Początek: Wystawienie Najświętszego Sakramentu (chyba że jest to adoracja Grobu lub ciemnicy),
Śpiew na Wystawienie:
Ref: O Jezu, Boże utajony E Serce moje Cię czuje D Choć kryją Ciebie zasłony E Ty wiesz, że Cię kocham D
1.Miłosierdzie Pana chcę śpiewać na wieki E D Wyśpiewywać je będę przed wszystkim ludem Bo ono jest największym przymiotem Boga Jest nieustannym cudem E
2. Wytryskujesz z Troistości Bożej Lecz z jednego miłosnego łona. Ze źródła miłosierdzia Twego płynie wszelkie szczęście I życie
3. Przez otwarte serce ukrzyżowanego Syna Źródła miłosierdzia Boga otwarte są dla nas Nie dla aniołów, Cherubinów, Serafinów Lecz dla człowieka grzesznego
Czytanie 1 Iz 42, 1-9 Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy. Tak mówi Pan Bóg, który stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą. «Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności. Ja, któremu na imię jest Jahwe chwały mojej nie odstąpię innemu ani czci mojej bożkom. Pierwsze wydarzenia oto już nadeszły, nowe zaś Ja zapowiadam, zanim się rozwiną, [już] wam je ogłaszam».
Śpiew: Posłuchaj córko, spójrz, nakłoń ucha. F C B C7 Zapomnij o swym ludzie, o domu twego ojca. F C B F Król pragnie twego piękna. F d C B C On Twoim Panem, oddaj mu pokłon. F d C F B F C
Czytanie 2 Pnp 5,10-16 Miły mój śnieżnobiały i rumiany, znakomity spośród tysięcy. Głowa jego - najczystsze złoto, kędziory jego włosów jak gałązki palm, czarne jak kruk. Oczy jego jak gołębice nad strumieniami wód. Zęby jego wymyte w mleku spoczywają w swej oprawie. Jego policzki jak balsamiczne grzędy, dające wzrost wonnym ziołom. Jak lilie wargi jego, kapiące mirrą najprzedniejszą. Ręce jego jak walce ze złota, wysadzane drogimi kamieniami. Tors jego - rzeźba z kości słoniowej, pokryta szafirami. Jego nogi - kolumny z białego marmuru, wsparte na szczerozłotych podstawach. Postać jego [wyniosła] jak Liban, wysmukła jak cedry. Usta jego przesłodkie i cały jest pełen powabu. Taki jest miły mój, taki jest przyjaciel mój, córki jerozolimskie! Jam narcyz Saronu, lilia dolin.
Śpiew: Posłuchaj córko...
Czytanie 3 Iż 52,13-53,12 Oto się powiedzie mojemu Słudze, wybije się, wywyższy i wyrośnie bardzo Jak wielu osłupiało na Jego widok - - tak nieludzko został oszpecony Jego wygląd i postać Jego była niepodobna do ludzi- tak mnogie narody się zdumieją, królowie zamkną przed Nim usta, bo ujrzą coś, czego im nigdy nie opowiadano, i pojmą coś niesłychanego. Któż uwierzy temu, cośmy usłyszeli? na kimże się ramię Pańskie objawiło? On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał On wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał. Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, Mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, iż mieliśmy Go za nic. Lecz On się obarczył naszym cierpieniem, On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz On był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie. Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich. Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić, nawet nie otworzył ust swoich. Jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak On nie otworzył ust swoich. Po udręce i sądzie został usunięty; a kto się przejmuje Jego losem? Tak! Zgładzono Go z krainy żyjących; za grzechy mego ludu został zbity na śmierć. Grób Mu wyznaczono między bezbożnymi, i w śmierci swej był [na równi] z bogaczem, chociaż nikomu nie wyrządził krzywdy i w Jego ustach kłamstwo nie postało. Spodobało się Panu zmiażdżyć Go cierpieniem. Jeśli On wyda swe życie na ofiarę za grzechy, ujrzy potomstwo, dni swe przedłuży, a wola Pańska spełni się przez Niego. Po udrękach swej duszy, ujrzy światło i nim się nasyci. Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości On sam dźwigać będzie. Dlatego w nagrodę przydzielę Mu tłumy, i posiądzie możnych jako zdobycz, za to, że Siebie na śmierć ofiarował i policzony został pomiędzy przestępców. A On poniósł grzechy wielu, i oręduje za przestępcami
śpiew: Misericordias Domini d A7 d C In aeternum cantabo. F C d A7 d
Czytanie 4 Łk 23, 39-43 Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: «Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas». Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież - sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił». I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa». Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju».
