Wspomnienia o Śrila Prabhupadzie 1

Pierwsze wrażenie jakiego doznałem widząc Śrila Prabhupada to Jego otwartość. Spotkałem Go w Jego pokoju na 26 Alei. Już wcześniej kontaktowałem się z niektórymi z Jego uczniów, którzy czcili Go, a że według mnie byli oni zacnymi ludźmi, więc naturalnie myślałem, iż jest On jakąś szczególnie ważną osobą. Przyprowadzono mnie do Jego pokoju, gdzie zostałem Mu przedstawiony. Zanim Go spotkałem, nie wiedziałem czego dokładnie mogę oczekiwać, choć z pewnością nie spodziewałem się, że będzie siedział, ot tak sobie, na posadzce, za kufrem. Rozmawiał wtedy na temat rozwoju niedawno zawiązanej społeczności farmowej w New Vrindavana i przedstawił Swą wizję kilku obecnym wielbicielom.

Siedziałem wówczas z tyłu i po jakimś czasie jeden z wielbicieli wyciągnął mnie na przód, przed to grono osób i przedstawił Śrila Prabhupadzie: ,,To jest taki a taki bhakta z Buffalo''. Śrila Prabhupad spojrzał na mnie i pierwszą rzeczą jaką powiedział było: ,,Dziękuję ci bardzo.'' Pomyślałem: przecież ja nic szczególnego nie zrobiłem, dlaczego On mi dziękuje? Dziękował za to, że przychodziliśmy by brać udział w słuchaniu i zadawaniu pytań. Pierwszą okazją by porozmawiać było spotkanie studentów na Uniwersytecie w Buffalo w 1969 roku. Dano mi możliwość bycia kierowcą Śrila Prabhupada, gdy udawał się na swe poranne spacery. Byłem świadomy, że teraz jesteśmy w Buffalo i niedaleko znajdują się wodospady Niagara, będące atrakcją turystyczną. Udanie się tam zabierało jedynie 40-45 minut jazdy samochodem. Śrila Prabhupad siedział z przodu, a ja obok Niego, na innych siedzeniach siedzieli jacyś inni wielbiciele. Zwróciłem się wtedy do Niego: ,,Śrila Prabhupad” ....ech... wtedy chyba jeszcze nazywaliśmy Go Swamiji. ,,Swamiji czy nie chciałbyś się udać nad wodospad Niagara, to niedaleko.'' Śrila Prabhupad przechadzał się tam i z zadowoleniem spoglądał na opadającą wodę. Odtąd codziennie z kilkoma wielbicielami wybieraliśmy się na spacery. Uderzającą rzeczą w tym wszystkim było chłopięce niemal zachowanie Śrila Prabhupada. Przypominał On małego chłopca. Wciąż rozglądał się z niesamowitym zaciekawieniem, otwarty na świat, jak gdyby zawsze się uczył. Większość starszych osób wycofuje się z życia światowego, zamyka się w sobie, lecz specyficzną cechą Śrila Prabhupada był Jego młodzieńczy duch, z którym dociekał wciąż nowych rzeczy. Przypomina mi to też jedno wydarzenie, około rok później, w Londynie. Zostałem tam wysłany na osobiste polecenie Śrila Prabhupada i moją służbą było masowanie Go. Była to bardzo słodka służba, na którą tak naprawdę nie zasłużyłem, ale tak czy inaczej została mi dana.

W jakiś sposób Śrila Prabhupada zadowalało to co robię i kiedy spytałem czy to jest w porządku i czy powinienem kontynuować, potwierdził On, że dobrze i mogę robić tak nadal. Robiłem to dość silnie, dociekałem więc: ,,czy nie za mocno?''. Odparł: ,,Nie, możesz to robić mocniej.'' Masaże dawałem codziennie. Około 11-tej rano wchodziłem na piętro do Jego apartamentu na szczycie tylnych schodów. Było to w rezydencji Johna Lennona. Śrila Prabhupada wołał wtedy na mnie ,,Śmiało, chodź.'' Pewnego dnia siedział On tak prosto, zazwyczaj był On wyprostowany co znów przypominało mi małego chłopca, jednakże szczególnie wtedy czułem, iż był niczym małe dziecko, nad którym roztaczałem opiekę. Pewnego dnia wmasowywałem olej w powierzchnię między palcami Jego stóp. Nagle ogarnęło mnie wspomnienie z czasów kiedy moja matka mnie kąpała. Powiedziałem więc, iż przypomina mi to sytuację gdy moja matka kąpała mnie kiedy byłem dzieckiem. Śrila Prabhupad odparł: ,,Tak, to co robisz jest matczyną pracą.''

Wówczas nadszedł czas opuszczenia Londynu przez Śrila Prabhupada. Będąc przywiązanym, chciałem się z Nim koniecznie udać do Stanów Zjednoczonych, by kontynuować swą służbę. Wtedy to jeden z jego sług, sekretarz powiedział mi, że wybrano już osobę, która będzie masażystą, więc nie powinienem Śrila Prabhupada dłużej kłopotać prośbami o udanie się z Nim, ponieważ pytałem o to wielokrotnie, a On odpowiadał ,,Zobaczymy czego chce Kryszna'', nigdy nie odrzucił mojej prośby. Wówczas Jego sługa, Purusottama powiedział bym nie zawracał głowy Śrila Prabhupadzie. Było mi trochę przykro. Jadąc samochodem sam na sam ze Śrila Prabhupadem zwróciłem się do Niego: ,,O, Prabhupada Twój sługa powiedział, że Upendra będzie Ci teraz robić masaże''. Śrila Prabhupada milczał, co dla mnie oznaczało, że to prawda. Była to trochę nietypowa, krępująca sytuacja, gdyż Śrila Prabhupad wiedział, iż chcę z Nim pojechać, ale nie pozwolono mi. Zdawałem sobie sprawę, że sytuacja jest niezręczna, więc zmieniłem temat. Spytałem: ,,Śrila Prabhupad, czy Upendra jest dobrym chłopcem?'' Chciałem zmienić temat rozmowy, aby Śrila Prabhupad nie czuł się w jakikolwiek sposób skrępowany. Wtem odwrócił się On do mnie, spojrzał mi prosto w oczy i powiedział: ,,Nie tak dobrym jak ty.'' Słowa te weszły w głąb mojego serca. W taki sposób On nas chwytał, kradł nasze serca. Działo się to około dwa tygodnie przed Jego wyjazdem (zatrzymał się w Londynie na 3 miesiące i codziennie Go masowałem)- ,,Opuszczasz nas wkrótce Śrila Prabhupada''- powiedziałem- ,,cóż uczynimy bez Ciebie''. Stał się On bardzo poważny, trzeźwy. ,,Nie, nie''- odparł- ,,jest tu Mukunda, Gurudasa, Syamasundara''. Spostrzegłem, że Śrila Prabhupad przestał być rozluźniony. Zastanawiałem się jak Go zrelaksować. ,,Tak Śrila Prabhupad, jesteś takim dobrym chłopcem, będziemy tęsknić za tobą.'' Uśmiechnął się tylko i powrócił do swego odprężonego nastroju. Więc był On niczym dobry chłopiec. Nawet kiedy tylko siedział, widać było Jego otwartość i prostotę. Oczywiście potrafił jednocześnie być bardzo silna osobą. Zwykle jednak, gdy brał masaże był bardzo rozluźniony i otwarty. Czasem gdy przychodziliśmy po instrukcje czy coś takiego, stawał się bardziej poważny, czasami nas karcił.''

Date: 2016-03-03; view: 756