Pytanie (1910) — Dlaczego za czasów Jezusa, Faryzeusze i Saduceusze byli wodzami religijnymi ?
Odpowiedź — Oni stanowili trust, czyli federację i rzadko kiedy napastowali jedni drugich, pomimo, że ich nauki były wprost przeciwne. Faryzeusze uznawali Boga, Zakon i proroków, wierzyli w życie przyszłe przez zmartwychwstanie, jak również wierzyli w przyjście Mesjasza, który miał wyswobodzić naród żydowski i przez niego, jako nasienie Abrahama, miał błogosławić wszystkie narody ziemi. Saduceusze zaś w te rzeczy nie wierzyli, byli agnostykami, na podobieństwo dzisiejszych Modernistów. Przywiązywali wagę do doczesnego żywota i wątpili w przyszłą egzystencję. Faryzeusze sprzeciwiali się Jezusowi, ponieważ On nie uznawał ich pretensji, ale raczej krytykował i wykazywał ich obłudę, ponieważ chcieli uchodzić za doskonałych i świętych w zachowywaniu Zakonu. Także gromił ich, że nie mieli sympatii dla ludzi biednych i nieznacznych.
Saduceusze sprzeciwiali się Jezusowi, ponieważ z ich punktu niedowiarstwa uważali Go za oszusta. Nawet jako takiego nie byliby molestowali, gdyby nie fakt, że Jezus zdobywał wpływ i lud szedł za Nim, więc obawiali się, że prędzej, czy później, może nastąpić zakłócenie pokoju, a przez to spowodować oburzenie państwa rzymskiego przeciwko żydom. Zatem sprzeciwianie się Faryzeuszów i Saduceuszów Jezusowi pochodziło z odmiennych zupełnie powodów.
Tryumfalny wjazd Jezusa do Jerozolimy i wołanie ludu: Hosanna Synowi Dawidowemu wzbudziło zazdrość w Faryzeuszach, zaś w Saduceuszach obudziło bojaźń, że lud chce wywołać zaburzenie, a z tego wyniknie starcie narodu żydowskiego z państwem rzymskim. Faryzeusze starali się odwrócić sympatię ludu od Jezusa i dlatego próbowali podchwycić Go w mowie, na przykład gdy pytali się Jezusa: Czy godzi się płacić czynsz cesarzowi ?
Faryzeusze sobie myśleli, że gdy Jezus powie, że nie należy płacić, to nie mieliby wiele trudności by Go dać aresztować jako przywódcę buntu i zmusić Piłata, by skazał Jezusa na śmierć. Z drugiej strony, gdyby powiedział, że należy się płacić czynsz cesarzowi, to straciłby poważanie u ludu, który wołał: Hosanna! ponieważ Żydzi stanowczo byli tego przekonania, że im, jako Królestwu Bożemu, nie należy się płacić daniny żadnemu ziemskiemu królestwu, chyba tylko pod przymusem. >148< Można tu zauważyć, jak misternie było zastawione sidło na Jezusa. Najprzód pochwalali Go, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy. Nie tylko to, ale starali się wyrazić uznanie, jako nauczycielowi, który uczy Prawdy za wszelką cenę, mówiąc: Drogi Bożej w prawdzie uczysz, a na utwierdzenie swego stanowiska powiedzieli: A nie dbasz na nikogo, albowiem nie patrzysz na osobę ludzką. — Mat. 22:16.
Te zdradzieckie pochwały były zamierzone, ażeby Go usidlić, lecz Jezus zaraz im odpowiedział: Czemu mię kusicie obłudnicy? Dlaczego zakrywacie swoje zamiary pod pozorem, że mówicie prawdę? Pokażcie mi monetę czynszową. To była właśnie moneta, którą płaciło się podatki. Podali u denarius, zwykła cena pracy robotnikowi za dzień pracy, a wartością równająca się siedemnastu centom amerykańskim. Jezus rzekł im: Czyj to obraz i napis ? — Rzekli Mu: cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcie tedy, co jest cesarskiego cesarzowi, a co jest Bożego Bogu. Nic dziwnego, że podstępni Faryzeusze nie wiedzieli jak usidlić Jezusa w mowie. Przeciwnie, ich pochwały dla Jezusa dobrze podziałały na umysły ludu, czego oni sobie wcale nie życzyli.