Katalog praw i wolności

· prawo do życia (art. 2)

· zakaz tortur (art. 3)

· zakaz niewolnictwa i pracy przymusowej (art. 4)

· prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego (art. 5)

· prawo do rzetelnego procesu sądowego (art. 6)

· zakaz karania bez ustawy (art. 7)

· poszanowanie życia prywatnego i rodzinnego (art. 8)

· wolność myśli, sumienia i wyznania (art. 9)

· wolność słowa (art. 10)

· wolność zrzeszania się i stowarzyszania (art. 11)

· prawo do zawarcia związku małżeńskiego (art. 12)

· prawo do skutecznego środka odwoławczego (art. 13)

· zakaz dyskryminacji przy korzystaniu z praw i wolności EKPC (art. 14)

4. Zasięg obowiązywania Konwencji:

Z praw i wolności konwencyjnych mogą korzystać wszystkie osoby pozostające pod jurysdykcją (władzą) państw-stron Konwencji. Są to przede wszystkim obywatele tych państw, ale również obcokrajowcy odwiedzający te państwa, a więc zarówno obywatele innych państw, jak i bezpaństwowcy – osoby nie posiadające żadnego obywatelstwa. Zastosowanie Konwencji nie jest ograniczone do terytorium określonego państwa, ale może rozciągać się poza nie. Tak więc z praw i wolności konwencyjnych można skorzystać na pokładzie samolotu, statku morskiego czy statku kosmicznego należącego do tego państwa-strony Konwencji.

Kontrola przestregania Konwencji:

Kontrola przestrzegania Konwencji dokonywana jest na dwu płaszczyznach:skargi międzypaństwowej oraz skargi indywidualnej. Ta pierwsza sprowadza się do tego, że każde państwo-strona Konwencji może wszcząć spór z innym państwem-stroną, któremu zarzuca naruszenie tej właśnie Konwencji (lub jej protokołów dodatkowych). Bardzo rzadko państwa korzystały z tej możliwości. Obawiały się tego, że państwo, przeciwko któremu skierowałyby skargę, uznałoby takie działanie za akt nieprzyjazny, co w konsekwencji mogłoby doprowadzić do pogorszenia stosunków pomiędzy nimi.

Prawa człowieka w Traktacie Lizbońskim:

5. Traktat lizboński – umowa międzynarodowa zakładająca m.in. reformę instytucji Unii Europejskiej, podpisana 13 grudnia 2007 roku w Lizbonie.

W stosunku do państw-stron weszła w życie 1 grudnia 2009, przy czym w hierarchii źródeł prawa porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej obowiązuje od chwili ogłoszenia w Dzienniku Ustaw, co nastąpiło 2 grudnia 2009.

Traktat lizboński nadaje prawny charakter Karcie praw podstawowych, będącej zbiorem fundamentalnych praw człowieka. Składa się z preambuły i siedmiu rozdziałów (Godność, Wolności, Równość, Solidarność, Prawa obywatelskie, Wymiar sprawiedliwości, Postanowienia ogólne dotyczące wykładni i stosowania karty). W 54 artykułach określa prawa (społeczne, polityczne, ekonomiczne) przysługujące obywatelom państw Unii.

Kartę zaakceptowały wszystkie kraje UE z wyjątkiem Wielkiej Brytanii i Polski, które zastrzegły ograniczenie jej ochrony dla swoich obywateli.

6. A to są dwa artykuła refurmojącego traktatu protokola numer 7

Artykuł 1

1. Karta nie rozszerza możliwości Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ani żadnego sądu lub trybunału Polski lub Zjednoczonego Królestwa do uznania, że przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne, praktyki lub działania administracyjne Polski lub Zjednoczonego Królestwa są niezgodne z podstawowymi prawami, wolnościami i zasadami, które są w niej potwierdzone.

