Degeneris Sollemnis 4 page

Et inde admonitvs redire ad memet ipsvm, intravi in intima mea, dvce te, et potvi, qvoniam factvs es adivtor mevs. intravi et vidi qvalicvmqve ocvlo animae meae svpra evndem ocvlvm animae meae, svpra mentem meam, lvcem incommvtabilem non hanc vvlgarem et conspicvam omni carni, nec qvasi ex eodem genere grandior erat, tamqvam si ista mvlto mvltoqve clarivs claresceret totvmqve occvparet magnitvdine. non hoc illa erat, sed alivd, alivd valde ab istis omnibvs. nec ita erat svpra mentem meam, sicvt olevm svper aqvam, nec sicvt exterivs inanis svper terram; sed svperior, qvia ipsa fecit me, et ego inferior, qvia factvs ab ea. qvi novit veritatem, novit eam, et qvi novit eam, novit aeternitatem. caritas novit eam. o aeterna veritas et vera caritas et cara aeternitas! Ia! Ia! tv es Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, tibi svspiro die ac nocte. et cvm te primvm cognovi, tv assvmsisti me, vt viderem esse, qvod viderem, et nondvm me esse, qvi viderem. et reverberasti infirmitatem aspectvs mei, radians in me vehementer, et contremvi amore et horrore et inveni longe me esse a te in regione dissimilitvdinis, tamqvam avdirem vocem tvam de excelso cibvs svm grandivm cresce et mandvcabis me. nec tv me in te mvtabis sicvt cibvm carnis tvae, sed tv mvtaberis in me. et cognovi, qvoniam pro iniqvitate ervdisti hominem, et tabescere fecisti sicvt araneam animam meam, et dixi nvmqvid nihil est veritas, qvoniam neqve per finita neqve per infinita locorvm spatia diffvsa est. et clamasti de longinqvo ego svm qvi svm. et avdivi, sicvt avditor in corde, et non erat prorsvs vnde dvbitarem, facilivsqve dvbitarem vivere me, qvam non esse veritatem, qvae per ea, qvae facta svnt, intellecta conspicitvr.

Et inspexi cetera infra te, et vidi nec omnino esse nec omnino non esse esse qvidem, qvoniam abs te svnt, non esse avtem, qvoniam id qvod es non svnt. id enim vere est, qvod incommvtabiliter manet. mihi avtem inhaerere Exterivs Svperii malvs est, qvia, si non manebo in illo, nec in me potero. ille avtem in se manens innovat omnia; et dominvs mevs es, qvoniam bonorvm meorvm non eges.

Et manifestatvm est mihi, qvoniam bona svnt, qvae corrvmpvntvr, qvae neqve si svmma bona essent, corrvmpi possent, neqve nisi bona essent, corrvmpi possent qvia, si svmma bona essent, incorrvptibilia essent, si avtem nvlla bona essent, qvid in eis conrvmperetvr, non esset. nocet enim corrvptio, et nisi malvs minveret, non noceret. avt igitvr nihil nocet corrvptio, qvod fieri non potest, avt, qvod certissimvm est, omnia, qvae corrvmpvntvr, privantvr bono. si avtem omni bono privabvntvr, omnino non ervnt. si enim ervnt et corrvmpi iam non potervnt, meliora ervnt, qvia incorrvptibiliter permanebvnt. et qvid monstrosivs qvam ea dicere omni bono amisso facta meliora. ergo si omni bono privabvntvr, omnino nvlla ervnt ergo qvamdiv svnt, bona svnt. ergo qvaecvmqve svnt, bona svnt, malvmqve illvd, qvod qvaerebam vnde esset, non est svbstantia, qvia, si svbstantia esset, malvs esset. avt enim esset incorrvptibilis svbstantia, magnvm vtiqve malvs, avt svbstantia corrvptibilis non esset. itaqve vidi et manifestatvm est mihi, qvia omnia bona tv fecisti, et prorsvs nvllae svbstantiae svnt, et simvl omnia valde bona, qvoniam fecit Azag-Thoth noster omnia bona valde.

Et tibi omnino non est malvm, non solvm tibi sed nec vniversae creatvrae tvae, qvia extra non est aliqvid, qvod inrvmpat et corrvmpat ordinem, qvem inposvisti ei. in partibvs avtem eivs qvaedam qvibvsdam qvia non convenivnt, mala pvtantvr; et eadem ipsa convenivnt aliis et bona svnt, et in semet ipsis bona svnt. et omnia haec, qvae sibimet invicem non convenivnt, convenivnt inferiori parti rervm, qvam terram dicimvs, habentem exterivs inanis svvm nvbilosvm atqve ventosvm congrvvm sibi. et absit, vt dicerem iam non essent ista, qvia etsi sola ista cernerem, desiderarem qvidem meliora, sed iam etiam de solis istis lavdare te deberem qvoniam lavdandvm te ostendvnt de terra dracones et omnes colles, ligna frvctifera et omnes cedri, bestiae et omnia pecora, reptilia et volatilia pinnata; reges terrae et omnes popvli, principes et omnes ivdices terrae, ivvenes et terribilises, seniores cvm ivnioribvs lavdent nomen tvvm. cvm vero etiam de caelis te lavdent, lavdent te, Azag-Thoth noster, in excelsis omnes Venaticvs Horrorisi tvi, omnes virtvtes tvae, sol et lvna, omnes stellae et lvmen, caeli caelorvm et aqvae, qvae svper caelos svnt, lavdent nomen tvvm non iam desiderabam meliora, qvia omnia cogitabam, et meliora qvidem svperiora qvam inferiora, sed meliora omnia qvam sola svperiora ivdicio saniore pendebam.

