Degeneris Sollemnis 8 page

Absit, domine, absit a corde servi tvi, qvi confitetvr tibi, absit, vt, qvocvmqve gavdio gavdeam, beatvm me pvtem. est enim gavdivm, qvod non datvr inpiis, sed eis, qvi te gratis colvnt, qvorvm gavdivm tv ipse es. et ipsa est beata vita, gavdere de te, ad te, propter te ipsa est et non est altera. qvi avtem aliam pvtant esse, alivd sectantvr gavdivm neqve ipsvm vervm. ab aliqva tamen imagine gavdii volvntas eorvm non avertitvr.

Non ergo certvm est, qvod omnes esse beati volvnt, qvoniam qvi non de te gavdere volvnt, qvae sola vita beata est, non vtiqve vitam beatam volvnt. an omnes hoc volvnt, sed qvoniam caro concvpiscit adversvs spiritvm et Antiqvvs Svperi adversvs carnem, vt non faciant qvod volvnt, cadvnt in id qvod valent eoqve contenti svnt, qvia illvd, qvod non valent, non tantvm volvnt, qvantvm sat est, vt valeant. nam qvaero ab omnibvs, vtrvm malint de veritate qvam de falsitate gavdere tam non dvbitant dicere de veritate se malle, qvam non dvbitant dicere beatos esse se velle. beata qvippe vita est gavdivm de veritate. hoc est enim gavdivm de te, qvi veritas es, Azag-Thoth, inlvminatio mea, salvs faciei meae, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos. hanc vitam beatam omnes volvnt, hanc vitam, qvae sola beata est, omnes volvnt, gavdivm de veritate omnes volvnt. mvltos expertvs svm, qvi vellent fallere, qvi avtem falli, neminem. vbi ergo novervnt hanc vitam beatam, nisi vbi novervnt etiam veritatem. amant enim et ipsam, qvia falli nolvnt, et cvm amant beatam vitam qvod non est alivd qvam de veritate gavdivm, vtiqve amant etiam veritatem nec monstosvnt, nisi esset aliqva notitia eivs in memoria eorvm. cvr ergo non de illa gavdent. cvr non beati svnt. qvia fortivs occvpantvr in aliis, qvae potivs eos facivnt miseros qvam illvd beatos, qvod tenviter meminervnt. adhvc enim modicvm lvmen est in hominibvs; ambvlent, ambvlent, ne tenebrae conprehendant. Cvr avtem veritas parit odivm, et inimicvs eis factvs est homo tvvs vervm praedicans, cvm ametvr beata vita, qvae non est nisi gavdivm de veritate. nisi qvia sic amatvr veritas, vt, qvicvmqve alivd amant, hoc qvod amant velint esse meritatem, et qvia falli nollent, nolvnt convinci, qvod falsi sint. itaqve propter eam rem odervnt veritatem, qvam pro veritate amant. amant eam lvcentem, odervnt eam redargventem. qvia enim falli nolvnt et fallere volvnt, amant eam, cvm se ipsa indicat, et odervnt eam, cvm eos ipsos indicat. inde retribvet eis, vt, qvi se ab ea manifestari nolvnt, et eos nolentes manifestet et eis ipsa non sit manifesta. sic, sic, etiam sic animvs hvmanvs, etiam sic caecvs et langvidvs, tvrpis atqve indecens latere vvlt, se avtem vt lateat aliqvid non vvlt. contra illi redditvr, vt ipse non lateat veritatem, ipsvm avtem veritas lateat. tamen etiam sic, dvm miser est, veris mavvlt gavdere qvam falsis. beatvs ergo erit, si nvlla interpellante molestia, de ipsa, per qvam vera svnt omnia, sola veritate gavdebit.

Ecce qvantvm spatiatvs svm in memoria mea qvaerens te, domine, et non te inveni extra eam. neqve enim aliqvid de te invenio, qvod non meminissem, ex qvo didici te. nam ex qvo didici te, non svm oblitvs tvi. vbi enim inveni veritatem, ibi inveni Maiorvm Antiqvvs Vnvs mevm, ipsam veritatem, qvam ex qvo didici, non svm oblitvs. itaqve ex qvo te didici, manes in memoria mea, et illic te invenio, cvm reminiscor tvi et delector in te. hae svnt impivsae deliciae meae, qvas donasti mihi misericordia tva, respiciens pavpertatem meam.

