. >652<

Odpowiedz — Jesteśmy warunkowo usprawiedliwieni od chwili kiedy tylko odwrócimy się od grzechu i zwrócimy się do Boga z upragnieniem i z dobrymi intencjami w sercu. Weźmy dla przykładu kogoś, który nurzał się w grzechu i postępował według skłonności cielesnych. Taki słyszy i dochodzi do po­znania, że postękuje zła drogą i że Bóg chce aby on zbliżył ale do Niego. Więc człowiek ten nawraca się, czyli zwraca się w przeciwnym kierunku, w stronę Boga i zaczyna iść w tym kie­runku, porzuca brudy cielesne i stara się postępować lepiej. Jeżeli był pijakiem, porzuca ten nałóg; jeżeli był złym pod innym względem, porzuca te złe praktyki i stara się zbliżyć do Boga. Jakie teraz stanowisko zajmuje Bóg wobec niego? Bóg powiada: Przybliż się do Mnie, a Ja przybliżę się do ciebie. Więc on idzie nieco bliżej. Jakie teraz jest jego sta­nowisko? Mówimy o nim, że znajduje się w usprawiedliwionym stanie. Dlaczego? Usprawiedliwiony znaczy sprawiedliwy, do­bry. Nie jest on jeszcze zupełnie sprawiedliwy, ale znajduje się w tej postawie i postępuje w kierunku sprawiedliwości. Jest w tym stanie warunkowo, alby można o nim mówić i trakto­wać go jako usprawiedliwionego. Stara się postępować spra­wiedliwie. Tak więc zbliża się coraz więcej, a w miarę jak się zbliża, powiada on: "Panie, chciałbym przystąpić bardzo blisko i być dzieckiem Twoim." Pan odpowiada: "Ponieważ przyszedłeś już tak daleko, wyjaśnię ci co jest potrzebne."

"Panie, chciałbym wiedzieć na jakich warunkach mogę być w zupełności dzieckiem Twoim, otrzymać ducha Twojego i mieć udział we wszystkich tych chwalebnych rzeczach, jakie przygotowałeś w Jezusie dla tych, którzy staną się współdzie­dzicami."

Pan odpowiada: "Są to bardzo surowe i ścisłe warunki. Musisz wziąć krzyż swój i iść za Mistrzem. Musisz być przygotowany złożyć wszystko co posiadasz, a nawet swe życie, w służbie dla Mnie. Tylko w ten sposób możesz zostać dzieckiem Moim w zupełnym tego słowa znaczeniu, ponieważ to jest jedyna klasa, jaką teraz powołuję."

Wówczas taka osoba powiada: "Panie, nie chcę poświęcić się na śmierć, ale pragnę dobrze czynić, a jeśli będę czynić dobrze..."

Takiemu Pan odpowiada: "Ty nie możesz czynić dobrze; w ciele twoim niema doskonałości i ty sam nie możesz być sprawiedliwym; nigdy nie zdołasz zbliżyć się do Mnie na pod­ stawie zakonu, ponieważ nikt nie może być usprawiedliwiony przez uczynki zakonu."

"W takim razie. Panie, jak ja mogę być usprawiedliwiony, jeżeli jest niemożliwością zachować zakon?"

"Możesz być usprawiedliwiony tylko w jeden sposób, o to przez przypisanie ci zasługi wielkiego Orędownika."

"Panie, czy zechce On być moim Orędownikiem?"

''Będzie On twoim Orędownikiem jeśli dojdziesz do tego, że w zupełności wyrzekniesz się wszystkiego co posiadasz."

"A gdy ja nie wyrzeknę się wszystkiego, to czy On nic dla mnie nie uczyni?" >654<

"O tak. Jest On przygotowany postąpić z tobą w przyszłości tak samo jak iż reszta świata; jest gotowy być twoim Pośredni­kiem na podstawie zarządzeń nowego przymierza; jest On gotów doprowadzić twoje odkupienie do zupełnej doskonałości i harmonii z Bogiem, takiej jaką miał Adam i utracił."

"Ale, Panie, ja chciałbym przyjść teraz."

"Nie możesz przyjść teraz inaczej jak tylko pod warunkiem powołania, jakie obecnie jest na czasie; powołanie to jest nazywane wysokim powołaniem od Boga w Jezusie Chrystusie, alby się stać dziedzicami Bożymi i współdziedzi­cami z Jezusem Chrystusem w dziedzictwie nieskazitelnym, niepokalanym, i niezwiędłym, w niebiesiech zachowanym. To niebieskie powołanie jest jedynym, jakie obecnie jest otwarte, a powołanie niebieskie wymaga zupełnego poświęcenia życia swego Panu i wstępowania w ślady Jezusa. Jeżeli nie chcesz teraz zrobić tego kroku, to odstąp na stronę."