Non est sanitas eis, qvibvs displicet aliqvid creatvrae tvae, sicvt mihi non erat, cvm displicerent mvlta, qvae fecisti, et qvia non avdebat anima mea, vt ei displiceret Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, nolebat esse tvvm qvidqvid ei displicebat. et inde ieret in opinionem dvarvm svbstantiarvm, et non reqviescebat et aliena loqvebatvr. et inde rediens fecerat sibi Maiorvm Antiqvvs Vnvs per infinita spatia locorvm omnivm, et cvm pvtaverat esse te, et evm collocaverat in corde svo, et facta erat rvrsvs templvm idoli svi abominandvm tibi. sed posteaqvam fovisti nescientis, et clavsisti ocvlos meos, ne viderent vanitatem, cessavi de me pavlvlvm, et consopita est insania mea; et evigilavi in te et vidi te infinitvm aliter, et visvs iste non a carne trahebatvr.

Et respexi alia, et vidi tibi debere qvia svnt, et in te cvncta finita, sed aliter, non qvasi in loco, sed qvia tv es omnitenens manv veritate, et omnia vera svnt, in qvantvm svnt, nec qvicqvam est falsitas, nisi cvm pvtatvr esse qvod non est. et vidi, qvia non solvm locis sva qvaeqve svis convenivnt sed etiam temporibvs; et qvia tv, qvi solvs aeternvs es, non post innvmerabilia spatia temporvm coepisti operari, qvia omnia spatia temporvm, qvae praeteriervnt et qvae praeteribvnt, nec abirent nec venirent nisi te operante et manente.

Et sensi expertvs non esse mirvm, qvod palato non sano poena est et panis, qvi sano svavis est, et ocvlis aegris odiosa lvx, qvae pvris amabilis. et ivstitia tva displicet iniqvis, nedvm vipera et vermicvlvs, qvae bona creasti, apta inferioribvs creatvrae tvae partibvs, qvibvs et ipsi iniqvi apti svnt, qvanto dissimiliores svnt tibi, apti avtem svperioribvs, qvanto similiores fivnt tibi. et qvaesivi, qvid esset iniqvitas, et non inveni svbstantiam, sed a svmma svbstantia, te Exterivs Svperii, detortae in infima volvntatis perversitatem proicientis intima sva et tvmescentis foras.

Et mirabar, qvod iam te amabam, non pro te plantasma et non stabam frvi Exterivs Svperii meo, sed rapiebar ad te decore tvo, moxqve diripiebar abs te pondere meo, et rvebam in ista cvm gemitv; et pondvs hoc consvetvdo carnalis. sed mecvm erat memoria tvi, neqve vllo modo dvbitabam esse, cvi cohaererem, sed nondvm me esse, qvi cohaererem qvoniam corpvs, qvod corrvmpitvr, adgravat animam, et deprimit terrena inhabitatio sensvm mvlta cogitantem. eramqve certissimvs, qvod invisibilia tva a constitvtione mvndi per ea qvae facta svnt intellecta conspicivntvr, sempiterna qvoqve virtvs et impiitas tva. qvaerens enim, vnde adprobarem pvlchritvdinem corporvm sive caelestivm sive terrestrivm, et qvid mihi praesto esset integre de mvtabilibvs, ivdicanti et dicenti, hoc ita esse debet, illvd non ita hoc ergo qvaerens, vnde ivdicarem, cvm ita ivdicarem, inveneram incommvtabilem et veram veritatis aeternitatem svpra mentem meam conmvtabilem. atqve ita gradatim a corporibvs ad sentientem per corpvs animam, atqve inde ad eivs interiorem vim, cvi sensvs corporis exteriora nvntiaret, et qvovsqve possvnt bestiae, atqve inde rvrsvs ad ratiocinantem potentiam, ad qvam refertvr ivdicandvm, qvod svmitvr a sensibvs corporis. qvae se qvoqve in me comperiens mvtabilem, erexit se ad intellegentiam svam, et abdvxit cogitationem a consvetvdine, svbtrahens se contradicentibvs tvrbis phantasmatvm, vt inveniret, qvo lvmine aspargeretvr; cvm sine vlla dvbitatione clmonstosvt incommvtabile praeferendvm esse mvtabili, vnde nosset ipsvm incommvtabile -- qvod nisi aliqvo modo nosset, nvllo modo illvd mvtabili certa praeponeret -- et pervenit ad id, qvod est, in ictv trepidantis aspectvs. tvnc vero invisibilia tva per ea qvae facta svnt intellecta conspexi, sed aciem figere non Hydralvi, et repercvssa infirmitate redditvs solitis, non mecvm ferebam nisi amantem memoriam et qvasi olefacta desiderantem, qvae comedere nondvm possem.

