Szczęście płynie z wypełniania woli Pana

„Wielkim trudem jest samorealizacja dla tego, kto posiada nieokiełznany umysł. Ten natomiast, kto opanował umysł i kto stosuje odpowiednie środki, ten może być pewien sukcesu. Takie jest Moje zdanie.”

Jest tu poruszonych kilka kwestii. Jedną z nich jest to, że rośliny też odczuwają. Zostało to udo­wodnione przez hinduskiego naukowca, którego znał Śrila Prabhupada. Zrobił on eksperyment, który polegał na tym, że podłączył do rośliny elektrody i w chwili, gdy roślina była ścinana, maszyna wska­zywała zakłócenia. Było to jak krzyk, niemy krzyk. Zostało też udowodnione, że dziecko w formie em­briona w łonie, nawet jeśli ma kilka miesięcy, czu­je gdy jest usuwane. To jest całkiem logiczne, gdyż dziecko w łonie jest z pewnością bardziej zaawan­sowane niż drzewo. Ale z powodu zadowalania zmysłów ludzie nie dbają o to, że umieszczają in­nych w sytuacji pełnej cierpienia. Dlatego widzimy, że cały ten materialny świat nie jest odpowiednim miejscem dla dżentelmenów. Powinniśmy więc zakończyć nasz interes tutaj i wydostać się. To będzie łatwe do zrobienia, jeśli po prostu zgodzi­my się wypełniać wolę Boga. Powinniśmy modlić się: ,,Proszę kieruj mną. Teraz jestem podporząd­kowany". Jeśli będziemy się szczerze modlić w ten sposób, wtedy z pewnością Kryszna wskaże nam czego chce. Następną kwestią, którą chciałbym poruszyć jest natura zwierząt. Widzimy, że są one bardzo zdegradowane. Cały czas myślą tylko o jedzeniu i spaniu. Dlatego Śrila Prabhupad wspomina, że mogą być wytrenowane przez kontrolowanie ich jedzenia i spania. Nawet węża można kontrolować za pomocą mantry. Ale zazdrosnego człowieka nikt, w żadnych okolicznościach, nie jest w stanie kontrolować. Dlatego widzimy, że praktycznie czło­wiek jest najbardziej szkodliwy ze wszystkich stwo­rzeń. Przeczytajmy więc coś na temat człowieka. (Maharadża czyta następne wersety). Widzimy tu, że obraz istoty ludzkiej nie wydaje się różnych od zwierząt. Ale jest kilka korzyści. Jedną z nich jest to, że żywa istota nie musi cały czas jeść. Możemy jeść dwa trzy razy dziennie i jest to wystarczające. Widzimy, że krowy, czy inne zwierzęta cały czas jedzą. Spędzają swój cały czas na poszukiwaniu pożywienia lub jedząc. Oznacza więc to, że istota ludzka ma więcej czasu i może użyć go w inny sposób.

Inną korzyścią, którą tu widzimy jest to, że lu­dzie są bardziej w pasji. Jest to korzystne o tyle, że jest lepsze od bycia w ignorancji. Lecz wciąż, po­mimo tych wszystkich korzyści, bez dojścia do punktu świadomości Boga pozostają swego ro­dzaju zwierzętami. Śrila Prabhupad zauważa tu­taj, że ponieważ istoty ludzkie są w pasji i są men­talne, to nie mogą nawet cieszyć się takim spoko­jem jak zwierzęta. Wciąż czegoś poszukują, ponie­waż są zawsze niespokojne. Nie są w stanie nawet odpowiednio cieszyć się takimi czynnościami jak zwierzęta. Dlatego nie powinniśmy być przywią­zani do komfortów życia. Oczywiście prawdziwą korzyścią jest to, że ponieważ mamy rozwiniętą świadomość, może­my rozróżniać pomiędzy tym, co jest dobre, a co złe. Ale w rzeczywistości nie mamy wiary w to, że czynienie tego, co jest dobre naprawdę nas uszczę­śliwi. Ponieważ w innym wypadku bardzo proste jest działać właściwie i nie będziemy mieć żadnych problemów robiąc to, czego się od nas oczekuje.
Nie jesteśmy przekonani odnośnie tego punk­tu, dlatego wciąż stwarzamy nasz własny proces. Skoro tylko będziemy mieli silne przekonanie, że wypełnianie woli Boga uszczęśliwi nas, wtedy nie będzie żadnych przeszkód w podążaniu za Jego wolą. Ale nie mamy wiary, że wypełnianie Jego woli da nam najwyższą satysfakcję. Dlatego próbu­jemy stworzyć sobie skróty, by dojść do punktu bycia szczęśliwymi. Wszystko komplikujemy i utrudniamy. Dlatego mówimy, że wiara jest jedyną rzeczą, która jest potrzebna. Jeśli mamy silną wiarę, to Bóg będący w naszym sercu pomoże nam zrozumieć co powinniśmy robić. Skieruje nas do Swego reprezentanta. Objawi nam Swoją wolę poprzez pisma Święte. Dlatego zrobimy namacal­ny postęp w życiu duchowym i dojdziemy do punk­tu bycia prawdziwie szczęśliwymi. Ale nie mamy żadnej wiary i dlatego boimy się podjąć ten proces poważnie. Kryszna bardzo łaskawie zesłał Swego reprezentanta w osobie A.C. Bhaktivedanty Swa­miego Śrila Prabhupada, by ustanowić standard. Ten standard jest dostępny dla każdego. Każdy może go przestrzegać. I wtedy bardzo szybko bę­dziemy zadowoleni w swoich sercach, więc dla­czego jest to trudne?

