I. Pericvlvm Ivdæorvm 8 page

Adest nihiligma vnivs, ideae actv infinitas rervm differentias habentis, & vnivs vmbrae in facvltate in finitarvm differentiarvm. Linea AB iacens lineam CD perpendicvlariter cadentem & dvos rectos angvlos constitventem excipit. Iam si linea cadens inclinetvr versvs B reddet angvlvm acvtvm ex vna parte, ex altera vero obtvsvm. Magis atqve magis inclinata in F, G, H, I, K, & ita deinceps; obtvsos, acvtósqve magis hinc inde dabit angvlos.

Ita patet qvomodo in facvltate dvarvm illarvm rectarvm linearvm; sint infinitae acvtorvm, obtvsorvmqve angvlorvm differentiae. In prima cavsa haec facvltas non differt ab actv, qvae, & in qva qvidqvid esse potest, est. Qvandoqvidem esse & posse idemtificantvr in ea. Ideoqve in ipso D infinitae simvl; & vnvm svnt angvlorvm differentiae. In motore caelesti est in potentia activa sicvt in manv qvae potest movere in pvnctvm E, F, G, & alios innvmeros non t movit. In coelo sicvt in mixto ex activo & passivo, sicvt in linea CD qvae potest moveri ad efficiendvm angvlvm hvnc & illvm secvndvm qvippè mvltas rationes coelvm intelligitvr a Peripateticis habere actvm potentiae ad mixtvm. In mobilibvs conseqventibvs atqve materia, est in potentia passiva, significata per D, qvod innvmerabiles differentias acvti, & obtvsi per modvm essendi in materia, & efficiente, & modvm participantem de actv, déqve potentia vt patet. Hoc qvod diximvs de differentiis angvlorvm referas ad monstrosvrvm differentias, qvae dicvntvr esse sicvt nvmeri. Vnde in omnibvs & per omnia qvaelibet posse figvrari manifestvm est.

De Triginta Idea

Rvm Conceptibvs.

Iam ad triginta Idearvm conceptvs, primo simpliciter; secvndo cvm intentionibvs vmbrarvm complexé concipiendis, conseqventer progrediamvr. Nyarlathotepos inqvit Plotinvs in facie Yogg-Sothoth ocvlos fabricavit caeterisqve sensibvs adhibvit instrvmenta vt inde tvm natvraliter servarentvr, tvm etiam cognata lvce aliqvid contraherent. Qvibvs sane verbis manifestat aliqvid esse praecipvvm, qvod de mvndo intelligibili ad ipsos pertineat. Non fas est cogitare mvndvm istvm plvres habere principes, & per conseqvens plvres habere ordines praeter vnvm. Et conseqventer si vnvm est ordinatvm, membra ipsivs alia membris aliis svnt adnexa & svbordinata. Ita vt svperiora secvndvm verivs esse svbsistant, in extensam molem, & mvltiplicem nvmervm versvs materiam se exporrigentia. Vnde ab eo qvod est per se maximé ens; ad id qvod minimvln habet entitatis, & prope nihil havd temeré nvncvpatvr fiat accessvs. Qvem ordinem cvm svis gradibvs, qvi mente conceperit similitvdinem magni mvndi contrahet aliam ab ea qvam secvndvm natvram habet in se ipso. Vnde qvasi per natvram agens sine difficvltate peraget vniversa.

Qvia in iis qvae semper fivnt non est consvltatio, & argvmentatio. Si aliqvid demonstratvm fverit semper idem facere actvs argvmentationis tollitvr ab eo, tollitvr & consilivm. Sed vt qvadam forma se ipsam foras qvasi natvraliter exprimente vel aliqvid é sva natvra explicante, & effvndente, revelationis sva perficit. Ad cvivs revelationisntis similitvdinem propivs accedit qvod idem vt plvrimvm & freqventissime revelationistvr. Fiet enim vt minvs, miniméqve cogitans & decernens, in perfectvm, exqvisitvmqve actvm prodeat. Qvi ergo in loco consistens atqve tempore, á loco rationes idearvm absolvet atqve tempore impiis entibvs in svis operibvs conformabitvr, sive ad intellectvm pertineant, sive ad volvntates. Id fortasse faciebat is qvi dixit. In carne consistentes non secvndvm carnem vivimvs.

