Niektóre słowa-klucze w tekstach biblijnych

Przeczytajmy wspólnie trzy teksty:

1. "A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i od­mówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał ucz­niom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grze­chów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w króles­twie Ojca mojego»" (Mt 26, 26-29).

2. "Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyń­cie to na moją pamiątkę». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę». Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie. Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański nie­godnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej" (1 Kor 11, 23-27).

3. "Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: «Jak On może nam dawać swoje ciało do spożycia?». Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije Krew moją, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu osta­tecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali»" (J 6, 52-59).

Jakie słowa-klucze pojawiają się w tych tek­stach? Zwrócę uwagę na cztery z nich.

- Ewangelista Mateusz mówi: "A gdy oni jedli". Tak więc Eucharystia jest posiłkiem, wspólna uczta, upamiętniającą ostatnią wieczerzę Jezusa, lecz także inne posiłki, wspólnotę stołu Jezusa z uczniami zarówno sprzed zmartwychwstania, jak i po nim - tę wspólnotę stołu, w której Jezus dawał dowody swojej przyjaźni, swojego pra­gnienia bycia razem z uczniami, swojej woli dzielenia się jednym chlebem, picia z jed­nego kielicha.

Teksty podkreślają zatem w pierwszej ko­lejności, że Eucharystia jest wspólnotą stołu z Jezusem.

- Kiedy owa wspólnota stołu z Jezusem prze­jawiła się w sposób szczególny Święty Paweł daje syntetyczną odpowiedź w Liście do Koryntian: "tej nocy, kiedy został wydany". W czasie ostatniej wieczerzy przed śmiercią Jezus wyraża za pomocą gestów oraz słów wypowiedzianych nad chlebem i winem caty sens swojego życia i swojej śmierci, która się zbliża.

- O czym mówią te słowa? Że Jezus daje życie "za wielu", "za was", że Jego życie jest dane w ofierze, Jego ciało wydane, a Jego krew wylana na odpuszczenie grzechów.

- Słowa te oznaczają jeszcze coś więcej. Ostat­nia wieczerza jest znakiem życia Jezusa, które wprawdzie zostało wydane za nas na śmierć, ale jest jednak życiem, które się odrodzi. "Aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy". "Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym". Jezus, który umiera, będzie żył, i my również żyć będziemy.

Podsumowując: Eucharystia jest ucztą, która streszcza w sobie wspólnotę Jezusa z Jego ucznia­mi, która streszcza cały sens życia Jezusa, życia danego za nas w ofierze krzyża. Jest ucztą, którą powtarzamy oczekując powtórnego przyjścia

Jezusa żywego, czujemy bowiem Jego żywą obecność i pewność Jego powrotu. Jest ucztą, która daje uczestnictwo w życiu wiecznym Jezusa, wprowadza w Jego zmartwychwstanie.

Odpowiedź w trzech stwierdzeniach

Spróbuję teraz ująć to, co odczytaliśmy z tek­stów biblijnych, w trzech syntetycznych stwier­dzeniach. Chciałbym w ten sposób odpowiedzieć na początkowe pytanie: Czym jest dla nas msza? Co przeżywamy w czasie Eucharystii?

1. Msza jest Pascha, która dosięga naszego życia, jest misterium paschalnym, które przenika nasze życie. Albowiem w czasie mszy Pascha Jezusa wchodzi w nasze życie z łaską zbawienia, która płynie z krzyża i zmartwychwstania.

Aby zrozumieć tę wspaniałą prawdę, powin­niśmy jeszcze raz uświadomić sobie, że całe obja­wienie się Boga człowiekowi ma swój ośro­dek i swoje spełnienie w Jezusie Chrystusie, a w sposób szczególny w Passze Jezusa, w Jego męce-śmierci-zmartwychwstaniu, antycypowanym w symbolu wieczerzy paschalnej. Pascha Jezusa - dopełnienie objawienia - dociera do nas w sym­bolicznym obrzędzie mszy świętej, która uobecnia wśród nas Ostatnią Wieczerzę, a w niej - śmierć i zmartwychwstanie Jezusa, i czyni ją rzeczywis­tością współczesną dla nas.

