PRZYMIERZA — Niewiasta niepłodna, jej mąż.

Pytanie (1906) — U Izajasza r. 54, czytamy o niepłodnej niewieście, którą apostoł Paweł u Gal. 4:27, identyfikuje (ro­zeznaje, określa), według mego wyrozumienia, jako Kościół. Czy rozdział ten stosuje się do Kościoła? W jakim znaczeniu Bóg Je­howa jest małżonkiem? Albowiem małżonkiem twoim jest Stworzyciel twój. Pan zastępów, imię Jego.

Odpowiedź — Rozumiem, że jest tu obraz na Przymierze. Apostoł opisuje dwa wielkie Przymierza dane przez Boga. >507< Pamiętamy, że Bóg zawarł przymierze z Abrahamem, później uczynił inne przymierze, obiecał także, iż jeszcze później uczyni Nowe Przymierze. Apostoł powiedział, że-przymierze zakonu było do­dane do przymierza Abrahamowego 430 lat później. Nowe przy­mierze należy jeszcze do przyszłości. Te trzy przymierza były figurowano, czyli przedstawione w trzech żonach Abrahamowych. Abraham przedstawiał Ojca Niebieskiego, Izaak Jezusa, a Rebeka żona Izaaka przedstawiała Kościół.

Pozaobrazowy Abraham, czyli Ojciec Niebieski, uczynił trzy przymierza; pierwsze było przymierze Abrahamowe, (czyli przy­mierze zawarte z Abrahamem), które było reprezentowane w Sarze. W rezultacie tego pierwszego przymierza urodził się Izaak, również małżonka dana była Izaakowi, pod tymże samym przy­mierzem.

Następnie Apostoł tłumaczy dalej i mówi, że drugie przy­mierze, czyli przymierze zakonu, było przedstawione w Agarze, drugiej żonie, a raczej niewolnicy Abrahama. Syn Agary urodził się wpierw i Apostoł tłumaczy, że to pokazuje, że żydzi byli pierwsi, którzy pod łaskawym zarządzeniem Bożym stali się dziedzicami; a jednak był to syn niewolnicy — Wyrzuć niewol­nicę i syna jej (Abrahamowe dziecię według ciała); albowiem nie będzie dziedziczył syn niewolnicy z synem wolnej. Która była tą wolną? Tą wolną (w znaczeniu obrazowym) było przymierze Abrahamowe. Co jest tą niewolnicą? Jest nim przymierze zako­nu. Którzy to są dzieci tegoż przymierza zakonu? Żydzi, nasie­nie Abrahamowe według ciała. Którzy są dziećmi tej wolnej? Chrystus i Kościół. My tedy bracia, tak jako Izaak, jesteśmy dziatkami obietnicy — dziatkami przymierza Abrahamowego. Sara była poślubioną małżonką Abrahama, a ponieważ Abraham przedstawia, czyli figuruje Boga, przeto żona Abrahama przed­stawia przymierze Boże. To jest owe przymierze, które stanie się płodnym, które zrodzi nasienie obietnicy, nasienie, które ma bło­gosławić wszystkie rodzaje ziemi.

Agara, czyli przymierze zakonu, nigdy nie zrodziła tego na­sienia, ani też nie miała go zrodzić; lecz, jak objaśnia to Apostoł, rzeczy te były alegorją, figurą, czyli obrazem wystawionym przez Boga. Również nowe przymierze było przedstawione w trzeciej żonie Abrahama, w Keturze. Czytamy, że z Keturą Abra­ham miał wiele dzieci. Bóg również zamierzył, iż w słusznym cza­cie będzie miał wiele synów pod nowym przymierzem; czyli wiele dzieci Bożych dojdzie do harmonii z Nim pod nowym przymie­rzem; lecz w wieku Ewangelii, rozwinie się nasienie reprezento­wane w Izaaku, którym to nasieniem jest Chrystus, a jeśliście wy Chrystusowi, tedyście nasieniem Abrahamowym, a według obietnicy, dziedzicami — dziedzicami tego wszystkiego co było obiecane przymierzem Abrahamowym dziedzicami tego przywi­leju błogosławienia wszystkich rodzajów ziemi; tak jak w obra­zie, chociaż później Abraham miał więcej dzieci, to jednak oni otrzymali swoje błogosławieństwa przez Izaaka. — Tak samo wszyscy, którzy kiedykolwiek będą chcieli stać się synami Boży­mi, będą musieli otrzymać swoje błogosławieństwa przez pozafiguralnego Izaaka, Chrystusa i Kościół. >508< — 164

Date: 2016-01-14; view: 554