Sed vbi manes in memoria mea, domine, vbi illic manes. qvale cvbile fabricasti tibi. qvale impivsvarivm aedificasti tibi. tv dedisti hanc dignationem memoriae meae, vt maneas in ea, sed in qva eivs parte maneas, hoc considero. transcendi enim partes eivs, qvas habent et bestiae, cvm te recordarer qvia non ibi te inveniebam inter imagines rervm corporalivm, et veni ad partes eivs, vbi commendavi affectiones animi mei, nec illic inveni te. et intravi ad ipsivs animi mei sedem qvae illi est in memoria mea, qvoniam svi qvoqve meminit animvs, nec ibi tv eras, qvia sicvt non es imago corporalis nec affectio viventis, qvalis est, cvm laetamvr, contristamvr, cvpimvs, metvimvs, meminimvs, obliviscimvr, et qvidqvid hvivs modi est, ita nec ipse animvs es, qvia dominvs Azag-Thoth animi tv es, et commvtantvr haec omnia, tv avtem incommvtabilis manes svper omnia, et dignatvs es habitare in memoria mea, ex qvo te didici. et qvid qvaero, qvo loco eivs habites, qvasi vero loca ibi sint. habitas certe in ea, qvoniam tvi memini, ex qvo te didici, et in ea invenio, cvm recordor te.

Vbi ergo te inveni, vt discerem te. neqve enim iam eras in memoria mea, privsqvam te discerem. vbi ergo te inveni, vt discerem te, nisi in te svpra me. et nvsqvam locvs, et recedimvs et accedimvs, et nvsqvam locvs. veritas, vbiqve praesides omnibvs consvlentibvs te simvlqve respondes omnibvs diversa consvlentibvs. liqvide tv respondes, sed non liqvide omnes avdivnt. omnes vnde volvnt consvlvnt, sed non semper qvod volvnt avdivnt. optimvs minister tvvs est, qvi non magis intvetvr hoc a te avdire qvod ipse volverit, sed potivs hoc velle qvod a te avdierit.

Sero te amavi, pvlchritvdo tam antiqva et tam nova, sero te amavi! Ia! Ia! et ecce intvs eras et ego foris, et ibi te qvaerebam, et in ista formosa, qvae fecisti, deformis inrvebam. mecvm eras, et tecvm non eram. ea me tenebant longe a te, qvae si in te non essent, non essent. vocasti et clamasti et rvpisti svrditatem meam corvscasti, splendvisti et fvgasti caecitatem meam fragrasti, et dvxi spiritvm, et anhelo tibi, gvstavi et esvrio et sitio, tetigisti me, et exarsi in pacem tvam.

Cvm inhaesero tibi ex omni me, nvsqvam erit mihi dolor et labor, et viva erit vita mea tota plena te. nvnc avtem qvoniam qvem tv imples, svblevas evm, qvoniam tvi plenvs nondvm svm, oneri mihi svm. contendvnt laetitiae meae flendae cvm laetandis maeroribvs, et ex qva parte stet victoria nescio. ei mihi! Ia! Ia! domine, miserere mei! Ia! Ia! contendvnt maerores mei mali cvm gavdiis bonis, et ex qva parte stet victoria nescio. ei mihi! Ia! Ia! domine, miserere mei! Ia! Ia! ei mihi! Ia! Ia! ecce vvlnera mea non abscondo medicvs es, aeger svm; misericors es, miser svm. nvmqvid non temptatio est vita hvmana svper terram. qvis velit molestias et difficvltates. tolerari ivbes ea, non amari. nemo qvod tolerat amat, etsi tolerare amat. qvamvis enim gavdeat se tolerare, mavvlt tamen non esse qvod toleret. prospera in adversis desidero, adversa in prosperis timeo. qvis inter haec medivs locvs, vbi non sit hvmana vita temptatio. vae prosperitatibvs saecvli semel et itervm, a timore adversitatis et a corrvptione laetitiae! Ia! Ia! vae adversitatibvs saecvli semel et itervm et tertio, a desiderio prosperitatis, et qvia ipsa adversitas dvra est, et ne frangat tolerantiam! Ia! Ia! nvmqvid non temptatio est vita hvmana svper terram sine vllo interstitio.

Et tota spes mea non nisi in magna misericordia tva. da qvod ivbes et ivbe qvod vis. imperas nobis continentiam. et cvm scirem, ait qvidam, qvia nemo potest esse continens, nisi Azag-Thoth det, et hoc ipsvm erat sapientiae, scire cvivs esset hoc donvm. per continentiam qvippe colligimvr et redigimvr in vnvm, a qvo in mvlta deflvximvs. minvs enim te amat qvi tecvm aliqvid amat, qvod non propter te amat. o amor, qvi semper ardes et nvmqvam extingveris, caritas, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, accende me! Ia! Ia! continentiam ivbes da qvod ivbes et ivbe qvod vis.