śpiew:
1. Krzyżu Święty, co świat obejmujesz, a d a Który rozdartą ziemię ramionami dwoma, C d C G Jak dziecko słabe matka przed ciemnością bronisz, a E d a Zmiłuj się nad nami. d E a Krzyżu Święty, masz moc pojednania I północy z południem i wschodu z zachodem Który nienawiść łamiesz, a niewolę kruszysz, Zmiłuj się nad nami.
Ref.: Tobą mury rozwalać, Tobą się osłonić, a E a Tobie się ufnym sercem z miłością pokłonić. d C G Tobą mury rozwalać, Tobą się osłonić, a G E Tobie się ufnym sercem z miłością pokłonić. d C G
2. Krzyżu Święty, który ziemię spinasz, Jak gdy żelazną klamrą człowiek dom swój chroni, By się w gruzy nie rozpadł na zwęglonej ziemi, Zmiłuj się nad nami. Krzyżu Święty, nad nami wzniesiony, Jak bandaż litościwie ściągasz brzegi rany, By się nowe zaczęło w sercu wyleczonym, Zmiłuj się nad nami.
Albo Twój krzyż 1. Twój krzyż, Jego ramiona mnie oplatają e C D H7 e Twój krzyż, prosty drewniany, a jakże wielki e C D H7 e W Jego wnętrzu mała monstrancja G D Twoje Ciało C D G I pięć stróżek krwi błogosławi ziemię G D Naucz mnie umierać. C H7 e Duchu przyjdź, Duchu przyjdź H7 e D O Duchu Święty przyjdź ! G H7 e Duchu przyjdź, Duchu przyjdź H7 e D O Duchu Święty przyjdź ! C H7 e
2. Pewnego dnia objęły mnie ramiona krzyża Przytuliły mnie mocno do Twojego serca I ujrzałem w każdym upadku moim płomień miłosierdzia A w każdym powstaniu zwycięstwo nadziei Że jedna kropla Krwi Twojej Spadając na mą pustynię Zrodzi szaleństwo zielonej miłości Spadając na mą pustynię Zrodzi szaleństwo zielonej miłości
Czytanie 5 Iz 50, 4-6 Pan Bóg Mnie obdarzył językiem wymownym, bym umiał przyjść z pomocą strudzonemu, przez słowo krzepiące. Każdego rana pobudza me ucho, bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg otworzył Mi ucho, a Ja się nie oparłem ani się cofnąłem. Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym Mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem.
Czytanie 6 Łk 23, 39-43 Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować. A żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ją na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: «Witaj, Królu Żydowski!» I policzkowali Go.
śpiew: 1. Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? E C H7 e W czymem zasmucił, albo w czym zawinił? E C H7 e Jam cię wyzwolił z mocy Faraona, (D) G H7 e C D G H7 A tyś przyrządził krzyż na Me ramiona. E H7 e H7 e
2. Ludu, mój ludu... Jam cię wprowadził kraj miodem `płynący, Tyś Mi zgotował śmierci znak hańbiący.
3. Ludu, mój ludu... Jam ciebie szczepił, winnico wybrana, A tyś Mnie octem poił, swego Pana.
4. Ludu, mój Ludu... Jam dla cię spuszczał na Egipt karanie, A tyś mnie wydał na ubiczowanie.
5.Ludu, mój Ludu... Jam Faraonów dał w odmęt bałwanów, A tyś Mnie wydał książętom kapłan
Czytanie 7 Pnp 2,1-6 Jak lilia pośród cierni, tak przyjaciółka ma pośród dziewcząt. Jak jabłoń wśród drzew leśnych, tak ukochany mój wśród młodzieńców. W upragnionym jego cieniu usiadłam, a owoc jego słodki memu podniebieniu. Wprowadził mnie do domu wina, i sztandarem jego nade mną jest miłość Posilcie mnie plackami z rodzynek, wzmocnijcie mnie jabłkami, bo chora jestem z miłości. Lewa jego ręka pod głową moją, a prawica jego obejmuje mnie.