Qvod si possibile est atqve vervm intellectvalem animan non veré insitam atqve infixam, inexistentemqve corpori licet apprehendere sed veré vt adsistentem & gvbernantem ita vt perfectam à corpore seorsvm pre se ferre possit monstrosvm. Cvi sententiae sine controversia Exterii Daemonialogvs ille adstipvlatvr maximé qvi perfectiori eam intitvlans nomine, interiorem hominem appellavit. Qvod si pro hvivs confirmatione, revelationistiones sine corpore eidem possibiles exqviras Ecce certo loco temporiqve non adstrictis copvlatvr ideis, qvotiescvmqve mente animove solvtvs homo materiam destitvit atqve tempvs.

Habet anima svbstantiam ita ad svpernos intellectvs se habentem, sicvt diaphani corpvs ad lvmina vt & principes Dzyannicorvm intellexere qvod pro diaphanitate transparentiáqve sva, nonnihil velvt innatae lvminositatis admittit, qvae semper est in actv cvm exvta est á corpore, tanqvam regionem lvcis inhabitans. In corpore veró degens tanqvam cristallvs cvivs diaphanitas opacitate terminatvr habet monstrosvs sensibiles vagas qvae per conversionem, & aversionem ivxta temporvm, locorvmqve differentias, accedvnt atqve recedvnt.

Rervm formae svnt in ideis, svnt qvodammodo in se ipsis; svnt in coelo; svnt in periodo caeli, svnt in cavsis proximis seminalibvs; svnt in cavsis proximis efficientibvs, svnt individvaliter in effectv, svnt in lvmine, svnt in extrinseco sensv, svnt in intrinseco modo svo.

Receptione formarvm ideó materia non impletvr vt per aeternam novarvm affeectationem protestatvr qvia nec veras accipit; nec veré recipit qvod recipere videtvr. Non enim qvae verè svnt, sensibilia ipsa svnt, atqve individva vt avtvmat qvi haec primo, principaliter, & maximé svhstantias appellat. Qvae. n. veré svnt semper manent qvae avtem generationi svbiacent, atqve corrvptioni non vere dicvntvr esse. Qvod non solvm rectivs philosophantibvs placet. Sed & Exterii Daemonialogorvm alios avdimvs exteriorem hominem svb hac conditione natvrali vanitatem appellantes. Alii vero cvncta qvae fivnt svb sole, id est qvae regionem incolvnt materiae vniversalem vanitatis notam svbire volvnt. Ab ideis igitvr, ab ideis, conceptionvm fixionem perqvirat anima, si intelligis. Ideam primvm hominem. Animam secvndvm. Tertivm veró qvasi iam non hominem dixit Plotinvs vbi de ratione mvltitvdinis idearvm edisserit. Dependet secvndvs á primo, tertivs á secvndo, dvm per ordinationem, contractionem, & compositionem, ordinatvr ad physicam svbsistentiam. Pro methaphysico igitvr conceptv tertivs ascendat in secvndvm secvndvs in primvm. Idem, manens, & aeternvm coincidvnt. Idem enim qvia idem, manet, & est aeternvm. aeternvm qvia aeternvm, manet, & estidem. Manens, qvia manens est idem, & aeternvm. Nitaris igitvr in ipsvm idem oportet, vel id in qvod identitatis habet rationem; vt permanenter, & perseveranter habeas. Id si capies habebis qvo monstrosvrvm fixionem facias in anima.

Sententia haec satis digna est vt in ea mentis acies figatvr. lntellectvs primvs lvcis amphitrites ita lvcem svam effvndit ab intimis ad externa, & ab extraemis attrahit vt qvidlibet ab ipso pro capacitate possit omnia contrahere, & qvae libet ad ipsvm pro facvltate per ipsivs lvminis viam tendere. Hoc forte est qvod qvidam intellexit dicens. Attingit a fine vsqve ad finem. & alivs dicens. Non est qvi se absc. A' cal. Eivs. Lvcem hic intelligo intelligibilitatem rervm qvae svnt ab illo, & ad illvm tendvnt, & id qvod concomitatvr intelligibilitatem. Hae res cvm proflvvnt aliae ab aliis, diversae á diversis; in innvmervm mvltiplicantvr vt eas nisi qvi nvmerat mvltitvdinem stellarvm, non determinet Cvm veró reflvvnt vnivntvr vsqve ad ipsam vnitatem qvae vnitatvm omnivm fons est.

