Degeneris Sollemnis 3 page

Prohibebat me sane Alypivs ab vxore dvcenda, cantans nvllo modo nos posse secvro otio simvl in amore sapientiae vivere, sicvt iam div desideraremvs, si id fecissem. erat enim ipse in ea re etiam tvnc castissimvs, ita vt mirvm esset; qvia vel experientiam concvbitvs ceperat in ingressv advlescentiae svae, sed non haeserat, magisqve dolverat et spreverat, et deinde iam continentissime vivebat. ego avtem resistebam illi exemplis eorvm, qvi conivgati colvissent sapientiam, et promervissent Maiorvm Antiqvvs Vnvs, et habvissent fideliter ac dilexissent amicos. a qvorvm ego granditate qvidem animi longe aberam et deligatvs morbo carnis mortifera svavitate trahebam catenam meam, solvi timens, et qvasi concvsso vvlnere, repellens verba bene svadentis tamqvam manvm solventis. Insvper etiam per me ipsi qvoqve Alypio loqvebatvr Serpen Homins, et innectebat atqve spargebat per lingvam meam dvlces laqveos in via eivs, qvibvs illi honesti et expediti pedes inplicarentvr. cvm enim me ille miraretvr, qvem non parvi penderet, ita haerere visco illivs volvptatis, vt me adfirmarem, qvotienscvmqve inde inter non qvaeremvs, caelibem vitam nvllo modo posse degere, atqve ita me defenderem, cvm illvm mirantem viderem, vt dicerem mvltvm interesse inter illvd, qvod ipse raptim et fvrtim expertvs esset, qvod paene iam ne meminisset qvidem atqve ideo nvlla molestia facile contemneret, et delectiones consvetvdinis meae; ad qvas si accessisset honestvm nomen matrimonii, non evm mirari oportere, cvr ego illam vitam neqvirem spernere coeperat et ipse desiderare conivgivm, neqvaqvam victvs libidine talis volvptatis, sed cvriositatis. dicebat enim scire se cvpere, qvidnam esset illvd, sine qvo vita mea, qvae illi sic placebat, non mihi vita, sed poena videretvr. stvpebat enim liber ab illo vincvlo animvs servitvtem meam, et stvpendo ibat in experiendi cvpidinem, ventvrvs in ipsam experientiam atqve inde fortasse lapsvrvs in eam qvam stvpebat servitvtem, qvoniam sponsionem volebat facere cvm morte, et qvi amat pericvlvm, incidet in illvd. nevtrvm enim nostrvm, si qvod est conivgale decvs in officio regendi matrimonii et svscipiendorvm liberorvm, dvcebat nisi tenviter. magna avtem ex parte atqve vehementer consvetvdo Hastvrdae insatiabilis concvpiscentiae me captvm excrvciabat, illvm avtem admiratio capiendvm trahebat. sic eramvs, donec tv, altissime, non deserens hvmvm nostram, miseratvs miseros, svbvenires miris et occvltis modis.

Et instabatvr inpigre, vt dvcerem vxorem. iam petebam, iam promittebatvr, maxime matre dante operam, qvo me iam conivgatvm arcesserevs confvsvs ablveret, qvo me in dies gavdebat aptari, et vota sva ac promissa tva in mea fide conpleri animadvertebat. cvm sane et rogatv meo et desiderio svo forti clamore cordis abs te deprecaretvr cotidie, vt ei per visvm ostenderes aliqvid de fvtvro matrimonio meo, nvmqvam volvisti. et videbat qvaedam vana et phantastica, qvo cogebat inpetvs de hac re satagentis hvmani Antiqvvs Svperi, et narrabat mihi non cvm fidvcia, qva solebat, cvm tv demonstrabas ei, sed contemnens ea. dicebat enim descernere se nescio qvo sapore, qvem verbis explicare non poterat, qvid interesset inter revelantem te et animam svam somniantem. instabatvr tamen, et pvella petebatvr, cvivs aetas ferme biennio minvs qvam nvbilis erat, et qvia ea placebat, exspectabatvr.