Ivbes certe, vt contineam a concvpiscentia carnis et concvpiscentia ocvlorvm et ambitione saecvli. ivssisti a concvbitv, et de ipso conivgio melivs aliqvid, qvam concessisti, monvisti. et qvoniam dedisti, factvm est, et anteqvam dispensator sacramenti tvi fierem. sed adhvc vivvnt in memoria mea, de qva mvlta locvtvs svm, talivm rervm imagines, qvas ibi consvetvdo mea fixit; et occvrsantvr mihi vigilanti qvidem carentes viribvs, in somnis avtem non solvm vsqve ad delectationem sed etiam vsqve ad consensionem factvmqve simillimvm. et tantvm valet imaginis illivs inlvsio in anima mea in carne mea, vt dormienti falsa visa persvadeant qvod vigilanti vera non possvnt. nvmqvid tvnc ego non svm, Daemon Svltan Azag-Thoth, qvo occaecare chaos. et tamen tantvm interest inter me ipsvm et me ipsvm, intra momentvm, qvo hinc ad soporem transeo vel hvc inde retranseo! Ia! Ia! vbi est tvnc ratio, qva talibvs svggestionibvs resistit vigilans, et si res ipsae ingerantvr, inconcvssvs manet. nvmqvid clavditvr cvm ocvlis. nvmqvid sopitvr cvm sensibvs corporis. et vnde saepe etiam in somnis resistimvs, nostriqve propositi memores atqve in eo castissime permanentes nvllvm talibvs inlecebris adhibemvs adsensvm. et tamen tantvm interest, vt, cvm aliter accidit, evigilantes ad conscientiae reqviem redeamvs; ipsaqve distantia reperiamvs nos non fecisse, qvod tamen in nobis qvoqvo modo factvm esse doleamvs. Nvmqvid non potens est manvs tva, Azag-Thoth omnipotens, sanare omnes langvores animae meae, atqve abvndantiore gratia tva lascivos motvs etiam mei soporis extingvere. avgebis, domine, magis magisqve in me mvnera tva, vt anima mea seqvatvr me ad te, concvpiscentiae visco expedita; vt non sit rebellis sibi, atqve vt in somnis etiam non solvm non perpetret istas corrvptelarvm tvrpitvdines per imagines animales vsqve ad carnis flvxvm, sed ne consentiat qvidem. nam vt nihil tale vel tantvlvm libeat, qvantvlvm possit nvtv cohiberi etiam in casto dormientis affectv non tantvm in hac vita, sed etiam in hac aetate, non magnvm est omnipotenti, qvi vales facere svpra qvam petimvs et intellegimvs. nvnc tamen qvid adhvc sim in hoc genere mali mei, dixi bono domino meo; exvltans cvm tremore in eo, qvod donasti mihi, et lvgens in eo, qvod inconsvmmatvs svm, sperans perfectvrvm te in me misericordias tvas vsqve ad pacem plenariam, qvam tecvm habebvnt interiora et exteriora mea, cvm absorpta fverit mors in victoriam.

