WIATRY — Cztery wiatry Ziemi.

Pytanie (1911) — W Objawieniu czytamy o czterech wiatrach ziemi, trzymanych przez czterech aniołów, aby wiatr nie wiał na ziemię, ani na morze, ani na żadne drzewo. Co te wiatry przedstawiają i jak prędko możemy spodziewać się ich rozpuszczenia?

Odpowiedz — Jest to naturalnie symboliczne wyrażenie, drodzy przyjaciele. Cała Księga Objawienia jest symboliczna. Cztery wiatry zdają się przedstawiać zupełność, tak jak kwadrat lub kubik jest zupełnością, lub cztery strony ziemi; a także mówimy o stronach północna, południowa, wschodnia i zacho­dnia, określając węgły ziemi, obrazowo. Przedstawione jest, że aniołowie trzymają te wiatry. Jakie to wiatry? Niekiedy wiatry, w języku symbolicznym, przedstawiają fałszywe nauki, jak na przykład czytamy w liście do Efezów: Unoszącymi się każdym wiatrem nauki (Efez. 4:14). Tu mowa jest o fałszywych naukach, jako o wietrze unoszącym niektórych nieustalonych, ale obeznanych z Boskim planem. Tacy nigdy nie będą upewnieni o znaczeniu różnych rzeczy, ponieważ nigdy nie doszli do właściwego pojmowania spraw; nigdy nie mieli statecznego wpływu Prawdy nad sobą.

Wiatry również przedstawiają niekiedy spory, a także woj­ny, uciski i zamieszania. Cztery wiatry rozpuszczone przedsta­wiałyby huragan lub trąbę powietrzną, jakoby cztery zetknięte razem, wytwarzające wir wiatrowy. Tak więc Pismo święte przedstawia, że przy końcu tego wieku, czas ucisku, jaki nawiedzi świat, będzie jakoby trąba powietrzna z czterech, węgłów ziemi. Zachodziłoby pytanie: Co spowoduje ten wir ucisku? Przypominam wam, że szatan jest nazywany księciem władz na powietrzu, a także nazywanym jest księciem >678< demonów. Tymi władzami na powietrzu wierzymy, że są demoniczne władza, moce złych duchów i myślą naszą, co do rozpuszczenia tych czterech wiatrów jest, że będzie oznaczać czas uwolnienia upadłych aniołów z tych ograniczeń, w jakich oni znajdowali się przez przeszło cztery tysiące lat od czasu ich zgrzeszenia i jak mówi św. Piotr, gdy korab przygotowywano — idąc wstecz aż do czasów Noego, kiedy to ci upadli aniołowie, z powodu ich nieposłuszeństwa Bogu, poddani zostali łańcuchom ciemności; a Piotr, oraz i Juda dodają, że w tych łańcuchach ciemności mieli pozostawać do pewnego czasu, a mianowicie aż do sądu Dnia Wielkiego.

Myślą naszą więc jest, że tekst ten stosuje się do tych samych władz na powietrzu, do tych upadłych aniołów; a rozpuszczenie wiatrów może znaczyć, że nadejdzie czas gdy Bóg nie będzie powstrzymywał tych złych duchów i że w rezultacie tego, czas wielkiego ucisku spadnie na ludzkość, ponieważ du­chom tym będzie dozwolone wtrącać się do spraw ludzkich. Możemy być pewni, że niektóre duchy czyniące zamęt za dni naszego Pana, czyniłyby o wiele gorzej gdyby mieli sposobność. Nie ulega wątpliwości, że czyniłyby to i dziś gdyby im dozwolono. Dla mojego umysłu zdaje się, że ci upadli aniołowie byli powstrzymywani przez te wszystkie wieki. Wiatrom tym nie było dozwolono wiać na wielką burzę, którą oni chętnie wywołaliby, nie nadszedł jeszcze czas i burza ta nie zacznie szaleć prędzej aż 144000 zostaną popieczętowani na ich czołach; to znaczy, aż wszyscy wybrani zostaną uznani od Boga i skompletowani. Wtedy nagle dozwolone będzie tym złym wpły­wom zstąpić na ziemię i rozpęta się ucisk, jakiego nie było odkąd narody zaczęły być — a Jezus dodał, że i w przyszłości takiego nie będzie. — 737

WIDZENIE — „Zapewne przyjdzie — nie omieszka.”

