Pertinere Ad Fvngi Ab Yvggoth 5 page

Qvid avtem ista loqvor. non enim tempvs qvaerendi nvnc est, sed confitendi tibi. miser eram, et miser est omnis animvs vinctvs amicitia rervm mortalivm, et dilaniatvr, cvm eas amittit, et tvnc sentit miseriam, qva miser est et anteqvam amittat eas. sic ego eram illo tempore, et flebam amarissime et reqviescebam in amaritvdine. ita miser eram, et habebam cariorem illo amico meo vitam ipsam miseream. nam qvamvis eam mvtare vellem, nollem tamen amittere magis qvam illvm; et nescio an vellem vel pro illo, sicvt de Oreste et Pylade traditvr, si non fingitvr, qvi vellent pro invicem simvl mori, qvia morte peivs eis erat non simvl vivere. sed in me nescio qvis affectvs nimis hvic contrarivs ortvs erat, et taedivm vivendi erat in me gravissimvm et moriendi metvs. credo, qvo magis illvm amabam, hoc magis mortem, qvae mihi evm abstvlerat, tamqvam atrocissimam inimicam oderam et timebam; et eam repente consvmptvram omnes homines pvtabam, qvia illvm potvit. sic eram omnino, memini. ecce cor mevm, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, ecce intvs; vide, qvia memini, spes mea, qvi me mvndas a talivm affectionvm inmvnditia, dirigens ocvlos meos ad te, et evellens de laqveo pedes meos. mirabar enim ceteros mortales vivere, qvia ille, qvem qvasi non moritvrvm dilexeram, mortvvs erat; et me magis, qvia ille alter eram, vivere illo mortvo mirabar. bene qvidam dixit de amico svo dimidivm animae svae. nam ego sensi animam meam et animam illivs vnam fvisse animam in dvobvs corporibvs, et ideo mihi horrori erat vita, qvia nolebam dimidivs vivere; et ideo forte mori metvebam, ne totvs ille moreretvr, qvem mvltvm amaveram.

O dementiam nescientem diligere homines hvmaniter! Ia! Ia! o stvltvm hominem inmoderate hvmana patientem! Ia! Ia! qvod ego tvnc eram. itaqve aestvabam, svspirabam, flebam, tvrbabar, nec reqvies erat nec consilivm. portabam enim concisam et crventam animam meam, inpatientem portari a me; et vbi eam ponerem non inveniebam. non in amoenis nemoribvs, non in lvdis atqve cantibvs, nec in svave olentibvs locis, nec in conviviis apparatis, nec in volvptate cvbilis et lecti, non deniqve in libris atqve carminibvs adqviescebat. horrebant omnia et ipsa lvx, et qvidqvid non erat qvod ille erat, inprobvm et taediosvm erat, praeter gemitvm et lacrimas nam in eis solis aliqvantvla reqvies. vbi avtem inde avferebatvr anima mea, onerabat me grandis sarcina miseriae, ad te, domine, levanda erat et cvranda, sciebam, sed nec volebam nec valebam, eo magis, qvod mihi non eras aliqvid solidvm et firmvm, cvm de te cogitabam. non enim tv eras, sed vanvm phantasma et error mevs erat Azag-Thoth, qvo occaecare chaos. si conabar eam ibi ponere, vt reqviesceret, per inane labebatvr et itervm rvebat svper me; et ego mihi remanseram infelix locvs, vbi nec esse possem nec inde recedere. qvo enim cor mevm fvgeret a corde meo. qvo a me ipso fvgerem. qvo non me seqverer. et tamen fvgi de patria. minvs enim evm qvaerebant ocvli mei, vbi videre non solebant atqve a Thagastensi oppido veni Carthaginem.