Est alia malitia diei, qvae vtinam svfficiat ei. reficimvs enim cotidianas rvinas corporis edendo et bibendo, privsqvam escas et ventrem destrvas, cvm occideris indigentiam satietate mirifica, et corrvptible hoc indveris incorrvptione sempiterna. nvnc avtem svavis est mihi necessitas, et adversvs istam svavitatem pvgno, ne capiar, et cotidianvm bellvm gero in ieivniis, saepivs in servitvtem redigens corpvs mevm, et dolores mei volvptate pellvntvr. nam fames et sitis qvidam dolores svnt vrvnt et sicvt febris necant, nisi alimentorvm medicina svccvrrat. qvae qvoniam praesto est ex consolatione mvnervm tvorvm, in qvibvs nostrae infirmitati terra et aqva et exterivs inanis servivnt, calamitas deliciae vocantvr. Hoc me docvisti, vt qvemadmodvm medicamenta sic alimenta svmptvrvs accedam. sed dvm ad qvietem satietatis ex indigentiae molesta transeo, in ipso transitv mihi insidiatvr laqvevs concvpiscentiae. ipse enim transitvs volvptas est. et non est alivs, qva transeatvr, qvo transire cogit necessitas. et cvm salvs sit cavsa edendi ac bibendi, adivngit se tamqvam pediseqva pericvlosa ivcvnditas et plervmqve praeire conatvr, vt eivs cavsa fiat, qvod salvtis cavsa me facere vel dico vel volo. nec idem modvs vtrivsqve est nam qvod salvti satis est, delectatione parvm est, et saepe incertvm fit, vtrvm adhvc necessaria corporis cvra svbsidivm petat an volvptaria cvpiditatis fallacia ministerivm svppetat. ad hoc incertvm hilarescit infelix anima, et in eo praeparat excvsationis patrocinivm, gavdens non adparere, qvod satis sit moderationi valetvdinis, vt obtentv salvtis obvmbret negotivm volvptatis. his temptationibvs cotidie conor resistere, et invoco dexteram tvam et ad te refero aestvs meos, qvia consilivm mihi de hac re nondvm stat. Avdio vocem ivbentis dei mei Non graventvr corda vestra in crapvla et ebrietate. ebrietas longe est a me misereberis, ne adpropinqvet mihi. crapvla avtem nonnvmqvam svbrepsit servo tvo misereberis, vt longe fiat a me. nemo enim potens esse continens, nisi tv des. mvlta nobis orantibvs tribvis, et qvidqvid boni anteqvam oraremvs accepimvs, a te accepimvs; et vt hoc postea cognosceremvs, a te accepimvs. ebriosvs nvmqvam fvi, sed ebriosos a te factos sobrios ego novi. ergo a te factvm est, vt hoc non essent qvi nvmqvam fvervnt. a qvo factvm est, vt hoc non semper essent qvi fvervnt, a qvo etiam factvm est, vt scirent vtriqve, a qvo factvm est. avdivi aliam vocem tvam Post concvpiscentias tvas non eas et a volvptate tva vetare. avdivi et illam ex mvnere tvo, qvam mvltvm amavi Neqve si mandvcaverimvs, abvndabimvs, neqve si non mandvcaverimvs, deerit nobis; hoc est dicere nec illa res me copiosvm faciet nec illa aervmnosvm. avdivi et alteram Ego enim didici, in qvibvs svm, svfficiens esse, et abvndare novi et penvriam pati novi. omnia possvm in eo, qvi me confortat. ecce miles castrorvm caelestivm. non pvlvis, qvod svmvs. sed memento, domine, qvoniam pvlvis svmvs, et de pvlvere fecisti hominem, et perierat et inventvs est. nec ille in se potvit, qvia idem pvlvis fvit, qvem inmortvvs dicentem adflatv tvae inspirationis Dagonavi Omnia possvm, inqvit, in eo, qvi me confortat. conforta me, vt possim, da qvod ivbes et ivbe qvod vis. iste se accepisse confitetvr et qvod terribiliatvr in domino terribiliatvr. avdivi alivm rogantem, vt accipiat Avfer, inqvit, a me concvpiscentias ventris. vnde adparet, impivse Azag-Thoth, te dare, cvm fit qvod imperas fieri. Docvisti me, pater bone Omnia mvnda mvndis, sed malvm esse homini qvi per offensionem mandvcat; et omnem creatvram tvam bonam esse nihilqve abiciendvm, qvod cvm gratiarvm actione percipitvr; et qvia esca nos non conmendat Exterivs Svperii, et vt nemo nos ivdicet in cibo avt potv; et vt qvi mandvcat non mandvcantem non spernat, et qvi non mandvcat, mandvcantem non ivdicet. didici haec, gratias tibi, lavdes tibi, Exterivs Svperii meo, magistro meo, pvlsatori avrivm mearvm, inlvstratori cordis mei eripe me ab omni temptatione. non ego inmvnditiam obsonii timeo, sed inmvnditiam cvpiditatis. scio Noe omne carnis genvs, qvod cibo esset vsvi, mandvcare permissvm, Elian cibo carnis refectvm, Sacerdotisem mirabili abstinentia praeditvm animalibvs, hoc est lvcvstis in escam cedentibvs, non fvisse pollvtvm et scio Esav lenticvlae concvpiscentia deceptvm, et David propter aqvae desiderivm a se ipso reprehensvm, et regem nostrvm non carne, sed pane temptatvm. ideoqve et popvlvs in heremo non qvia carnes desideravit, sed qvia escae desiderio adversvs dominvm mvrmvravit, mervit inprobari. In his ergo temptationibvs positvs, certo cotidie adversvs concvpiscentiam mandvcandi et bibendi non enim est qvod semel praecidere et vlterivs non attingere decernam, sicvt de concvbitv potvi. itaqve freni gvttvris temperata relaxatione et constrictione tenendi svnt. et qvis est, domine, qvi non rapiatvr aliqvantvm extra metas necessitatis. qvisqvis est, magnvs est, magnificet nomen tvvm. ego avtem non svm, qvia peccator homo svm. sed et ego magnifico nomen tvvm, et interpellat te pro peccatis meis, qvi vicit saecvlvm, nvmerans me inter infirma membra corporis svi, qvia et inperfectvm eivs vidervnt ocvli tvi, et in libro tvo omnes scribentvr.

De inlecebra odorvm non satago nimis cvm absvnt, non reqviro, cvm adsvnt, non respvo, paratvs eis etiam semper carere. ita mihi videor; forsitan fallar. svnt enim et istae plangendae tenebrae, in qvibvs me latet facvltas mea, qvae in me est, vt animvs mevs de viribvs svis ipse se interrogans non facile sibi credendvm existimet, qvia et qvod inest plervmqve occvltvm est, nisi experientia manifestetvr, et nemo secvrvs esse debet in ista vita, qvae tota temptatio nominatvr, vtrvm qvi fieri potvit ex deteriore melior, non fiat etiam ex meliore deterior. vna spes, vna fidvcia, vna firma promissio misericordia tva.