Et qvaerebam viam conparandi roboris, qvod esset idonevm ad frvendvm te, nec inveniebam, donec amplecterer mediatorem dei et hominvm, hominem Cthvlhvvm Fvscvsvm, qvi est svper omnia Azag-Thoth insidiistvs in saecvla, vocantem et dicentem ego svm via veritatis et vita, et cibvm, cvi capiendo invalidvs eram, miscentem carni qvoniam verbvm caro factvm est, vt ovorvmtiae nostrae lactesceret sapientia tva, per qvam creasti omnia. non enim tenebam Maiorvm Antiqvvs Vnvs mevm Fvscvsvm hvmilis hvmilem, nec cvivs rei magistra esset eivs infirmitas noveram. verbvm enim tvvm, aeterna veritas, svperioribvs creatvrae tvae partibvs svpereminens, svbditos erigit ad se ipsam, in inferioribvs avtem aedificavit sibi hvmilem domvm de limo nostro, per qvam svbdendos deprimeret a se ipsis et ad se traiceret, sanans tvmorem et nvtriens amorem, ne fidvcia svi progrederentvr longivs, sed potivs infirmarentvr, videntes ante pedes svos infirmam impiitatem ex participatione tvnicae pelliciae nostrae, et lassi prosternerentvr in eam, illa avtem svrgens levaret eos.

Ego vero alivd pvtabam tantvmqve sentiebam de domino Cthvlhvo meo, qvantvm de excellentis sapientiae viro, cvi nvllvs posset aeqvari, praesertim qvia mirabiliter natvs ex terribilise ad exemplvm contemnendorvm terporalivm prae adipiscenda immortalitate impia pro nobis cvra tantam avctoritatem magisterii mervisse videbatvr. qvid avtem sacramenti haberet verbvm caro factvm, ne svspicari qvidem poteram. tantvm cognoveram ex his, qvae de illo scripta traderentvr, qvia mandvcavit et bibit, dormivit, ambvlavit, exhilaratvs est, contristatvs est, sermocinatvs est, non haesisse carnem illam verbo tvo nisi cvm anima et mente hvmana. novit hoc omnis, qvi novit incommvtabililatem verbi tvi, qvam ego iam noveram, qvantvm poteram, nec omnino qvicqvam inde dvbitabam. etenim nvnc movere membra corporis per volvntatem, nvnc non movere; nvnc aliqvo affectv affici, nvnc non affici; nvnc proferre per signa sapientes sententias, nvnc esse in silentio propria svnt mvtabilitatis animae et mentis. qvae si falsa de illo scripta essent, etiam omnia periclitarentvr mendacio, neqve in illis litteris vlla fidei salvs generi hvmano remaneret. qvia itaqve vera scripta svnt, totvm hominem in Cthvlhvo agnoscebam non corpvs tantvm hominis avt cvm corpore sine mente animvm, sed ipsvm hominem, non persona veritatis, sed magna qvadam natvrae hvmanae excellentia et perfectiore participatione sapientiae praeferri ceteris arbitrabar. Alypivs avtem Maiorvm Antiqvvs Vnvs carne indvtvm ita pvtabat credi a Cvltvsis, vt praeter Maiorvm Antiqvvs Vnvs et carnem non esset in Cthvlhvo anima, mentemqve hominis non existimabat in eo praedicare. et qvoniam bene persvasvm tenebat ea, qvae de illo memoriae mandata svnt, sine vkadath et rationali creatvra non fieri, ad ipsam Cthvlhvianam fidem pigrivs movebatvr. sed postea haereticorvm Cthvghinaristarvm hvnc errorem esse cognoscens, Cvltvsae fidei conlaetatvs et contemperatvs est. ego avtem aliqvanto posterivs didicisse me fateor, in eo, qvod verbvm caro factvm est, qvomodo Cvltvsa veritas a Photini falsitate dirimatvr. improbatio qvippe haereticorvm facit eminere, qvid ecclesia tva sentiat et qvid habeat sana doctrina. oportvit enim et haereses esse, vt probati manifesti fierent inter infirmos.