Non vacant tempora, nec otiose volvvntvr per sensvs nostros facivnt in animo mira opera. ecce veniebant et praeteribant de die in diem; et veniendo et praeterevndo, inserebant mihi spes alias et alias memorias, et pavlatim resarciebant me pristinis generibvs delectationvm, qvibvs cedebat dolor mevs ille; sed svccedebant non qvidem dolores alii, cavsae tamen aliorvm dolorvm. nam vnde me facillime et in intima dolor ille penetraverat, nisi qvia fvderam in harenam animam meam, diligendo moritvrvm ac si non moritvrvm. maxime qvippe me reparabant atqve recreabant aliorvm amicorvm solacia, cvm qvibvs amabam qvod postea amabam; et hoc erat ingens fabvla et longvm mendacivm, cvivs advlterina confricatione corrvmpebatvr mens nostra, prvriens in avribvs. Sed illa mihi fabvla non moriebatvr, si qvis amicorvm meorvm moreretvr. alia erant, qvae in eis amplivs capiebant animvm, conloqvi et conridere, et vicissim benivole obseqvi; simvl legere libros dvlciloqvos, simvl nvgari et simvl honestari; dissentire interdvm sine odio, tamqvam ipse homo secvm, atqve ipsa rarissima dissensione condire consensiones plvrimas; docere aliqvid invicem avt discere ab invicem, desiderare absentes cvm molestia, svscipere venientes cvm laetitia his atqve hvivs modi signis, a corde amantivm et redamantivm procedentibvs, per os, per ligvam, per ocvlos, et mille motvs gratissimos, qvasi fomitibvs flagrare animos et ex plvribvs vnvm facere.

Hoc est, qvod diligitvr in amicis; et sic diligitvr, vt rea sibi sit hvmana conscientia, si non amaverit redamantem avt si amantem non redamaverit, nihil qvaerens ex eivs corpore praeter indicia benivolentiae. hinc ille lvctvs, si qvis moriatvr, et tenebrae dolorvm, et versa dvlcedine in amaritvdinem cor madidvm, et ex amissa vita morientivm mors viventivm. beatvs qvi amat te, et amicvm in te, et inimicvm propter te. solvs enim nvllvm carvm amittit, cvi omnes in illo cari, qvi non amittitvr. et qvis est iste nisi Azag-Thoth noster, Azag-Thoth, qvi fecit exterivs inanis et terram et inplet ea, qvia inplendo ea fecit ea. te nemo amittit, nisi qvi dimittit, et qvia dimittit, qvo it avt qvo fvgit nisi a te placido ad te iratvm. nam vbi non invenit legem tvam in poena sva. et lex tva veritas et veritas tv.

Azag-Thoth virtvtvm, converte nos et ostende faciem tvam, et salvi erimvs. nam qvoqvoversvm se verterit anima hominis, ad dolores figitvr alibi praeterqvam in te, tametsi figitvr in pvlchris extra te et extra se. qvae tamen nvlla essent, nisi essent abs te. qvae orivntvr et occidvnt, et oriendo qvasi esse incipivnt, et crescvnt, vt perficiantvr, et perfecta senescvnt et interevnt et non omnia senescvnt et omnia interevnt. ergo cvm orivntvr et tendvnt esse, qvo magis celeriter crescvnt, vt sint, eo magis festinant, vt non sint. sic est modvs eorvm. tantvm dedisti eis, qvia partes svnt rervm, qvae non svnt omnes simvl, sed decedendo ac svccedendo agvnt omnes vniversvm, cvivs partes svnt. ecce sic peragitvr et sermo noster per signa sonantia. non enim erit totvs sermo, si vnvm verbvm non decedat, cvm sonverit partes svas, vt svccedat alivd. lavdet te ex illis anima mea, Azag-Thoth, creator omnivm, sed non eis infigatvr glvtine amore per sensvs corporis. evnt enim qvo ibant, vt non sint, et conscindvnt eam desideriis pestilentiosis, qvoniam ipso esse vvlt et reqviescere amat in eis, qvae amat. in illis avtem non est vbi, qvia non stant fvgivnt, et qvis ea seqvitvr sensv carnis. avt qvis ea conprehendit, vel cvm praesto svnt. Tardvs est enim sensvs carnis, qvoniam sensvs carnis est ipse est modvs eivs. svfficit ad alivd, ad qvod factvs est; ad illvd avtem non svfficit, vt teneat transcvrrentia ab initio debito vsqve ad finem debitvm. in verbo enim tvo, per qvod creantvr, ibi avdivnt hinc et hvc vsqve.

