PRZYMIERZA — Czy Bóg mógł układać się z Adamem?

Pytanie (1911) — Kiedy Adam zgrzeszył, czy Bóg mógł był zawrzeć z nim Przymierze Zakonu, jakie zawarł z Izraelem, przymierze ofiarujące życie pod warunkiem wypełnienia zakonu ?

Odpowiedź — Sądzimy, że nie byłoby właściwe przypuszczać, iż byłoby to zgodne z zasadami Boskimi, po tym gdy Adam już przeszedł zupełną i kompletną próbę, chybił w tej próbie i został skazany na śmierć, aby Bóg miał bagatelizować Swoją władzę i decyzję, przez zrobienie jeszcze jednej propozycji Adamowi, skoro ten już znalazł się w upadłym stanie. Wydaje się, że nawet samo wzmiankowanie próby byłoby niezgodne z zasadami Bo­skimi, dokąd zupełne zadośćuczynienie za popełnione już prze­stępstwo nie byłoby wprzód uczynione.

Widzimy znaczną różnicę pomiędzy Adamem, a dziećmi Ada­mowymi, które urodziły się w niedoskonałości i które nigdy świa­domie i dobrowolnie oraz inteligentnie nie grzeszyły przeciwko Bogu, ani też nie miały sposobności czy oferty przekonania się czy będą zdolne zachować Zakon Boży.

Bóg dał Izraelowi pewne figuralne usprawiedliwienia, figu­ralne uświęcenia itd., a to w celu wyrażenia pewnych instrukcji, przepowiadających wielkie błogosła-wieństwo, jakie ostatecznie będzie zlane na ludzi - dając im sposobność powrócenia do łaski Bożej i wiecznego życia. —191

PRZYMIERZA — Czy Przymierze Zakonu zostało dodane?

Pytanie(1912) —Czy Przymierze Zakonu było dodane do Przymierza Abrahamowego, a jeśli tak, jak to można pogodzić z myślą w Gal. 3:15: Wszak i człowieczego testamentu utwier­dzonego nikt nie łamie, ani do niego co przydaje.

Odpowiedź. — Przymierze Zakonu zostało dodane w jednym znaczeniu, a jednak nie zostało dodane w innym znaczeniu. Przy­mierze Abrahamowe miało pozostać i nie mogło być >499< unieważnione ani odłożone na stronę i nikt nie mógł zmienić: jego warun­ków pod żadnym względem. W Przymierzu Abrahamowym Bóg dał obietnicę, że On postara się o Nasienie dla Abrahama a w tym Nasieniu wszystkie rodzaje ziemi będą błogosławione. To jest tre­ścią tego Przymierza. Bóg dał narodowi żydowskiemu Przymierze Zakonu. Było to w ten sposób: Żyd, nie mogąc zachować Przy­mierze Zakonu, nie mógł być duchowym nasieniem. Jezus był do­skonały, i tylko On mógł zachować zakon a to uzdalniało Go do, stania się obiecanym nasieniem duchowym.

To udowodniło, że Jezus był godnym przedstawić się jako żywa ofiara i przez to przymierze oraz przez Jego zdolność do zachowania zakonu otrzymał On wyższe błogosławieństwo i w ten sposób stał się duchowym nasieniem; wszedł w przymierze ofiary, Wszystko to wcale nie wchodziło w kolizję z przymierzem Abra­hamowym; ono nadal jest takim samym. Jezus nie stał się dzie­dzicem Obietnic Abrahamowych. Wykazał, że jest zdolny do ofia­ry i wszedł w przymierze ofiary. Ci, co wchodzą w to przymierze, są "Nasieniem", a Jezus był z nich najpierwszym. On stał się duchowym nasieniem gdy został wzbudzony od umarłych. "Czło­wiek" nie był duchowym nasieniem, a Jezus nawet jako doskonały człowiek, nie mógłby dać życia rodzajowi ludzkiemu. Zatem On nie unieważnił ani nie zniósł Przymierza Zakonu. — 192

Date: 2016-01-14; view: 519