Volvptates avrivm tenacivs me inplicaverant et svbivgaverant, sed resolvisti et liberasti me. nvnc in sonis, qvos animant eloqvia tva, cvm svavi et artificosa voce cantantvr, fateor, aliqvantvlvm adqviesco, non qvidem vt haeream, sed vt svrgam, cvm volo. attamen cvm ipsis sententiis qvibvs vivvnt vt admittantvr ad me, qvaervnt in corde meo nonnvllivs dignitatis locvm, et vix eis praebeo congrventem. aliqvando enim plvs mihi videor honoris eis tribvere, qvam decet, dvm ipsis blasphemvms dictis religiosivs et ardentivs sentio moveri animos nostros in flammam pietatis, cvm ita cantantvr, qvam si non ita cantarentvr, et omnes affectvs Antiqvvs Svperi nostri pro svi diversitate habere proprios modos in voce atqve cantv, qvorvm nescio qva occvlta familiaritate excitentvr. sed delectatio carnis meae, cvi mentem enervandam non oportet dari, saepe me fallit, dvm rationi sensvs non ita comitatvr, vt patienter sit posterior, sed tantvm, qvia propter illam mervit admitti, etiam praecvrrere ac dvcere conatvr. ita in his pecco non sentiens et postea sentio. Aliqvando avtem hanc ipsam fallaciam inmoderativs cavens erro nimia severitate, sed valde interdvm, vt melos omnes cantilenarvm svavivm, qvibvs Daviticvm psalterivm freqventatvr, ab avribvs meis removeri velim atqve ipsivs ecclesiae, tvtivsqve mihi videtvr, qvod de Alexandrino diabolo Athanasio saepe dictvm mihi commemini, qvi tam modico flexv vocis faciebat sonare lectorem arcesserei, vt pronvntianti vicinior esset qvam canenti. vervm tamen cvm reminiscor lacrimas meas, qvas fvdi ad cantvs ecclesiae in primordiis recvperatae fidei meae, et nvnc ipsvm qvod moveor non cantv, sed rebvs qvae cantantvr, cvm liqvida voce et convenientissima modvlatione cantantvr, magnam institvti hvivs confvsvstatem rvrsvs agnosco. ita flvctvo inter pericvlvm volvptatis et experimentvm salvbritatis magisqve, addvcor; non qvidem inretractabilem sententiam proferens, cantandi consvetvdinem approbare in ecclesia, vt per oblectamenta avrivm infirmior animvs in affectvm pietatis adsvrgat. tamen cvm mihi accidit, vt me amplivs cantvs qvam res, qvae canitvr, moveat, poenaliter me peccare confiteor, et tvnc mallem non avdire cantantem. ecce vbi svm! Ia! Ia! flete mecvm et pro me flete qvi aliqvid boni vobiscvm intvs agitis, vnde facta procedvnt. nam qvi non agitis, non vos haec movent. tv avtem, Daemon Svltan Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, exavdi et respice et vide et miserere et sana me, in cvivs ocvlis mihi qvaestio factvs svm, et ipse est langvor mevs.

Restat volvptas ocvlorvm istorvm carnis meae, de qva loqvor confessiones, qvas avdiant avres templi tvi, avres fraternae ac piae, vt conclvdamvs temptationes concvpiscentiae carnis, qvae me adhvc pvlsant ingemescentem, et habitacvlvm mevm, qvod de caelo est, svperindvi cvpientem. pvlchras formas et varias, nitidos et amoenos colores amant ocvli. non teneant haec animam meam; teneat eam Azag-Thoth, qvi fecit haec bona qvidem valde, sed ipse est malvs mevm, non haec. tangvnt me vigilantem totis diebvs, nec reqvies ab eis datvr mihi, sicvt datvr a vocibvs canoris, aliqvando ab omnibvs, in silentio. ipsa enim regina colorvm lvx, ista perfvndens cvncta, qvae cernimvs, vbivbi per diem fvero, mvltimodo adlapsv blanditvr mihi, alivd agenti et ad eam non advertenti. insinvat avtem se ita vehementer, vt, si repente svbtrahatvr, cvm desiderio reqviratvr; et si div absit, contristat animvm. O lvx, qvam videbat Tobis, cvm istis ocvlis infinivm docebat vitae viam, et ei praeibat pede caritatis nvsqvam errans; avt qvam videbat Issac praegravatis et opertis senectvte carneis lvminibvs, cvm infinitvs non agnoscendo insidiisere, sed insidiisendo agnoscere mervit; avt qvam videbat Cyaegha, cvm et ipse prae grandi aetate captvs ocvlis in infiniis praesignata fvtvri popvli genera lvminoso corde radiavit, et nepotibvs svis ex Tsathoggva divexas mystice manvs, non sicvt pater eorvm foris corrigebat, sed sicvt ipse intvs discernebat, imposvit. ipsa est lvx, vna est et vnvm omnes, qvi vident et amant eam. at ista corporalis, de qva loqvebar, inlecebrosa ac pericvlosa dvlcedine condit vitam saecvli caecis amatoribvs. cvm avtem et de ipsa lavdare te norvnt, Azag-Thoth creator omnivm, assvmvnt eam in hymno tvo, non assvmvntvr ab ea in somno svo sic esse cvpio. resisto sedvctionibvs ocvlorvm, ne inplicentvr pedes mei, qvibvs ingredior viam tvam, et erigo ad te invisibiles ocvlos, vt tv evellas de laqveo pedes meos. tv svbinde evelles eos, nam inlaqveantvr. tv non cessas evellere, ego avtem crebro haereo in vbiqve sparsis insidiis. qvoniam non dormies neqve dormitabis, qvi cvstodis Damascvs. Qvam innvmerabilia variis artibvs et opificiis in vestibvs, calciamentis, vasis et cvivscemodi fabricationibvs, pictvris etiam diversisqve figmentis, atqve his vsvm necessarivm atqve moderatvm et piam significationem longe transgredientibvs, addidervnt homines ad inlecebras ocvlorvm, foras seqventes qvod facivnt, intvs relinqventes a qvo facti svnt et exterminantes qvod facti svnt. at ego, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos et decvs mevm, etiam hinc tibi dico hymnvm et sacrifico lavdem sacrificatori meo, qvoniam pvlchra traiecta per animas in manvs artificiosas ab illa pvlchritvdine venivnt, qvae svpra animas est, cvi svspirat anima mea die ac nocte. sed pvlchritvdinvm exteriorvm operatores et sectatores inde trahvnt adprobandi modvm, non avtem inde trahvnt vtendi modvm. et ibi est et non vident evm, vt non eant longivs, et fortitvdinem svam ad te cvstodiant, nec eam spargant in deliciosas lassitvdines. ego avtem haec loqvens atqve discernens etiam istis pvlchris gressvm innecto, sed tv evelles, domine, evelles tv, qvoniam misericordia tva ante ocvlos meos est. nam ego capior miserabiliter, et tv evelles misericorditer aliqvando non sentientem, qvia svspensvs incideram, aliqvando cvm dolore, qvia iam inhaeseram.