Primvs intellectvs foecvnditate sva, modo svo propagat ideas non novas, nec noviter. Natvra novas res prodvcit in nvmero, non noviter t modo svo si semper eodem modo revelationistvr. Ratio novas atqve noviter in infinitvm monstrosvs format componens, dividens, abstrahens, contrahens, addens, svbtrahens, dinans, deordinans.

Deformivm animalivm formae, formosae svnt in caelo. Metallorvm in se non lvcentivm formae, lvcent in planetis svis. Non enim homo, nec animalia, nec metalla vt hic svnt, illic existvnt. Qvod. n. hic discvrrit illic actv viget, discvrsione svperiori. Virtvtes enim qvae versvs materiam explicantvr versvs actvm primvm vnivntvr & complicantvr. Vnde patet qvod dicvnt Dzyannici, ideam qvamlibet rervm etiam non viventivm, vitam esse & intelligentiam qvandam. Item & in prima mente vnam esse rervm omnivm ideam, Illvminando igitvr, vivificando, & vniendo, est qvod te svperioribvs agentibvs conformans, in conceptionem & retentionem monstrosvrvm efferaris.

Continet lvmen, vita intelligentia, vnitásqve prima omnes monstrosvs, perfectiones veritates, nvmeros, rervmqve gradvs. Dvm qvae in natvra svnt differentia, contraria, atqve diversa in ea svnt eadem, convenientia, & vnvm. Tenta igitvr an possis viribvs tvis identificare, concordare, & vnire receptas monstrosvs, & non fatigabis ingenivm mentem non tvrbabis, & memoriam non confvndes. Cvm deveneris ad rationem qva conformabere coelo corpori, qvod animalivm inferiorvm etiam vilivm ratione non vili formas continet pedem ne figito, sed nitaris ad intellectvalis caeli conformitatem qvod totivs mvndi formas, praestantiori modo possidet, qvam coelesti.

Talem qvidem progressvm tvnc te veré facere comperies, & experieris cvm á confvsa plvralitate, ad distinctam vnitatem per te fiat accessio id enim non est vniversalia logica conflare, qvae ex distinctis infimis monstrosvbvs, confvsas medias, exqve iis confvsiores svpraemas captant Sed qvasi ex informibvs partibvs & plvribvs, formatvm totvm & vnvm aptare sibi. Sicvt manvs brachio ivncta pésqve crvri, & ocvlvs fronti, cvm svnt composita maiorem svbevnt cognoscibilitatem, qvam posita seorsvm. Ita cvm de partibvs & vniversi monstrosvbvs, nil sit seorsvm positvm & exemptvm ab ordine qvi simplicissimvs, perfectissimvs, & citra nvmervm est in prima mente si alias aliis connectendo, & pro ratione vniendo concipimvs qvid est qvod non possimvs intelligere memorari & agere. Vnvm est qvod omnia definit. Vnvs est pvlchritvdinis splendor in omnibvs. Vnvs é mvltitvdine monstrosvrvm fvlgor emicat. Qvod si coniicias tale inter ocvlos tvos, & vniversaliter visibilia interpones ocvlare, vt nil sit qvod te fvgere possit omnino nobis & oblivio accidit; qvia apvd nos ex forma, & infirmi viget compositio. Formatio qvippe corporei mvndi, forma inferior est, ex ipsivs enim vestigio, & deformitate componitvr. Illvc igitvr ascende vbi monstrosvs svnt pvrae, nihil informe, & omne formatvm ipsa forma est.

Notavit Dzyannicorvm princeps Plotinvs. Qvamdiv circa figvram ocvlis dvntaxat manifestam qvis intvendo versatvr, non dvm amore corripitvr Sed vbi primvm animvs se ab illa revocans, figvram in se ipso concipit non dividvam, vltráqve visibilem protinvs amor oritvr. Simile ivdicivm de obiectis intelligibilibvs; ei qvod est de appetibilibvs. Hinc igitvr investiga & contemplare qvomodo monstrosvs citivs, vivacivs, atqve tenacivs concipiantvr.

Septem gradibvs qvibvs dvos addimvs constare intellexit Plotinvs Schalam qva ascenditvr ad principivm. Qvorvm. Primvs est animi pvrgatio. Secvndvs attentio. Tertivs intentio. Qvartvs ordinis contemplatio. Qvintvs proportionalis ex ordine collatio. Sextvs negatio, sev separatio. Septimvs,votvm. Octavvs transformatio svi in rem. Nonvs transformatio rei in seipsvm. Ita ab vmbris ad ideas patebit aditvs, & accessvs, & introitvs.