Czytanie 8 Łk 23, 39-43 Piłat więc kazał zwołać arcykapłanów, członków Wysokiej Rady oraz lud i rzekł do nich: «Przywiedliście mi tego człowieka pod zarzutem, że podburza lud. Otóż ja przesłuchałem Go wobec was i nie znalazłem w Nim żadnej winy w sprawach, o które Go oskarżacie. Ani też Herod - bo odesłał Go do nas; a oto nie popełnił On nic godnego śmierci. Każę Go więc wychłostać i uwolnię». Lecz oni wołali: «Ukrzyżuj, ukrzyżuj Go!» Zapytał ich po raz trzeci: «Cóż On złego uczynił? Nie znalazłem w Nim nic zasługującego na śmierć. Każę Go więc wychłostać i uwolnię». Lecz oni nalegali z wielkim wrzaskiem, domagając się, aby Go ukrzyżowano; i wzmagały się ich krzyki.
Bo jak śmierć potężna jest miłość, D G D A zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol. A D Żar jej, to żar ognia, płomień Pański. D G D G A D Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, h A Nie zatopią, nie zatopią jej rzeki. D h A D
Albo Bo góry mogą ustąpić, bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, C F C F Ale miłość moja, miłość moja nigdy nie odstąpi od ciebie, mówi Pan. d F G C F
Czytanie 9 Iz 49,15-16 Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. Oto wyryłem cię na obu dłoniach, twe mury są ustawicznie przede Mną.
Iz 46,3b-4 Nosiłem [was] od urodzenia, piastowałem od przyjścia na świat. Aż do waszej starości Ja będę ten sam i aż do siwizny Ja was podtrzymam. Ja tak czyniłem i Ja nadal noszę, Ja też podtrzymam was i ocalę».
Iz 54,4-6.10 Nie lękaj się, bo już się nie zawstydzisz, nie wstydź się, bo już nie doznasz pohańbienia. Raczej zapomnisz o wstydzie twej młodości. I nie wspomnisz już hańby twego wdowieństwa. Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, któremu na imię - Pan Zastępów; Odkupicielem twoim - Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi. Zaiste, jak niewiastę porzuconą i zgnębioną na duchu, wezwał cię Pan. I jakby do porzuconej żony młodości mówi twój Bóg:
Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie i nie zachwieje się moje przymierze pokoju, mówi Pan, który ma litość nad tobą.
śpiew: Pragnę Ref: Ojcze w Twoje ręce h e Powierzam Ducha mego! /x2 h A h
1. Całuj mnie pocałunkami Twoich ust D A Jak słodka Twoja miłość jest e h Pociągnij mnie biegnijmy D A Całuj mnie pragnę Ciebie. e h
2.Napełnij mnie Twoim Słowem, Łoże nasze z zieleni, Chora jestem z miłości, Całuj mnie pragnę Ciebie.
3. Powstań wietrze z północy, Powstań wietrze z południa, Wietrze wiej przez mój ogród, Bo omdlewam z miłości.
4. Życie ze mnie odeszło, Miły mój się oddalił, Jam jest mego miłego, A On jest cały mój.
5. Na cóż budzić ze snu, Moją umiłowaną, Póki nie zechce sama, Póki nie zechce sama.
Czytanie 10 J 19,28-30 Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: «Pragnę» Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę pełną octu i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: «Wykonało się!» I skłoniwszy głowę oddał ducha.
Przy adoracji Grobu to koniec, jeśli jest to adoracja nie przy grobie następuje modlitwa:
Módlmy się: Boże, Ty w Najświętszym Sakramencie zostawiłeś nam pamiątkę Swej Męki, daj nam taką czcią otaczać święte tajemnice Ciała i Krwi Twojej, abyśmy nieustannie doznawali owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen
Błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.
Po nim już jest cisza. W całej adoracji ważne jest żeby pomiędzy czytaniami były dłuższe momenty kompletnej ciszy. Całość powinna trwać ok. godziny. Pieśni można oczywiście zmienić, byle dobrać je mniej więcej tematycznie. W trakcie czytań można lekko podgrywać na gitarze jakąś spokojną melodię.