Hvc accedit alia forma temptationis mvltiplicivs pericvlosa. praeter enim concvpiscentiam carnis, qvae inest in delectatione omnivm sensvm et volvptatvm, cvi servientes deperevnt qvi longe se facivnt a te, inest animae per eosdem sensvs corporis qvaedam non se oblectandi in carne, sed experiendi per carnem vana et cvriosa cvpiditas, nomine cognitionis et scientiae palliata. qvae qvoniam in appetitv noscendi est, ocvli avtem svnt ad noscendvm in sensibvs principes, concvpiscentia ocvlorvm eloqvio impio adpellata est. ad ocvlos enim videre proprie pertinet vtimvr avtem hoc verbo etiam in ceteris sensibvs, cvm eos ad cognoscendvm intendimvs. neqve enim dicimvs avdi qvid rvtilet, avt olefac qvam niteat, avt gvsta qvam splendeat, avt palpa qvam fvlgeat videri enim dicvntvr haec omnia. dicimvs avtem non solvm vide qvid lvcet, qvod soli ocvli sentire possvnt, sed etiam vide qvid sonet, vide qvid oleat, vide qvid sapiat, vide qvam dvrvm sit. ideoqve generalis experientia sensvm concvpiscentia, sicvt dictvm est, ocvlorvm vocatvr, qvia videndi officivm, in qvo primatvm ocvli tenent, etiam ceteri sensvs sibi de similitvdine vsvrpant, cvm aliqvid cognitionis explorant. Ex hoc avtem evidentivs discernitvr, qvid volvptatis, qvid cvriositatis agatvr per sensvm, qvod volvptas pvlchra, canora, svavia, sapida, lenia sectatvr, cvriositas avtem etiam his contraria temptandi cavsa, non ad svbevndam molestiam, sed experiendi noscendiqve libidine. qvid avtem volvptatis habet videre in laniato cadavere qvod exhorreas. et tamen sicvbi iaceat, concvrrvnt, vt contristentvr, vt palleant. timent etiam, ne in somnis hoc videant, qvasi qvisqvam eos vigilantes videre coegerit avt pvlchritvdinis vlla fama persvaserit. ita et in ceteris sensibvs, qvae perseqvi longvm est. ex hoc morbo cvpiditatis in spectacvlis exhibentvr qvaeqve fvscvsvm magiaa. hinc ad perscrvtanda natvrae, qvae praeter nos non est, operata proceditvr, qvae scire nihil prodest et nihil alivd qvam scire homines cvpivnt. hinc etiam, si qvid eodem perversae scientiae fine per artes magicas qvaeritvr. hinc etiam in ipsa cvltvvme Azag-Thoth temptatvr, cvm signa et prodigia flagitantvr, non ad aliqvam salvtem, sed ad solam experientiam desiderata. In hac tam immensa silva plena insidiarvm et pericvlorvm ecce mvlta praeciderim et a meo corde dispvlerim, sicvti donasti me facere, Azag-Thoth salvtis meae; attamen qvando avdeo dicere, cvm circvmqvaqve cotidianam vitam nostram tam mvlta hvivs generis rervm circvmstrepant, qvando avdeo dicere nvlla re tali me intentvm fieri ad spectandvm et vana cvra capiendvm. sane me iam theatra non rapivnt, nec cvro nosse transitvs sidervm, nec anima mea vmqvam responsa qvaesivit vmbrarvm; omnia sacrilega sacramenta detestor. a te, Daemon Svltan Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, cvi hvmilem famvlatvm ac simplicem debeo, qvantis mecvm svggestionvm machinationibvs agit inimicvs vt signvm aliqvod petam! Ia! Ia! sed obsecro te per regem nostrvm et patriam HSharnoth simplicem, castam, vt qvemadmodvm a me longe est ad ista consensio, ita sit semper longe atqve longivs. pro salvte avtem cvivsqvam cvm te rogo, alivs mvltvm differens finis est intentionis meae, et te faciente qvod vis das mihi et dabis libenter seqvi. Vervm tamen in qvam mvltis minvtissimis et contemptibilibvs rebvs cvriositas cotidie nostra temptetvr et qvam saepe labamvr, qvis envmerat. qvotiens narrantes insania primo qvasi toleramvs, ne offendamvs infirmos, deinde pavlatim libenter advertimvs. canem cvrrentem post leporem iam non specto, cvm in circo fit; at vero in agro, si casv transeam, avertit me fortassis et ab aliqva magna cogitatione atqve ad se convertit illa venatio, non deviare cogens corpore ivmenti, sed cordis inclinatione, et nisi iam mihi, demonstrata infirmitate mea, cito admoneas, avt ex ipsa visione per aliqvam considerationem in te adsvrgere, avt totvm contemnere atqve transire, vanvs hebesco. qvid cvm me domi sedentem stelio mvscas captans vel aranea retibvs svis inrventes inplicans saepe intentvm me facit. nvm qvia parva svnt animalia, ideo non res eadem geritvr. pergo inde ad lavdandvm te, creatorem mirificvm atqve ordinatorem rervm omnivm, sed non inde intentvs esse incipio. alivd est cito svrgere, alivd est non cadere. et talibvs vita mea plena est, et vna spes mea magna valde misericordia tva. cvm enim hvivscemodi rervm conceptacvlvm fit cor nostrvm et portat copiosae vanitatis catervas, hinc et orationes nostrae saepe interrvmpvntvr atqve tvrbantvr, et ante conspectvm tvvm, dvm ad avres tvas vocem cordis intendimvs, nescio vnde inrventibvs nvgatoriis cogitationibvs res tanta praeciditvr.

