OBRZEZANIE — Co do Kościoła.

Pytanie (1909) — Znakiem przymierza Abrahamowego było cielesne obrzezanie. Jeżeli jesteśmy pod tym przymierzem, dlaczego nie mamy tego samego znaku ?

Odpowiedź — Apostoł wskazuje, że mamy ten sam znak, ale jest to obrzezanie serca a nie ciała. W duchowym Izraelu jest duchowe obrzezanie. Apostoł powiada nam, jakie to rzeczy powinniśmy obrzezać — gniew, złość, nienawiść, zazdrość, spory i inne uczynki ciała i diabła. Odetnijcie je a będziecie obrzezani w sercu. Nie znaczy to, że nigdy już nie popełnicie pomyłki gniewania się w myśli. Nie jest to wasze ciało, ale wy jako nowe stworzenie, które jest członkiem Ciała Chrystusowego. Ciało jest jedynie sługą tego nowego stworzenia, a to nowe stworzenie będzie panować nad ciałem najlepiej według swej możności. —127

ODPADNIĘCIE — Po poświęceniu.

Pytanie (1910) — Jeżeli odpadnie, kto już raz został oświecony, skosztował daru niebieskiego i był uczestnikiem ducha świętego, to czy utrata korony oznacza wtóra, śmierć? Czy też może się znaleźć dla takiego jakieś miejsce w Wielkim Gronie?

Odpowiedź — Nie sądzę aby ktokolwiek był kompetentny odpowie­dzieć na to pytanie. Jest to ponad nasz rozum. Powinniśmy się obawiać wydawać sąd na kogoś, kto wykazuje dowodami, że wciąż jeszcze miłuje Boga i sprawiedliwość. Nie mówię, że nie powinniśmy obawiać się o drugich, bo Apostoł powiada że mamy się obawiać i że powinniście starać się wyrwać ich z ognia — to jest odciągnąć ich od pokus i prób, starać się uwolnić ich od sideł przeciwnika. Taka obawa jest właściwa, ale nie do nas należy decydować, czy ktoś taki został >333< odsunięty od Pana i skazany na wtóra śmierć. Lepiej unikajmy wydawania takiego sądu na drugich. — 268

OFIARA — Z dwóch punktów widzenia.

Pytanie (1911) — Albowiem bydląt, których krew bywa wnoszona za grzech do Świątnicy przez najwyższego kapłana, tych ciała palone bywają za obozem. – Hebr. 13:11. Czy to pokazuje, że ofiara za grzech jest dokonywana w pozafigurze w Świątnicy Najświętszej ?

Odpowiedź — Ogólnie ci, którzy tłumaczyli w Biblii cokolwiek o Namiocie Zgromadzenia, okazali się niewiernymi w użyciu wyrażeń świątnica, Najświętsza, Święte Miejsce, itp. Nie rozumieli, że te wyrażenia były użyte w innym znaczeniu przez Żydów łącznie z różnymi częściami Namiotu Zgromadzenia. Poprawnie przetłumaczony, nasz tekst mówi: Albowiem bydląt, których krew bywa wnoszona do Świątnicy Najświętszej jako ofiara za grzech, tych ciała bywają palona za obozem.

Musimy pamiętać, że wyrażenie ofiara jest w Piśmie Świętym użyte w dwóch znaczeniach. W jednym znaczeniu, nasz Pan się ofiarował przy chrzcie, gdy poświęcił się, aby czynić wolę Ojca. To była Jego ofiara Samego Siebie, gdy On ukazał się przy rzece Jordan. Ofiary tej dokonał, gdy złożył Swoje życie na Kalwarii; i to życie złożone na Kalwarii jest stosowną ofiarą za grzech. Pozostawało jeszcze, aby Jezus, jako Najwyższy Kapłan, wstąpił na wysokość, ukazał się przed obliczem Bożym za nami i zastosował też ofiarę za grzech. Pokropienie krwią Ubłagalni było czynione w Świątnicy Najświętszej. Lecz stawienie tej ofiary było uczynione przy rzece Jordan, a w figurze przy zabiciu cielca. — 511

Date: 2016-01-14; view: 564