Widzicie więc, że ktoś taki został do tego czasu tylko wa­runkowo usprawiedliwiony. Doszedł teraz do miejsca, gdzie dostąpił znajomości, wie czego Pan od niego wymaga a jeśli podejmie krok następny i uczyni poświęcenie, zostanie spło­dzony z ducha jako Nowe Stworzenie. I tak będzie się dziać aż liczba wybranych zostanie skompletowana. Lecz gdy on nie poświęci się, wówczas jego tymczasowe, warunkowe usprawie­dliwienie przestaje obowiązywać; nie będzie trwać, nie zostanie potwierdzone; nie stanie się istotne, czyli żywotne. Jedynym sposobem aby to usprawiedliwienie z wiary stało się istotnym czyli żywotnym, jest przez poświęcenie się.

Przypuśćmy teraz, że taki poświęca się. "Teraz, Panie, po zastanowieniu się i obliczeniu kosztów, postanowiłem przyjąć Twoje warunki; oddaję Ci całe serce moje i wszystko, czym jestem i co mam; oddaję Ci się w zupełności. Używaj tego, Panie, w Twój sposób." Skoro ktoś czyni takie zupełne poświęcenie, wielki Orędownik staje się jego osobistym Orędownikiem i przypisuje mu Swoją zasługę aby pokryć jego traki, tak żeby jego poświęcenie mogło być przyjęte przez Ojca; w ten sposób usprawiedliwienie jego stało się żywotnym, kompletnym i taki jest usprawiedliwiony do żywota. A będąc tak usprawiedliwionym, on w tym samym momencie stawia to uspra­wiedliwione życie ofiarą żywą, przyjemną Bogu, czyni żywe poświęcenie, które Bóg przyjmuje jako ofiarę, co jest używotnieniem jego usprawiedliwienia. Aż do tego punktu nie było - ono żywotne a tylko warunkowe. Taki postępował we właści­wym kierunku, a Bóg traktował go pobłażliwie i zachęcał aż doszedł do punktu, w którym musi zadecydować. Jeśli zadecydował oddać wszystko, to On wielki Orędownik ożywił jego usprawiedliwienie i przez wiarę taki został uznany za istotę doskonalą i przez wiarę uznany został jako oddający się w ofierze i Bóg przyjął taką ofiarę.

W wypadku świata w następnym wieku, usprawiedliwienie nie będzie z wiary ale z uczynków. Pamiętacie, że w Księdze >655< Objawienia, gdzie jest mowa o tym jak świat przyjdzie na sąd, czytamy: I będą sądzeni, każdy według uczynków swoich. — Obj. 20:13.

Wówczas próbą będą uczynki; obecnie próbą jest wiara. Dlaczego nie uczynki są próbą teraz? Ponieważ nie możemy czynić doskonale. Dlaczego nie możemy? Ponieważ mamy niedoskonałe ciała i ponieważ Bóg sprawuje Swoje dzieło w obecnym czasie w taki sposób, czyli ma On do czynienia z tymi, którzy, aczkolwiek w ciałach niedoskonałych, mają do­skonałe umysły, doskonałą wolę, w zupełności poddającą się woli Jego. Bóg przyciąga tę nową wolę, ten nowy umysł, uspra­wiedliwia Nowe Stworzenie i przyjmuje to poświęcenie, a cala ta sprawa w ten sposób jest używotniona. Ale co do świata w przyszłym wieku, wszyscy ludzie przez całe tysiąc lat dochodzić będą do doskonałości, z dnia na dzień będą więcej usprawie­dliwieni, czyli z każdym dniem stawać się będą sprawiedliw­szymi. "W owym wieku każdy, kto we właściwym usposobieniu szukać będzie społeczności z Panem, uważany będzie za warun­kowo usprawiedliwionego, ale usprawiedliwienia swego nie osią­gnie wówczas w taki sam sposób jak my osiągamy teraz, ponie­waż on będzie stopniowo pozbywał się swej niedoskonałości, a istotnie usprawiedliwionym będzie wtedy, gdy dojdzie do zu­pełnej doskonałości. Wtedy będzie on sprawiedliwym, dosko­nałym, a gdy już będzie w takim stanie, przy końcu Tysiąclecia, Pośrednik ustąpi i pozwoli aby taki sprawiedliwy i doskonały człowiek przedstawiony był Ojcu. I taki będzie mógł być przy­jęty przez Ojca i wówczas poddany będzie doświadczeniu, aby udowodnić czy jest on chętnym i gotowym przejść próbę. Tak jak Adam, gdy był doskonały i w harmonii z Bogiem, poddany był próbie, tak i cały świat ludzkości, po doprowadzeniu do doskonałości, poddany zostanie próbie. W Objawieniu czytamy, że w onym czasie, kiedy Chrystus przekaże Królestwo Ojcu, po dokonaniu Swego dzieła pośredniczenia, przy końcu Tysiąclecia szatan zostanie rozwiązany, aby mógł wypróbować wszyst­kich, którzy mieszkają na obliczu ziemi, a których będzie tak wiele jak piasku na brzegu morskim. Pokusie tej ulegną tacy, którzy w sercach swych nie będą mieli właściwego usposobienia, a Bóg już im więcej nie da żadnej, sposobności, ponieważ otrzymali już wszystkie błogosławieństwa, jakie były dla nich zamierzone. Ci zaś, którzy ostoją się w tej pokusie, wejdą do stanu wieczności, zupełnie uznani przez Boga za godnych żywota wiecznego. — 400

Date: 2016-01-14; view: 519