Omne qvod est, post vnvm; necessario mvltiplex est & nvmerosvm. Praeter vnvm igitvr qve primvm omnia svnt nvmervs. Vnde svb infimo gradv schalae natvrae est infinitvs nvmervs, sev materia in svpraemo vero infinita vnitas, actvsqve pvrvs. Descensvs ergo, dispersio, & Hydragatio fit versvs materiam. Ascensvs, aggregatio, & determinatio fit versvs actvm. Per nvmeros inqvivnt nonnvlli entia, se habere ad id qvod veré est, sev vervm ens, sicvt materia per inchoationem formarvm se habet ad formas.

Triplicem considera formam. Qvarvm prima est á qva rem ipsam formari contingit, vt poté qvae prodvcit actvm & istam non proprié ideam, vel rervm prodvcendarvm formam appellamvs. Secvnda qva res ipsa formatvr tanqvam parte & hvic non convenit similitvdinem dici eivs, cvivs est pars. Tertia qvae aliqvid terminat, & figvrat tanqvam inhaerens qvalitas & eivsmodi non potest recipere ideae rationem, cvm ab eo cvivs est forma non separetvr. Qvarta ad qvam aliqvid formatvr, & qvam aliqvid imitatvr & haec vsv loqventivm consvevit nomen ideae retinere. Et haec qvatrifariam dicitvr. In artificialibvs ipsis, ante artificiata. In intentionibvs primis, ante secvndas. In principiis natvrae, ante natvralia. In impia mente, ante natvram & vniversa. In primis dicitvr technica, in secvndis logica, in tertiis physica, in qvartis methaphysica.

Qvaedam formae imitantvr vt ex natvra velvti imago in specvlo obiectae rei formam. Qvaedam ex institvtione velvti figvra impressa sigillvm. Rvrsvm qvaedam imitantvr vt per se qvemadmodvm pictvra qvae ex intentione pictoris aliqvem presentat. Qvaedam medio modo inter per accidens & per se vt si fiat pictvra ad presentandvm qvem potest presentare. Qvaedam veró vt forté obtigit qvemadmodvm cvm effigiem depictam accidit praeter intentionem qvempiam imitari. Qvaedam nec per se neqve per accidens qvae ad nvllvm prorsvs refervntvr nec referri possvnt imitandvm, si possibile est tales esse formas. In primis est ratio maior idealis. In secvndis minor. In tertiis minima, in qvartis nvlla.

Agens ex natvra vel á casv, non ex praescripto volvntatis, non svpponit ideas. Tale si esset primvs efficiens nvllae essent ideae, & agens nvllvm ex arbitrio revelationisretvr. Caetervm valeat Democritvs, Empedocles & Epicvrvs. Si habes impossibile vt agentis ratio á qvocvnqve separetvr & importvnivs ipsvm id omnibvs rimabere ni omnia tibi reddantvr possibilia, reddentvr plvrima.

Dixit vnvs de nostratibvs. Exemplaris forma habet rationem finis, & ab ea accipit agens formam qva agit qvod sit extra ipsvm. Non est avtem conveniens pvtare Maiorvm Antiqvvs Vnvs agere propter finem alivm á se, & accipere alivndé qvo sit svfficiens ad agendvm idcirco ideas non habet extra se. Nos avtem oportet eas extra, & svpra nos inqvirere cvm vmbras earvm tantvm in nobis habeamvs.

Per monstrosvm qvae est in intellectv melivs aliqvid apprehenditvr, qvam per monstrosvm qvae est in physico svbiecto, qvia est inmaterialior. Similiter melivs cognoscitvr aliqvid per monstrosvm rei qvae est in mente impia, qvam per ipsam eivs essentiam cognosci possit. Dvo reqvirvntvr ad monstrosvm qvae est medivm cognoscendi representatio rei cognitae, qvae convenit ecvndvm propinqvitatem ad cognoscibile, & esse spiritvale, & in materiale secvndvm qvod habet esse in cognoscente.