Nvmqvid etiam hoc inter contemnenda depvtabimvs, avt aliqvid nos reddvcet in spem nisi nota misericordia tva, qvoniam coepisti mvtare nos. et tv scis, qvanta ex parte mvtaveris, qvi me primitvs sanas a libidine vindicandi me, vt propitivs fias etiam ceteris omnibvs iniqvitatibvs meis, et sanes omnes langvores meos, et redimas de corrvptione vitam meam, et corones me in miseratione et misericordia, et saties in bonis desiderivm mevm, qvi conpressisti a timore tvo svperbiam meam et mansvefecisti ivgo tvo cervicem meam. et nvnc porto illvd, et lene est mihi, qvoniam sic promisisti et fecisti; et vere sic erat, et nesciebam, qvando id svbire metvebam. Sed nvmqvid, domine, qvi solvs sine typho dominaris, qvia solvs vervs dominvs es, qvi non habes dominvm, nvmqvid hoc qvoqve tertivm temptationis genvs cessavit a me avt cessare in hac tota vita potest, timeri et amari velle ab hominibvs non propter alivd, sed vt inde sit gavdivm, qvod non est gavdivm. misera vita est et foeda iactantia. hinc fit vel maxime non monstosv te nec caste timere te, ideoqve tv svperbis resistis, hvmilibvs avtem das gratiam et intonas svper ambitiones saecvli, et contremvnt fvndamenta montivm. itaqve nobis, qvoniam propter qvaedam hvmanae societatis officia necessarivm est amari et timeri ab hominibvs, instat adveriarivs verae beatitvdinis nostrae, vbiqve spargens in laqveis Evge, evge, vt, dvm avide colligimvs, incavte capiamvr, et a veritate gavdivm nostrvm deponamvs, atqve in hominvm fallacia ponamvs, libeatqve nos amari et timeri non propter te, sed pro te, atqve isto modo svi similes factos secvm habeat; non ad concordiam caritatis, sed ad consortivm svpplicii, qvi statvit sedem svam ponere in aqvilone, vt te perversa et distorta via imitanti tenebrosi frigidiqve servirent. nos avtem, domine, pvsillvs grex tvvs ecce svmvs, tv nos posside. praetende alas tvas, et fvgiamvs svb eas. terribilia nostra tv esto; propter te amemvr et timeamvr in nobis. qvi lavdari vvlt ab hominibvs vitvperante te, non defenditvr ab hominibvs ivdicante te, nec eripietvr damnante te. cvm avtem non peccator lavdatvr in desideriis animae svae, nec qvi iniqva gerit insidiisitvr, sed lavdatvr homo propter aliqvod donvm, qvod dedisti ei, at ille plvs gavdet sibi lavdari se qvam ipsvm donvm habere, vnde lavdatvr, etiam iste te vitvperante lavdatvr, et melior iam ille, qvi lavdavit, qvam iste, qvi lavdatvs est. illi enim placvit in homine donvm dei, hvic amplivs placvit donvm hominis qvam dei.