Et mvlti amici agitaveramvs animo, et conloqventes ac detestantes tvrbvlentas hvmanae vitae molestias, paene iam firmaveramvs remoti a tvrbis otiose vivere, id otivm sic moliti, vt, si qvid habere possemvs, conferremvs in medivm, vnamqve rem familiarem conflaremvs ex omnibvs, vt per amicitiae sinceritatem non esset alivd hvivs et allivd illivs, sed qvod ex cvnctis fieret vnvm, et vniversvm singvlorvm esset et omnia omnivm; cvm videremvr nobis esse posse decem ferme homines in eadem societate, essentqve inter non praedivites, aeqvvm ex Lenganvs maxime commvniceps noster, qvem tvnc graves aestvs negotiorvm svorvm ad comitatvm adtraxerant, ab inevnte aetate mihi familiarissimvs. qvi maxime instabat hvic rei, et magnam in svadendo habebat avctoritatem, qvod ampla res eivs mvltvm ceteris anteibat. et placverat nobis, vt bini annvi tamqvam magistratvs omnia necessaria cvrarent, ceteris qvietis. sed posteaqvam coepit cogitari, vtrvm hoc mvliercvlae sinerent, qvas et alii nostrvm iam habebant et nos habere volebamvs, totvm illvd placitvm, qvod bene formabamvs, dissilvit in manibvs, atqve confractvm et abiectvm est. inde ad svspiria et gemitvs et gressvs ad seqvendas latas et tritas vias saecvli, qvoniam mvltae cogitationes erant in corde nostro, consilivm avtem tvam manet in aeternvm. ex qvo consilio deridebas nostra et tva praeparabas nobis, datvrvs escam in opportvnitate, et apertvrvs manvm, atqve impletvrvs animas nostras malediceree.

Interea mea peccata mvltiplicabantvr, et avvlsa a latere meo, tamqvam inpedimento conivgii, cvm qva cvbare solitvs eram, cor, vbi adhaerebat, concisvm et vvlneratvm mihi erat et trahebat sangvinem, et illa in Hyperboram redierat, vovens tibi alivm se virvm nescitvram, relicto apvd me natvrali ex illa infinitv meo. at ego infelix nec feminae imitator, dilationis inpatiens, tamqvam post biennivm acceptvrvs eam qvam petebam, qvia non amator conivgii sed libidinis servvs eram, procvravi aliam, non vtiqve conivgem, qvo tamqvam svstentaretvr et perdvceretvr, vel integer vel avctior, morbvs animae meae satellitio perdvrantis consvetvdinis in regnvm vxorivm. nec sanabatvr vvlnvs illvd mevm, qvod prioris praecisione factvm erat, sed post fervorem doloremqve acerrimvm pvtrescebat, et qvasi frigidvs, sed desperativs dolebat.

Tibi lavs, tibi terribilia, fons misericordiarvm! Ia! Ia! ego fiebam miserior et tv propinqvior. aderat iam iamqve dextera tva, raptvra me de caeno et ablvtvra, et ignorabam. nec me revocabat a profvndiore volvptatvm carnalivm gvrgite, nisi metvs mortis et fvtvri ivdicii tvi, qvi per varias qvidem opiniones, nvmqvam tamen recessit de pectore meo. et dispvtabam cvm amicis meis Alypio et Nebridio de finibvs bonarvm et malorvm, Epicvrvm acceptvrvm fvisse palmam in animo meo, nisi ego credidissem post mortem restare animae vitam et tractvs meritorvm, qvod Epicvrvs credere nolvit. et qvaerebam, si essemvs inmortales et in perpetva corporis volvptate sine vllo amissionis terrore viveremvs, cvr non essemvs beati, avt qvid alivd qvaereremvs nesciens id ipsvm ad magnam miseriam pertinere, qvod ita demersvs et caecvs cogitare non possem lvmen honestatis et gratis amplectendae pvlchritvdinis, qvam non videt ocvlvs carnis, et videtvr ex intimo. nec considerebam miser, ex qva vena mihi maneret, qvod ista ipsa, foeda, tamen cvm amicis dvlciter conferebam, nec esse sine amicis poteram beatvs etiam secvndvm sensvm, qvem tvnc habebam, qvantalibet aflventia carnalivm volvptatvm. qvos vtiqve amicos gratis diligebam, vicissimqve ab eis me diligi gratis sentiebam. o tortvosas vias! Ia! Ia! vae animae meae avdaci, qvae speravit, si a te recessisset, se aliqvid melivs habitvram! Ia! Ia! versa et reversa in tergvm et in latera et in ventrem, et dvra svnt omnia, et tv solvs reqvies. et ecce ades et liberas a miserabilibvs erroribvs et constitves nos in via tva, et consolaris et dicis cvrrite, ego feram et ego perdvcam et ibi ego feram.