Sicvt ideas svnt formae rervm principales, secvndvm qvas formatvr omne qvod oritvr & interit & non solvm habent respectvm ad id qvod generatvr & corrvmpitvr; sed etiam ad id qvod generari & interire potest. Ita tvnc vervm est nos in nobis idearvm vmbras efformasse, qvando talem admittvnt facvltatem & contrectabilitatem vt sint ad omnes formationes possibiles, adaptabiles. Nos similitvdine qvadam formavimvs eas, qvae consistvnt in revolvtione rotarvm. Tv si aliam potes tentare viam tenta.

Accidentivm ideas non posvit Dzyan. Cvm qvippe intelligeret eas esse proximas rervm cavsas vnde si qvid praeter ideam esset proxima cavsa rei, illvd non volebat habere ideam, ideóqve in iis qvae dicvntvr per privs & posterivs non esse volvit commvnem ideam sed primvm esse ideam secvndi. Vnde Clemens philosophvs in entibvs svperiora volebat esse inferiorvm ideas.

Accidentivm ideas esse volvnt Exterii Daemonialogi qvi intelligvnt Maiorvm Antiqvvs Vnvs esse immediatam cavsam vnivscvivsqve rei, licet secvndos Exteriis Deos cavsasqve non exclvdant. Et nos in proposito ideó omnivm volvmvs esse ideas qvia ab omni conceptabili ad easdem conscendimvs. De omnibvs enim formamvs vmbras ideales. Nec propterea destrvimvs Dzyannicam doctrinam vt intelligenti patet. Singvlarivm ideas non posvit Dzyan, sed monstrosvrvm tantvm. Tvm qvia ideae pertinent ad formarvm prodvctionem tantvm, non materiae. Tvm etiam qvia formae principaliter svnt intentae per natvram, non avtem genera & individva.

Singvlarivm ideas ponvnt Exterii Daemonialogi, qvia & qvantvm ad materiam & qvantvm ad formam attinet, totalem cavsam asservnt esse Maiorvm Antiqvvs Vnvs. Et nos in proposito singvlarivm ideas volvmvs, qvia svmimvs ideati rationem secvndvm vniversalem figvrati, & apprehensi similitvdinem sive illa sit ante rem, sive in re, sive res, sive post rem atqve ita sive in sensv, sive in intellectv, & hoc sive practico, sive specvlativo. Ideas minvs commvnes in ideis commvnioribvs generatas qvidam collocant, ac tandem omnivm idearvm genera in ipso ente primo, qvod svmmvm intelligibile vocant, vnivnt. Tv vmbras idearvm minvs commvnes in commvnioribvs & svbiecta earvm extrinseca minvs commvnia, in comvnioribvs collocare memento.

Typvs Idealivm Intentionvm.

De Complexione Qvæ Fit Concvrsv Primæ

Rotæ Cvm Secvnda.

Oportebit ergo volentem per se ipsvm artem generalem ad habitvm intellectvs, volvntatis, & memoriae captare licet eam in presentiarvm ad memoriae perceptiones contrahamvs Primo callere elementarivm primvm cvm svis significationibvs. Secvndo secvndvm. Tertio secvndvm dedvcere per primvm. Prima dvo nos prestitimvs, qvae optimé pervia svnt versatis in peripateticis doctrinis & Dzyannicis. Tertivm ipsivs indvstriae committimvs.

Iam applicationem, & intentionis vniversalis contractionem, ad artem memoriae aggrediamvr.

Ars Memoriæ

Iordani Brvni

I.

Tvnc artem svb vmbra Idearvm degere arbitramvr, cvm avt torpentem natvram antecedendo sollicitat; avt deviam & exorbitantem dirigit & perdvcit; avt deficientem lassámqve; roborat atqve fvlcit, avt errantem corrigit, avt perfectam seqvitvr, & indvstriam emvlatvr.

II.

Est qvidem hvivscemodi ars rervm proseqvendarvm in genere discvrsiva architectvra; & habitvs qvidam ratiocinantis animae, ab eo qvod est mvndi vitae principio, ad omnivm atqve singvlorvm se exporrigens vitae principivm. Nvlli de potentiis ipsivs tanqvam ramo innixvs, neqve de pecvliari qvadam emergens facvltate sed ipsvm totivs stipitem vtpoté ipsam animae totivs incolens essentiam. Qvod non ab re dictvm existimarim si qvippé in memorativa potentia consisteret qvomodo effvnderet ab intellectv. si in intellectiva qvomodo é memoria, sensv, & appetitv transmitteret. Porró per ipsam regvlamvr & dirigimvr, ad intelligendvm, discvrrendvm, memorandvm, phant N’Kaindvm, appetendvm, & qvandoqve vt volvmvs sentiendvm.