Pytanie: Dlatego, że nie mamy wystarczającej wiary. Ponieważ ja mam wiarę, że zadowalanie zmysłów da mi szczęście.

Odpowiedź: Na tym polega problem. Przyjmujemy schro­nienie zadowalania zmysłów. Szczególnie języka i genitaliów. Te dwie rzeczy bardzo silnie nas popy­chają. Ponieważ z tym wiąże się pewna przyjem­ność, myślimy, że jeśli je zadowolimy, będziemy szczęśliwi. Dlatego zaczynamy od kontrolowania języka przez jedzenie tylko Kryszna prasada i nieje­dzenie ani za dużo ani za mało. Jeśli nasz język będzie rzeczywiście kontrolowany, wszystkie inne zmysły będą pod kontrolą. Ale na nieszczęście ję­zyk jest jak wąż. Bardzo trudno go kontrolować. Dlatego też musimy przyjąć różne metody, by wspo­móc kontrolowanie języka. Jay Kryszna, czy masz jakieś rady jak kontrolować język?

J.K.d.: Nie powinniśmy ofiarowywać Krysznie żad­nych rzeczy, które są przygotowywane przez nie­wielbicieli. T o jest bardzo ważne.

Odpowiedź: Coś jeszcze?

J.K.d.:Nie należy jeść zbyt wiele dlatego, że gdy najemy się za bardzo na noc, rano jest ciężko wstać. T.M.: I tańczyć. Czy ktoś jeszcze ma jakieś realizacje?

Pytanie: Maharadża powiedział, że węża można kontro­lować przez mantrę. Tak samo język jak wąż może być kontrolowany przez mantrę, maha-mantrę.

Odpowiedź: Język posiada dwie funkcji. My mówimy teraz głównie o funkcji smakowania.

Pytanie: Co to znaczy jeść za mało?

Odpowiedź: To oznacza, że jeśli jesz za mało, to stajesz się słaby i nie możesz wykonywać swojej służby oddania. Prabhupad powiedział, że poszczenie jest dobre, ale jeśli minimalizuje ono twoją służbę od­dania, to nie jest to dobre. Dlatego właśnie Bhaga­vad-gita mówi, że nie powinniśmy jeść ani za mało ani za dużo.

Pytanie: Język ma dwie funkcje: smakowanie poży­wienia i wibrowanie dźwięków. Czy przez kon­trolowanie jednej funkcji można kontrolować dru­gą?

Odpowiedź: Zwykle te rzeczy idą z sobą w parze. Gdy kontrolujemy jedną funkcję to druga jest też auto­matycznie kontrolowana. Gdy kontroluje się jeden ze zmysłów, wtedy łatwiej jest kontrolować wszy­stkie inne. Zazwyczaj mówimy o sześciu impul­sach. Dwa z nich są związane z językiem. Aczkol­wiek z drugiej strony Bhagavad-gita ostrzega, że nawet jeden ze zmysłów, na których skupi się umysł może spowodować utratę inteligencji. Mamy przy­kład Durvasy Muniego, który całkowicie kontro­lował swoje genitalia, żył w celibacie przez wiele tysięcy lat ale nie był w stanie kontrolować umysłu i złości i dlatego obraził Ambarisa Maharadża. Inne pytania?

Pytanie: Jest powiedziane, że możemy kontrolować język jedynie jedząc Kryszna prasada, ale czasami jest tak, że szybko coś gotujemy i ofiarujemy to byle jak, to nie jest tak naprawdę Kryszna-pradada tylko bhoga. Chciałabym się zapytać, czy sam fakt wy­powiedzenia jakichś mantr automatycznie zmienia jedzenie w prasadam.

Odpowiedź: Kryszna nie musi tego przyjąć. Bhaktisiddhanta czasami wędrował ze swoim ojcem szukając miej­sca narodzin Pana Caitanyi w Navadvipie. Odwiedzali różne świątynie. Bhaktisiddhanta bardzo rzadko jadł prasadam, które było tam ofiarowywane: dlatego, że mógł zobaczyć, że to nie było tak naprawdę prasadam. Było ono ofiarowywane przez jakichś materialistycznych pudżarich. Dlatego był bardzo ostrożny odnośnie tego, co jadł.

Kraków 14.09.1994r, Śrimad Bhagavatam 3.4.20

Date: 2016-03-03; view: 782