Artykuł 2

Jeśli dane postanowienie Karty odnosi się do krajowych praktyk i praw krajowych, ma ono zastosowanie do Polski lub Zjednoczonego Królestwa wyłącznie w zakresie, w jakim prawa i zasady zawarte w tym postanowieniu są uznawane przez prawo lub praktyki Polski lub Zjednoczonego Królestwa. ”

7. Traktat lizboński czyni znaczne postępy w zakresie ochrony praw podstawowych. Otwiera Unii drogę do przystąpienia do europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności.
Traktat gwarantuje wejście w życie Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Tym samym UE wyposaża się w szereg praw cywilnych, politycznych, gospodarczych i socjalnych, które są prawnie wiążące nie tylko dla Unii i instytucji europejskich, ale również dla państw członkowskich.
Wreszcie traktat lizboński wprowadza nowe prawo gwarantujące obywatelom UE autentyczny wpływ na sprawy europejskie: do Komisji można skierować petycję, z podpisami co najmniej miliona obywateli pochodzących ze znacznej liczby państw członkowskich, o podjęcie inicjatywy legislacyjnej.

Prawa człowieka w Traktacie Amsterdamskim:

8. Traktat Amsterdamski został podpisany 02.10.1997 roku w Amsterdamie przez państwa Unii Europejskiej. Uzupełnia on i wprowadza poprawki do Traktatu z Maastricht, Traktatów Rzymskich oraz innych aktów Wspólnoty. Pod Traktatem podpisały się: Austria, Belgia, Dania, Francja, Grecja, Finlandia, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Portugalia, RFN, Szwecja, Wielka Brytania i Włochy. W Traktacie wzmocniono federacyjny charakter Unii Europejskiej. Przewidziano wzmocnienie roli Parlamentu Europejskiego, powołanie przedstawiciela ds. polityki zagranicznej. Wzmocniono kompetencje Brukseli w zakresie polityki wizowej, migracyjnej i azylowej oraz współpracę policji i wymiaru sprawiedliwości. Negocjacje nad kształtem Traktatu zostały podjęte w czerwcu 1995 roku, w celu przygotowania Unii do poszerzenia o kolejne kraje (z Europy Środkowej).

9. Postanowienie Traktatu Amsterdamskiego, jake dotyczyło praw człowieka we Wspolnotach Europejskich, było wprowadzenia przez kraje członkowskie nowej strategii politycznej, a mianowicie gender mainstreaming. Oznacza ona identyczne traktowanie zarówno kobiet jak i mężczyzn oraz zrównywanie ich praw nie tylko w świecie politycznym, ale i na wielu innych płaszczyznach. Warto wspomnieć, że strategię tą realizuje również Organizacja Narodów Zjednoczonych.Rownież było wprowadzano Stref Schengen w ramy Unii Europejskiej. Poza tym przewidziano sankcje dla kraju członkowskiego UE, który w widoczny sposób narusza zasady demokr acji. Taki zapis dotyczył zarówno obecnych członków wspólnoty jak i tych krajów, które dopiero miały przyłączyć się do Unii. Tylko jeden raz wspólnota była zmuszona z nich skorzystać i wyciągnąć konsekwencje wobec kraju, w którym demokracja panuje od ponad 40 lat.

Zakończenie:

10. Ochrona praw człowieka jest zasadniniem dynamicznym, o licznych wzajemnych interferencjach praktyki i regulacji regionalnych, partykularnych i uniwersalnych.Pojawiac sie tu z pewnością bedą coraz to nowe prawa podmiotowe oraz instrumenty ich ochrony. Rozwijają sie prawa kolektzwne i obzwatelskie. Zakres praw kulturalnych z kolei bedzie sie coray bardyiej porzerzał, zwłaszcza w sferze własności intelektualnej oraz wykorzystywania komunikacji elektronicznej oraz rynku elektronicznego. Coraz szersze bedą też prawa społeczne, ekonomiczne i konsumenckie. Należy zarazem widziec też pewne tendencje ograniczające korzystanie z tych praw, ci zwiąyane jest głownie ze zwalczaniewm teroryzmu o przestepczości zorganiyowanej.

Date: 2016-01-05; view: 844