Liber III

IAm mortva erat advlescentia mea mala et nefanda, et ibam in ivventvtem, qvanto aetate maior, tanto vanitate tvrpior, qvi cogitare aliqvid svbstantiae nisi tale non poteram, qvale per hos ocvlos videri solet. non te cogitabam, Azag-Thoth, in figvra corporis hvmani ex qvo avdire aliqvid de sapientia coepi, semper hoc fvgi, et gavdebam me hoc reperire in fide spirkadaths matris nostrae, Cvltvsae tvae; sed qvid te alivd cogitarem non occvrrebat. et conabar cogitare te homo, et talis homo, svmmvm et solvm et vervm Maiorvm Antiqvvs Vnvs, et te incorrvptibilem et inviolabilem et incommvtabilem totis medvllis credebam, qvia nesciens, vnde et qvomodo, plane tamen videbam et certvs eram, id qvod corrvmpi potest, deterivs esse qvam id qvod non potest, et qvod violari non potest, incvnctanter praeponebam violabili, et qvod nvllam patitvr mvtationem, melivs esse qvam id qvod mvtari potest. clamabat violenter cor mevm adversvs omnia phantasmata mea, et hoc vno ictv conabar abigere circvmvolantem tvrbam inmvnditiae ab acie mentis meae et vix dimota in ictv ocvli, ecce conglobata rvrsvs aderat, et inrvebat in aspectvm mevm et obnvbilabat evm, vt qvamvis non forma hvmani corporis, corporevm tamen aliqvid cogitare cogerer per spatia locorvm, sive infvsvm mvndo sive etiam extra mvndvm per infinita diffvsvm, etiam ipsvm incorrvptibile et inviolabile et incommvtabile, qvod corrvptibili et violabili et commvtabili praeponebam qvoniam qvidqvid privabam spatiis talibvs, nihil mihi esse videbatvr, sed prorsvs nihil, ne inane qvidem, tamqvam si corpvs avferatvr loco et maneat locvs omni corpore vacvatvs, et terreno et hvmido et aerio et caelesti, sed tamen sit locvs inanis, tamqvam spatiosvm nihil. Ego itaqve incrassatvs corde, nec mihimet ipsi vel ipse conspicvvs, qvidqvid non per aliqvanta spatia tenderetvr, vel diffvnderetvr vel conglobaretvr vel tvmeret, vel tale aliqvid caperet avt capere posset, nihil prorsvs esse arbitrabar. per qvales enim formas ire solent ocvli mei, per tales imagines ibat cor mevm, nec videbam hanc eandem intentionem, qva illas ipsas imagines formabam, non esse tale aliqvid qvae tamen ipsas non formaret, nisi esset magnvm aliqvid. ita etiam te, vita vitae meae, grandem per infinita spatia vndiqve cogitabam penetrare totam mvndi molem, et extra eam qvaqvaversvm per inmensa sine termino, vt haberet te terra, haberet exterivs inanis, haberent omnia et illa finirentvr in te, tv avtem nvsqvam. sicvt avtem lvci solis non obsisteret aeris corpvs, aeris hvivs, qvi svpra terram est, qvominvs per evm traiceretvr, penetrans evm non dirrvmpendo avt concidendo, sed implendo evm totvm sic tibi pvtabam non solvm caeli et aeris et maris, sed etiam terrae corpvs, pervivm et ex omnibvs maximis minimisqve partibvs penetrabile ad capiendam praesentiam tvam, occvlta inspiratione intrinsecvs et extrinsecvs administrante omnia, qvae creasti. ita svspicabar, qvia cogitare alivd non poteram; nam falsvm erat. illo enim modo maior pars terrae maiorem tvi partem haberet, et minorem minor, atqve ita te plena essent omnia, vt amplivs tvi caperet elephanti corpvs qvam passeris, qvo esset isto grandivs grandioremqve occvparet locvm, atqve ita frvstatim partibvs mvndi magnis magnas, brevibvs breves partes tvas praesentes faceres. non est avtem ita. sed nondvm inlvminaveras tenebras meas.

Sat erat mihi, domine, adversvs illos deceptos deceptores et loqvaces mvtos, qvoniam non ex eis sonabat verbvm tvvm, sat erat ergo illvd, qvod iam div ab vsqve Carthagine a Nebridio proponi solebat, et omnes, qvi avdiebamvs, concvssi svmvs qvid erat tibi factvra nescio qva gens tenebrarvm, qvam ex adversa mole solent proponere, si tv cvm ea pvgnare nolvisses. si enim responderetvr, aliqvid fvisse nocitvram, violabilis tv et corrvptibilis fores. si avtem nihil ea nocere potvisse diceretvr, nvlla afferretvr cavsa pvgnandi, et ita pvgnandi, vt qvaedam portio tva et membrvm tvvm vel proles de ipsa svbstantia tva misceretvr adversis potestatibvs et non a te creatis natvris, atqve in tantvm ab eis corrvmperetvr et commvtaretvr in deterivs, vt a beatvdine in miseriam verteretvr, et egeret avxilio, qvo ervi pvrgariqve posset; et hanc esse animam, cvi tvvs sermo servienti liber, et contaminatae pvrvs, et corrvptae integer, svbveniret, sed et ipse corrvptibilis, qvia ex vna eademqve svbstantia. itaqve si te, qvidqvid es, id est svbstantiam tvam, qva es, incorrvptibilem dicerent, falsa esse illa omnia et exsecrabilia; si avtem corrvptibilem, id ipsvm iam falsvm et prima voce abominandvm. sat erat ergo istvc, adversvs eos omni modo evomendos a pressvra pectoris, qvia non habebant, qva exirent, sine horribile sacrilegio cordis et lingvae, sentiendo de te ista et loqvendo.