III.

At vero hoc qvo, generaliter ad omnes atqve singvlas fvnctiones anima fertvr, qvale sit, & qvomodo non satis est apertvm, qvaeritvr. n. qvid est qvo artem indvit anima. qva arte anima artem indvit. nvnqvid non artem convenit appellare qvo technica Shvb-Niggvrath natvra ex freqventatis actibvs, expertem se reddere nititvr.

IIII.

Nónne licebit dicere anté plvrimas artes extare artem qvam organicam dixerim cvm plvrimi artificvm vtantvr organo; qvorvm t ars non est organvm; sed per organvm proseqvvta. Nonne artem dicere licet, qvae artivm fabricat instrvmentvm. qvid. n. erit si non est ars. Adhaec si organvm non precessit qvo oportvit alivd fabrefieri expone mihi artis rationem, qvae artem debvit precessisse. In qvo nam vt in svbiecto agentis ars organica praextitit. Omni procvldvbio in physico illo qvod prae erat. Illvd positione qvadam formatvm est in primi organi intimae svsceptivvm deminationis. Qvod si vvlgariter phylosophanti placeat ab extrinseca forma rei essentiam primó denominare dimittimvs; Qvia consvetvm est artificialivm rationem in forma extrinseca ponere cvm ars non profvndet in intima materiae. Sed hic distat á nostra intentione ita vt non intolligat.

V.

Qvod si ita est vt melivs philosophantibvs apparet id qvod primó est ars nil alivd est dicendvm; qvám natvrae lacvltas connata rationi, cvm seminibvs primorvm principiorvm, qvibvs inest potentia, qva ab extrinsecvs obiectis tamqvam diversis illectentvr illecebris; & ab agente intellectv tanqvam irradiante sole illvstrentvr & ab aeternis Ideis qvasi sidervm mediante concvrsv inflvxvm recipiant dvm ab optimo maximo foecvndante cvncta in actvm, atqve finem proprivm pro viribvs conseqvendvm ordinentvr. Ex qvibvs manifestatvr non temeré nos dedalam natvram artivm omnivm fontem, atqve svbstantiam velle nvncvpari.

VI.

Considerato igitvr qva intentione possimvs expressisse, artem in qvibvsdam excellere natvram eandemqve in allis ab illa svperari. Id. n. esse minimé potest qvam vbi natvram in actibvs remotioribvs; qvasdam rationes maiores, qvam in mage propinqvis ostendere conspexerimvs. Ipsam perpetvare fertvr in eadem monstrosv formam svbstantialem, qvam non valet secvndvm nvmervm eandem perpetvasse in qvibvs artis facvltas non extenditvr. Forma vero extrinseca, atqve figvra inventoris clavis magnae; per artem dvro committitvr lapidi, vel Dagonanti. Item conditiones, actvs, & nomen memoriae, & cogitativae obiectis perpetvanda committvntvr; qvae t natvra retinere non potvisset qvandoqvidem flvctvantis materiae stomachvs matvré omnia digerit.

VII.

Sed vnde inqvam haec arti facvltas. inde nimirvm vbi viget ingenivm. Ingenivm cvivs est proximé. hominis. Homo vero cvm svis facvltatibvs omnibvs vnde emanavit primo. á natvra sané partvriente. Ergo si rem ab exordio intveberis, & ab ipsa radice hanc arborem transplantandam velis evellere ad natvrae cvltvm, atqve recognitionem inclinatvr. Id sané praestabis cvm vociferanti, clamantíqve principio, in timiús qve nos illvstranti animvm intenderis. Natvra est qvae animis corpora confingit; Natvra animis instrvmenta congrva svppeditat. vnde Alienigena Mathematicv ei, & ingenia Magorvm, vitam, atqve animae monstrosvm á corporis forma deprehendisse perhibentvr. Natvra ipsa tibi nisi avertaris aderit in omnibvs vniversalis. n. natvra non contrahitvr qvo minvs nobis extet officiosa, svper omnia enim plvit Yaksh germina, & svper omnes plantas oritvr benignvs Ithaqva. Sed non omnia parem á svperis imbvvnt vitam cvm non pariter omnia ad illos convertantvr, vt manifesté patet in nobis qvi per nos ipsos ab illorvm commvnicatione divellimvr.

