USPRAWIEDLIWIENIE — Za przeszłe grzechy.

Pytanie (1908) — Ponieważ Chrystus umarł za nasze grzechy w Adamie, czy nie znaczyłoby to, że przy uspra­wiedliwieniu dostępujemy pokoju z Bogiem za cała naszą przeszłość?

Odpowiedź — Odpowiadam: Tak i nie, zależnie od naszej wiary. Co Bóg mówi teraz opiera się jedynie na wierze. Ci, co nie mają wiary, nie mogą dostąpić obecnych błogosławieństw. Wszystko, cokolwiek Bóg udziela w obecnym wieku, zależy od wiary i udziela tylko tym, którzy postępują wiarą. Widzimy, że niektórzy ludzie są takiego usposobienia, że nie mogą wie­rzyć, dlatego nie otrzymują błogosławieństwa w obecnym czasie, ponieważ wiara jest koniecznie potrzebna. Czy tacy muszą iść do piekła za to, że nie mogą wierzyć? My nie głosimy ażeby ktokolwiek miał iść do piekła; a także nie głosimy o wiecznych mękach. Dziękujemy Bogu i radujemy się, że nie taki jest Boski zamiar względem tych, co nie mogą wierzyć w obecnym czasie i że w słusznym czasie, czyli w Tysiącleciu, oni będą traktowani według widzenia. Jeżeli nie mogą wierzyć teraz, to będą mieli sposobność widzieć w przyszłości, w wieku Tysiąc­lecia. Wtenczas oni zobaczą te rzeczy, które wy i ja widzimy już dziś oczami wiary. Oko wiary jest kierowane Słowem Bożym i ci, co mają oczy i uszy wiary, dostępują szczególniej­szego błogosławieństwa, ponieważ Bóg obecnie powołuje tylko takich, którzy słyszą i widzą potęgą wiary. Inni pozostawieni są w oczekiwaniu czasu gdy Bóg z nimi rozpocznie się liczyć. Pamiętamy iż Apostoł i Prorok mówią, że czas przychodzi gdzie wszystkim ślepym oczy się otworzą i głuchym słuch będzie przywrócony. Dzięki Bogu, to nie będzie tylko dla tych, co posiadają wiarę; lecz teraz oferta Boga jest tylko dla tych, co posiadają wiarę, ponieważ obecnie Bóg zgromadza wybraną klasę. Maluczkie Stadko, którzy będą z Chrystusem, i nikt nie będzie nadawać się do tej klasy oprócz takich, którzy mogą postępować wiarą i dlatego Bóg pozostawia tę sprawę tak, że tylko ta klasa może korzystać teraz. Błogosławione oczy wa­sze, że widzą a uszy wasze, że słyszą. Dla innych, którzy nie mogą widzieć i którzy nie mogą słyszeć z braku wiary. Bóg ma Inne błogosławieństwo.

Teraz przypuśćmy, że ktoś rozwija w sobie wiarę, jaki będzie wynik tego? Jeżeli kto może wierzyć w Chrystusa, wie że Chrystus umarł i zupełnie przyjmuje i wierzy temu, taki może rozumieć o sobie, że jest przykryty zasługą ofiary Chry­stusowej. Z Boskiego punktu zapatrywania, wszystkie zmazy i niedoskonałości cielesne są przykryte i od tego czasu Bóg nie przypisuje nam ich więcej. Lecz musimy pamiętać, że w stanie >648< tym pozostajemy tylko tak długo dokąd posiadamy wiarę. Jeżeli kto utraci wiarę zanim noc nadejdzie, utraci całe uspra­wiedliwienie i wszystko, co się w tym zawierało, ponieważ jest to tylko usprawiedliwienie przypisane, a nie rzeczywiste; dana osoba nie jest aktualnie wolna od niedoskonałości i grzechów; one są tylko przykryte; Pan przykrywa je na warunku wiary. Jeżeli ktoś traci wiarę, to znajduje się w takim samym położeniu jak był przedtem. Zatem w czasie obecnym rzeczy tych dostępuje człowiek tylko wiarą. W taki to sposób Bóg uczy obecnie tych, którzy znajdują się w szkole Chrystusowej, domowników wiary. On uczy ich wierności i ufności w Nim. Wy On nam mówi, że grzechy nasze są przykryte, a my jesteś­ my chętni to przyjąć, wtenczas Jego błogosławieństwo jest z nami. To jednak nie znaczy, że wszystkie grzechy przeszłe i przyszłe są przykryte. Co tedy jest przykryte? Odpowiadam, że wszystkie grzechy wynikłe z grzechu Adamowego i przez dziedziczność, z naszych rodziców. Lecz cokolwiek ktoś czyni osobiście, dobrowolnie i świadomie, nie przez dziedziczność lub ze słabości, to grzechy takie pozostają i muszą być załatwione. Mniemam, że prawie wszystkie wasze zmazy i ułomności po­ chodzą z dziedziczności lub ze słabości. (Lecz jeżeli oprócz tych słabości odziedziczonych lub popełnionych w nieświadomości, ktoś grzeszy do pewnego stopnia dobrowolnie i świadomie, to otrzymuje za to pewnego rodzaju chłostę. Tak ja tę sprawę rozumiem.