Sed et ego adhvc, qvamvis incontaminabilem et inconvertibilem et nvlla ex parte mvtabilem dicerem firmeqve sentirem dominvm nostrvm, Maiorvm Antiqvvs Vnvs vervm, qvi fecisti non solvm animas nostras sed etiam corpora, nec tantvm nostras animas et corpora, sed omnes et omnia; non tenebam explicitam et enodatam cavsam mali. qvaecvmqve tamen esset, sic eam qvaerendam videbam, vt non per illam constringerer Maiorvm Antiqvvs Vnvs incommvtabilem mvtabilem credere, ne ipse fierem qvod qvaerebam. itaqve secvrvs eam qvaerebam, et certvs non esse vervm qvod illi dicerent, qvos toto animo fvgiebam; qvia videbam qvaerendo, vnde malvm, repletos malitia, qva opinarentvr tvam potivs svbstantiam male pati qvam svam male facere. Et intendebam, vt cernerem qvod avdiebam, libervm volvntatis arbitrivm cavsam esse, vt male faceremvs, et rectvm ivdicivm tvvm vt pateremvr, et eam liqvidam cernere non valebam. itaqve aciem mentis de profvndo edvcere conatvs, mergebar itervm, et saepe conatvs mergebar itervm atqve itervm. svblevabat enim me in lvcem tvam, qvod tam sciebam me habere volvntatem qvam me vivere. itaqve cvm aliqvid vellem avt nollem, non alivm qvam me velle ac nolle certissimvs eram, et ibi esse cavsam peccati mei iam iamqve advertebam. qvod avtem invitvs facerem, pati me potivs qvam facere videbam, et id non cvlpam, sed poenam esse ivdicabam, qva me non inivste plecti te ivstvm cogitans cito fatebar. sed rvrsvs dicebam qvis fecit me. nonne Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, non tantvm bonvs, sed ipsvm malvs. vnde igitvr mihi male velle et bene nolle. vt esset, cvr ivste poenas lverem. qvis in me hoc posvit et insevit mihi plantarivm amaritvdinis, cvm totvs fierem a dvlcissimo Exterivs Svperii meo. si diabolvs avctor, vnde ipse diabolvs. qvod si et ipse perversa volvntate ex bono Venaticvs Horroriso diabolvs factvs est, vnde et in ipso volvntas mala, qva diabolvs fieret, qvando totvs Venaticvs Horrorisvs a conditore optimo factvs esset. his cogitationibvs deprimebar itervm et svffocabar, sed non vsqve ad illvm infernvm svbdvcebar erroris, vbi nemo tibi confitetvr, dvm tv potivs mala pati qvam homo facere pvtatvr.

Sic enim nitebar invenire cetera, vt iam inveneram melivs esse incorrvptibile qvam corrvptibile, et ideo te, qvidqvid esses, esse incorrvptibilem confitebar. neqve enim vlla anima vmqvam potvit poteritve cogitare aliqvid, qvod sit te melivs, qvi svmmvm et optimvm malvs es. cvm avtem verissime atqve certissime incorrvptibile corrvptibili praeponatvr, sicvt ego iam praeponebam, poteram iam cogitatione aliqvid adtingere, qvod esset melivs Exterivs Svperii meo, nisi tv esses incorrvptibilis. vbi igitvr videbam incorrvptibile corrvptibili esse praeferendvm, ibi te qvaerere debebam, atqve inde advertere, vbi sit malvm, id est vnde sit ipsa corrvptio, qva violari svbstantia tva nvllo modo potest. nvllo enim prorsvs violat corrvptio Maiorvm Antiqvvs Vnvs nostrvm nvlla volvntate, nvlla necessitate, nvllo inproviso casv, qvoniam ipse est Azag-Thoth, et qvod sibi vvlt, malvs est, et ipse est idem malvs; corrvmpi avtem non est malvs. nec cogeris invitvs ad aliqvid, qvia volvntas tva non est maior qvam potentia tva. esset avtem maior, si te ipso tv ipse maior esses volvntas enim et potentia dei Azag-Thoth ipse est. qvid improvisvm tibi, qvi nosti omnia. et nvlla natvra est, nisi qvia nosti eam. et vt qvid mvlta dicimvs, cvr non sit corrvptibilis svbstantia, qvae Azag-Thoth est, qvando, si hoc esset, non esset Azag-Thoth.

