BABASI PUTLARI YERLE BİR EDİYOR

Ancak, Aziz Panteleimon’da, babasını da putlardan alıp İsa Mesih’in dinine döndürme isteği çok büyüktü. Onun için de bir gün kendisine dedi:

- Neden baba, önceleri oturur durumda yapılmış olan putlardan hiçbiri ayağa kalkmıyor ve baştan ayakta durur durumda yapılmış olanlardan hiçbiri hiçbir zaman oturmuyor?

Evstorgios babasının verilecek cevabı yoktu. Ancak, putlara karşı olan merakı ve sevgisi yavaş-yavaş sönmeğe başladı. Daha evvel yaptığı gibi, artık putlara kurban kesmez oldu. Bunu oğlu görüyordu. Hiç durmadan Allah’a şükrediyor ve aynı zamanda da, babasına hidayet vermesi ve putlar hatasından onu kurtarması için de dua ediyordu.

Bir an için de, evinde bulunan putları ve ilâhların heykellerini yerle bir etmesini bile düşünmüştü. Fakat, babasının kalbini kırmamak için bunu yapmadı. İsa Mesih’e inanması için, onu sözlerle kandırmak daha iyidir diye düşündü. O vakit de o putları kendisi yerle bir edecektir. Allah’ın yardımıyla da bu kısa bir zamanda meydana geldi. Çünkü Allah onun dualarını işitti ve kabul etti. Ve bir mucizeyle de kendisini Kiliseye bütünüyle getirdi. Mucize hangisiydi? İşte şuydu:

Bir gün Aziz Panteleimon’a kör birini getirdiler. O zaman, babası Evstorgios da orada hazır bulunuyordu.

- Aziz Panteleimon, kör olan kişiye ne istediğini sordu?

- Bir kör ne ister? Görmemi isterim, mükemmel Doktorum diye cevap verir. Bir insan için, ışığı görmeden daha önemli ve daha tatlı bir şey mi var. Lütfen, benim bu felâketime ve sıkıntıma acı. Birçok doktor, beni tedavi edecekleri yönünde bana söz verdiler. Fakat bunu başaramadılar. Ben sadece bu doktorlar ve ilâçlar için varlığımı harcadım. Hiçbir fayda da görmedim. Maalesef, az miktarda var olan ışığımı da kaybettim ve şimdi de, kör, fakir ve sefil biri olarak kaldım.

- Doktorlara, varlığının bütününü harcadığını mı dedin, diye sorar Aziz Panteleimon. Fakat ben seni tedavi edersem sen bana ne vereceksin?

- Benim varlığımdan ne kaldıysa büyük bir memnuniyetle sana vereceğim.

- Senin gözlerini, gerçek Allah, benim vasıtamla tedavi edecektir diye cevap verdi. Bana vadettiğin para karşılığını da fakirlere gidip vereceksin. Bunu kendisine söyledi, çünkü, İsa Mesih’in gücüne ve inayetine tam inanıyordu. Fakat babası, bunları işittiği vakit, o hastayı şifalı bitkiler, ilâçlar ve insan ilmiyle tedavi etmek isteyeceğini düşünmüştü. Bunun için de ona dedi:

- Oğlum, böyle işe teşebbüs etme. Bu senin gücünü aşar. Sonunda rezil olacaksın. Nitekim, sen diğer doktorlardan daha fazla ne yapabilirsin ki?

- Babacığım, benden başka, bunu hiç kimse tedavi edemez. Çünkü benim öğretmenim, bunlardan, mukayese kabul etmez bir biçimde daha üstündür de ondan.

- Oğlum, ben duydum ki, senin bu öğretmenin de bu işi denedi ama bir sonuç elde edemedi, diye babası ona cevap verdi. Çünkü o sanıyordu ki, öğretmeni diye Efrosinos’u kastediyordu.

- O vakit, Aziz Panteleimon, babasına, sen gözlerinle gerçeği anlayabilmen ve kendi kendine yardım alabilmen için dikkat et dedi. O vakit sağ elini uzattı ve o kişinin kör gözlerine istavroz çıkartarak İsa Mesih’e şöyle yalvardı:

- “Ey İsa Mesih, bu kulunu tedavi et”.

- Ve işte mucize! Kör adamın gözleri hemen açıldı. Ve sadece bedeninin gözleri değil, ruhunun gözleri de açılmış oldu. Çünkü o daha evvel putprest idi. Şimdi de, İsa Mesih’in adıyla iyileştiğini görünce, hemen o anda İsa Mesih’e inandı.

O vakit Aziz Panteleimon’un babası Evstorgios da inandı ve kuvvetli bir sesle şöyle bağırdı:

- İsa Mesih gerçek Tanrıdır.

Aziz Panteleimon’un sevinci artık anlatılamaz derecede büyüktür. Bu olay için Allah’a şükretti, babasını ve daha evvel kör olan o hasta adamı da Ermolaos’a götürdü. Ermolaos onların ikisini de vaftiz etti.

Evstorgios evine vaftiz edilmiş, kendisine kutsal yağ sürülmüş ve komünyon aldırılmış bir durumda döndüğünde, eline bir çekiç aldı ve bütün o ilâh heykelciklerini paramparça etti. Cennet’teki annesi Efvuli’nin bahtiyar ruhu ne kadar da sevinmişti. Oğlu ve kocası artık Hıristiyan olmuşlardı.

Babası bir yıl Hıristiyan olarak yaşadı. Baba ile oğlu, fazilette kimin daha ileri gideceğine mücadele veriyorlardı. Evstorgios, kendisine olan borçların tümünü bıraktı yani almadı. Devamında da, kölelerini serbest bıraktı ve fakirlere de bir sürü yardımlarda bulundu. Bir yıl sonra da Allah’ın yanına bahtiyar bir halde gitti.

Date: 2016-01-03; view: 664