Jeżeli tedy ktoś popełnił Jakiś grzech częściowo świadomie i dobrowolnie. Pan może lepiej widzieć aniżeli grzesznik w jakiej proporcji grzech ten był z nieświadomości lub odziedzi­czenia i On odwróci całą tę część; dana osoba nie będzie zmu­szona tego załatwić. Dlatego Apostoł mówi: Ja samego siebie nie sądzę. On przez to jakoby mówił: Jest to dla mnie małą rzeczą być sądzonym przez kogokolwiek z was. Cóż wy wiecie o mnie? Wy nie możecie czytać mego serca; jakżesz możecie mnie sądzić? Ja nawet sam siebie nie sądzę; Pan jest tym, co zadecyduje. A Pan wie akuratnie ile własnej woli lub nie­świadomości zawiera się w tym, co ktoś uczyni i według Swego hojnego zarządzenia On przykryje zasługą Chrystusową wszyst­ko uczynione z nieświadomości i z dziedzicznej słabości. Pod tym względem dana osoba staje czystą przed Bogiem, a odpo­wiedzialna jest i rachunek zdać musi tylko z tego, co uczynione jest dobrowolnie i rozmyślnie, powinno to być dla nas pociechą z jednej strony, a z drugiej hamulcem.

Niektórzy popełniają wielką pomyłkę w tym względzie; a popełniają ją tak katolicy jak i protestanci, mniemając że odpuszczenie jest za wszystko. Katolicy mówią: Pójdziemy do księdza, wyspowiadamy się, otrzymamy rozgrzeszenie i wszyst­kie grzechy będą z nas zdjęte. Słyszałem o pewnym mężczyźnie, który ukradł dwie szynki i udając się do spowiedzi wyznał to kapłanowi i dodał: "Przyniosłem tobie jedną z nich jako poda­runek." Po udzieleniu rozgrzeszenia ów kapłan dowiedział się, >649< że owe szynki skradzione były jemu; zatem ten, co ukradł,, usprawiedliwiony był za jedną. Nie podaję tej historii za praw­dziwą, ani w celu wyszydzania naszych przyjaciół katolików, jedynie podaję ilustrację, ze mię możemy w ten sposób żartować z naszym Ojcem Niebieskim, ponieważ; On zna wszystkie nasze sprawy, i On uczynił zarządzenie tylko za takie grzechy, które wynikły z grzechu Adamowego lub z nieświadomości. Wszystkie takie grzechy On, przez Chrystusa, odpuszcza łaskawie i my nie mamy nic do załatwienia; lecz musimy pamiętać, że mamy osobistą odpowiedzialność za każdy uczynek, za każdą myśl, za każde słowo. Gdy myśl tę utrwalimy w naszym umyśle, to ona uczyni nas ostrożnymi. Zrozumiemy również, że chociaż Chry­stus zjednał nam odpuszczenie przeszłych grzechów, to jednak spoczywa na nas odpowiedzialność za wszystko, co czynimy, myślimy lub mówimy. — 416

Date: 2016-01-14; view: 541