ORDYNACJA — Prawdziwa.

Pytanie (1915) — Kiedy, przez kogo i zostałeś ordyno­wanym na pastora Ewangelii ?

Odpowiedź — Zanim odpowiem, na to pytanie, chcę zwrócić uwagę na to, co Biblia mówi o ordynacji. Na podstawie Pisma Św. są dwie właściwe metody ordynowania. Jedna jest przez Boga; a druga, przez człowieka. Ordynacją, czyli upoważnieniem przez Boga jest spłodzenie z ducha świętego, bez którego nikt nie może być upoważniony do głoszenia Ewangelii. Jeżeli ktoś głosi bez tego pomazania, to według naszego zrozumienia, głosi bez Boskiego upoważnienia. Czyni to do czego nie jest upoważ­niony.

Nasz Pan mówi, jak On był upoważniony do głoszenia i Pi­smo św. mówi, że mamy chodzić śladami Jego i mieć doświad­czenia podobne tym, które On przechodził. Jako słudzy Krzyża, mamy wzór naszego Pana Jezusa Chrystusa. On był doskonałym a my jesteśmy niedoskonałymi. Potrzeba nam więc przebaczenia naszych grzechów, podczas gdy On był bez grzechu. Zatem Je­zus stanowi podstawę przebaczenia grzechów wszystkim, którzy udają się do Ojca przez wiarę w Jego Krew. On przytoczył Swo­ją ordynację, gdy rzekł: Duch Panującego Pana jest nade mną; przeto Mię pomazał Pan, abym opowiadał Ewangelię cichym. (Izaj. 61:1). Jak upoważnienie to przyszło na Jezusa, a póź­niej na Jego uczni podczas Zielonych Świąt, tak podczas Wieku Ewangelii to upoważnienie przychodziło na naśladowców Chry­stusa, pomazując ich do głoszenia Ewangelii. — Łuk. 4:17-21; 1 Jan 2:27. >382<

Wszyscy, którzy otrzymali pomazanie od Boga są ordynowani czyli upoważnieni do głoszenia Ewangelii, zgodnie z ich przywilejami i zdolnościami. Niektórzy są ograniczeni przez płeć; siostry nie mogą mieć kazań, tak jak bracia, lecz mogą opowiadać cnoty Tego, który ich powołał z ciemności ku dziwnej Swojej światłości. (1 Piotr 2:9). Prócz tego, są one zupełnie minione opowiadać wesołą nowinę do poszczególnych jednostek, lecz zgodnie ze słowami apostoła Pawła, nie publicznie, na sali. Są niektórzy bracia, którzy nie mogą publicznie przemawiać z powodu braku talentu lub przywileju, lecz wszyscy bracia, przezich życie i rozmowę, mogą głosić chwałę i cześć wielkiego miłującego Boga, który przeniósł ich z ciemności do światłości, wyciągnął z dołu szumiącego i z błota lgnącego, a postawił na skale ich nogi, i utwierdził kroki ich. — Ps. 40:3.

Jest jeszcze inny wybór tych, którzy są sługami Ewangelii do której klasy zaliczam sam siebie. To jest wybieranie przez Kościół i jest ono uznawane przez wszystkie denominacje. Niektórzy uważają to tylko jako formę; jedni dokonują ordynacji (wyświęcenia) z wielką ceremonią, inni zaś z mniejszą. Naszym zrozumieniem jest, że każde zgromadzenie ma tych, których wybrało, wybierać w sposób biblijny — to jest przez podniesienie rąk — czyli przez głosowanie.

Zgodnie ze słowami zapisanymi w (Dz. Ap. 14:23) i z innymi oświadcze­niami względem ordynowania Starszych, jesteśmy przekonani, że ten sposób był używany w pierwszych Kościołach. Wyraz „starsi” użyty w tym tekście, obejmuuje ewangelistów, pasterzy, nauczycieli i proroków — publicznych mówców. Dlatego jest ważne, abyśmy wiedzieli co znaczy słowo ordynacja.

W obecnym czasie słowo ordynacja jest ogólnie użyte w zastosowaniu do ceremonii wyświęcenia (czyli wprowadzenia kogoś na urząd); lecz to nie jest znaczeniem greckiego słowa „cheirotoneo”, użytym w tym tekście. Ono znaczy „wybranie przez podniesienie rąk”, forma głosowania, która jest dotychczas stosowana przez naśladowców Chrystusa. To znaczenie jest podane przez profesora Young'a „Analityczna Konkordancja biblijna”.

Ponieważ Konkordancja ta jest autorytetem Prezbiteriańskim, przytaczamy jeszcze objaśnienie podane w biblijnej Konkordancji Strong'a, która jest autorytetem Metodyskim. Ten ostatni podaje znaczenie słowa „cheirotoneo” na — „rękę podnoszący” — czyli głosujący (przez podniesienie ręki).

Metodą Pisma Świętego w ordynowaniu starszych we wszystkich zgromadzeniach jest przez głosowanie zgromadzenia, to jest przez podniesienie ręki w głosowaniu. Dopominanie się takich wyborów, zanim się przyjmie usługę, jest postępowaniem według porządku Pisma Św. Ono wzmocni starszego i w dodatku przypomni zgromadzeniu o jego obowiązkach i odpowiedzialności w upoważnieniu starszych w imieniu Pańskim i Jego duchu — wyrażając Boski wybór i Boską wolę. Dodatkowo biblijny porządek interesuje członków zgromadzenia, w tym co mówią i czynią starsi, których wybierają jako swoich sług i przedstawicieli. Ono sprzeciwia się pojęciu, że starsi mają władzę i rządzą >383< zgromadzeniem. Koniec czyni mniemaniu, że zgromadzenie jest „ich ludem” (poddani starszym), zamiast „Lud Pana”, któremu służą.

Ktokolwiek nie jest upoważniony przez te dwie metody, nie jest ordynowa­nym sługą Ewangelii na podstawie Słowa Boże­go. Pierwsza Boska ordynacja jest niezbędnie potrzebna; druga ordynacja ziemska, jest także potrzebna. Z łaski Ojca Niebie­skiego posiadam obie te ordynacje.

W sprawie tych, którzy zajęci są publiczną pracą w imie­niu „Stowarzysze­nia Badaczy Pisma Św.” oni są ordynowani jako całość. Są posłani przez urzędników tegoż Stowarzyszenia a ponieważ większość zgromadzeń wszędzie jest uznawana przez Stowarzyszenie i zgromadzenia uznają Towarzystwo, przeto uznają również ich ordynację przez Stowarzyszenie. — 514

Date: 2016-01-14; view: 483