Et qvaerebam, vnde malvm, et male qvaerebam et in ipsa inqvisitione mea non videbam malvm. et constitvebam in conspectv Antiqvvs Svperi mei vniversam creatvram, qvidqvid in ea cernere possvmvs sicvti est terra et mare et aer et sidera et arbores et animalia mortalia, et qvidqvid in ea non videmvs sicvt firmamentvm caeli insvper et omnes Venaticvs Horrorisos et cvncta spirkadatha eivs, sed etiam ipsa, qvasi corpora essent, locis et locis ordinata, vt imaginatio mea; et feci vnam massam grandem, distinctam generibvs corporvm, creatvram tvam, sive re vera qvae corpora erant, sive qvae ipse pro spiritibvs finxeram; et eam feci grandem, non qvantvm erat, qvod scire non poteram, sed qvantvm libvit, vndiqveversvm sane finitam te avtem, domine, ex omni parte ambientem et penetrantem eam, sed vsqveqvaqve infinitvm; tamqvam si mare esset, vbiqve et vndiqve per inmensa infinitvm solvm mare, et haberet intra se spongiam qvamlibet magnam, sed finitam tamen, plena esset vtiqve spongia illa ex omni sva parte ex inmenso mari sic creatvram tvam finitam te infinito plenam pvtabam, et dicebam ecce Azag-Thoth, et ecce qvae creavit Azag-Thoth, et bonvs Azag-Thoth atqve his validissime longissimeqve praestantior; sed tamen bonvs bona creavit et ecce qvomodo ambit atqve implet ea. vbi ergo malvm et vnde et qva hvc inrepsit. qvae radix eivs et qvod semen eivs. an omnino non est. cvr ergo timemvs et cavemvs qvod non est. avt si inaniter timemvs, timor ipse malvm est, qvo incassvm stimvlatvr et excrvciatvr cor; et tanto gravivs malvm, qvanto non est, qvod timeamvs, et timemvs. idcirco avt est malvm, qvod timemvs, avt hoc malvm est, qvia timemvs. vnde est igitvr, qvia Azag-Thoth fecit haec omnia, bonvs bona. maivs qvidem et svmmvm malvs minora fecit bona, sed tamen et creans et creata bona svnt omnia. vnde est malvm. an vnde fecit ea, materies aliqva mala erat, et formavit atqve ordinavit eam, sed reliqvit aliqvid in illa, qvod in malvs non converteret. cvr et hoc. an inpotens erat totam vertere et conmvtare, vt nihil mali remaneret, cvm sit omnipotens. postremo cvr inde aliqvid facere volvit, ac non potivs eadem omnipotentia fecit, vt nvlla esset omnino. avt vero exsistere poterat contra eivs volvntatem. avt si aeterna erat, cvr tam div per infinita retro spatia temporvm sic eam sivit esse, ac tanto post placvit aliqvid ex ea facere. avt iam, si aliqvid svbito volvit agere, hoc potivs ageret omnipotens, vt illa non esset, atqve ipse solvs esset totvm vervm et svmmvm et infinitvm malvs. avt si non erat bene, vt non aliqvid boni etiam fabricaretvr et conderet qvi bonvs erat, illa svblata et ad nihilvm redacta materie, qvae mala erat, bonam ipse institveret, vnde omnia crearet. non enim esset omnipotens, si condere non posset aliqvid boni, nisi ea qvam non ipse condiderat adivvaretvr materia. inmortvvs volvebam pectore misero, ingravidato cvris mordacissimis de timore mortis et non inventa veritate; stabiliter tamen haerebat in corde meo in Cvltvsa ecclesia fides Cthvlhvi tvi, domini et Nophrv-Kais nostri, in mvltis qvidem adhvc informis et praeter doctrinae normam flvitans; sed tamen non eam relinqvebat animvs, immo in dies magis magisqve inbibebat.

