MIERĆ — Ciało do ziemi a duch do Boga.

Pytanie (1911) — Kaz. Sal. 12:7: I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

Odpowiedź — Przede wszystkim, co znaczy duch? Odpowia­damy, że słowo duch w języku hebrajskim jest ruach, oznacza to dech, tchnienie życia. Kiedy Bóg utworzył człowieka, czytamy że tchnął w nozdrza jego dech żywota — dech który jest wspól­ny wszelkiemu życiu. Innymi słowy, człowiek ma dokładnie ta­ki sam dech, jaki ma koń. Różnica między człowiekiem i zwie­rzęciem polega nie na tym, że człowiek ma inny dech, czyli ducha, lecz że ma innego rodzaju ciało a różnicę pomiędzy różnymi cia­łami ludzkimi łatwo rozpoznajemy. Jest człowiek z takim kształ­tem głowy i jest inny człowiek z innym kształtem głowy. Spytaj­cie frenologa a objaśni wam różnicę pomiędzy tymi dwoma ludź­mi bardzo dokładnie, jedynie według kształtu ich głów. Nie bę­dzie spisywał różnicy między nimi według ich tchu. Dech nie określa niczego, ciało określa całą różnicę. Wyobraźcie sobie czło­wieka z psią głową a frenolog powie wam, że człowiek taki będzie myślał akurat tak jak pies myśli. Im bardziej głowa jest ukształtowana tak jak psia, tym bardziej jej myślenie bę­dzie podobne do psiego myślenia, ponieważ człowiek nie myśli swymi nogami — przynajmniej nie powinien, lecz swoją gło­wą i stosownie do kształtu jego głowy będzie jego rozumowanie. Tak więc kiedy Bóg dał życie, czyli dech psu, pies żył i spłodził inne psy i one żyły. Kiedy Bóg dał życie człowiekowi, człowiek żył. Czytamy — Bóg tchnął w oblicze człowieka dech żywota — dech wspólny wszystkim istotom żyjącym, a człowiek stał się duszą żyjącą. Następnie człowiek mnożył swój rodzaj, a wy i ja jesteśmy dziećmi pierwszego człowieka. Przekazał nam iskrę żywota, dech żywota, od dnia swojego aż do chwili dzisiejszej i macie część tego samego tchu żywota, jaki Bóg pierwotnie dał ojcu Adamowi. Adam odnowił tę iskrę, ale nie dał nikomu nowej iskry życia. Człowiek skazany został na śmierć a to zna­czy, że iskra żywota poszła w górę. Kiedy Adam umarł, co się stało z tchem żywota, danym mu przez Boga? Ciało wróciło do prochu ziemi, a co się stało z jego życiem, z jego prawem do życia, z jego tchem. Człowiek już więcej nie miał żadnej kon­troli nad tym, dech ten wrócił do Boga i jest w rękach Boga. Syn tego człowieka ma cząstkę tego tchu, a skoro ten umrze, nie ma już żadnego tytułu własności do tego tchu, gdyż jest on w rękach Boga.

Tak jest z nami wszystkimi, od Adama aż dotąd, kiedy umieramy, oddajemy wszystkie nasze prawa do życia.

Nikt z nas nie może powiedzieć — mam prawo do życia, a mam coś, co jeśli zgubię, mogę odzyskać z powrotem. Jeżeli kiedykolwiek otrzymasz życie z powrotem, mój bracie, musi to być przez Życiodawcę. My wszyscy straciliśmy wszystko przez nieposłuszeństwo Adama, i jedyny sposób odzyskania życia z >555< powrotem jest przez Wielkiego Życiodawcę. Bóg naznaczył, że Jezus będzie tym wielkim Życiodawca. Kościół otrzymuje teraz życie na specjalnych warunkach wysokiego powołania w tym wieku, ale w przyszłym wieku Jezus będzie wielkim Ojcem wiecz­ności. Jak to wyraża prorok Izajasz: Nazwą Go Ojcem Wiecz­ności. Nie znaczy to, że będzie on zwany Jehową. O, nie. Słowo "ojciec" znaczy dawca życia i Jezus będzie dawcą wiecz­nego życia dla świata ludzkości, w przeciwieństwie do ojca Adama, który jedynie dawał doczesne życie, podlegające róż­nym zmianom i śmierci.

Chrystus będzie wielkim Życiodawca dla świata ludzkości, aby dać żywot wieczny wszystkim na warunkach posłuszeństwa Bogu i sprawiedliwości. Tak przeto przez całe Tysiąclecie Chry­stus będzie odradzał świat. Ludzie byli raz zrodzeni przez ojca Adama i nie otrzymali dostateczności życia, straciwszy je przez potępienie. Chrystus, na mocy Swego odkupienia świata przez Swoje drogocenne życie, stał się prawnym właścicielem ludzkości i On ma zamiar zostać Ojcem, lub Życiodawca, czyli rodzicielem świata. A Kościół będzie stowarzyszony z Chrystusem w tym dziele. Tak, jak pierwszy człowiek Adam miał żonę Ewę, która stowarzyszona była z nim w pierwszym dziele zaludnienia świa­ta. Przypominam wam słowa Jezusa do uczniów, św. Piotr roz­mawiał o różnych sprawach, a Jezus opowiadał jak każdy otrzy­ma nagrodę z pośród tych, którzy pójdą w Jego ślady. Wówczas Piotr powiedział: Panie, pozostawiliśmy wszystko, aby iść z To­bą, co nam za to będzie? A Jezus powiedział Piotrowi i innym Apostołom. Ktokolwiek idzie za Mną — wy, którzy naśladujecie Mnie, w odrodzeniu a kiedy będzie odrodzenie? Jeszcze nie teraz. Odrodzeniem będzie tysiąc lat panowania Mesjasza — Wy, któ­rzyście Mnie naśladowali, w czasie odrodzenia, usiądziecie na dwu­nastu stolicach, aby sądzić dwanaście pokoleń Izraela. Wymie­niłem tu słowo w czasie abyście wiedzieli jak to należy zro­zumieć. A błogosławieństwo przyjdzie od Izraela na wszystkie rodzaje ziemskie. — 206

Date: 2016-01-14; view: 427