PRZYBYTEK — Ołtarz z którego nie jedzono.

Pytanie (1908)—Proszę wytłumaczyć Żyd. 13:10: Mamy >481< ołtarz, z którego nie mają wolności jeść ci, którzy przybytkowi służą. O jakim ołtarzu Jest tu mowa, w figurze czy w pozafigurze?

Odpowiedź — Odpowiadam, że Apostoł wykazuje tu kontrast pomiędzy żydowskim kapłaństwem Aaronowym, a pozafiguralnym kapłaństwem, którego Najwyższym Kapłanem jest Chry­stus, a Kościół, członkowie Jego ciała, są Królewskim Kapłań­stwem. Żydzi, jak i wszyscy, co trzymali się żydowskich pojęć, nie mogli zrozumieć jak o członkach Kościoła mogło być mówio­ne jako o Kapłaństwie; jak wszyscy wierzący przychodzący do Ojca przez Chrystusa i stawiający swe ciała ofiarą żywą, mogą być, jak określa to Św. Piotr, Królewskim Kapłaństwem, naro­dem świętym, ludem nabytym.

Tak samo, trudnym im jest zrozumieć to obecnie. Zachodzi więc pytanie: Jak możemy być Kapłaństwem? Przecież nie na­leżymy do kapłańskiego pokolenia. Taką właśnie myśl wywodzi apostoł Paweł i objaśnia, że' należymy do kapłaństwa Melchizedekowego, a nie do kapłaństwa Aaronowego. Kapłaństwo Aaronowe było figurą na pewne szczegóły, zaś ten kapłan (Melchizedek) był z wyższego obrządku aniżeli kapłaństwo Aaronowe i my (Kościół) jesteśmy kapłaństwem według tego wyższego obrządku. Tamci (kapłaństwo Aaronowe) mieli literalne ofiary, my mamy lepsze ofiary. Oni mieli ofiary z literalnych cielców, kozłów i baranów, my mamy ofiarę Chrystusa, pozafiguralnego cielca i ofiarę Kościoła, pozafiguralnego kozła, na ołtarzu wyż­szym aniżeli ich. Ich ołtarz kadzenia był tylko figuralnym ołta­rzem. Modlitwy świętych i zasługa Chrystusowa są prawdziwa wonnością wznoszącą się do Boga i Jemu przyjemną. Tak samo we wszystkich innych szczegółach jest figura i pozafigura.

Teraz mamy ołtarz z którego oni nie mogą jeść. Co jest tym naszym ołtarzem? Tym ołtarzem, drodzy przyjaciele, jest Chrystus i Jego poświęcona ofiara. Kapłani figuralnego systemu jedli mięso ofiar składanych na ich ołtarzu. Przypominam wam, że gdy ofiara była przyprowadzona do kapłana (nie w dniu Pojednania, ale w innym czasie), on, po zabiciu bydlęcia brał z niego tłuszcz i spalił na ołtarzu, lecz mięso ofiary zabierał i było ono pokarmem dla kapłanów. Tak więc wszyscy ci kapła­ni byli uczestnikami tego ołtarza. Na ołtarzu spalony był tłuszcz itd., a mięso jedli kapłani. Apostoł więc argumentuje, że oni mogli jeść to mięso będąc uczestnikami owego ołtarza, lecz my mamy większy ołtarz i większe ofiary. My jemy mięso (ciało) z tego ołtarza. Jeżeli kto nie je ciała Mego i nie pije krwi Mojej, niema żywota w sobie. Jest tu mowa o Kościele. Faktycznie wszyscy z nas muszą być uczestnikami Jego ciała. Tu nasuwa się znowu pytanie: Co Pan miał na myśli, gdy to powiedział? Wiecie, że w owym czasie wielu słysząc to powie­ działo: Twardać to mowa, któż jej słuchać może? To zdaję się być głupstwem. Jak człowiek ten może nam dać ciało swoje do jedzenia? Wielu odeszło i więcej z Nim nie chodzili. Oni powiedzieli: Te niejasne mowy stają się zbyt dziwne, więc nie możemy ich więcej słuchać. On, mówi jakby w zagadce, więc >482< musimy zaniechać Go i całą tę sprawę. Cóż On sobie myśli, że my ciało Jego jeść będziemy?

Gdy jednak doszliśmy do właściwego wyrozumienia, pozna­liśmy że w tym wieku Ewangelii ciało Jego przedstawia Jego ofiarę, którą On złożył za nas na Kalwarii, a my możemy korzy­ stać z niej, jeść ją, karmić się tym, co Chrystus ofiarował, czyli możemy przyswajać sobie zasługę ofiary Chrystusowej, co też czynimy; bywamy usprawiedliwieni z wiary w Niego i jakoby jemy Jego ciało, czyli przyswajamy sobie to co On za nas ofia­rował. W taki sposób otrzymujemy usprawiedliwienie do żywo­ ta. Taki jest ów obraz, oraz znaczenie tegoż, jak wyrozumieliśmy to przez Słowo Boże. — 702

Date: 2016-01-14; view: 586