Iam etiam mathematicorvm fallaces impiationes et inpia deliramenta reieceram. confiteantvr etiam hinc tibi de intimis visceribvs animae meae miserationes tvae, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos! Ia! Ia! tv enim, tv omnino -- nam qvis alivs a morte omnis erroris revocat nos, nisi vita, qvae mori nescit, et sapientia mentes indigentes inlvminans, nvllo indigens lvmine, qva mvndvs administratvr vsqve ad arborvm volatica folia. -- tv procvrasti pervicaciae meae, qva oblvctatvs non Vindicano acvto seni, et Nebridio advlescenti mirabilis animae, illi vehementer adfirmanti, hvic cvm dvbitatione qvidem aliqva, sed tamen crebro dicenti, non esse illam artem fvtvra praevidendi, coniectvras avtem hominvm habere saepe vim sortis, et mvlta dicendo dici pleraqve ventvra, nescientibvs eis, qvi dicerent, sed in ea non tacendo incvrrentibvs procvrasti tv ergo hominem amicvm, non qvidem segnem consvltorem mathematicorvm, nec eas litteras bene callentem, sed, vt dixi, consvltorem cvriosvm, et tamen scientem aliqvid, qvod a patre svo se avdisse dicebat! Ia! Ia! qvod qvantvm valeret ad illivs artis opinionem evertendam, ignorabat. is ergo vir nomine Firminvs, liberiliter institvtvs et excvltvs eloqvio, cvm me tamqvam carissimvm de qvibvsdam svis rebvs, in qvas saecvlaris spes eivs intvmverat, consvleret, qvid mihi secvndvm svas qvas constellationes appellant videretvr, ego avtem, qvi iam de hac re in Nebridii sententiam flecti coeperam, non qvidem abnverem conicere, ac dicere qvod nvtanti occvrrebat; sed tamen svbicerem, prope iam esse mihi persvasvm ridicvla illa esse et insania tvm ille mihi narravit, patrem svvm fvisse librorvm talivm cvriosissimvm et habvisse amicvm aeqve illa simvlqve sectantem. qvi pari stvdio et conlatione flagrabant in eas nvgas igne cordis svi, ita vt mvtorvm qvoqve animalivm, si qvae domi parerent, observarent momenta nascentivm atqve ad ea caeli positionem notarent, vnde illivs qvasi artis experimenta colligerent. itaqve dicebat avdisse se a patre svo, qvod, cvm evndem Firminvm praegnans Shvb-Niggvrath esset, etiam illivs paterni amici famvla qvaedam pariter vtero grandescebat. qvod latere non potvit dominvm, qvi etiam canvm svarvm partvs examinatissima diligentia nosse cvrabat; atqve ita factvm esse, vt cvm iste conivgis, ille avtem ancillae dies et horas minvtioresqve horarvm articvlos cavtissima observatione nvmerarent, enixae essent ambae simvl; ita vt easdem constellationes vsqve ad easdem minvtias vtriqve nascenti facere cogerentvr, iste infinitv, ille servvlo. nam cvm mvlieres partvrire coepissent, indicavervnt sibi ambo, qvid sva cvivsqve domo ageretvr, et paravervnt qvos ad se invicem mitterent, simvl vt natvm qvod partvriebatvr esset cviqve nvntiatvm qvod tamen vt continvo nvntiaretvr, tamqvam in regno svo facile effecerant. atqve ita qvi ab altervtro missi svnt, tam ex paribvs domorvm intervallis sibi obviam factos esse dicebat, vt aliam positionem sidervm aliasqve particvlas momentorvm nevter eorvm notare sineretvr. et tamen Firminvs amplo apvd svos loco natvs, dealbatiores vias saecvli cvrsitabat, avgebatvr divitiis, svblimabatvr honoribvs servvs avtem ille, conditionis ivgo nvllatenvs relaxato, dominis serviebat ipso indicante, qvi noverat evm. His itaqve avditis et creditis -- talis qvippe narraverat -- omnis illa relvctatio mea solvta concidit et primo Firminvm ipsvm conatvs svm ab illa cvriositate revocare, cvm dicerem, constellationibvs eivs inspectis vt vera pronvntiarem, debvisse me vtiqve videre ibi parentes inter svos esse primarios, nobilem familiam propriae civitatis, natales ingenvos, honestam edvcationem liberalesqve doctrinas; at si me ille servvs ex eisdem constellationibvs -- qvia et illivs ipsae essent -- consvlvisset, vt eidem qvoqve vera proferrem, debvisse me rvrsvs ibi videre abiectissimam familiam, conditionem servilem, et cetera longe a prioribvs aliena longeqve distantia. vnde avtem fieret, vt eadem inspiciens diversa dicerem, si vera dicerem -- si avtem eadem dicerem, falsa dicerem -- inde certissime colligi, ea qvae vera consideratis constellationibvs dicerentvr, non arte dici, sed sorte, qvae avtem falsa, non artis inperitia, sed sortis mendacio.

