Trzy cechy daru bierzmowania

W świetle poprzednich rozważań przedstawię wam teraz trzy krótkie stwierdzenia.

1. Darem bierzmowania jest Duch Święty, który utwierdzając nasze powołanie chrzcielne, powołanie do bycia dziećmi Bożymi, daje nam siłę i radość bycia świadkami Zmartwychwstałego w obojętnym często społeczeństwie.

Chciałbym szczególnie podkreślić, że Duch Święty dany nam w bierzmowaniu jest Duchem świadectwa. Jest zatem darem jak gdyby pod prąd, darem odwagi, decyzji, którego do­świadczamy również i dziś. Kto w tej chwili słucha tych słów, czyni to w mocy tego daru, daje bowiem świadectwo swojej wiary.

2. Dodam pewne uściślenie. "Być świadkiem" oznacza także - posiadać zdolność do odpowie­dzialnej współpracy w budowaniu wspólnoty chrześcijańskiej. "Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu (...). Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każ­demu tak, jak chce" (1 Kor 12, 7-9. 11 ).

Sakrament bierzmowania to jeden Duch, jeden podstawowy dar. Jest tyle rozmaitych posług, bardzo prostych, które umożliwiają nam, jako dojrzałym i odpowiedzialnym świadkom, przy­czyniać się do budowania wspólnoty. Na przykład udział w "grupach słuchania" tych wielkopostnych katechez; staranne spełnianie posługi lektora w kościele; przynależność do Akcji Katolickiej; angażowanie się w pracę Rady Duszpasterskiej, przyjęcie obowiązków katechisty; aktywność w oratorium. To wszystko jest darem Ducha Świętego, udzielonym w bierzmowaniu, darem, który pozwala nam odpowiedzialnie współpra­cować w tworzeniu wspólnoty.

3. Taka zdolność do publicznego dawania świadectwa wiary i do współpracy w budowaniu wspólnoty jest nam przekazywana dzięki na­łożeniu rąk przez tego, którego pierwszym obo­wiązkiem w Kościele jest właśnie dawanie świa­dectwa i budowanie wspólnoty - czyli przez biskupa (lub jego delegata).

To biskup przekazuje każdemu z nas łaskę Ducha Świętego, to biskup nakłada ręce wżywając Ducha Świętego i mówiąc: jesteś powołany, by być świadkiem i budowniczym odpowiedzial­nym za wspólnotę.

Dlatego właśnie krzyżmo, czyli olej, którym zostajemy namaszczeni w czasie bierzmowania, może poświęcić tylko i wyłącznie biskup w swojej katedrze w Wielki Czwartek każdego roku.

Stąd właśnie wynika trzecie stwierdzenie: w sakramencie bierzmowania Duch Święty wieże nas ściśle z biskupem.

Oczywiście, w tak dużej diecezji, jak mediolań­ska, w której co roku około 40 tysięcy osób przyj­muje bierzmowanie, jest niemożliwe, by zawsze udzielał go osobiście arcybiskup. Są jednak bis­kupi pomocniczy lub specjalni delegaci biskupa, którzy w jego imieniu i z jego mandatu nakładają ręce. Natomiast arcybiskup przynajmniej raz w roku spotyka się z wszystkimi bierzmowanymi, by w ten sposób podkreślić związek tego sakra­mentu z biskupem.

Pytania dla nas

Na zakończenie sformułuję trzy pytania, pozostające w związku z powyższymi stwierdze­niami.

- Bierzmowanie jest mocą do dawania świa­dectwa. Czy pamiętam o tej mocy - która mi została przekazana przez nałożenie rąk w chwili bierzmowania - czy pamiętam o niej w momen­tach osłabienia wiary, przygnębienia lub lęku? W takich chwilach powinienem się modlić, mó­wiąc: "Duchu Święty, ożywiaj we mnie dar od­wagi, siły, wiary, świadectwa, który otrzymałem w dniu bierzmowania!".

- Czy umiem się tak modlić, ożywiając, urze­czywistniając w trudnych sytuacjach dar bierz­mowania?

- Czy jestem gotowy przyjąć jakąś odpowie­dzialność, choćby skromną, najzwyklejszą, w mo­jej parafii? Czy jestem gotów przyjąć ją z kon­struktywnym nastawieniem? Duch Święty, dany nam w bierzmowaniu, nie jest duchem destrukcyj­nym, który stwarza problemy, trudności, lecz jest Duchem konstruktywnym, twórczym. Kiedy u­słyszę zaproszenie do pracy na rzecz wspólnoty, Duch Święty broni mnie przed różnymi wymów­kami, przed półprawdami czy żalami lub marnej próby idealizmem (zaangażuję się, kiedy parafia będzie doskonała...!); zachęca mnie natomiast do służby w takiej parafii, jaka jest, aby stała się rzeczywiście doskonałą oblubienicą Chrystusa, również dzięki mojemu wkładowi, mojej zdolności przebaczania i zrozumienia ludzkich błędów.

- Czy jako świadek bierzmowania modlę się za swojego bierzmowanego? Co czynię, aby utwier­dzać go w wierze? Wy również jesteście współ­pracownikami biskupa, ponieważ zgodziliście się wraz ze mną ukierunkowywać te dziewczęta, tych chłopców, tę młodzież w wierze. Czy mogę na was liczyć? Jestem tego pewien.

Kończąc, zachęcam was, abyście przyłączyli się do odmawianej przeze mnie przepięknej modlitwy do Ducha Świętego.

Przybądź, Duchu Święty,

Spuść z niebiosów wzięty

Światła Twego strumień.

Przyjdź, Ojcze ubogich,

Przyjdź, Dawco łask drogich,

Przyjdź, Światłości sumień.

O, najmilszy z gości,

Słodka serc radości,

Słodkie orzeźwienie.

W pracy Tyś ochłodą

W skwarze żywa woda,

W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza,

Serc wierzących wnętrza

Poddaj Twej potędze!

Bez Twojego tchnienia

Cóż jest wśród stworzenia?

Jeno cierń i nędza!

Obmyj, co nieświęte,

Oschłym wlej zachętę,

Ulecz serca ranę.

Nagnij, co jest harde,

Rozgrzej serca twarde,

Prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym,

Tobie ufającym Siedmiorakie dary.

Daj zasługę męstwa,

Daj wieniec zwycięstwa,

Daj szczęście bez miary!

Eucharystia

Date: 2016-01-05; view: 787