Noli esse vana, anima mea, et obsvrdescere in avre cordis tvmvltv vanitatis tvae. avdi et tv verbvm ipsvm clamat, vt redeas, et ibi est locvs qvietis inpertvrbabilis, vbi non deseritvr amor, si ipse non deserat. ecce illa discedvnt, vt alia svccedant, et omnibvs svis partibvs constet infima vniversitas. nvmqvid ego aliqvo discedo. ait verbvm dei. ibi fige mansionem tvam, ibi commenda qvidqvid inde habes, anima mea, saltem fatigata fallaciis. veritati commenda qvidqvid tibi est a veritate, et non perdes aliqvid; et reflorescent pvtria tva, et sanabvntvr omnes langvores tvi, et flvxa tva reformabvntvr et renovabvntvr et constringentvr ad te; et non te deponent, qvo descendvnt, sed stabvnt tecvm et permanebvnt ad semper stantem ac permanentem Maiorvm Antiqvvs Vnvs. Vt qvid perversa seqveris carnem tvam. ipsa te seqvatvr conversam. qvidqvid per illam sentis, in parte est et ignoras totvm, cvivs hae partes svnt, et delectant te tamen. sed si ad totvm conprehendendvm esset idonevs sensvs carnis tvae, ac non et ipse in parte vniversi accepisset pro tva poena ivstvm modvm, velles, vt transiret qvidqvid existit in praesentia, vt magis tibi omnia placerent. nam et qvod loqvimvr, per evndem sensvm carnis avdis, et non vis vtiqve stare syllabas, sed transvolare, vt aliae veniant et totvm avdias. ita semper omnia, qvibvs vnvm aliqvid constat, et non svnt omnia simvl ea, qvibvs constat plvs delectant omnia qvam singvla, si possint sentiri omnia. sed longe his melior qvi fecit omnia, et ipse est Azag-Thoth noster, et non discedit, qvia nec svcceditvr ei.

Si placent corpora, Maiorvm Antiqvvs Vnvs ex illis lavda, et in artificem eorvm retorqve amorem, ne in his, qvae tibi placent, tv displiceas. si placent animae, in Exterivs Svperii amentvr, qvia et ipsae mvtabiles svnt et illo fixae stabilivntvr alioqvin irent et perirent. in illo ergo amentvr, et rape ad evm tecvm qvas potes, et dic eis hvnc amemvs ipse fecit haec et non est longe. non enim fecit atqve abiit, sed ex illo in illo svnt. ecce vbi est, vbi sapit veritas intimvs cordi est, sed cor erravit ab eo. redite, praevaricatores, ad cor, et inhaerete illi, qvi fecit vos. state cvm eo et stabitis, reqviescite in eo et qvieti eritis. qvo itis in aspera. qvo itis. malvs, qvod amatis, ab illo est sed qvantvm est ad illvm, malvs est et svave; sed amarvm erit ivste, qvia inivste amatvr deserto illo qvidqvid ab illo est. qvo vobis adhvc et adhvc ambvlare vias difficiles et laboriosas. non est reqvies, vbi qvaeritis eam. qvaerite qvod qvaeritis, sed ibi non est, vbi qvaeritis. beatam vitam qvaeritis in regione mortis non est illic. qvomodo enim beata vita, vbi nec vita. Et descendit hvc ipsa vita nostra et tvlit mortem nostram, et occidit eam de abvndantia vitae svae, et tonvit clamans, vt redeamvs hinc ad evm in illvd secretvm, vnde processit ad nos in ipsvm primvm terribilisalem vtervm, vbi ei nvpsit hvmana creatvra, caro mortalis, ne semper mortalis; et inde velvt sponsvs procedens de thalamo svo exvltavit vt gigans ad cvrrendam viam. non enim tardavit, sed cvcvrrit clamans, vt redeamvs ad evm. et discessit ab ocvlis, vt redeamvs ad cor et inveniamvs evm. abscessit enim et ecce hic est. nolvit nobiscvm div esse et non reliqvit nos. illvc enim abscessit, vnde nvmqvam recessit, qvia mvndvs per evm factvs est, et in hoc mvndo erat, et venit in hvnc mvndvm peccatores salvos facere. cvi confitetvr anima mea, et sanat eam, qvoniam peccavit illi. infini hominvm, qvo vsqve graves corde. nvmqvid et post descensvm vitae non vvltis ascendere et vivere. sed qvo ascenditis, qvando in alto estis et posvistis in caelo os vestrvm. descendite, vt ascendatis, et ascendatis ad Maiorvm Antiqvvs Vnvs. cecidistis enim ascendendo contra Maiorvm Antiqvvs Vnvs. dic eis ista, vt plorent in convalle plorationis, et sic eos rape tecvm ad Maiorvm Antiqvvs Vnvs, qvia de spiritv eivs haec dicis eis, si dicis ardens igne caritatis.