W czasie Eucharystii to nie my wysilamy się, aby powrócić myślą i pamięcią do tego, czego Jezus niegdyś dokonał wraz ze swoimi uczniami. Chodzi przecież o wspomnienie żywe: to sam Jezus nas dosięga wchodząc w nasze życie co­dzienne ze swoją Paschą.

2. Msza jest najdoskonalszym urzeczy­wistnieniem Kościoła. Chrześcijanie całkowicie zjednoczeni z Jezusem w Eucharystii, są tym samym ściśle złączeni między sobą i mocą tego sakramentu tworzą Ciało Chrystusa, którym jest Kościół. Eucharystia buduje Kościół. Posłużmy się tutaj słowami Soboru Watykańskiego II: "Kościół Chrystusowy jest prawdziwie obecny we wszystkich prawowitych miejscowych zrze­szeniach wiernych (...). W nich głoszenie Ewange­lii Chrystusowej zgromadza wiernych i w nich sprawowana jest tajemnica Wieczerzy Pań­skiej (...). W tych wspólnotach, choć nieraz są one szczupłe i ubogie albo żyją w rozproszeniu, obecny jest Chrystus, którego mocą zgromadza się jeden, święty, katolicki i apostolski Kościół" (Konstytucja dogmatyczna o Kościele, 26).

Nigdy nie jesteśmy w takim stopniu Kościołem, jak wówczas, gdy uczestniczymy w Eucharystii.

3. Msza jest obrzędem, który syntetycznie zawiera w sobie to, co najistotniejsze w życiu Kościoła. Inaczej mówiąc, życie Kościoła jest rozwinięciem mszy świętej. We mszy bowiem występują - ściśle i w sposób doskonały ze sobą połączone - trzy elementy stanowiące Kościół: słowo Jezusa, ofiara paschalna z Jego Ciała i Krwi, komunia wiernych ze Zmartwychwstałym, który jest pośród nich obecny.

Gdybyśmy chcieli posłużyć się jakimś obrazem z Biblii, moglibyśmy pomyśleć na przykład o Je­zusie po zmartwychwstaniu, który idzie z dwoma uczniami do Emmaus, wyjaśnia im Pisma, łamie ich chleb, czyniąc z tych dwóch smutnych i za­lęknionych ludzi nową wspólnotę przyjaciół i apostołów (por. Łk 24, 13-35). Podobnie w czasie każdej Eucharystii - zmartwychwstały Jezus jest obecny w głoszonym Słowie, w komentarzach do niego; ofiaruje siebie za nas w chlebie i winie; czyni z nas wspólnotę przyjaciół i apostołów.

Również wszelkie inne elementy życia Kościoła rozwijają się z tych trzech wątków: Słowa, ofiary eucharystycznej, komunii. Nigdy nie było mszy świętej bez słowa Bożego lub bez ofiary Ciała i Krwi Pańskiej, nigdy też nie było mszy bez komunii. Zauważcie, że nasze programy duszpasterskie w ostatnim dziesięcioleciu były rozwinięciem w stosownych dokumentach tych właśnie trzech aspektów: Słowa ("In principio la Parola" - Na początku Słowo), eucharystycznej ofiary Ciała i Krwi Jezusa ("Attireró tutti a me" - Wszystkich do siebie przyciągnę) oraz wynikających stąd skutków dla wspólnoty: misji i miłości ("Partenza da Emaus" - Wyjście z Emaus, i "Farsi prossimo" - Stać się bliźnim). A to wszystko poprzedziliśmy refleksją na temat kontemplacyjnego wymiaru życia, właśnie z myślą o tym, by zwrócić uwagę na misterium mszy, w którym wszystko się za­wiera.

Obecnie w programach duszpasterskich, skon­centrowanych wokół sprawy "wychowania" oraz "komunikacji społecznej", staramy się na no­wo podjąć te same fundamentalne pojęcia odno­sząc je do działań wychowawczych i sfery ludzkiej komunikacji. Jednak wszystko, co zaproponowali­śmy i co powiedzieliśmy, streszcza się we mszy świętej.

Date: 2016-01-05; view: 739