USPRAWIEDLIWIENIE — Z wiary.

Pytanie (1910) — Czy ktokolwiek z pogan będzie usprawiedliwiony z wiary w Tysiącleciu?

Odpowiedź — Rozumiemy, że usprawiedliwienie z wiary sto­suje się do obecnego wieku i do naszego zbawienia — zbawienia Kościoła — które jest nazywane zbawieniem z wiary, w prze­ciwieństwie do zbawienia, jakie było zaofiarowane żydom w ich wieku, zbawienie przez uczynki pod ich Przymierzem Za­konu; a także w przeciwieństwie do zbawienia, jakie będzie zaofiarowane Żydom i światu w następnym wieku, a które będzie zbawieniem przez uczynki, według Nowego Przymierza (Zako­nu). Innymi słowy: Wiek Ewangelii jest jedynym wiekiem, w którym wiara zajmuje miejsce doskonałości. Prawdą jest, że żaden Żyd nie mógł być usprawiedliwiony przed Bogiem przez zachowanie Przymierza Zakonu, o ile nie wierzyłby w Boga; i tak samo jest prawdą, że nikt nie będzie usprawiedliwiony na podstawie zarządzeń Nowego Przymierza, o ile nie wierzyłby w Boga i nie byłby w harmonii z zarządzeniami wówczas obowiązującymi i dostępnymi dla wszystkich. Jednak to nie będzie zbawieniem z wiary ani przez wiarę, lecz zbawieniem przez uczynki Zakonu.

Uczynki Zakonu nie mogły zbawić Żydów w dyspensacji żydowskiej, ponieważ oni nie mogli zachować Zakonu i ponie­waż nie było wówczas pośrednika, przez którego mogliby być podniesieni ze swego upadku. Jednak zarządzenie co do pośrednika zostało uczynione na przyszłość dla Izraela i dla wszystkich, którzy przyjdą pod to zarządzenie w Tysiącleciu. Wówczas będą oni mogli wypełniać wymagane uczynki. Znajdą pomoc do podźwignięcia się z upadku. Tak więc czytamy w Objawieniu, że morze wyda swoich umarłych i grób wyda umarłych, którzy są w nim i że wszyscy staną przed wielką białą stolicą w Tysiącleciu i wszyscy będą sądzeni tak jak zapisane jest w księdze, czyli według uczynków swoich będą sądzeni >668< wówczas. Wyraźne oświadczenie względem nas w czasie obecnym jest, że nie według uczynków naszych jesteśmy sądzeni, ale według naszej wiary, przeto wiara i uczynki będą w Tysiąc­leciu, tak samo jak wiara i uczynki są w wieku Ewangelii, ale wiara w wieku Tysiąclecia będzie proporcjonalnie mniejszą za­ sługą, ponieważ wówczas wszystko będzie wyraźne i łatwe do uwierzenia, a więc nie wiara będzie wówczas specjalnie wyna­gradzana lecz uczynki. W obecnym wieku wiara zajmuje naj­ważniejsze miejsce i jesteśmy wynagradzani nie według uczyn­ków naszych, ponieważ nie mamy żadnych takich uczynków, które mogłyby być nagrodzone. Ale wiara nasza jest wyna­gradzana.

Wiara i uczynki stosują się do obydwóch wieków, ale w jednym wieku wiara jest wynagradzana a w drugim uczynki. W jednym wieku wiara jest miarą, i próbą, tego czy jesteśmy godni lub niegodni, w drugim wieku uczynki będą miarą i próbą tego czy ktoś będzie godny lub niegodny żywota wiecznego.

List do Galatów 3:8, zdaje się szczególnie wskazywać, że mowa jest o poganach, którzy są usprawiedliwiani przez wiarę a nie przez uczynki. Wobec tego rozumiemy, że tekst ten odnosi się do wieku Ewangelii w tym znaczeniu, iż Bóg przewidział, że w ciągu tego wieku będzie usprawiedliwiał pewne jednostki z pośród pogan przez wiarę, tak samo jak za­ mierzył również usprawiedliwić niektórych Żydów przez wiarę. Poganie nigdy nie byli pod zakonem uczynków, ale są przyjmowani pod zarządzeniem Ewangelii, przez wiarę. — 397

Date: 2016-01-14; view: 547