RODZAJE RZECZOWNIKÓW

W języku polskim, podobnie, jak w ukraińskim, rzeczowniki dzielimy na trzy rodzaje:

męski, żeński i nijaki. Rzeczowniki rodzaju męskiego mają dwie podstawowe grupy:

- najliczniejsza jest grupa wyrazów kończących się na spółgłoskę:
brat, kot, chłopiec, zeszyt, ból;

i nieliczna:

- na samogłoskę -a: kolega, poeta, artysta;

- na samogłoskę -o: dziadzio, Moniuszko, Szewczenko.
Rzeczowniki rodzaju żeńskiego mają dwie podstawowe grupy:
grupa wyrazów kończących się

- na samogłoski -a lub -i: żona, kobieta, matka, babcia, ziemia;
pani, gospodyni, wychowawczyni;

- na spółgłoskę: krew, brew, sól, miłość.
Rzeczowniki rodzaju nijakiego mają trzy grupy:

- najliczniejszą jest grupa kończąca się na samogłoski -o lub -e:
pole, okno, morze, zdanie;

- na samogłoskę -ę: cielę, imię, źrebię;

— kończące się na -um: muzeum, centrum, liceum.

PISZEMY WIELKĄ LITERĄ

Imiona własne ludzi i zwierząt, nazwy państw, rzek, gór i mórz zawsze piszemy dużą literą:

Oleg, Irena, Mickiewicz, Franko, Polska, Ukraina, Kijów, Warszawa, Wisła, Dniepr, Halicja, Śląsk, Karpaty, Tatry, Morze Bałtyckie, Morze Czarne.

Nazwy narodowości w języku polskim też piszemy dużą literą: Polak — Polka, Ukrainiec — Ukrainka.

Date: 2016-01-14; view: 983