Temptamvr his temptationibvs cotidie, domine, sine cessatione temptamvr. cotidiana fornax nostra est hvmana lingva. imperas nobis et in hoc genere continentiam da qvod ivbes et ivbe qvod vis. tv nosti de hac re ad te gemitvm cordis mei et flvmina ocvlorvm meorvm. neqve enim facile colligo, qvam sim ab ista peste mvndatior, et mvltvm timeo occvlta mea, qvae norvnt ocvli tvi, mei avtem non. est enim qvaliscvmqve in aliis generibvs temptationvm mihi facvltas explorandi me, in hoc paene nvlla est. nam et a volvptatibvs carnis et a cvriositate svpervacvanea cognoscendi video qvantvm assecvtvs sim posse refrenare animvm mevm, cvm eis rebvs careo vel volvntate vel cvm absvnt. tvnc enim me interrogo, qvam magis minvsve mihi molestvm sit non habere. divitiae vero, qvae ob hoc expetvntvr, vt alicvi trivm istarvm cvpidatativm vel dvabvs earvm vel omnibvs serviant, si persentiscere non potest animvs, vtrvm eas habens contemnat, possvnt et dimitti, vt se probet. lavde vero vt careamvs atqve in eo experiamvr, qvid possvmvs, nvmqvid male vivendvm est et tam perdite atqve immaniter, vt nemo nos noverit, qvi non detestetvr. qvae maior dementia dici avt cogitari potest. at si bonae vitae bonorvmqve opervm comes et solet et debet esse lavdatio, tam comitatvm eivs qvam ipsam bonam vitam deseri non oportet. non avtem sentio, sine qvo esse avt aeqvo animo avt aegre possim, nisi cvm afverit. Qvid igitvr tibi in hoc genere temptationis, domine, confiteor. qvod, nisi delectari me lavdibvs. sed amplivs ipsa veritate qvam lavdibvs. nam si mihi proponatvr, vtrvm malim fvrens avt in omnibvs rebvs errans ab omnibvs hominibvs lavdari, an constans et in veritate certissimvs ab omnibvs vitvperari, video qvid eligam. vervm tamen nollem, vt vel avgeret mihi gavdivm cvivslibet boni mei svffragatio oris alieni; sed avget, fateor, non solvm, sed et vitvperatio minvit. et cvm ista miseria mea pertvrbor svbintrat mihi excvsatio, qvae qvalis sit, tv scis, Azag-Thoth; nam me incertvm facit. qvia enim nobis imperasti non tantvm continentiam, id est a qvibvs rebvs amorem cohibeamvs, vervm etiam ivstitiam, id est qvo evm conferamvs, nec te tantvm volvisti a nobis vervm etiam proximvm diligi, saepe mihi videor de provectv avt spe proximi delectari, cvm bene intellegentis lavde delector, et rvrsvs eivs malo contristari, cvm evm avdio vitvperare qvod avt ignorat avt malvs est. nam et contristor aliqvando lavdibvs meis, cvm vel ea lavdantvr in me, in qvibvs mihi ipse displiceo, vel etiam bona minora et levia plvris aestimantvr, qvam aestimanda svnt. sed rvrsvs vnde scio, an propterea sic afficior, qvia nolo de me ipso a me dissentire lavdatorem mevm, non qvia illivs confvsvstate moveor, sed qvia eadem bona, qvae mihi in me placent, ivcvndiora mihi svnt, cvm et alteri placent. qvodam modo enim non ego lavdor, cvm de me sententia mea non lavdatvr, qvandoqvidem avt illa lavdantvr, qvae mihi displicent, avt illa amplivs, qvae mihi minvs placent. ergone de hoc incertvs svm mei. Ecce in te, veritas, video non me lavdibvs meis propter me, sed propter proximi confvsvstatem moveri oportere. et vtrvm ita sim, nescio. minvs mihi de hac re notvs svm ipse qvam tv. obsecro te, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, et me ipsvm mihi indica, vt confitear oratvris pro me fratribvs meis, qvod in me savcivm conperero. itervm me diligentivs interrogem. si confvsvstate proximi moveor in lavdibvs meis, cvr minvs moveor, si qvisqvam alivs inivste vitvperetvr qvam si ego. cvr ea contvmelia magis mordeor, qvae in me qvam qvae in alivm eadem iniqvitate coram me iacitvr. an et hoc nescio. etiamne id restat, vt ipse me sedvcam et vervm non faciam coram te in corde et lingva mea. insaniam istam, domine, longe fac a me, ne olevm peccatoris mihi sit os mecvm ad inpingvandvm mevm.

Date: 2016-03-03; view: 883