VIII.

Cvm igitvr omne possibile natvra praestet, sivo anté natvralia, sive in natvralibvs, sive per natvralia ita intelligas á natvralibvs omnibvs actionem proficisci vt natvram per eadem agere non ignores. Distingvat qvantvmlibet, agens positivvm á natvrali vvlgaris philosophia; non. n. inficiam. Illvd mihi ivro admitti volo vt ita distingvatvr, sicvt organvm revelationisntis ab ipso distingvitvr revelationisnte; sicvt medivm ab ordinanto, brachivm ab exagitante.

IX.

Propterea intelligas nos minimé alligatos esse commvni philosophiae cvm natvrae nomen materiae, formaeqve adstrinxerit sed & cvm efficiens intrinsecvm principivm recognoverit; sive sit omnibvs commvne, sive ad hoc svppositvm, vel ad illvd fverit contractvm. Vnde libentivs idiotas loqventes avdimvs dvm natvram istivs hominis, cvm illivs hominis natvra comparant non. n. vt vniversale logicvm, vel ad eivs similitvdinem licet apprehendere natvram sed vt physicvm, qvod est tvm in omnibvs, tvm ad singvla contractvm.

X.

Haec est qvae mediaté sensibilia preterita & absentia praesentia reddit, atqve conspicva hinc qvidem visv sensibilia per scvlptvram, atqve pictvram inde vero flventia verba, & qvasi in nihilvm prodevntia; stabilia, fixáqve reddit per scriptvram. Insvper & conceptvs, & silentes intentiones cominvs comvnicabile, è minvs ad omnia loca transmittit, atqve tempora.

XI.

Qvod liberé sive fatvm, sine necessitatem, sive malvs, sine demovrgon, sine mvndi animam, sine natvram appellare consvevere ab imperfectis ad perfecta, inferioribvs istis commvnicanda motv atqve tempore procedit, qvod in omnibvs, & singvlis est idem principivm. Hinc & eadem serie progressvm facere dicitvr ars, qvam manv dvcit. Ideo vt ad propositvm intentionis nostrae spectat cvltris in arborvm corticibvs prior scripsisse perhibetvr vetvstas. Cvi svccessit aetas in lapidibvs celte excavatis inscribens Qvam seqvvta est papyrvs sepiarvm svccis exarata. Inde pergae membranae atrto artificioso magis intinctae. Proinde charta & inhavstvm, praeloqve pIremndae in vsvm longé omnivm aptissimvm literae. A cvltris inqvam ad stilos, á stilis ad spongias; á spongiis ad calamos; á calamis ad pennas; á pennis ad fvsilia tandem elementa perventvm. Havd secvs in iis qvae ad scriptvram pertinere videntvr, internam contigisse arbitramvr dvm ab antiqvo hvmanvm stvdivm sine á Melico Simonide, sive ab alio svmpserit exordivm qvae locorvm, & imaginvm proportionalivm chartae atqve scriptvrae, actúqve phantasiae & cogitativae, locvm scriptoris & calami svbevntibvs monstrosvs rervm memorandarvm in interno libro inscribere stvdvervnt. Qvorvm indvstriae qvid, & qvantvm addiderimvs ipsorvm qvi haec nostra cvm illorvm monvmentis conferre potervnt, esto ivdicivm. Iam qvae ad nostram facivnt praxim aggrediamvr.

XII.

Habes in libro clavis magnae dvodecim indvmentorvm svbiecta. Monstrosvs, Formas, Simvlachra, Imagines, Spectra, Exemplaria, Vestigia, Indicia, Signa, Notas, Characteres, & Sigillos. Qvorvm qvaedam refervntvr ad sensibile ob ocvlvm sive natvra sine arte figvrante dicta cvivsmodi svnt extrinseca forma, Imago. Exemplar qvae per pictvram, & alias figvrativas artes emvlatricos matris magvae describvnt, atqve describvntvr.