Pytanie (1915) — Co znaczą słowa: Jeszcze do pew­nego czasu odłożone jest widzenie, które wypowie na skoń­czeniu jego, a nie skłamie; a jeśliby na chwilę odwłaczał, oczekuj nań; boć zapewne przyjdzie a nie omieszka? — Abak. 2:3.

Odpowiedź — Wytłumaczone to jest na drugiej stronicy każdego wydania Strażnicy. Bóg przyrządził w Słowie Swoim wielkie widzenie, wielkie objawienie. Jest to, że tak powiemy, obraz. Ten obraz Swego planu Bóg uczynił mniej lub więcej wyraźnym przez Proroków i przez Zakon. Jubileusz był figurą restytucji dla całego świata. Inne szczegóły z Zakonu, jak ofiary dnia Pojednania itd. były obrazem na inne zarysy Boskie­go planu. Baranek Wielkanocny przedstawiał jeszcze inne części. Te wszystkie obrazy układały się harmonijnie w jeden wielki obraz — Boski plan błogosławienia świata. W nasieniu twojem błogosławione będą wszystkie rodzaje ziemi — oświad­czył Bóg Abrahamowi. Wszystkie te szczegóły składały się w jedno wielkie widzenie, lub obraz, jaki Bóg zamierzył podać Swemu ludowi. >679<

W miarę jak rozwijamy w sobie umysł Boży, rozumiemy coraz lepiej co te różne rzeczy znaczą. Najważniejszą częścią tego obrazu było, że Mesjasz miał przyjść i ustanowić Swoje królestwo. Wszystkie obietnice były częściami tego wielkiego widzenia. Wypełnienie się tego widzenia zdaje się odwłaczać przez długi czas. Czy nie zdaje się jakoby Bóg zapomniał o Swej obietnicy danej Abrahamowi? — Prorok jakoby zapytywał. Zdawało się czasami jakoby Bóg zapomniał o Swej obietnicy. Prorok jednak oświadcza: Zapewne przyjdzie, a nie omieszka. Ono właściwie nie odwłacza. Niekiedy spodziewamy się widzieć więcej ani w rzeczywistości widzimy. Rok 1915 jest obecnie już więcej niż w połowie przeszłym i ja bardzo wątpię, że będziemy widzieć wszystkie te rzeczy, jakich spodziewaliśmy się w tym roku. Tak się zdaje jakbyśmy chcieli przyspieszyć wypełnienie tego widzenia.

Jednak widzenie to jest jeszcze na czas naznaczony i nie traćmy nadziei. Poruczamy samych siebie pod Boskie za­rządzenie. Nie było to Pańskim sposobem aby wszystko zakończyło się w październiku, roku 1914. Nie wiem też co stanie się pomiędzy dniem dzisiejszym a październikiem 1915 r. Gdy­bym miał uczynić domysł, to powiedziałbym, że nie widzę aby wszystkie nasze oczekiwania mogły być zrealizowane pomiędzy obecną chwilą a październikiem 1915. Mam nadzieję, że zreali­zują się; lecz będę czekał dłużej aniżeli do października, o ile zajdzie potrzeba. Widzenie to jest pewne; wszystkie te chwa­lebne rzeczy przyjdą na pewno; jest to tylko sprawą słusznego czasu Pańskiego i naszego zrozumienia Jego czasu. Ponieważ wy i ja uchwyciliśmy główne zarysy całej tej sprawy, więc na pewno musimy być blisko jej wypełnienia. Było dość bliskim trafieniem, że ucisk rozpoczął się około października, 1914 r. i sroży się dość szybkim pędem. Modlitwy o powstrzymanie tego nie zostały wysłuchane. Gdyby czas wojny światowej był tylko domysłem, to byłby w rzeczywistości trafnym. Byłoby to pra­wie cudem. Trafiliśmy bardzo blisko, jeżeli już nie zupełnie akuratnie. — 729

Date: 2016-01-14; view: 576