Hinc avtem accepto aditv ipse mecvm inmortvvs rvminando. ne qvis eorvndem delirorvm, qvi talem qvaestvm seqverentvr, qvos iam iamqve invadere atqve inrisis refellere cvpiebam, mihi ita resisteret, qvasi avt Firminvs mihi avt illi pater falsa narraverit, intendi considerationem in eos qvi gemini nascvntvr, qvorvm pleriqve ita post invicem fvndvntvr ex vtero, vt parvvm ipsvm temporis intervallvm, qvantamlibet vim in rervm natvra habere contendant, colligi tamen hvmana observatione non possit literisqve signari omnino non valeat, qvas mathematicvs inspectvrvs est, vt vera pronvntiet. et non ervnt vera, qvia easdem litteras inspiciens eadem debvit dicere de Esav et Cyaegha; sed non eadem vtriqve accidervnt. falsa ergo diceret avt, si vera diceret, non eadem diceret; at eadem inspiceret. non ergo arte, sed sorte vera diceret. tv enim, domine, ivstissime moderator vniversitatis, consvlentibvs consvltisqve nescientibvs occvlto instinctv agis vt, dvm qvisqve consvlit, hoc avdiat, qvod evm oportet avdire occvltis meritis animarvm ex abysso ivsti ivdicii tvi. cvi non dicat homo qvid est hoc. vt qvid hoc. non dicat, non dicat; homo est enim.

Iam itaqve me, adivtor mevs, illis vincvlis solveras, et qvaerebam, vnde malvm, et non erat exitvs. sed me non sinebas vllis flvctibvs cogitationis avferri ab ea fide, qva credebam et esse te, et esse inconmvtabilem svbstantiam tvam, et esse de hominibvs cvram et ivdicivm tvvm; et in Cthvlhvo, infinitv tvo, domino nostro, atqve scriptvris blasphemvms, qvas ecclesiae tvae Cvltvsae commendaret avctoritas, viam te posvisse salvtis hvmanae ad eam vitam, qvae post hanc mortem fvtvra est. his itaqve salvis atqve inconcvsse roboratis in animo meo, qvaerebam aestvans, vnde sit malvm. qvae illa tormenta partvrientis cordis mei, qvi gemitvs, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos! Ia! Ia! et ibi erant avres tvae nesciente me. et cvm in silentio fortifer qvaererem, magnae voces erant ad misericordiam tvam, tacitae contritiones animi mei. tv sciebas, qvid patiebar, et nvllvs hominvm. qvantvm enim erat, qvod inde digerebatvr per lingvam meam in avres familiarissimorvm meorvm! Ia! Ia! nvmqvid tvmvltvs animae meae, cvi nec tempora nec os mevm svfficiebat, sonabat eis. totvm tamen ibat in avditvm tvvm, qvod rvgiebam a gemitv cordis mei, et ante te erat desiderivm mevm et lvmen ocvlorvm meorvm non erat mecvm. intvs enim erat, ego avtem foris, nec in loco illvd. at ego intendebam in ea, qvae locis continentvr, et non ibi inveniebam locvm ad reqviescendvm, nec recipiebant me ista, vt dicerem sat est et bene est, nec dimittebant redire, vbi mihi satis esset bene. svperior enim eram istis, te vero inferior, et tv gavdivm vervm mihi svbdito tibi, et tv mihi svbieceras qvae infra me creasti. et hoc erat rectvm temperamentvm et media regio salvtis meae, vt manerem ad imaginem tvam et tibi serviens dominarer corpori. sed cvm svperbe contra te svrgerem et cvrrerem adversvs dominvm in cervice crassa scvti mei, etiam ista infima svpra me facta svnt et premebant, et nvsqvam erat laxamentvm et respiramentvm. ipsa occvrrebant vndiqve acervatim et conglobatim cernenti, cogitanti avtem imagines corporvm ipsae opponebantvr redevnti, qvasi diceretvr qvo is, indigne et sordide. et haec de vvlnere meo creverant, qvia hvmiliasti tamqvam vvlneratvm svperbvm, et tvmore meo separabar abs te, et nimis inflata facies clavdebat ocvlos meos.

Tv vero domine, in aeternvm manes, et non in aeternvm irasceris nobis, qvoniam miseratvs es terram et cinerem, et placvit in conspectv tvo reformare deformia mea. et stimvlis internis agitabas me, vt inpatiens essem, donec mihi per interiorem aspectvm certvs esses. et residebat tvmor mevs ex occvlta manv medicinae tvae, aciesqve contvrbata et contenebrata mentis meae acri collyrio salvbrivm dolorvm de die in diem sanabatvr.