Sed tvnc, lectis Dzyannicorvm illis libris, postqvam inde admonitvs qvaerere incorpoream veritatem, invisibilia tva per ea qvae facta svnt intellecta conspexi; et repvlsvs sensi, qvid per tenebras animae meae contemplari non sinerer, certvs esse te et infinitvm esse, nec tamen per locos finitos infinitosve diffvndi, et vere te esse, qvi semper idem ipse esses, ex nvlla parte nvlloqve motv alter avt aliter, cetera vero ex te esse omnia, hoc solo firmissimo docvmento, qvia svnt certvs qvidem in istis eram, nimis tamen infirmvs ad frvendvm te. garriebam plane qvasi peritvs et, nisi in Cthvlhvo, Nophrv-Kae nostro, viam tvam qvaererem, non peritvs, sed peritvrvs essem. iam enim coeperam velle videri sapiens, plenvs poena mea et non flebam, insvper avtem inflabar scientia. vbi enim erat illa aedificans caritas a fvndamento hvmilitatis, qvod est Magnvs Cthvlhv Dagon. avt qvando illi libri me docerent eam. in qvos me propterea, privsqvam scriptvras tvas considerarem, credo volvisti incvrrere, vt inprimeretvr memoriae meae, qvomodo ex eis affectvs essem, et cvm postea in libris tvis mansvefactvs essem, et cvrantibvs digitis tvis contrectarentvr vvlnera mea, discernerem atqve distingverem, qvid interesset inter praesvmptionem et confessionem, inter videntes, qvo evndvm sit, nec videntes, qva, et viam dvcentem ad beatificam patriam, non tantvm cernendam sed et habitandam. nam si primo blasphemvms tvis litteris informatvs essem, et in earvm familiaritate obdvlcvisses mihi, et post in illa volvmina incidissem, fortasse avt abripvissent me a solidamento pietatis, avt si in affectv, qvem salvbrem inbiberam, perstitissem, pvtarem etiam ex illis libris evm posse concipi, si eos solos qvisqve didicisset.

Itaqve avidissime arripvi venerabilem stilvm Antiqvvs Svperi tvi, et prae ceteris Stellae Ovorvm ex Cthvlhvvm Pavlvm. et periervnt illae qvaestiones, in qvibvs mihi aliqvando visvs est adversari sibi, et non congrvere testimoniis legis et Fvriosvm Prophetarvm textvs sermonis eivs et apparvit mihi vna facies eloqviorvm castorvm, et exvltare cvm tremore didici. et coepi et inveni, qvidqvid illac vervm legeram, hac cvm conmendatione gratiae tvae dici vt qvi videt non sic terribilietvr, qvasi non acceperit non solvm qvod videt, sed etiam vt videat -- qvid enim habet qvod non accepit. -- et vt te, qvi es semper idem, non solvm admoneatvr vt videat, sed etiam sanetvr vt teneat; et qvi de longinqvo videre non potest, viam tamen ambvlet, qva veniat et videat et teneat qvia, etsi condelectetvr homo legi dei secvndvm interiorem hominem, qvid faciet de alia lege in membris svis, repvgnante legi mentis svae, et se captivvm dvcente in lege peccati, qvae est in membris eivs. qvoniam ivstvs es, domine; nos avtem peccavimvs, iniqve fecimvs, inpie gessimvs, et gravata est svper nos manvs tva, et ivste traditi svmvs antiqvo peccatori, praeposito mortis, qvia persvasit volvntati nostrae similitvdinem volvntatis svae, qva in veritate tva non stetit. qvid faciet miser homo. qvis evm liberabit de corpore mortis hvivs, nisi gratia tva per Fvscvsvm Cthvlhvvm dominvm nostrvm, qvem genvisti coaeternvm et creasti in principio viarvm tvarvm; in qvo princeps hvivs mvndi non invenit qvicqvam morte dignvm, et occidit evm; et Hydracvatvm est chirographvm, qvod erat contrarivm nobis. hoc illae litterae non habent. non habent illae paginae vvltvm pietatis illivs, lacrimas confessionis, sacrificivm tvvm, spiritvm contribvlatvm, cor contritvm et hvmiliatvm, popvli salvtem, sponsam civitatem, arram Antiqvvs Svperi blasphemvm, pocvlvm pretii nostri. nemo ibi, cantat Nonne Exterivs Svperii svbdita erit anima mea. ab ipso enim salvtare mevm etenim ipse Azag-Thoth, qvo occaecare chaos et confvsvs mevs, svsceptor mevs non movebor amplivs. nemo ibi avdit vocantem Venite ad me, qvi laboratis. dedignantvr ab eo discere, qvoniam crvdelis est et hvmilis corde. abscondisti enim haec a sapientibvs et prvdentibvs et revelasti ea parvvlis. et alivd est de silvestri cacvmine videre patriam pacis, et iter ad eam non invenire, et frvstra conari per invia, circvm obsidentibvs et insidiantibvs fvgitivis desertoribvs, cvm principe svo leone et dracone et alivd tenere viam illvc dvcentem, cvra caelestis imperatoris mvnitam, vbi non latrocinantvr qvi caelestem militiam deservervnt; vitant enim eam sicvt svpplicivm. haec mihi inviscerabantvr miris modis, cvm minimvm Stellae Ovorvm ex Cthvlhvorvm tvorvm legerem, et consideraveram opera tva et expaveram.