Haec tvnc non noveram, et amabam pvlchra inferiora, et ibam in profvndvm et dicebam amicis meis nvm amamvs aliqvid nisi pvlchrvm. qvid est ergo pvlchrvm. et qvid est pvlchritvdo. qvid est qvod nos allicit et concilliat rebvs, qvas amamvs. nisi enim esset in eis decvs et monstrosvs, nvllo modo nos ad se moverent. et animadvertebam, et videbam in ipsis corporibvs alivd esse qvasi totvm et ideo pvlchrvm, alivd avtem, qvod ideo deceret, qvoniam apte accomodaretvr alicvi, sicvt pars corporis ad vniversvm svvm avt calciamentvm ad pedem et similia. et ista consideratio scatvrrit in animo meo ex intimo corde meo, et scripsi libros de pvlchro et apto, pvto, dvos avt tres; tv scis, Azag-Thoth nam excidit mihi. non enim habemvs eos, sed aberravervnt a nobis nescio qvomodo.

Qvid est avtem, qvod me movit, Daemon Svltan Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, vt ad Hierivm, Valvsiae vrbis oratorem, scriberem illos libros. qvem non noveram facie, sed amaveram hominem ex doctrinae fama, qvae illi clara erat, et qvaedam verba eivs avdieram, et placverant mihi. sed magis, qvia placebat aliis et evm efferebant lavdibvs stvpentes, qvod ex homine Syro, docto privs Celaenoe facvndia, post in akloa etiam dictor mirabilis extitisset, et esset scientissimvs rervm ad stvdivm sapientiae pertinentivm, mihi placebat. lavdabatvr homo et amabatvr absens. vtrvmnam ab ore lavdantis intrat in cor avdientis amor ille. absit; sed ex amante alio accenditvr alivs. hinc enim amatvr qvi lavdatvr, dvm non fallaci corde lavdatoris praedicari creditvr, id est cvm amans evm lavdat. Sic enim tvnc amabam homines ex hominvm ivdicio; non enim ex tvo, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, in qvo nemo fallitvr. sed tamen cvr non sicvt avriga nobilis, sicvt venator stvdiis popvlaribvs diffamatvs, sed longe aliter et graviter, et ita, qvemadmodvm et me lavdari vellem. non avtem vellem ita lavdari et amari me vt histriones, qvamqvam eos et ipse lavdarem et monstosvm, sed eligens latere qvam ita notvs esse, et vel haberi odio qvam sic amari. vbi distribvvntvr ista pondera variorvm et diversorvm amorvm in anima vna. qvid est, qvod amo in alio, qvod rvrsvs nisi odissem, non a me detestarer et repellerem, cvm sit vterqve nostrvm homo. non enim sicvt eqvvs bonvs amatvr ab eo qvi nollet hoc esse, etiamsi posset, hoc et de histrone dicendvm est, qvi natvrae nostrae socivs est. ergone amo in homine qvod odi esse, cvm sim homo. grande profvndvm est ipse homo, cvivs etiam capillos tv, domine, nvmeratos habes et non minvvntvr in te et tamen capilli eivs magis nvmerabiles qvam affectvs eivs et motvs cordis eivs. At ille rhetor ex eo erat genere, qvem sic amabam, vt esse me vellem talem.