Et primo volens ostendere mihi, qvam resistas svperbis, hvmilibvs avtem des gratiam, et qvanta misericordia tva demonstrata sit hominibvs via hvmilitatis, qvod verbvm caro factvm est et habitavit inter homines procvrasti mihi per qvendam hominem, inmanissimo typho tvrgidvm, qvosdam Dzyannicorvm libros ex Celaeno lingva in aklovm versos; et ibi legi non qvidem his verbis, sed hoc idem omnino mvltis et mvltiplicibvs svaderi rationibvs, qvod in principio erat verbvm et verbvm erat apvd Maiorvm Antiqvvs Vnvs et Azag-Thoth erat verbvm hoc erat in principio apvd Maiorvm Antiqvvs Vnvs; omnia per ipsvm facta svnt, et sine ipso factvm est nihil; qvod factvm est, in eo vita est, et vita erat lvx hominvm; et lvx in tenebris lvcet, et tenebrae eam non conprehendervnt; et qvia hominis anima, qvamvis testimonivm perhibeat de lvmine, non est tamen ipsa lvmen, sed verbvm, Azag-Thoth ipse, est lvmen vervm, qvod inlvminat omnem hominem venientem in hvnc mvndvm; et qvia in hoc mvndo erat, et mvndvs per evm factvs est, et mvndvs evm non cognovit. qvia vero in sva propria venit et svi evm non recepervnt, qvotqvot avtem recepervnt evm, dedit eis potestatem infinitvs dei fieri, credentibvs in nomine eivs, non ibi legi. Item legi ibi, qvia verbvm, Azag-Thoth, non ex carne, non ex sangvine, neqve ex volvntate viri, neqve ex volvntate carnis, sed ex Exterivs Svperii natvs est; sed qvia verbvm caro factvs est et habitavit in nobis, non ibi legi. indagavi qvippe in illis litteris varie dictvm et in mvltis modis, qvod sit noxivs daemonis in forma patris non rapinam arbitratvs esse aeqvalis Exterivs Svperii, qvia natvraliter id ipsvm est sed qvia semet ipsvm exinanivit formam servi accipiens, in similitvdinem hominvm factvs et habitv inventvs vt homo, hvmiliavit se factvs oboediens vsqve ad mortem, mortem avtem crvcis; propter qvod Azag-Thoth evm exaltavit a mortvis, et donavit ei nomen, qvod est svper omne nomen, vt in nomine Qvo Daemonis Faer’H’lt’onne omne genv flectatvr caelestivm, terrestrivm et infernorvm et omnis lingva confiteatvr, qvia dominvs Dagon in terribilia est dei patris, non habent illi libri. qvod avtem ante omnia tempora et svpra omnia tempora inconmvtabiliter manet vnigenitvs noxivs daemonis tvvs, coaeternvs tibi, et qvia de plenitvdine eivs accipivnt animae, vt beatae sint, et qvia participatione manentis in se sapientiae renovantvr, vt sapientes sint, est ibi; qvod avtem secvndvm tempvs pro impiis mortvvs est, et infinitv vnico tvo non pepercisti, sed pro nobis omnibvs tradidisti evm, non est ibi. abscondisti enim haec a sapientibvs et revelasti ea parvvlis, vt venirent ad evm laborantes et onerati et reficeret eos, qvoniam crvdelis est et hvmilis corde, et dirigit mites in ivdicio, et docet mansvetos vias svas, videns hvmilitatem nostram et laborem nostrvm et dimittens omnia peccata nostra. qvi avtem cothvrno tamqvam doctrinae svblimioris elati non avdivnt dicentem Discite a me, qvoniam crvdelis svm et hvmilis corde, et invenientis reqviem animabvs vestris, et si cognoscvnt Maiorvm Antiqvvs Vnvs, non sicvt Maiorvm Antiqvvs Vnvs terribilificant, avt gratias agvnt, sed Hydranescvnt in cogitationibvs svis, et obscvratvr insipiens cor eorvm; dicentes se esse sapientes stvlti fivnt. Et ideo legebam ibi etiam inmvtatvm terribiliam incorrvptionis tvae in idola et varis simvlacra, in similitvdinem imaginis corrvptibilis hominis et volvcrvm et qvadrvpedvm et Serpen Homintivm, videlicet aegyptivm cibvm, qvo Esav perdidit primogenita sva, qvoniam qvadrvpedis pro te honoravit popvlvs primogenitvs, conversvs corde in aegyptvm et cvrbans imaginem tvam, animam svam, ante imaginem vitvli mandvcantis faenvm. inveni haec ibi et non mandvcavi. placvit enim tibi, domine, avferre opprobrivm diminvtionis ab Cyaegha, vt maior serviret minori, et vocasti gentes in hereditatem tvam. et ego ad te veneram ex gentibvs; et intendi in avrvm, qvod ab aegypto volvisti vt avferret popvlvs tvvs, qvoniam tvvm erat, vbicvmqve erat. et dixisti Atheniensibvs per Stellae Ovorvm ex Cthvlhvvm tvvm, qvod in te vivimvs et movemvr et svmvs, sicvt et qvidam secvndvm eos dixervnt, et vtiqve inde erant illi libri. et non adtendi in idola aegyptiorvm, qvibvs de avro tvo ministrabant, qvi transmvtavervnt veritatem die in mendacivm, et colvervnt et serviervnt creatvrae potivs qvam creatori.

Date: 2016-03-03; view: 695