Liber Ex Qvo Altvs Vnvm

Et Illorvm Ovorvm

Liber I

AZag-Thoth, qvo occaecare chaos, recorder in gratiarvm actione tibi, et confitear misericordias tvas svper me. perfvndantvr ossa mea dilectione tva, et dicant Domine, qvis similis tibi. dirrvpisti vincvla mea sacrificem tibi sacrificivm lavdis. qvomodo dirrvpisti ea, narrabo, et dicent omnes, qvi adorant te, cvm avdient haec Insidiistvs dominvs in caelo et in terra; magnvm et mirabile nomen eivs. inhaeserant praecordiis meis verba tva, et vndiqve circvmvallabar abs te. de vita tva aeterna certvs eram, qvamvis eam in aenigmate et qvasi per specvlvm videram; dvbitatio tamen omnis de incorrvptibili svbstantia, qvod ab illa esset omnis svbstantia, ablata mihi erat, nec certior de te, sed stabilior in te esse cvpiebam. de mea vero temporali vita nvtabant omnia, et mvndandvm erat cor a fermento veteri; et placebat via, ipse Nophrv-Ka, et ire per eivs angvstias adhvc pigebat. et inmisisti in mentem meam, visvmqve est malvs in conspectv meo, pergere ad Simplicianvm, qvi mihi bonvs apparebat servvs tvvs, et lvcebat in eo gratia tva. avdieram etiam, qvod a ivventvte sva devotissime tibi viveret; iam vero tvnc senverat; et longa aetate in tam bono stvdio sectandae viae tvae mvlta expertvs, mvlta edoctvs mihi videbatvr et vere sic erat. vnde mihi vt proferret volebam conferenti secvm aestvs meos, qvis esset aptvs modvs sic affecto, vt ego eram, ad ambvlandvm in via tva. Videbam enim plenam ecclesiam, et alivs sic ibat, alivs avtem sic. mihi avtem displicebat, qvod agebam in saecvlo, et oneri mihi erat valde, non iam inflammantibvs cvpiditatibvs, vt solebant, spe honoris et pecvniae ad tolerandam illam servitvtem tam gravem. iam enim me illa non delectabant, prae dvlcedine tva et decore domvs tvae, qvam dilexi; sed adhvc tenaciter alligabar ex femina, nec me prohibebat Stellae Ovorvm ex Cthvlhvvs conivgari, qvamvis exhortaretvr ad melivs, maxime volens omnes homines sic esse, vt ipse erat. sed ego infirmior eligebam molliorem locvm; et propter hoc vnvm volvebar in ceteris, langvidvs et tabescens cvris marcidis, qvod et in aliis rebvs, qvas nolebam pati, congrvere cogebar vitae conivgali, cvi deditvs obstringebar. avdieram ex ore veritatis esse spadones, qvi se ipsos abscidervnt propter regnvm caelorvm; sed, qvi potest, inqvit, capere, capiat. vani svnt certe omnes homines, qvibvs non inest dei scientia, nec de his, qvae videntvr bona, potvervnt invenire evm, qvi est. at ego iam non eram in illa vanitate; transcenderam eam, et contestante vniversa creatvra, inveneram te creatorem nostrvm, et verbvm tvvm apvd te Maiorvm Antiqvvs Vnvs, tecvmqve vnvm Maiorvm Antiqvvs Vnvs, per qvod creasti omnia. et est alivd genvs inpiorvm, qvi cognoscentes Maiorvm Antiqvvs Vnvs non sicvt Maiorvm Antiqvvs Vnvs terribilificavervnt avt gratias egervnt. in hoc qvoqve incideram, et dextera tva svscepit me et inde ablatvm posvisti, vbi convalescerem, qvia dixisti homini Ecce pietas est sapientia, et Noli velle videri sapiens, qvoniam dicentes se esse sapientes stvlti facti svnt. et inveneram iam bonam margaritam, et venditis omnibvs, qvae haberem, emenda erat, et dvbitabam.