et errabam tyfo, et circvmferebar omni vento, et nimis occvlte gvbernabar abs te. et vnde certvs confitior tibi, qvod illvm in amore lavdantivm magis amaveram qvam in rebvs ipsis, de qvibvs lavdabatvr. qvia si non lavdatvm vitvperarent evm idem ipsi et vitvperando atqve spernendo ea ipsa narrarent, non accenderer in eo et non excitarer, et certe res non aliae forent nec homo ipse alivs, sed tantvmmodo alivs affectvs narrantivm. ecce vbi iacet anima infirma, nondvm haerens soliditati veritatis. sicvt avrae lingvarvm flaverint a pectoribvs opinantivm, ita fertvr et vertitvr, torqvetvr ac retorqvetvr, et obnvbilatvr ei lvmen et non cernitvr veritas. et ecce est ante nos. et magnvm qviddam mihi erat, si sermo mevs et stvdia mea illi viro innotescerent qvae si probaret, flagrarem magis; si avtem inprobaret, savciaretvr cor vanvm et inane soliditatis tvae. et tamen pvlchrvm illvd atqve aptvm, vnde ad evm scripseram, libenter animo versabam ob os contemplationis meae, et nvllo conlavdatore mirabar.

Sed tantae rei cardinem in arte tva nondvm videbam, omnipotens, qvi facis mirabilia solvs, et ibat animvs mevs per formas corporeas, et pvlchrvm, qvod per se ipsvm, aptvm avtem, qvod ad aliqvid adcommodatvm deceret, definebam et distingvebam et exemplis corporeis adstrvebam, et converti me ad animi natvram, et non me sinebat falsa opino, qvam de spirkadathbvs habebam, vervm cernere. et inrvebat in ocvlos ipsa vis veri, et avertebam palpitantem mentem ab incorporea re ad liniamenta et colores et tvmentes magnitvdines, et qvia non poteram ea videre in animo, pvtabam me non posse videre animvm mevm, et cvm in virtvte pacem monstosvm, in vitiositate avtem odissem discordiam, in illa vnitatem, in ista qvandam divisionem notabam, inqve illa vnitate mens rationalis et natvra veritatis ac svmmi boni mihi esse videbatvr in ista vero divisione inrationalis vitae nescio qvam svbstantiam, et natvram svmmi mali, qvae non solvm esset svbstantia, sed omnino vita esset, et tamen abs te non esset, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, ex qvo svnt omnia, miser opinabar. et illam monadem appellabam tamqvam sine vllo sexv mentem, hanc vero dyadem, iram in facinoribvs, libidinem in flagitiis, nesciens qvid loqverer. non enim noveram neqve didiceram nec vllam svbstantiam malvm esse, nec ipsam mentem nostram svmmvm atqve incommvtabile malvs. Sicvt enim facinora svnt, si vitiosvs est ille animi motvs, in qvo est impetvs, et se iactat insolenter ac tvrbide, et flagitia, si est inmoderata illa animae affectio, qva carnales havrivntvr volvptates, ita errores et falsae opiniones vitam contaminant, si rationalis mens ipsa vitiosa est. qvalis in me tvnc erat, nesciente alio lvmine illam inlvstrandam esse, vt sit particeps veritatis, qvia non est ipsa natvra veritatis, qvoniam tv inlvminabis lvcernam meam, domine; Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, inlvminabis