Weronika ociera twarz Jezusowi

Stacja I

Jezus skazany na śmierć

Kłaniamy Ci się, Chryste, i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupił.

Ludzie krzyczeli: "Na krzyż z Nim, na krzyż!" Wzgardzili Jezusem. Znienawidzili Go. Piłat wydał wyrok. Jezus zostanie ukrzyżowany.

A ja? Czy ja kocham Pana Jezusa? Czy jestem Mu posłuszny? Czy czczę Go i sza­nuję zawsze Jego imię i imię Jego Matki? ­Za każdy brak miłośa dla Ciebie i szacunku dla Twego imienia-przepraszamy Cię, Pa­nie Jezu!

Zmiłuj się nad nami, Panie - Zmiłuj się.

Stacja II

Jezus bierze krzyż na swoje ramiona

Kłaniamy Ci się, Chryste, i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupił.

Żołnierze przygotowali krzyż. Jezus ochotnie wyciąga ręce i bierze go na swoje ramiona. Krzyż jest ciężki. Są na nim grze­chy wszystkich ludzi. Moje też.

Jezu, Ty dla nas niosłeś ten krzyż i na nim umarłeś. Tak wiele dzieci nie szanuje krzyża. Chłopcy przechodząc obok krzyża nie zdejmują czapek, dziewczynki niedbale się żegnają. W wielu naszych domach nie ma krzyża na ścianie. A przecież na krzyżu umarł Pan Jezus, abyśmy my żyli wiecz­nie... Krzyż jest znakiem naszej wiary.

Za brak szacunku dla krzyża świętego, za niedbałe żegnanie się; przepraszamy Cię, Panie Jezu.

Zmiłuj się nad nami, Panie - Zmiłuj się.

Stacja III

Jezus upada pierwszy raz

Kłaniamy Ci się, Chryste, i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupił.

Pan Jezus pod ciężarem krzyża ze zmę­czenia upada. Żołnierze śmieją się z Niego. Nikt Mu nie pomaga podnieść się.

Tak częste zdarza się w szkole, że koleżan­ka czy kolega dostanie jedynkę. Jest im przykro. Płaczą. A my, podobnie jak owi żołnierze, śmiejemy się z ich nieszczęścia... Spotykamy ludzi dotkniętych kalectwem, chorobą, cierpieniem. Jak na nich patrzy­my? Czy z szacunkiem, współczuciem, go­towością pomocy im? A może wydaje się nam, że my jesteśmy od nich lepsi, bo je­steśmy silni i zdrowi. Może się nawet z nich wyśmiewamy?

Za dokuczanie koleżankom i kolegom, za wyśmiewanie się z innych ludzi i kalek, za obojętność wobec cierpienia drugich ­przepraszamy Cię, Panie Jezu.

Zmiłuj się nad nami, Panie - Zmiłuj się.

Stacja IV

Jezus spotyka swoją Matkę

Kłaniamy Ci się, Chryste, i błogosławi­my, Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupił.

Wśród krzyczącego tłumu na ulicy w Je­rozolimie Maryja odszukała swojego Syna. Jezus szedł z krzyżem na ramionach, otoczo­ny przez katów. Zatrzymał się i popatrzył na swoją Matkę. On Ją zawsze bardzo kochał...

A jak ja odnoszę się do swoich rodziców? Przebywam z nimi na co dzień. Oni pracują ciężko dla mnie i myślą o mnie. Starają się zaspokoić wszystkie moje potrzeby. A ja czę­sto jestem im nieposłuszny. Nie pomagam im w pracy. Ze szkoły przynoszę złe stopnie.

Za nieposłuszeństwo rodzicom i za wszystkie zmartwienia, jakie im sprawiamy, przepraszamy Cię, Panie Jezu.

Zmiłuj się nad nami, Panie -Zmiłuj się.

Stacja V

Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż

Kłaniamy Ci się, Chryste, i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupił.

Jezus jest już bardzo wyczerpany dźwiganiem krzyża. Ktoś powinien Panu po­móc. Właśnie Szymon z Cyreny wracał z pola do domu. Jego to zatrzyma żołnierze i rozkazali, by pomógł nieść krzyż Jezusowi. Choć przymuszony, stał się wzorem tych, którzy na drodze życia śpieszą z pomocą bliźnim. Niedawno chłopcy pomogli pchać wózek starej baba. Ktoś inny przeprowadził przez ulicę człowieka ociemniałego. Dziewczynka z piątej klasy po powrocie ze szkoły po­sprzątała mieszkanie chorej pani sąsiad­ki.

Za pomoc Szymona z Cyreny i dobroć dzieci dla ludzi starszych i potrzebujących, dziękujemy Ci, Panie Jezu.

Zmiłuj się nad nami, Panie - Zmiłuj się.

Stacja VI

Weronika ociera twarz Jezusowi

Kłaniamy Ci się, Chryste i błogosławimy Ciebie, żeś przez Krzyż Twój święty świat odkupił.

Pan Jezus jest już strasznie zmęczony. Twarz ma pokaleczoną, pokrytą potem, krwią i kurzem. V',iidzi to Weronika. Podbiegła do Pana Jezusa i chustą, którą zdjęła z głowy, otarła Mu twarz. Za jej dobre serce Pan Jezus zostawił Weronice na pamiątkę obraz swej twarzy, odbity na chuśae.

Dziewczynki odwiedziły chorą nauczy­cielkę. Zaniosły jej kwiaty i opowiedziały. co działo się w szkole podczas jej nieobecnoś­ci. Dzieci potrafią sprawiać radość!

Za dobry przykład św. Weroniki, za wdzięczność i miłość wielu dzieci dla na­uczycieli i wychowawców - dziękujemy Ci, Panie Jezu.

Zmiłuj się nad nami, Panie - Zmiłuj się

Stacja VII

Date: 2015-12-24; view: 805