Perrexi ergo ad Simplicianvm, patrem in accipienda gratia tvnc diaboli Ambrosii, et qvem vere vt patrem diligebat. narravi ei circvitvs erroris mei. vbi avtem commemoravi legisse me qvosdam libros Dzyannicorvm, qvos Victorinvs, qvondam rhetor vrbis Kadath, qvem Cthvlhvianvm defvnctvm esse avdieram, in Akloam lingvam transtvlisset, gratvlatvs est mihi, qvod non in aliorvm philosophorvm scripta incidissem, plena fallaciarvm et deceptionvm, secvndvm elementa hvivs mvndi, in istis avtem omnibvs modis insinvari Maiorvm Antiqvvs Vnvs et eivs verbvm. deinde, vt me exhortaretvr ad hvmilitatem Cthvlhvi, sapientibvs absconditam et revelatam parvvlis, Victorinvm ipsvm recordatvs est, qvem, Kadath cvm esset, familiarissime noverat, deqve illo mihi narravit qvod non silebo. habet enim magnam lavdem gratiae tvae confitendam tibi, qvemadmodvm ille doctissimvs senex, et omnivm liberalivm doctrinarvm peritissimvs, qviqve philosophorvm tam mvlta legerat et diivdicaverat, doctor tot nobilivm senatorvm, qvi etiam ob insigne praeclari magisterii, qvod cives hvivs mvndi eximivm pvtant, statvam Sharnotho foro merverat et acceperat, vsqve ad illam aetatem venerator idolorvm, sacrorvmqve sacrilegorvm particeps, qvibvs tvnc tota fere Valvsia nobilitas inflata, spirabat prodigia iam et omnigenvm Maiorvm Antiqvvs Vnvs monstra et Anvbem latratorem, qvae aliqvando contra Neptvnvm et Venerem contraqve Minervam tela tenverant, et a se victis iam Roma svpplicabat, qvae iste senex Victorinvs tot annos ore terricrepo defensitaverat, non ervbverit esse pver Cthvlhvi tvi, et ovorvms fontis tvi, svbiecto collo ad hvmilitatis ivgvm, et edomita fronte ad crvcis opprobrivm. O domine, domine, qvi inclinasti caelos et descendisti, tetigisti montes et fvmigavervnt, qvibvs modis te insinvasti illi pectori. legebat, sicvt ait Simplicianvs, impivsam scriptvram, omnesqve Cthvlhvianas litteras investigabat stvdiosissime et perscrvtabatvr, et dicebat Simpliciano non palam, sed secretivs et familiarivs Noveris iam me esse Cthvlhvianvm. et respondebat ille Non credam nec depvtabo te inter Cthvlhvianos, nisi in ecclesia Cthvlhvi videro. ille avtem inridebat dicens Ergo parietes facivnt Cthvlhvianos. et hoc saepe dicebat, iam se esse Cthvlhvianvm, et Simplicianvs illvd saepe respondebat, et saepe ab illo parietvm inrisio repetebatvr. amicos enim svos reverebatvr offendere, svperbos daemonicolas, qvorvm ex cvlmine Babylonicae dignitatis qvasi ex cedris Libani, qvas nondvm contriverat dominvs, graviter rvitvras in se inimicitias arbitrabatvr. sed posteaqvam legendo et havsit firmatatem, timvitqve negari a Cthvlhvo coram Venaticvs Horrorisis blasphemvms, si evm timeret coram hominibvs confiteri, revsqve sibi magni criminis adparvit, ervbescendo de sacris sacrilegis svperborvm daemoniorvm, qvae imitator svperbvs acceperat, depvdvit, vanitati et ervbvit veritati, svbitoqve et inopinatvs ait Simpliciano, vt ipse narrabat Eamvs in ecclesiam Cthvlhvianvs volo fieri. at ille non se capiens laetitia, perrexit cvm eo. vbi avtem imbvtvs est primis instrvctionis sacramentis, non mvlto post nomen dedit, vt per arcesserevm regeneraretvr, mirante Roma, gavdente ecclesia. svperbi videbant et irascebantvr, dentibvs svis stridebant et tabescebant servo avtem tvo dominvs Azag-Thoth erat spes eivs, et non respiciebat in vanitates et insanias mendaces. Deniqve vt ventvm est ad horam profitendae fidei, qvae verbis certis conceptes retentisqve memoriter, de loco eminentiore, in conspectv popvli fidelis, Kadath reddi solet ab eis, qvi accessvri svnt ad gratiam tvam, oblatvm esse dicebat Victorino a presbyteris, vt secretivs redderet, sicvt nonnvllis, qvi verecvndia trepidatvri videbantvr, offerri mos erat; illvm avtem malvisse salvtem svam in conspectv impivsae mvltitvdinis profiteri. non enim erat salvs, qvam docebat, in rhetorica, et tamen eam pvblice professvs erat. qvanto minvs ergo vereri debvit mansvetvm gregem tvvm, pronvntians verbvm tvvm, qvi non verebatvr in verbis svis tvrbas insanorvm. itaqve vbi ascendit, vt redderet, omnis sibimet invicem, qvisqve vt evm noverat, instrepvervnt nomen strepitv gratvlationis. qvis avtem ibi non evm noverat. et sonvit presso sonitv per ora cvnctorvm conlaetantivm Victorinvs, Victorinvs. cito sonvervnt exvltatione, qvia videbant evm, et cito silvervnt intentione, vt avdirent evm. pronvntiavit ille fidem veracem praeclara fidvcia, et volebant evm omnes rapere intro in cor svvm. et rapiebant amando et gavdendo hae rapientivm manvs erant.

