JEZUS — Względem Zachowania Zakonu.

Pytanie (1912) —Gdyby Jezus zachował zakon doskonale, a chybiłby w pewnym szczególe w Swoim, przymierzu ofiary, to jak miałaby się sprawa z odkupieniem ludzkości ? Czy cena okupu byłaby zapłacona Jezusowym doskonałym zachowaniem zakonu, choćbyOn nawet nie okazał się zupełnie posłusznym wobec Swojego przymierza ofiary i nie otrzymał chwały, czci i nie­śmiertelności na Boskim poziomie ? Jeżeli nie, to czemu nie ?

Odpowiedź — W okolicznościach takich, cała sprawa odku­pienia upadłaby, o ile to tyczyłoby się Jezusa. Jego śmierć nie wykupiłaby człowieka od kary śmierci. Faktycznie pytanie po­wyższe nasuwa niewłaściwy pogląd na całą sprawę okupu. - Śmierć Jezusowa była okupową ofiarą. To znaczy, że była śmiercią ofiarniczą, zamierzoną na Okup za Adama i za to wszystko, co zostało stracone przez jego nieposłuszeństwo. >192< Pamiętać jednak należy, że okupowa Ofiara jest jedną rzeczą, a zapłacenie Okupu jest w zupełności inną rzeczą. Na przykład: Jezus dokonał Swego dzieła doskonale i to, czego dokonał, mia­ło Boskie uznanie; Okup został złożony, był zadawalający dla Ojca i Jezus został nagrodzony za Swoją wierność i posłuszeń­stwo okazane w dopełnieniu tej ofiary okupowej; lecz wartość tejże ofiary, dostateczna na zrównoważenie czyli zadość uczynienie za grzechy świata, nie została jeszcze zastosowana.

Zasługa tej sprawy jest w rękach Boskiej Sprawiedliwości i ma być zastosowana ze grzechy całego świata skoro tylko nadejdzie słuszny czas wyznaczony na to przez Boga. Czas ten się zbliża, lecz w zupełności nie przyszedł jeszcze i świat nie jest jeszcze odkupionym nawet w znaczeniu prawnym. Stąd czytamy: Świat wszystek w złym położony jest i że wszyscy są dziećmi gniewu. (1 Jan 5:19. Efez. 2:3). Gdyby Okup był już zastosowany i przyjęty, to świat nie znajdowałby się w rę­kach onego złego i ludzie nie byliby już więcej 'dziećmi gnie­wu.

Zanim zasługa ofiary Jezusowej może być zastosowana jako Okup za grzechy świata — aby uwolnienie świata z pod Boskiego potępienia mogło być zapewnione i świat mógł być przekazany Jezusowi i ubłogosławiony Jego królestwem — za­nim te rzeczy lub którakolwiek z nich może nastąpić, inna spra­wa postanowiona w Boskim programie musi być dokonana. Tą sprawą jest powoływanie, przyjmowanie i spładzanie do Bo­skiej natury pewnej wybranej klasy Kościoła pierworodnych, których imiona zapisane są w niebie. (Żyd. 12:23). Dzieło to było w procesie przez ostatnie dziewiętnaście stuleci. Skoro tylko ono będzie dopełnione, wielki Odkupiciel wraz z Swoją uwielbioną' oblubienicą ustanowią Swoje chwalebne królestwo tysiącletnie, zwiąże szatana i zaprowadzi nową dyspensację, któ­rej całe wzdychające stworzenie wyczekuje. (Rzym. 8:22, 19).

Z tego można zauważyć, że próba naszego Pana, jaka roz­poczęła się przy Jordanie w chwili Jego poświęcenia, a skoń­czyła się na Kalwarii, była podwójną i gdyby On chybił w jed­nym szczególe, straciłby wszystko. Z ludzkiego punktu za­patrywania Jezus jako człowiek, urodzony pod zakonem, zobo­wiązany był zachować zakon w każdym szczególe. Uchybienie w tym względzie znaczyłoby śmierć. Jako Nowe Stworzenie, bę­dące w przymierzu ofiary, Jezus był zobowiązany ochotnie i po­słusznie dopełnić tej ofiary Swego życia. Swych praw i wszyst­kiego, co posiadał, zgodnie z zarządzeniem Boskiej opatrzności. Izali nie mam pić kielich, który Mi Ojciec Mój nalewa. (Jan 18:11). Chybienie w czymkolwiek, niedopełnienie tej ofiary, ko­sztowałoby Go wszystko i wszystkie Jego poprzednie doświad­czenie i wierność byłyby na nic.

Wierność naszego Pana w dokonywaniu Swej ofiary w owych trzech i pół latach Jego misji, nie dodała nic do tej do­skonałości, w jakiej On znajdował się przy Jordanie. Był On doskonałą i przyjemną ofiarą od początku i ten stan przy­jemny u Ojca On utrzymał do końca, będąc wiernym aż do >193< śmierci. Za to On dostąpił obecnego wywyższenia i jest w sta­nie być miłosiernym i wiernym arcykapłanem, a także po­siada zasługę Swej ofiary w rękach Sprawiedliwości, gotową do zastosowania w słusznym czasie na zgładzenie grzechów całego świata.

Kościół korzysta z zasług śmierci Jezusowej w inny spo­sób aniżeli świat. Zasługi Odkupiciela są przypisane członkom Kościoła (na podstawie ich wiary), aby przykryły ich słabości i zmazy ciała, aby przez to ich ciała mogły być stawione ofiarą świętą i przyjemną Ojcu przez Odkupiciela, który przez przy­pisanie im zasług Swej ofiary, czyni ich przyjemnymi jako część Swej własnej ofiary. Jeśli z Nim cierpimy, z Nim też królować będziemy; Jeśli tylko z Nim cierpimy, abyśmy też z Nim byli uwielbieni; Stawiajcie ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą; Do­pełniam ostatków ucisków Chrystusowych. (2 Tym. 2:12. Rzym. 8:17; 12:1; Koi. 1:24). Są to niektóre z zaproszeń stosujących się do członków Kościoła, którzy teraz przysposabiają się na członków Królewskiego Kapłaństwa, do wielkiego dzieła błogo­sławienia i podnoszenia ludzkości, jak to Bóg naprzód postano­wił i obiecał. — 375

Date: 2016-01-14; view: 464