Polskie legendy wierszem: O Lechu, Czechu i Rusie

Wiele lat temu w pięknej krainie

żyło trzech braci, a tak mieli na imię:

pierwszy to Lech,drugi Rus ostatni zaś Czech.

Zawsze i wszędzie chodzili we trzech.

Łowili razem ryby w jeziorze,

marzyli, by kiedyś zobaczyć morze,

jeździli również na polowania

w lasy gdzie żyła złocista łania.

Nadeszły jednak gorsze czasy

opustoszały jeziora, opustoszały lasy

Puste były również pola

Nastała dla Słowian wielka niedola.

Wtedy trzej bracia razem krzyknęli:

Czas nam wyruszyć z tej pustej kniei!

Wszyscy więc opuścili rodzinne domy

Ruszyli w świata dalekie strony.

Wędrowali cierpliwie długie tygodnie,

szukając miejsca, by móc żyć godnie.

Aż wreszcie znaleźli piękną krainę

a w niej rozległą, zieloną równinę.

Było tam mnóstwo błękitnych rzek

Rozejrzał się Rus i tak braciom rzekł:

„Tutaj bracia się rozejdziemy

Ja z moim ludem tu zostaniemy.”

I zaczął Rus budować osadę nową

Zaś braci pożegnał przed dalszą drogą.

Lech oraz Czech długo rozważali

W którą stronę będą wędrowali.

Czech kochał przestrzeń, rześkie powietrze

Spojrzał na niebo i tak bratu rzecze:

„Zobacz jak słońce ogrzewa cudnie

Idźmy za słońcem, wprost na południe.”

Ruszyli raźnie i czuli, że są coraz bliżej

Miejsca gdzie słońce wspina się najwyżej

Wkrótce dotarli do wielkiej góry,

góry której szczyt skrywały chmury,

zielone łąki jej stopy ozdabiały

i żyzne pola, a na nich złote łany.

„Ja Lechu tutaj z ludem pozostanę

i tam nieopodal nasza osada stanie.”

I zaczął Czech budować grodzisko

Ciesząc się wielce, że ma niebo blisko.

Dobrze Lechowi było w Czecha obozie

Lecz czuł nieustannie, że czas mu w drogę.

Pożegnał więc brata i ruszył ze swym ludem

Szukając swej ziemi z coraz wiekszym trudem.

Postanowił przejść góry, przemierzał lasy,

przekraczał rzeki i równin bezkresy.

Podróż męczyła dzielny lud Lecha

Czy ich ojczyzna, gdzieś na nich czeka?

Rozejrzał się wódz, lasy pełne zwierza,

rzeki pełne ryb, piekne pojezierza.

Zwołał więc swój lud i tak do nich rzecze:

"Zbudujemy tu gród, co na to powiecie?"

"Mądrość przemawia Lechu przez Twe usta

Czy dostaniemy jeszcze przychylność od bóstwa"

I w tym momencie na tle czerwonego nieba

Opadł biały orzeł na sam czubek drzewa.

"To właśnie znak od bóstwa naszego

Zbudujmy gród w postaci gniazda orlego"

Gród powstał piekny, mocny i wspaniały

A orzeł i czerwień jego symbolem się stały.

Wiele lat później z ziem Lecha państwo utworzono

A kraj, który powstał Polską nazwano.

Date: 2016-03-03; view: 648