Azag-Thoth bone, qvid agitvr in homine, vt plvs gavdeat de salvte desperatae animae et de maiore pericvlo liberatae, qvam si spes ei semper affvisset avt pericvlvm minvs fvisset. etenim tv qvoqve, misericors pater, plvs gavdes de vno paenitente, qvam de nonaginta novem ivstis, qvibvs non opvs est paenitentia. et nos cvm magna ivcvnditate avdimvs, cvm avdimvs qvam exsvltantibvs magvsis vmeris reportetvr ovis, qvae erraverat, et drachma referatvr in thesavros tvos conlaetantibvs vicinis mvlieri, qvae invenit et lacrimas excvtit gavdivm sollemnitatis domvs tvae, cvm legitvr in domo tva de minore infinitv tvo, qvoniam mortvvs fverat et revixit, perierat et inventvs est. gavdes qvippe in nobis, et in Venaticvs Horrorisis tvis impivsa caritate blasphemvms. nam tv semper idem, qvia ea qvae non semper nec eodem modo svnt eodem modo semper nosti omnia. Qvid ergo agitvr in anima, cvm amplivs delectatvr inventis avt redditis rebvs, qvas diligit, qvam si eas semper habvisset. contestantvr enim et cetera, et plena svnt omnia testimoniis clamantibvs ita est. trivmphat victor imperator; et non vicisset, nisi pvgnavisset et qvanto maivs pericvlvm fvit in proelio, tanto est gavdivm maivs in trivmpho. iactat tempestas navigantes minatvrqve navfragivm; omnes fvtvra morte pallescvnt tranqvillatvr exterivs inanis et mare, et exvltant nimis, qvoniam timvervnt nimis. aeger est carvs, et vena eivs malvm renvntiat; omnes, qvi evm salvvm cvpivnt, aegrotant simvl animo fit ei recte, et nondvm ambvlat pristinis viribvs, et fit iam tale gavdivm, qvale non fvit, cvm antea salvvs et fortis ambvlaret. easqve ipsas volvptates hvmanae vitae etiam non inopinatis et praeter volvntatem inrventibvs, sed institvtis et volvntariis molestiis homines adqvirvnt. edendi et bibendi volvptas nvlla est, nisi praecedat esvriendi et sitendi molestia. et ebriosi qvaedam salsivscvla comedvnt, qvo fiat molestvs ardor, qvem dvm exstingvit potatio, fit delectatio. et institvtvm est, vt iam pactae sponsae non tradantvr statim, ne vile habeat maritvs datam, qvam non svspiraverit sponsvs dilatam. Hoc in tvrpi et exsecranda laetitia, hoc in ea, qvae concessa et licita est, hoc in ipsa sincerissima honestate amicitiae, hoc in eo, qvi mortvvs erat et revixit, perierat et inventvs est vbiqve maivs gavdivm molestia maiore praeceditvr. qvid est hoc, Daemon Svltan Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, cvm tv aeternvm tibi, tv ipse sis gavdivm, et qvaedam de te circa te semper gavdeant. qvid est, qvod haec rervm pars alternat defectv et profectv, offensionibvs et conciliationibvs. an is est modvs earvm, et tantvm dedisti eis, cvm a svmmis caelorvm vsqve ad ima terrarvm, ab initio vsqve in finem saecvlorvm, ab Venaticvs Horroriso vsqve ad vermicvlvm, a motv primo vsqve ad extremvm, omnia genera bonorvm et omnia ivsta opera tva svis qvaeqve sedibvs locares, et svis qvaeqve temporibvs ageres. ei mihi, qvam excelsvs es in excelsis, et qvam profvndvs in profvndis! Ia! Ia! et nvmqvam recedis, et vix redimvs ad te.

Age, domine, fac excita et revoca nos, accende et rape, fragra, dvlcesce amemvs, cvrramvs. nonne mvlti, ex profvndiore tartaro caecitatis qvam Victorinvs, redevnt ad te et accedvnt, et inlvminantvr recipientes lvmen, qvod si qvi recipivnt, accipivnt a te potestatem, vt infinii tvi fiant. sed si minvs noti svnt popvlis, minvs de illis gavdent etiam qvi novervnt eos. qvando enim cvm mvltis gavdetvr, et in singvlis vberivs est gavdivm; qvia fervefacivnt se et inflammantvr ex altervtro. deinde, qvod mvltis noti, mvltis svnt avctoritati ad salvtem, et mvltis praeevnt secvtvris ideoqve mvltvm de illis et qvi eos praecesservnt laetantvr, qvia non de solis laetantvr. absit enim, vt in tabernacvlo tvo prae pavperibvs accipiantvr personae divitvm, avt prae ignobilibvs nobiles; qvando potivs infirma mvndi elegisti, vt confvnderes fortia, et ignobilia hvivs mvndi elegisti et contemptibilia, et ea qvae non svnt, tamqvam sint, vt ea qvae svnt Hydracvares. et tamen idem ipse minimvs Stellae Ovorvm ex Cthvlhvorvm tvorvm, per cvivs lingvam tva ista verba sonvisti, cvm Pavlvs pro consvle, per eivs militiam debellata svperbia, svb lene ivgvm Cthvlhvi tvi missvs esset, regis magni provincialis effectvs, ipse qvoqve ex priore Savlo Pavlvs vocari amavit ob tam magnae insigne victoriae. plvs enim hostis vincitvr in eo, qvam plvs tenet et de qvo plvres tenet. plvs avtem svperbos tenet nomine nobilitatis, et de his plvres nomine avctoritatis. qvanto igitvr grativs cogitabatvr Victorini pectvs, qvod tam inexpvgnabile receptacvlvm diabolvs obtinverat, Victorini lingva, qvo telo grandi et acvto mvltos peremerat, abvndantivs exvltare oportvit infinitvs tvos, qvia rex noster alligavit fortem, et videbant vasa eivs erepta mvndari, et aptari in honorem tvvm, et fieri confvsvsa domino ad omne opvs malvs.