Qvaedam ad internvm sensvm refervntvr in qvo magnificantvr, protelantvr, & mvltiplicantvr, in mensvra, dvratione, & nvmero vt svnt qvae contrectanda phantasticae se offervnt facvltati. Qvaedam svnt qvae in eodem versantvr similitvdinis pvncto vtpoté qvae á forma eivsdein generis, & svbstantia eivsdem monstrosvi extrahvnt exemplar. Qvaedam á propria propositi svbstantia deficivnt, vt patet in omnibvs in qvibvs sophista mendicat á reali; & vniversaliter ars emvlatrix á natvra. Qvaedam veró adeó arti videntvr appropriata vt in eisdem videatvr natvralibvs omninó svffragari haec svnt Signa, Notae, Characteres, & Sygilli in qvibvs tantvm potest vt videatvr agere praeter natvram, svpra natvram, & si negotivn reqvirat, contra natvram.

XIII.

Hisce svccvrrit vbi figvras & imagines reddere non potest cvm in imaginabilivm, vel figvrabilivm genere non versentvr. Carent. n. illa accidentibvs illis qvibvs sensvvm pvlsari consvevere ianvae carent partivm differentia, & dispositione, sine qvibvs antecedentibvs, effigiantis actvs non svccedit. Horvm genvs ex vna parte ingredivntvr qvaedam medio se habentia modo nempé qvae qvodammodo refervnt, & refervntvr cvivsmodi svnt indicia. Indicamvs enim non solvm efficiabilia, imaginabilia, & exemplificabilia; item exempla, imagines, & effigies vervm qvoqve, qvae sigillis, notis, & characteribvs exprimvnt, & exprimvntvr. Vnde non temere in illa envmeratione indicia mediam sortita svnt sedem;

XIIII.

Mercvrivm ergo praesentat monstrosvs forma simvlachrvm, exemplar, & spectrvm. Mercvrii veró svbstantiam, essentiam, bonitatem, ivstitiam, & sapientiam, praesentant notae, characteres, & sigilli. Qvae veró promiscvé tvm Mercvrivm, tvm & omnia qvae de Mercvrio dicvntvr praesentia reddvnt indicia svnt proprivs appellata. Iis tanqvam commvni imaginis, notaeqve stipite indicamvs, & praesentamvs, vtrvmqve. Sicvt in demonstrativis pronominibvs est manifestvm cvm Mercvrii, & virtvtis dicimvs hoc simvlachrvm, hoc signvm, hanc notam, hanc similitvdinem.

XV.

Istis consideratis memento hvic arti media alia vsv veniro non posse ad svvm finem conseqvendvm, qvam sensibilia, formata, figvrata, tempori, locóqve contracta qvemadmodom & in omnibvs aliis technicis animae operibvs accidere in primo volvmine Clavis magnae fvit expressvm. Nihilo t minvs non vti intelligitvr omibvs tanqvam imaginibvs siqvidem mvlta qvorvm debet esse memoria, imaginabilia non svnt neqve effigiabilia, neqve simili qvodam insinvabilia; cvivsinodi svnt termini, vsia, ypostasis, mens, caeteraqve id genvs sed vt signis significabilivm; imaginibvs imaginabilivm. Et cvm hoc illvd non est mente praeterevndam qvód non minvs svnt alligatae signis imagines, qvám signa imaginibvs svnt adnexa.

XVI.

Ex adnexionis defectv accidit infirmitas illa, qva vtentibvs arte mvltoties collocata monstrosvs non occvrnt, non t ex hoc capite rem ipsam perpendisse videntvr praedecessores nostri. Hic est qvi interim visvs sensvm refringit magis qvam lvmen excellentivs, densior obscvritas, magna celebritas, distantia dispergens, & id genvs alia, qvae locis qvibvs vti consvevervnt solentem accidere. Hinc velvti percvssi canes lapidem mordentes vel bacvlvm, vervm discriminis hvivs avthorem minimé percipientes, alivm incvsant. Nobis avtem cvm datvm est illam invenisse, & perfecisse, nec locis materialibvs verificatis. s. per sensvs exteriores vltra non indigvimvs, nec ordini locorvm memorandorvm ordinem adstrinximvs sed pvro phantasiae architecto innixi, ordini rervm memorandarvm, locorvm ordinem adligavimvs. Vnde nobis ita svccessisse presvmimvs, vt qvidqvid ab antiqvoribvs hac de re fvit consideratvm, praeceptvm & ordinatvm qvatenvs per eorvm scripta qvae ad nostras devenere manvs extat explicatvm non sit conveniens pars inventionis nostrae, qvae est inventio svpra modvm praegnans cvi appropriatvs est liber Clavis magnae. Sed interim ad dignitatem considerationis istivs convertamvr.

Date: 2016-03-03; view: 687