MODEL EUROPY O ZMIENNEJ GEOMETRII

v Inna nazwa – model koncentrycznych kręgów, Europy o twardym jądrze

v Za twórcę koncepcji uważany jest F. Mitterrand (1990 r.)

v Założeniem jest zróżnicowanie przestrzenne państw członkowskich i podział na 3 grupy: 1. Państwa tworzące tzw. twarde jądro „hard core”, czyli najbardziej zaawansowane w procesach integracyjnych (członkami tej kategorii są państwa, które wchodzą w skład Euro zone), 2. Państwa należące do strefy peryferii, czyli pozostałe państwa członkowskie, 3. Państwa pozostające w kręgu zewnętrznym, czyli państwa stowarzyszone z UE

v Państwa tworzące twarde jądro integracji powinny pogłębiać więzi integracyjne bez oglądania się na resztę

v Częściowo zaakceptowano taki model przez wprowadzenie instytucji elastyczności na podstawie Traktatu amsterdamskiego

EUROPA À LA CARTE (PICK AND CHOOSE EUROPE)

v Twórcą koncepcji jest R. Dahrendorf, który przedstawił ją po raz pierwszy w latach 70-tych XX wieku

v Państwa członkowskie mają swobodny wybór polityk, w których chcą uczestniczyć z prawem odrzucenia innych

v Suma powstałych ugrupowań współpracujących w różnych dziedzinach ma tworzyć integrację

v Model ten narusza zasadę akceptacji wspólnego dorobku prawnego (acquis); stanowi to zagrożenie dla jedności UE

v Nie ma podstawowego minimum, które każde państwo musi zaakceptować; państwa mają swobodę kreowania nowych form współpracy między sobą

v Model powyższy możemy odnaleźć w Traktacie z Maastricht, gdzie Wielka Brytania i Dania otrzymały prawo nieuczestniczenia w UGiW (procedura opt-out), Dania nie będzie musiała brać udziału w polityce obronnej, Wielką Brytanię nie obowiązują postanowienia Karty Socjalnej

30. str. 225

31. portalwiedzy.onet.pl, na str. 354 i 95 są też jakieś ifo nt. wolności

Wolność, jedna z podstawowych kategorii antropologiczno-ontologicznych, mająca fundamentalne znaczenie w filozofii, teologii, historiozofii, psychologii, socjologii, ekonomii, polityce, prawie itp. Rozumienie pojęcia wolności bywa rozmaite i zależy od przyjętych koncepcji metafizycznych, teoriopoznawczych i etycznych, np.:

1) za wolność uznaje się albo "wolność od", tzn. idealną sytuację braku przymusu, podejmowania decyzji i działania w sposób absolutnie niezdeterminowany, w zgodzie z własnymi popędami i własną wolą (Th. Hobbes, libertynizm), albo "wolność do", tj. pozytywną możliwość realizacji pewnych wybranych zamierzeń (G.W.F. Hegel).

2) wolność traktuje się jako właściwą człowiekowi z natury (Th. Hobbes, J.J. Rousseau), lub jako swoisty normatyw stanowiący wytwór cywilizacji i kultury (Ch.L. Montesquieu, E. Burke, Ch.A. Tocqueville).

3) za pole jej manifestacji uważa się bądź indywidualne istnienie pojedynczego człowieka (egzystencjalizm), bądź byt pewnej zbiorowości, np. klasy, narodu itp. (K. Marks).

4) twierdzi się, że człowiek zdobywa wolność poprzez zapewnienie sobie odpowiednich warunków bytu, np. materialnych możliwości spełniania własnych pragnień i stanu prawnego, który wolność gwarantuje (ogólnie: myśl Zachodu), lub że jest w stanie osiągnąć ją bez względu na sytuację w jakiej "obiektywnie" tkwi, w drodze doskonalenia się wewnętrznego (ogólnie: myśl Wschodu).

Z problemem wolności łączy się wiele ważnych kwestii natury światopoglądowej, m.in:

1) chrześcijański problem wolnej woli,

2) problem wolności i odpowiedzialności, zwłaszcza odpowiedzialności moralnej,

3) problem tolerancji i samoograniczenia własnej wolności związany ze społecznym bytowaniem człowieka,

4) problem wartości wolności, podnoszony zwłaszcza przez egzystencjalizm (tzw. zniewolenie wolności, czyli postrzeganie wolności jako ciężaru),

5) problem zagrożeń wolności, których źródłem może być nie tylko bezpośredni przymus fizyczny, ale pewne uświęcone tradycją formy kulturowe (np. stereotyp dobra i zła).

Własność, podstawowa forma władania dobrami przyrody. Występuje w znaczeniu szerszym (konstytucyjnym) i w znaczeniu cywilnym, jako prawo umożliwiające władanie, pobieranie pożytków i rozporządzanie rzeczą w granicach wyznaczonych przez ustawę, zasady współżycia społecznego i społeczno-gospodarczego.

Nabycie własności może być pierwotne (nacjonalizacja, zasiedzenie, zawłaszczenie rzeczy niczyjej) lub pochodne, polegające na przejściu własności z poprzednika na następcę prawnego przez dziedziczenie lub wskutek zawartej umowy (sprzedaż, darowizna, zamiana).

32. przewaga Zachodu nad Orientem

33. zderzenie cywilizacji społeczeństw osiadłych ze społecznościami wędrownymi

34. str. 148

35. religia i język

36. str. 118

37. str. 137

38. str. 103

39. str. 156

40.

Date: 2016-01-14; view: 790