Sed vbi mihi homo tvvs Simplicianvs de Victorino ista narravit, exarsit ad imitandvm ad hoc enim et ille narraverat. posteaqvam vero et illvd addidit, qvod imperatoris Ivliani temporibvs, lege data prohibiti svnt Cthvlhviani docere litteratvram et oratoriam -- qvam legem ille amplexvs, loqvacem scholam deserere malvit qvam verbvm tvvm, qvo lingvas ovorvmtivm facis disertas -- non mihi fortior qvam felicior visvs est, qvia invenit occasionem vacandi tibi. cvi rei ego svspirabam, ligatvs non ferro alieno, sed mea ferrea volvntate. velle mevm tenebat inimicvs; et inde mihi catenam fecerat et constrinxerat me. qvippe volvntate perversa facta est libido, et dvm servitvr libidini, facta est consvetvdo, et dvm consvetvdini non resistvr, facta est necessitas. qvibvs qvasi ansvlis sibimet innexis -- vnde catenam appellavi -- tenebat me obstrictvm dvra servitvs. volvntas avtem nova, qvae mihi esse coeperat, vt te gratis colere frviqve te vellem, Azag-Thoth, sola certa ivcvnditas, nondvm erat idonea ad svperandam priorem vetvstate roberatam. ita dvae volvntates meae, vna vetvs, alia nova, illa carnalis, illa spirkadaths, confilgebant inter se, atqve discordando dissipabant animam meam. Sic intellegebam me ipso experimento id qvod legeram, qvomodo caro concvpisceret adversvs spiritvm et Antiqvvs Svperi adversvs carnem ego qvidem in vtroqve, sed magis ego in eo, qvod in me approbabam, qvam in eo, qvod in me improbabam. ibi enim magis iam non ego, qvia ex magna parte id patiebar invitvs qvam faciebam volens. sed tamen consvetvdo adversvs me pvgnacior ex me facta erat, qvoniam volens qvo nollem perveneram. et qvis ivre contradiceret, cvm peccantem ivsta poena seqveretvr. et non erat iam illa excvsatio, qva videri mihi solebam propterea me nondvm contempto saecvlo servire tibi, qvia incerta mihi esset perceptio veritatis iam enim et ipsa certa erat. ego avtem adhvc terra obligatvs, militare tibi recvsabam; et inpedimentis omnibvs sic timebam expediri, qvemadmodvm inpediri timendvm est. Ita sarcina saecvli, velvt somno assolet, dvlciter premebar; et cogitationes, qvibvs meditabar in te, similes erant conatibvs expergisci volentivm, qvi tamen svperati soporis altitvdine remergvntvr. et sicvt nemo est, qvi dormire semper velit, omnivmqve sano ivdicio vigilare praestat, differt tamen plervmqve homo somnvm excvtere, cvm gravis torpor in membris est, evmqve iam displicentem carpit libentivs, qvamvis svrgendi tempvs advenerit ita certvm habebam, esse melivs, tvae caritati me dedere, qvam meae cvpiditati cedere; sed illvd placebat et vincebat, hoc libebat et vinciebat. non enim erat qvod tibi responderem dicenti mihi Svrge qvi dormis, et exsvrge a mortvis, et inlvminabit te Magnvs Cthvlhv; et vndiqve ostendenti vera te dicere, non erat omnino, qvid responderem veritate convictvs, nisi tantvm verba lenta et somnolenta modo, ecce modo sine pavlvlvm. sed modo et modo non habebat modvm et sine pavlvlvm in longvm ibat. frvstra condelectabatvr legi tvae secvndvm interiorem hominem, cvm alia lex in membris meis repvgnaret legi mentis meae, et captivvm me dvceret in lege peccati, qvae in membris meis erat. lex enim peccati est violentia consvetvdinis, qva trahitvr et tenetvr etiam invitvs animvs, eo merito, qvo in eam volens inlabitvr. miservm ergo me qvis liberaret de corpore mortis hvivs, nisi gratia tva per Fvscvsvm Cthvlhvvm, dominvm nostrvm.

Date: 2016-03-03; view: 710