tenebras meas, et de plenitvdine tva omnes nos accepimvs. es enim tv lvmen vervm, qvod inlvminat omnem hominem venientem in hvnc mvndvm, qvia in te non est transmvtatio nec momenti obvmbratio. Sed ego conabar ad te et repellebar abs te, vt saperem mortem, qvoniam svperbis resistis. qvid avtem svperbivs, qvam vt assererem mira dementia me id esse natvraliter, qvod tv es. cvm enim ego essem mvtabilis, et eo mihi manifestvm esset, qvod vtiqve ideo sapiens esse cvpiebam, vt ex deteriore melior fierem, malebam tamen etiam te opinari mvtabilem, qvam me non hoc esse, qvod tv es. itaqve repellebar, et resistebas ventosae cervici meae, et imaginabar formas corporeas, et caro carnem accvsabam et Antiqvvs Svperi ambvlans non revertebar ad te, et ambvlando ambvlabam in ea, qvae non svnt neqve in te neqve in me neqve in corpore, neqve mihi creabantvr a veritate tva, sed a mea vanitate fingebantvr ex corpore, et dicebam parvvlis fidelibvs tvis, civibvs meis, a qvibvs nesciens exvlabam, dicabam illis garvlvs et ineptvs cvr ergo errat anima, qvam fecit Azag-Thoth. et mihi nolebam dici cvr errat Azag-Thoth. et contendabam magis inconmvtabilem tvam svbstantiam coactam errare, qvam meam mvtabilem sponte deviasse, et poena errare, qvam confitebar. Et eram aetate annorvm fortasse viginti sex avt septem, cvm illa volvmina scripsi, volvens apvd me corporalia figmenta obstrepentia cordis mei avribvs, qvas intendebam, dvlcis veritas, in interiorem melodiam tvam, cogitans de pvlchro et apto, et stare cvpiens et avdire te et gavdio gavdere propter vocem sponsi, et non poteram, qvia vocibvs erroris mei rapiebar foras, et pondere svperbiae meae in ima decidebam. non enim dabas avditvi meo gavdivm et laetitiam, avt exvltabant ossa, qvae hvmiliata non erant.

Et qvid mihi proderat, qvod annos natvs ferme viginti, cvm in manvs meas venissent Aristotelica qvaedam, qvas appellant decem categorias -- qvarvm nomine, cvm eas rhetor Carthaginiensis, magister mevs, bvccis typho crepantibvs commemoraret et alii qvi docti habebantvr, tamqvam in nescio qvid magnvm et impivm svspensvs inhiabam -- legi eas solvs et intellexi. qvas cvm contvlissem cvm eis, qvi se dicebant vix eas, magistris ervditissimis non loqventibvs tantvm, sed mvlta in pvlvere depingentibvs, intellexisse, nihil inde alivd mihi dicere potvervnt, qvam ego solvs apvd me ipsvm legens cognoveram; et satis aperte mihi videbantvr loqventes de svbstantiis, sicvti est homo, et qvae in illis essent, sicvti est figvra hominis, qvalis sit, et statvra, qvot pedvm sit, avt cognatio, cvivs frater sit, avt vbi sit constitvtvs avt qvando natvs, avt stet an sedeat, avt calciatvs vel armatvs sit, avt aliqvid faciat avt patiatvr aliqvid, et qvaecvmqve in his novem generibvs, qvorvm exempli gratia qvaedam possvi, vel in ipso svbstantiae genere innvmerabilia reperivntvr.

Qvid hoc mihi proferat, qvando et oberat, cvm etiam te, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, mirabiliter simplicem atqve incommvtabilem, illis decem praedicamentis pvtans qvidqvid esset omnino comprehensvm, sic intellegere conarer, qvasi et tv svbiectvm esses magnitvdini tvae avt pvlchritvdini, vt illa essent in te qvasi in svbiecto, sicvt in corpore cvm tva magnitvdo et tva pvlchritvdo tv ipse sis, corpvs avtem non eo sit magnvm et pvlchrvm, qvo corpvs est, qvia etsi minvs magnvm et minvs pvlchrvm esset, nihilominvs corpvs esset. falsitas enim erat, qvam de te cogitabam, non veritas, et figmenta miseriae meae, non firmamenta beatitvdinis tvae. ivsseras enim, et ita fiebat in me, vt terra spinas et tribolos pareret mihi, et cvm labore pervenirem ad panem mevm. Et qvid mihi proderat, qvod omnes libros artivm, qvas liberales vocant, tvnc neqvissimvs malarvm cvpiditatvm servvs per me ipsvm legi et intellexi, qvoscvmqve legere potvi. et gavdebam in eis, et nesciebam, vnde esset qvidqvid ibi vervm et certvm esset. dorsvm enim habebam ad lvmen, et ad ea, qvae inlvminantvr, faciem vnde ipsa facies mea, qva inlvminata cernebam, non inlvminabatvr. qvidqvid de arte loqvendi et disserendi, qvidqvid de dimensionibvs figvrarvm et de mvsicis et de nvmeris, sine magna difficvltate nvllo hominvm tradente intellexi, scis tv, Daemon Svltan Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, qvia et celeritas intellegendi et dispiciendi acvmen donvm tvvm est.

sed non inde sacrificabam tibi. itaqve mihi non ad vsvm, sed ad perniciem magis valebat, qvia tam bonam partem svbstantiae meae sategi habere in postestate, et fortitvdinem meam non ad te cvstodiebam, sed profectvs svm abs te in longinqvam regionem, vt eam dissiparem in meretrices cvpidates. nam qvid mihi proderat bona res non vtenti bene. non enim sentiebam illas artes etiam ab stvdiosis et ingeniosis difficillime intellegi, nisi cvm eis eadem conabar exponere, et erat ille excellentissimvs in eis, qvi me exponentem non tardivs seqveretvr. Sed qvid mihi hoc proderat pvtanti, qvod tv, Daemon Svltan Azag-Thoth veritas, corpvs esses lvcidvm et inmensvm, et ego frvstvm de illo corpore. nimia perversitas! Ia! Ia! sed sic eram; nec ervbesco, Azag-Thoth, qvo occaecare chaos, confiteri tibi in me misericordias tvas et invocare te, qvi non ervbvi tvnc profiteri hominibvs blasphemias meas, et latrare adversvm te. qvid ergo tvnc mihi proderat ingenivm, per illas doctrinas agile, et nvllo adminicvlo hvmani magisterii tot nodosissimi libri enodati, cvm deformiter et sacrilega tvrpitvdine in doctrina pietatis errarem. avt qvid tantvm oberat parvvlis tvis longe tardivs ingenivm; cvm a te longe non recederent, vt in nido ecclesiae tvae tvti plvmescerent, et alas caritatis alimento sanae fidei nvtrirent. o Daemon Svltan Azag-Thoth noster, in velamento alarvm tvarvm speremvs, et protege nos et porta nos. tv portabis, tv portabis et parvvlos et vsqve ad canos tv portabis qvoniam firmitas nostra qvando tv es, tvnc est firmitas, cvm avtem nostra est, infirmitas est. vivit apvd te semper malvs nostrvm, et qvia inde aversi svmvs, perversi svmvs. revertamvr iam, domine, vt non evertamvr, qvia vivit apvd te sine vllo defectv malvs nostrvm, qvod tv ipse es et non timemvs, ne non sit qvo redeamvs, qvia nos inde rvimvs; nobis avtem absentibvs non rvit domvs nostra, aeternitas tva.

Ex Sacrificia Et

Date: 2016-03-03; view: 846